De 8 dagwandelingen van het
Scholtenpad zijn tussen de 19 en 23 km lang, voeren door de fraaie
buurtschappen van Winterswijk en gaan zoveel mogelijk over onverharde paden.
Het gaat om 7 rondwandelingen en één wandeling van station naar station. Het
doet het stadje Bredevoort aan en verder de buurtschappen rond Winterswijk
zoals Woold, Kotten, Corle, Ratum, Brinkheurne, Miste, Huppel en het dorp
Meddo. Daarnaast ook de kerkdorpen Vragender en Lievelde in de gemeente Oost
Gelre. We willen proberen om ieder kwartaal één van deze tochten te gaan lopen.
Scholtenpad 8e etappe Corle: donderdag
2 mei 2024 (19.1 km)
Grande finale
Soms dan vallen alle
puzzelstukjes mooi op hun plek en dat was zeker het geval bij de slotaflevering
van ons wandelavontuur. Afgelopen donderdag liepen wij de 8e en
tevens laatste etappe van het Scholtenpad en natuurlijk hoop je dan op fijne
omstandigheden om deze expeditie op waardige wijze af te sluiten. Nou, bij onze
rit naar de startlocatie was het gelijk al een feestje. De hazen dartelden door
het lange gras. De ooievaar had zijn plek op het wiel ingenomen en een tweetal
reeën liepen rustig te grazen in het weiland. Dit laatste heeft overigens
alleen Theo waargenomen, maar hij beweerde bij hoog en laag dat op een afstand
van een metertje of 280 duidelijk het duo te zien. Om niet gelijk herrie in de
hut te hebben, gaven we maar snel toe. Veel belangrijker was natuurlijk dat het
heerlijk fijn korteboksen-weer bleek te zijn, dus had het zonnetjes deze dag
vrij spel op onze melkflessen. Dit was overigens geen overbodige luxe na een
half jaar slagregens. Een prachtige meevaller, derhalve…..
Zo werd er om even na kwart
over zeven een kickstart gemaakt met de laatste route, die ons zou brengen op
vele bekende plekken, die gerust gerekend mogen worden tot de pareltjes van
Wenters. In de Wooldse dreven werd eerst de Gulle Smid aangedaan, waar het
overigens op dit achterlijk vroege tijdstip volledig uitgestorven was, dus we
naar de koffie konden fluiten. Ook de roeibootjes in het idyllische haventje dobberden
werkeloos rond en werd raps besloten de route maar snel te vervolgen. De tweede
toeristische trekpleister was de watermolen bij Berenschot, maar ook hier was
het nog akelig stil. Ja, het rad draaide vrolijk rond, dus besloot onze paparazzi-fotograaf,
Geert, nog maar weer eens zijn toestelletje tevoorschijn te toveren en maakte
direct zeker 27 foto`s. Stel dat er wat onscherp zijn, dan heb je in ieder
beval nog wat reserve, zo zal hij wel weer gedacht hebben.
We waren inmiddels een
kilometertje of 8,4 onderweg en werd het de hoogste tijd om even lekker te
pauzeren. Het leuke van dit soort momenten is dan altijd, dat eindelijk
zichtbaar wordt, wat er van thuis is meegegeven. We verschillen dan altijd
behoorlijk van elkaar, zo wordt al snel duidelijk. Frank heeft een potsig
trommeltje bij zich, waarin keurig drie maisgekleurde boterhammen zitten met
Edammer jonge kaas. Geert heeft vrouwlief Ina naar de Warme Bakker gestuurd om
een zak met een stuk of 8 krentenbollen te kopen. Ze zal vast en zeker hebben
gezegd, dat hij dit echt niet allemaal alleen hoeft op te eten, maar iedereen
die de smiestert een beetje kent, weet natuurlijk dat delen in zijn woordenboek
niet voorkomt. De nestor Theo heeft zich dit keer getrakteerd op bruine
bolletjes met pindakaas. Met stukjes uiteraard, want daar is hij razend dol op.
Slokje drinken om na te spoelen en snel werd er koers gezet in de richting van
Corle, waar de geur van gemaaid gras de boventoon voerde. Heerlijk natuurlijk
en zeker ook stemming verhogend.
De gesprekken tijdens het wandelen vallen
zelden stil, al is het niveau af en toe best bedenkelijk. Nadat de wereldse
problemen de revue hebben gepasseerd, iets waar we in de regel heel snel mee
klaar zijn, gaat het best vaak over zaken die thuis spelen of bij de club.
Opvallend is dan, dat vooral bij het laatste het afzeikgehalte snel toeneemt en
dat is natuurlijk best jammer en totaal onnodig. Nadat we ruim over de helft
zijn, houden we een stop bij minicamping `t Voorde. De boerderij is gedateerd
uit 1895, ja we doen ook nog een beetje aan geschiedenis en zittend op un
benksken, bestellen we een cappuccinootje. Het bijzondere van deze rustplek is,
dat de koffiebonen hier niet gemalen blijken te worden, maar gezaagd en dit
geeft een hele bijzonder fijne aroma, zo bleek al na enkele teugjes. Genieten
geblazen natuurlijk in het zonnetje, terwijl de thermometer inmiddels de 20
graden dik gepasseerd was.
De
eindsprint werd even na half 12 ingezet en Theo, 68 jaar schoon aan de haak,
rechtte zich de rug nog eens en zette de pas er nog eens stevig in. Geert
volgde trouw, terwijl Frank er met zijn kromme pootjes op enige afstand
achteraan köttelde. In het prachtige Mentinkbos, waar het fluitekruid weelderig
de berm sierde, werd nog even stilgestaan bij een heilig huisje, waar
verschillende beeldjes, steentjes en hebbedingetjes vast en zeker een bijzonder
achtergrondverhaal hebben, maar waar we slechts naar kunnen gissen. In het
zicht van de finish van onze 8 etappes, dus na een kilometer of 159 begon Theo
zich uit het niets ineens wat röspelig te gedragen. Of hij zijn wandelende kompanen wilde testen
op hun weerstandsvermogen zullen we nooit weten. Wel kreeg hij net op het
juiste moment in de gaten dat dit geen manier is om 8 overheerlijke wandeldagen
te besluiten. Als goedmakertje gaf hij snel aan, dat het mooi zou zijn om de
traditie van het wandelen van een fijne tocht in de natuur ook in de toekomst
voort te zetten. En zo zal het ook geschieden. (FR)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten