Paadjes verkennen bij de buren

Prachtige hardloopgebieden in de omgeving van de Achterhoek

Als je in de Oost Achterhoek woont heb je binnen vijf kwartier rijden echt prachtige gebieden om te lopen. Zo reken ik het Montferland, de Lochemse Berg, de Holterberg en de Veluwe tot mijn vaste gebieden om wat heuvels te trainen. Daarnaast nog vele gebieden waar het wat vlakker is, maar waar bijvoorbeeld prachtige bos-, heide- of veen gebieden te vinden zijn. De Achterhoek en Twente, daar kan toch niet zo heel veel tegenop? En vijf kwartier rijden om een uur of drie, vier rond te rennen, dat klinkt toch best OK?

Maar van die cirkel van 5 kwartier zit natuurlijk ook een flink stuk op het rondgebied van onze oosterburen, ‘over de poal’ zoals ze dat hier zeggen. Nu kom ik vrij regelmatig net over de grens aangezien die op een flinke steenworp afstand ligt, maar af en toe zoeken we ook een ‘groene vlek’ op de kaart die iets verder weg ligt. Soms downloaden we een route via Komoot of Wikiloc of zo, soms maken we er zelf eentje via Afstandmeten.nl. Vervolgens is het dan afwachten of de route op de handheld of horloge ook daadwerkelijk via beloopbare paadjes gaat of dat er weer ter plekke wat moet worden geïmproviseerd. Meestal valt het mee overigens.

Enige tijd geleden liepen Henrie, Wouter, Angelique en ik op die manier een mooie route net ten zuiden van Haltern am See, in natuurgebied Die Haard. Stukje verder over de grens, maar te horen aan het vriendelijke Moi’n van de wandelaars nog steeds in het Nedersaksische taalgebied. Door dit gebied lopen allerlei keurig aangegeven wandelroutes, waaronder de Hohe Marksteig. Maar wij wisten uiteraard weer allerlei kleine trails te vinden waar normaal gesproken niemand loopt en je alleen sporen zag van herten en zwijnen.

Het was bewolkt, maar het voelde qua temperatuur alsof het voorjaar was. We genoten dan ook volop in onze korte broek, zelfs de mouwen werden opgestroopt. Het gebied is eigenlijk één groot bos waar we tijdens onze ronde van 25 kilometer niet eens uitkwamen. Kom daar in Nederland maar eens om. We genoten dan ook volop van de rust in het bos. Wandelaars zagen we maar af en toe, het meeste geluid kwam dan ook van de vogels die ook langzamerhand lentekriebels begonnen te krijgen en van het geluid van onze voetstappen in de soppende modder. Modder was er meer dan genoeg, de paden waren op diverse plekken in modderbaden veranderd, zeker op de plekken waar bosbouwers aan het werk waren geweest. Maar wij lieten ons er niet door weerhouden natuurlijk.

Hoewel het best heuvelig was, was het eigenlijk nergens heel hoog of extreem steil. We hadden alles bij elkaar net iets meer dan 400 hoogtemeters in 25 kilometers verzameld. Valt best mee dus, dat haal je in het Montferland ook wel. Hoogtepunt was een mooie uitkijktoren bovenop een heuvel. Vanaf het hoogste punt kun je bij helder weer vast heel ver kijken, maar wij genoten van een mystiek nevelig heuvellandschap. Uiteraard wist Henrie ook ergens een Waldrestaurant te vinden waar we genoten van een koffie en thee. Heel blij waren ze denk niet met ons (en onze modderschoenen), maar we waren toch welkom. Höflichkeit is nog steeds belangrijk bij de oosterburen.

Nadat we een weekje de tijd hadden gehad om de kleding te wassen en de schoenen droog te krijgen stond deel twee van onze Grand Tour op het programma. We gingen deze keer een stuk noordelijker, naar het Teutoburger Wald. Een gebied wat ook goed te bereiken is vanuit de Achterhoek. Twente route volgen, bij Enschede of Hengelo oostwaarts afslaan Duitsland in en dan zie je vanzelf de heuvels liggen. Henrie had een mooie route bedacht vanuit het dorpje Brochterbeck. Vanaf de oplaadplaats voor elektrische auto’s liepen we het dorp uit en meteen berg op. Dat was meteen het thema voor deze tocht, berg op en weer af

Dit gedeelte van het Teutoburger Wald bevat de hoogste toppen en dus ook de steilste en meest technische klimmen en afdalingen. Prima gebied om eens goed met stokken te trainen, maar voor het gemak hadden we die thuis gelaten… Super goede training voor de benen dus. Bij vlagen hadden we heerlijk loopbare afdalingen, maar het leek soms wel of de stenen en boomwortels speciaal geplaatst waren om het allemaal nog wat spannender te maken. Henrie had de route bedacht en liep als een ware spoorzoeker voorop en dat was maar goed ook…

De paadjes waren soms bijna niet te vinden doordat ook hier heel veel bos omgezaagd wordt in verband met schade door de letterzetterkever. Regelmatig liepen we paadjes voorbij doordat er allerlei takken en omgevallen bomen in de weg lagen. Maar aan de hand van de gpx wisten we de route meestal wel (terug) te vinden. In sommige gevallen waren het ook paadjes die maar heel zelden gebruikt werden en flink overwoekerd waren. Dat maakt het eigenlijk alleen maar mooier en avontuurlijker. Lekker pionieren in het bos, mooier wordt het toch niet? We vermaakten ons dan ook prima ondanks het feit dat de hartslag bergop regelmatig tegen de max aan ging. De uitzichten maakten alles steeds weer goed.

Angelique had een prima dag uitgekozen om haar nieuwe trailschoenen eens goed uit te proberen. Binnen 500 meter kwamen de eerste modderplassen in zicht en aan het eind van onze tocht van zo’n 25 hele pittige kilometers kon je niet meer zien dat ze nog bijna nieuw waren. Maar qua grip en comfort waren ze in ieder geval geslaagd. Even na het lopen de modder er afkloppen en thuis weer op de schoenendroger. Het leven van een trailschoen is niet altijd makkelijk.

De traditie van een Kaffee und Kuchen onderweg werd ook deze keer in ere gehouden. De meest noordelijke Almhütte van Duitsland kwam als geroepen op onze route want we werden net overvallen door een flinke bui. Even lekker warm worden en overleggen. Nog een extra lus maken of houden we het toch maar bij 25 km? In goed overleg kozen we er voor om er een eind aan te breien. We waren toch ook al zo’n 3 1/2 uur onderweg geweest en het was mooi geweest. Bij de auto aangekomen bleek dat we net één klim te kort kwamen om de 1000 hoogtemeters vol te maken. Volgende keer maar weer eentje extra pakken dan.

De volgende keer is eind maart. Het plan is dan om een mooie route in het Bergische Land te gaan lopen. Ook ontzettend mooi gebied met flink wat hoogtemeters. Mooi weer is besteld, hopelijk wordt het op tijd geleverd… Wil je een keer mee? Laat het ons weten. (bron)