Dinxperloër Bram van den Bergh leeft van de uitdagingen

Bram van de Bergh voorafgaand aan de Marathon des Sables

Bram van den Bergh leeft van de uitdagingen

Bram van den Bergh uit Dinxperlo beleeft een jaar vol uitdagingen. De atleet liep dit voorjaar eerst de Marathon des Sables, een zesdaagse ultraloop van ongeveer 250 kilometer in de Sahara-woestijn van Zuid-Marokko, in het pinksterweekeinde deed hij mee aan de Ropa Run. Dit is een estafette van Parijs naar Rotterdam. De verklaring voor zijn deelname was simpel: "Ze hadden nog een hardloper nodig."

Aanvankelijk stond de Ropa Run niet in de agenda van de 48-jarige Bram van den Berg. "Maar ik werd benaderd door een hardloper die bij mij in de tent sliep tijdens de Marathon des Sables", herinnert de Dinxperloër zich. "Hij zat in een team en ze kwamen een hardloper te kort. Dat was ongeveer 3,5 week voor Pinksteren." En dus volgde overleg met het thuisfront. "En heb ik ze daarna teruggebeld dat ik mee zou doen met hun team 136. Ik was na Marokko ook al weer wat aan het sporten."

Format

Wie denk aan een estafetteloop over 540 kilometer, die krijgt het misschien al snel benauwd. Van den Bergh: "Maar dit team doet al vanaf 2011 mee en heeft veel ervaring. Zo hebben zij de ploeg van acht hardlopers opgedeeld in twee viertallen. Terwijl het ene viertal uitrust, loopt de andere ploeg een paar uur." Met enige verbazing hoorde Van den Bergh de verdeling. "We liepen per man steeds 1.500 meter en werden dan afgelost. Dat is dus een minuut of zeven per keer."

Je zou zeggen dat iedereen 5 of 10 kilometer zou kunnen lopen, en dan het stokje voor langere tijd zou overgeven. "Fysiek hoeft dat geen probleem te zijn, maar je hebt ook met het mentale deel te dealen. Door steeds maar 1.500 meter te lopen, kon je daarna weer een minuut of twintig uitrusten. Na 55 of 60 kilometer was dan het andere viertal hardlopers aan de beurt. Ik ben meer een diesel, maar ik zei tegen hen: 'Ik ben hier te gast, zeg maar wat ik moet doen'."

Team

Het team bestond echter uit veel meer dan de acht genoemde hardlopers. "We hadden een bus als basis. Het viertal dat niet liep, kon daar rusten en proberen dan een paar uur te slapen. Daarnaast was er ook een fysio mee, meerdere etsers, een chaueur, een navigator. In totaal waren we denk ik met ruim dertig mannen en vrouwen." Een kleiner busje begeleidde de 'dienstdoende lopers' van team A of B. "Inclusief de etsers, want een regel van de organisatie is dat een loper altijd wordt voorafgegaan door een etser en wordt gevolgd door een etser."

Licht

Omdat er in de nacht wordt doorgelopen, was enig licht ook geen overbodige luxe. "Je wilt toch graag weten waar je je voet neerzet. Wat verder wel even lastig was, was dat je bioritme verstoord is door 's nachts hard te lopen. Dat leidde wel tot enige moeite in de nacht van zondag op maandag. Ook liepen we bijna het gehele parcours in de regen, dat hielp ook niet." Uiteindelijk rekende de Dinxperloër voor dat hij in die 24 uur tussen de 70 en 80 kilometer in stukjes van 1.500 meter had bijgedragen aan het volbrengen van de Ropa Run. "We hadden een vaste volgorde van lopen, maar in mijn team heb ik een paar keer een beurtje van een van de anderen overgenomen."

Goede doel

Eenmaal met Rotterdam in zicht, ontstond een euforisch gevoel. "De aankomst was een chaos, met eerst de finish van de loper in kwestie en daarna een extra finish van het hele team." Met team 136 liep Van den Bergh geld bijeen voor mensen met kanker die in de terminale fase van hun leven zitten. "Het motto is dat we leven willen toevoegen aan dagen als we geen dagen meer kunnen toevoegen aan het leven. Mooi dat we met zo'n actie iets kunnen betekenen." Ook in zijn omgeving heeft Van den Bergh te maken met personen die aan kanker lijden. "Dat geldt voor een vriendin van ons, maar ook de dochter van mijn beste vriend. Het is mooi iets te kunnen bijdragen voor een ander."

Iron Man

Met de Marathon des Sables en de Ropa Run in de pocket richt Van den Bergh zich alweer op iets nieuws. "Ik zou wel weer eens een Iron Man-triatlon willen doen", stelt de Dinxperloër die onregelmatige werktijden heeft en in de jeugdzorg werkzaam is. "Maar dat ga ik eerst met de familie overleggen. Ik heb leuke triatlons zien staan in de bergen van Oostenrijk en ook in Spanje. Ik hou ervan om steeds op nieuwe plaatsen een evenement te bezoeken. Ik merk aan mezelf dat het alweer begint te kriebelen." (bron)