Montferlandse Toppen route in 's-Heerenberg - deel 1

Op de top van de Kale Jacob

De Montferlandse Toppen Wandelroute is een lange afstand route in het oostelijk deel van Gelderland. Met een lengte van 42,2 kilometer worden achttien Montferlandse toppen met elkaar verbonden. Het grootste gedeelte van de route loopt via de toppen in Nederland, maar een klein deel voert ook door het Duitse privé bosgedeelte van een Eltense boseigenaar. Je kunt door middel van de knooppunten de route makkelijk korter of langer maken. De gehele route wordt met borden gemarkeerd en kan in beide richtingen gelopen worden. Op de diverse toppen wordt door middel van QR codes of bordjes met tekst, leuke wetenswaardigheden over het gebied vertelt. De toppen hebben allemaal een eigen naam en een eigen verhaal.

Ik ben zelf van plan om de route in drie keer te gaan hardlopen.

-deel 1: Noordelijke gedeelte, 11.6 km, toppen 2 t/m 7

-deel 2: Midden gedeelte, 16.4 km, toppen 1, 8, 9, 17 en 18

-deel 3: Zuidelijke gedeelte, 16.7 km, toppen 10 t/m 16

De temperatuur is rond het vriespunt als ik op parkeerplaats Kustersland aan de Oude Eltenseweg begin aan het noordelijkste gedeelte van mijn Montferlandse Toppenroute. Ik steek meteen de Beekseweg over en loop in de richting van Zeddam. De bekende plaatselijke molen staat te pronken op de Paosbult (Top 2 +37 m. NAP). Waarom deze heuvel zo genoemd wordt is niet met zekerheid te zeggen, maar men vermoed dat ze in vroegere tijden gebruikt is om met Pasen paasvuren te ontsteken om de kou van de aflopende winter te verjagen. De Paosbult is ook de plek waar het Zeddamse oorlogsmonument staat.

Net voor de kerk sla ik linksaf om even later het Bergherbos in te lopen. Het is even klimmen naar de heuvel Groot Beekermark (Top 3 +86 m. NAP), dat een verwijzing is naar een zogenaamde marke, een stuk landbouwgrond of bosgebied dat een gezamenlijk eigendom was van meerdere boeren en burgers van een bepaalde buurtschap. De marken vinden hun ontstaan in de middeleeuwen. De eigenaren regelden onderling wie welke grond van het perceel tot zijn beschikking kreeg. Het recht om de grond te gebruiken was door vererving door te geven op een volgende generatie en zo was er weinig tot geen ruimte voor mogelijke nieuwe eigenaren.

De grond is wat bevroren en het is soms goed kijken waar ik mijn voeten neer zet, als ik de hoogste top van het Montferland beklim. De herkomst van de naam De Hettenheuvel (Top 4 +92 m. NAP) is niet geheel zeker: de meest voor de hand liggende verklaring is natuurlijk een link naar de vele herten die van oorsprong in het gebied voorkwamen, maar de naam zou ook kunnen refereren aan de Germaanse godin Hertha, die vergelijkbaar is met Moeder Aarde.

De zon laat zich steeds meer zien als ik beloond wordt met een prachtig uitzicht op de Kale Jacob (Top 5 + 80 m. NAP), bij velen wel bekent van de heuveltrainingen. Een flank van deze heuvel is namelijk 'kaal', een deel van het bos is weggekapt en vervangen door heide, waardoor een vrij uitzicht op de Veluwezoom en de Posbank is ontstaan. De kerktoren van de stad Doesburg en de vuilverbrandingsoven bij Duiven zijn de meest herkenbare punten in het landschap. Waar de naam Jacob naar verwijst is onbekend.

Als ik ruim over de helft van mijn route ben doemt De Keurvorstenheuvel (Top 6 +71 m. NAP) voor mijn neus op. Over de naamgeving ervan is niet veel met zekerheid bekend, maar men kan er van uit gaan dat dit stuk bos eigendom is geweest van één van de Duitse Keurvorsten die ondermeer in Kleef zitting hadden. Als ik deze gepasseerd ben steek ik voor de tweede keer de weg van Zeddam naar Beek over en kom ik bij de laatste heuvel van vandaag.

