Verslag van de Leestencross in Ugchelen

Hans Monasso

Je moet in het leven zelf de slingers ophangen

Verslag van de Leestencross 2024

Bij pittoreske plaatsje Ugchelen, direct onder de rook van Apeldoorn ligt het uitgebreide natuurgebied 't Leesten. Het bestaat onder andere uit een droog beekdal dat is gevormd tijdens de laatste ijstijd. Elk jaar organiseert AV de Veluwe hier de Leestencross. Een 5, 10 of 15km traject dat bestaat uit een 5km rondje dat je respectievelijk 1, 2 of 3 keer aflegt.

Ik heb er wel eens wat trainingen gelopen en er veel gewandeld dus het gebied was mij bekend. Ik wist dat er stevige hoogteverschillen waren maar ook dat de paden hier goed begaanbaar zijn. Ondanks het natte weer van de afgelopen tijd, ik weet niet of iemand opgevallen is, verwachte ik geen dramatische taferelen.

Omdat een ritje naar Ugchelen toch een klein uur is en ik na de aanloop naar de 8 Kastenloop (no pun intended) wat extra meters wilde maken, besloot ik mij in te schrijven voor de 15km. Wat vooronderzoek leerde mij dat ik drie keer hetzelfde rondje moest en dat de aanvang om 11 uur was. Twee dagen voor de wedstrijd keek ik nog even naar de weersverwachting en zag dat de temperatuur aangenaam zou zijn maar dat we het zeker niet droog zouden houden.

Net voor het Leesten werden verdachte auto's uit het verkeer geplukt en naar een andere parkeerplek gedirigeerd. Het dragen van enige hardloopoutfit zorgde ervoor dat je hier etnisch werd geprofileerd. Wandelen met de hond: u mag parkeren bij het Leesten. Hardloopkleding? U mag 2 kilometer verderop uw auto parkeren, u houdt immers toch van hardlopen? Natuurlijk wilden we de vriendelijke vrijwilliger het leven niet te moeilijk maken en gehoorzaamden we trouw aan de opgedragen instructie. Het was een mooie gelegenheid om warm te lopen richting het secretariaat en de start.

Het gevolg was wel dat ik een half uur voor de start al behoorlijk doorweekt was. Gelukkig was er gelegenheid te schuilen in het vernieuwde paviljoen en was er zelfs een kleine kleedruimte ingericht. Al met al hadden zich 147 deelnemers aangemeld om te gaan hardlopen onder barre omstandigheden waaronder 38 deelnemers voor de 15km.

De start was onderaan de zandwal die gelijk 12m stijl omhoog gaat (12%) om vervolgens nog eens 130 meter tegen 8% valsplat omhoog te moeten. Daarna was het op en af waarbij het 2,5km tegen gemiddeld 1% omhoog was. Het zijn getallen die ik nu uit mijn dashboard haal maar het verklaart wel waarom ik de eerste kilometers bijzonder zwaar vond. De regen kwam met bakken uit de lucht, de ondergrond was zompig en het waaide ook nog eens heel aardig. Voor mijn gevoel had ik een heel slechte dag maar achteraf gezien waren dat meer de omstandigheden waaronder ik liep.

De laatste 2,5km van het rondje bestond uit twee forse bulten die je gelukkig ook weer omlaag konden lopen. Bij de laatste bult (300m bij 3,8% omlaag) ging het bij mij mis. Ik had de snelle schoenen aan en onderaan de bult was het modderig en er lag ook veel water. Ik hield in maar het was niet genoeg om te voorkomen dat ik toch in tweeën onderuit ging. Ik kwam vol op mijn rug terecht maar leek geen schade te hebben. Ik riep tegen twee medelopers dat ze door moesten lopen en stond snel weer op om het laatste stuk richting de eerste doorkomst te lopen.

Enig zelfmedelijden is mij ook niet vreemd en in mijn hoofd was de verleiding tamelijk groot om bij de doorkomst uit te stappen. Vooral wanneer je die vreselijke bult weer ziet liggen. Maar ik was niet voor niets hier naar toe gekomen en ik kon dat stemmetje dan ook alweer snel de kop in drukken. Maar echt lekker voelde ik me toen al niet meer. De benen waren zwaar, ik was doorweekt, de ademhaling zat hoog en ik had net die smak gemaakt. Ik besloot de tweede ronde iets rustiger aan te doen. De bult nam ik deels wandelend om vervolgens het tempo weer lekker op te voeren. Een eind in de tweede ronde sloot een 10km loper bij me aan en gezamenlijk zijn we de tweede ronde uitgelopen. Ik was wat jaloers dat hij bij 10km klaar was maar ik denk dat ik hem aardig op sleeptouw heb kunnen nemen en dat was andersom niet veel anders.

De derde ronde voelde conditioneel al een stuk beter alleen waren de benen toen erg zwaar. Tempo maken op de stukken omhoog lukte nauwelijks maar de hartslag bleef ook laag. Het waren de benen die weigerden. Toch gingen de laatste 2,5km weer een stuk beter. De momenten waarop ik naar beneden kon lopen ging het tempo weer lekker omhoog en toen ik door de tweede dame in de wedstrijd achterhaald werd, kon ik mooi nog even een stukje in haar slipstream mee.

Voldaan kwam ik over de finish waar heerlijk koud water voor me klaarstond. Ik heb snel mijn jasje opgehaald en ben gelijk doorgegaan naar de auto om droge spullen aan te trekken. Eenmaal in de auto zag ik in de uitslagen dat ik eerste in mijn leeftijdscategorie was geworden. Dat was tamelijk onverwacht omdat ik het gelopen tempo zelf erg tegen vond vallen, maar het was een mooie opsteker bij deze, ondanks de omstandigheden, prachtige loop.

De statistieken: 15,33km, 1:16:01

Aantal hoogtemeters: ca. 241m

Hans Monasso