In memoriam: Gerbrand Karsten

Gerbrand Karsten

Herinneringen aan Gerbrand Karsten

(Deelnemer aan drie Elfstedentochten en drie marathons!)

Mijn eerste herinnering aan Gerbrand Karsten gaat al verder dan mijn lidmaatschap van AVA’70. Ik was met mijn moeder en broertje aan het wandelen in de buurt van het Loohuisbos toen een groepje hardlopers ons tegemoet kwam. Wie het waren weet ik niet meer, maar eentje was enorm aan het hijgen en puffen. Volgens mijn moeder was dat meneer Karsten en leek het erop dat hij het groepje niet meer lang bij zou kunnen houden. Dat leek mij ook, ook al had ik van hardlopen nog niet veel verstand. Het enige dat ik wist was dat meneer Karsten de vader was van Wieke die net als klasgenoot Lienke te Brake lid was van AVA’70. Wist ik veel dat hun beider vaders ook heel fanatieke hardlopers waren.

Toen ik zelf lid werd van AVA’70 liep ik al snel met de herengroep op de zaterdagmiddag een lange duurloop mee. In dat groepje liep ook de hijgende en puffende, soms sloffende meneer Karsten mee. Weer kreeg ik het idee dat deze duurloop voor hem veel te lang zou zijn. Maar omdat niemand er enige aandacht aan schonk en de kilometers steeds verder onder onze hardloopschoenen voorbij tikten en vooral omdat meneer Karsten gewoon bij ons bleef lopen, zei ik er maar niets van. We kwamen, inclusief meneer Karsten, weer veilig op de Hamelandbaan aan en omdat we beiden lopend naar de baan toegekomen waren, moesten we beiden nog een stukje terug naar het dorp. De een naar de Molenstraat, de ander naar de Varsseveldsestraatweg.

Ook dat ging goed en zo leerde ik steeds meer van hardlopen, dat stijl en uiterlijk vertoon er niet altijd wat toe doen. Ondanks dat het leek alsof de heer Karsten het niet lang leek vol te houden, was hij een van de lange afstand lopers van AVA’70. De lange duurloop was favoriet en ondertussen was er nog alle tijd om op de omgeving te letten. Zo kreeg de herengroep diverse keren onderwijs van de heer Karsten, de duurloop werd onder andere op de Bosweg en in ’t tweede bosje onderbroken om alles over de Salomonszegel te weten te komen.

Ondertussen was de heer Karsten niet alleen door zijn kennisoverdracht over planten en namen van de paden waar we over liepen maar ook door het feit dat hij les gaf op Schaersvoorde, waar ik ook op zat, leraar Karsten geworden. Zo kon het gebeuren dat op schoolkamp in Delft  leraar Karsten vroeg of ik de hardloopschoenen meegenomen had. Evenals hijzelf had ik dat en even later liepen we langs sloten en weiden in Zuid-Holland. Ook hier kwam de geschiedenis leraar in Karsten weer naar boven toen we langs een oude Watermolen kwamen. Binnen kregen we een interessante uitleg over het ontstaan en de werking van deze molen. Pas later ben ik dit gaan waarderen, op het moment zelf was ik liever doorgelopen.

Door deze loopjes en belevenissen werd leraar Karsten, Gerbrand Karsten, zeker toen ik wat ouder werd en niet meer op Schaersvoorde zat. Maar het respect bleef, zeker voor het feit dat Gerbrand drie marathons heeft gelopen. Als je je zijn stijl uit het begin van dit verhaal nog kunt herinneren had je toch nooit verwacht dat Gerbrand een marathon zou volhouden, laat staan na 3:09 uur alweer over de finish zou zijn? Iets waar Gerbrand nog veel trotser op was, waren zijn deelnames aan de Elfstedentochten van 1985, 1986 en 1997! Niet alleen deelnemen, maar alle drie de keren werd het fel begeerde Elfstedentochtkruisje in de wacht gesleept! Ik heb Gerbrand niet veel zien schaatsten, maar als de Slingeplas bevroren was, ja dat gebeurde vroeger, liep ik er wel eens omheen en zag Gerbrand in  soepele stijl zijn rondjes over het ijs trekken.

Marathonlopers heeft AVA’70 genoeg in het verleden en heden gehad en ook in de toekomst zal deze afstand een niet te ontkennen aantrekkingskracht op een aantal van onze leden uitoefenen. Maar hoeveel leden hebben de Elfstedentocht geschaatst en hoeveel krijgen er nog een kans? Gerbrand heeft het toch maar mooi gedaan en dat nog wel in drievoud!

Over het eerder genoemde stijl en uiterlijk vertoon gesproken, Gerbrand liep het liefst met ontbloot bovenlijf en in een fleurig gekleurde korte broek. Op Hawaii zouden ze er jaloers op zijn.

Het AVA’70 bestuur had klachten gekregen van buiten de vereniging dat sommige lopers er “onfatsoenlijk” bijliepen. Of Gerbrand daarmee bedoeld werd, was niet duidelijk, maar tijdens een AVA’70 duurloop is sindsdien bovenkleding gewenst. Helaas was dit Gerbrand nog niet duidelijk en kwam hij met ontbloot bovenlijf op de eerstvolgende zaterdagmiddagtraining aanlopen. Als trainer van dienst restte mij niets anders dan Gerbrand naar huis te sturen om een shirt op te halen. Als leerling voelde het heel ongemakkelijk om leraar Gerbrand weg te sturen. Gerbrand heeft er nooit een punt van gemaakt.

Gerrit Ormel is ook een keer jaloers geweest op Gerbrand. Gerbrand liep vaak de halve marathon van Warnsveld, zoals heel veel lopers van AVA’70. Er werd met een grote groep vanaf de Hamelandbaan vertrokken, vaak reed Gerbrand mee, maar af en toe hadden een aantal gelukkigen de eer om in de groene VW bus met Gerbrand mee te mogen. Tijdens een van de edities van deze halve van Warnsveld is Gerrit Ormel verslagen door Gerbrand. Uiteraard was Gerbrand hier erg mee in zijn nopjes en subtiel bracht hij dit nog jaren lang zo nu en dan ter sprake.

Ook jaren lang heeft Gerbrand voor de Oudejaarsduurloop van AVA’70 de Oudejaarsspeech gehouden. In de hem wel bekende stijl werd het wel en wee van zijn hardloopvereniging maar soms ook van het leven van het afgelopen jaar besproken. Staande op een stoel kwam het jaar in vogelvlucht voorbij. Soms duurde het wat langer, maar Gerbrand bleef, soms wankel, op zijn spreekstoel staan.

Zo heeft Gerbrand nog jaren bij AVA’70 hardgelopen, in totaal was hij 45 jaar actief als atleet tijdens zijn lidmaatschap die dit jaar precies 50 jaar duurde!

De laatste jaren ging het helaas wat minder met Gerbrand en sinds mei verbleef hij in een verpleeghuis in Eefde. Daar is Gerbrand op 22 november op 89 jarige leeftijd gestorven.

Hij was op dat moment het oudste AVA’70 lid.

AVA’70 herinnert zich Gerbrand als een actief en betrokken kilometervreter en wenst zijn vrouw Marjet en dochters Froukje, Annet, Mirjam en Wieke samen met de schoonzonen en kleinkinderen alle sterkte met dit verlies.

Gerrit Dijkslag