De Rijsberg (Top 7 +70 m. NAP) is een heuvel langs de Vossenweg in Beek. De volksmond zegt dat hier vroeger een brandstapel werd opgericht voor terechtstellingen van hen die tot de vuurdood veroordeeld waren. Rijs is naast een oud woord voor takkenbos, ook een verwijzing naar een vuurplaats. Het zal pure toeval zijn maar even later meen ik twee schoten te horen. Als ik onderaan de heuvel ben zie ik een jager lopen die snel zijn jachtgeweer op de motorkap van zijn auto legt als ik er aan kom. Het loopt gelukkig allemaal goed af en we groeten elkaar vriendelijk.

Het eerste gedeelte van mijn Montferlandse Toppenroute zit er op. Ik wil proberen om dit jaar ook deel 2 en 3 te gaan lopen, want het is wel een erg prachtige omgeving om wat rond te slenteren. De kaart die ik in de zak van mijn trainingsjack had zitten, heb ik niet nodig gehad. Het staat allemaal prima aangegeven en de route kan dus ook prima op een mooie zondagmiddag gewandeld worden!

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Klik hier voor een routekaart van de Montferlandse Toppen Wandelroute

De molen op de Paosbult en de kerk van Zeddam

Mooie lucht boven dit verre dorpsgezicht

Het informatiebord van de Montferlandse Toppenroute

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 14

Nordic-Walking

Op stap met de familie Tiggelaar

Licht gespannen tik ik het telefoonnummer in op mijn telefoon. Ik neem contact op met Ada Tiggelaar van Nordic-Walk vereniging ‘De Gouden Stok’ uit Zwolle. Al direct is duidelijk dat Ada verstand van zaken heeft. De gepassioneerde voorzitter van‘De Gouden Stok’ vertelt mij alles over de nieuwste trends op Nordic-Walk gebied. Zelf heeft Ada net een paar gloednieuwe ‘Leki Smart Traveller Alu Nordic-Walking stokken’ aangeschaft. Aanhet eind van het gesprek nodigt Ada mij uit voor een proeflesje. Om 07.30 uur spring ik op zondagochtend op de fiets en vertrek richting het huis van Ada en haar man Harrold aan de Assendorperdijk, een gezellige volksbuurt in het hart van de stad. Bij aankomst staat het echtpaar al op mij te wachten. Ada zwaait vriendelijk en komt op mij afgelopen. Harrold stopt net de laatste hap van zijn roggebroodje met oude kaas weg en slentert ook mijn kant op Erg aandoenlijk om te zien dat ze beide dezelfde rode ‘herftsjas’ dragen. Ada heeft een grote button van Koos Alberts op haar borst. Ze ziet dat ik er naar zit te loeren en zegt: “Ik ben fan van het eerste uur. Afgelopen vrijdag ben ik met twee vriendinnen nog naar een concert in Hattem geweest.” Samen zingen we ‘ik verscheurde je foto’ en in polonaise gaan we het huis binnen.

In de woonkamer hangen een aantal grote foto’s van Ada met haar idool. Harrold probeert met wat overdreven kuchjes mijn aandacht te trekken. Hij wijst trots naar de andere kant van de kamer. Een grote spoorbaan met speelgoed treintjes vullen een behoorlijk gedeelte van de woonkamer. Vooral de goederentreintjes zijn prachtig “Dit is mijn levenswerk. Die Duitse goederentreintjes rijden op mijn eigen gemaakte Betuwelijn”, zegt Harrold met een lach van oor tot oor. Ada komt inmiddels de kamer binnengestormd met twee groen-zwarte stokken in haar hand.“Deze stokken mag jij gebruiken”, zegt ze. Harrold doet zijn heuptasje om en we gaan naar buiten. Het is tijd voor mijn proefles.

Ada heeft onderweg het hoogste woord. Enthousiast vertelt ze over ‘De Gouden Stok’. “Dit jaar zijn we met heel de vereniging een dagje weg geweest naar de keukenhof. Wat hebben we gelachen of niet lieverd?” Harrold knikt maar zwijgt verder. Af en toe probeert Harrold mij wat nordic-walk tips te geven, maar Ada weet het altijd net iets beter. Evenals Ada zit ook Harrold in het bestuur van‘De Gouden Stok’. Hij is penningmeester / secretaris. Het tweetal heeft de club zes jaar geleden opgericht. Harrold is samen met zijn broer Alfons de enige man binnen het 13-koppige gezelschap.

“Joehoe!”roept Ada naar een ouder echtpaar dat op een bankje zit. Het zijn Alfons en zijn vrouw Ria. Iedere zondagochtend nordic-walken ze samen een rondje. Maar voor ze gaan lopen is er eerst ruimte voor een picknick. Harrold heeft broodjes met koude gebakken eieren. Hij is vanmorgen al vroeg opgestaan om deze witte kadetjes te smeren. Ria biedt mij een krentenbol met roomboter aan. Het is erg gezellig. Na de heerlijke picknick nordic-walken we met zijn vijven een stukje langs de IJssel. Het is duidelijk dat Alfons het grootste talent is. Tussen zijn driekwart broek en grijze sokken zie je nog net zijn stevige kuiten. Hoewel de kuiten worden overwoekerd door spataderen zijn de spieren duidelijk zichtbaar. “Alfons doe nou eens rustig, anders heb je morgen weer last van zwabberknieën,” roept Ria.

We hebben vreselijke lol. Alfons spreekt vrijuit over zijn liefde voor zeevissen. Ieder jaar gaat hij samen met Harrold en zijn jeugdvriend Adrie naar het Belgische Blankenberge. Hier heeft Adrie een klein strandhuisje. Ria en Ada roddelen ondertussen hardop over ene Jannie. Later hoor ik dat Jannie ook lid is van ‘De Gouden Stokken’. Als ik de op de gesprekken moet afgaan blijkt Jannie monogamie niet te hebben uitgevonden. Het is leuk om met vier ervaren nordic-walkers op stap te zijn. Na tien kilometer zie ik een kleine blaar in mijn handpalm. Mijn zachte eeltloze handjes zijn duidelijk niet gewend aan de ruwe greep van de skistok. “Pijn is fijn”, lacht Harrold. Hij heeft gelijk! Wat is die Harrold toch een wijze man. Na drie uur nordic-walken komen we weer bij de picknickplaats. Ik wissel nog snel mijn Facebook-gegevens uit met Ria en krijg nog een dikke pakkerd op mijn wang. Samen met Harrold en Ada nordic-walk ik terug naar de Assendorperdijk. Na mijn trail-avontuur van enkele weken terug, was dit ook weer een ervaring om nooit meer te vergeten. Harrold, Ada, Alfons en Ria bedankt voor een super gezellige ochtend!

Wedstrijdagenda februari 2014

Klik op deze link voor uitgebreide informatie. Heeft iemand een aanvulling of aanpassing op onderstaande kalender dan hoor ik het graag

zat.01 februari Heerde-4^e Cross G/O Crosscomp. - www.gemzen.nl

zon.2 februari Beek-Winterbosloop - www.sob-beek.nl

zon.2 februari Hengelo-Woolderesloop - www.mpmhengelo.nl

zon.2 februari Apeldoorn- www.midwintermarathon.nl

don.6 februari Ommen-Baanloop – www.acovanelderen.nl

zat.8 februari Nijmegen-Trainingsloop - www.trainingslopen.nl

zat.8 februari Vroomshoop-Bosloop - www.loopgroep-dezandstuve.nl

zat.8 februari Bennekom-Februariloop - www.cbfb.nl

zat.8 februari Sythen(D)- Crosslauf - www.tus-sythen.de

zon.9 februari Ugchelen-Leestencross - www.avveluwe.nl

zon.9 februari Losser-Dinkelloop - www.av-iphitos.nl

zon.9 februari Oldenzaal-Hulsbeekcross - www.laactwente.nl

zat.15 februari Putten-Rusthoeveloop - www.sv-putten.nl

zat.15 februari Laag Soeren-Jutbergloop - www.avgelre.nl

zat.15 februari Oberhausen(D)-OTV Meile - www.otvmeile.de

zat.15 februari Wageningen-Winterbosloop - www.pallas67.nl

zon.16 februari Bertlich(D)-Stratenloop - www.sus-bertlich.de

zon.16 februari Kleve-Crosslauf – www.sv19straelen.de

zat.22 februari Vreden(D)-Volkslauf - www.tv-vreden.de

zat.22 februari Doetinchem-Trail - www.arbronckhorst.nl

zat.22 februari Rheeze-Boerenkool met worst loop - www.mmrun-events.nl

zat.22 februari Ommen-Crossloop - www.acovanelderen.nl

zon.23 februari Gendringen-Engbergenloop - www.atletico73.net

zon.23 februari Zaltbommel-Singelcross – www.zaltbommeldutchrunners.nl

zon.23 februari Voorst-Rondje Bussloo - www.rondjebussloo.nl

zon.23 februari Hengelo-Woolderesloop - www.mpmhengelo.nl

zon.23 februari Harderwijk-Bosloop - www.athlos.nl

zon.23 februari Zwolle-Westerveldloop - www.avpec1910.nl

Uit de oude doos: Apeldoorn Midwinter Marathon uit 1994

De Midwinter Marathon is in de afgelopen decennia uitgegroeid tot een bijzondere wedstrijd. De wedstrijd staat bekend om zijn mooie parcours en de meeste lopers hebben wel eens aan de start gestaan van een van de afstanden. Hierboven beelden uit 1994, toen hardlopen nog geen hype was. Voor beelden uit 1992 klik hier.

Foto's van de 2e Winterbosloop in Beek - deel 2

Dirk Vreman

Klik op de link voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

fotoalbum

allerlei

1 kilometer

2 kilometer

5 kilometer

10 kilometer

uitslagen

site organisatie

Diana Schulingkamp

Martijn van Dijk

Foto's van de 2e Winterbosloop in Beek - deel 1

Mooie strijd bij de 2e Winterbosloop

Klik op de link voor de foto's van Dick Lubbers

deel 1

deel 2

Video's van de 2e Winterbosloop in Beek

                                     De video's zijn gemaakt door Dick Lubbers

Google Glass geeft lopen nieuwe dimensie

Google Glass belooft ook voor lopers een interessant hebbeding te worden. Je kan via de brilglazen niet alleen je statistieken zien, maar ook racen tegen je vrienden of een loopband aansturen.

Google Glass is een intelligente bril die je kan bedienen met je stem of met een touchpad aan de zijkant. In het montuur zit een projector verwerkt die beelden in het prisma aan de zijkant van de bril schijnt. Een spiegelfolie aan de zijkant weerkaatst de beelden, waardoor het lijkt alsof je een zwevende doorzichtige projectie ziet.

Dit alles maakt het voor lopers bijvoorbeeld mogelijk om tijdens hun training allerhande statistieken letterlijk in één oogopslag te raadplegen. Maar het kan nog straffer ... en leuker! Zo maakt de app'Race yourself' het mogelijk om een virtueel wedstrijdje te lopen tegen (een vroeger gelopen tijd van) jezelf, vrienden, een beroemdheid of zelfs zombies. Zo wordt lopen een (kinder?)spel!

Ondertussen is ook de eerste door Google Glass gestuurdeloopband een feit. Met spraakopdrachten kunnen lopers de snelheid van het apparaat van Technogym via Google Glass sturen. Daarnaast projecteert de bril uiteraard ook allerhande statistieken en het is zelfs mogelijk om via een webcam in contact te staan met je trainer (bron).

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 13

Ook ik wil een dictator worden!

Macht, aanzien, vrouwen, seks, geld. Ik wil het allemaal. Maar hoe ga ik dit ooit bereiken? Er is volgens mij maar één manier. Ik gooi mijn leven drastisch om. Weg met de die suffe schoolboeken en die laptop. Vanaf vandaag voor mij alleen nog maar een groene band, een fluitje en een klembord. Ik word hoofdjurylid!

De dictators van de atletiekbaan worden ze genoemd. De vergelijking met een ‘Sturmbannführer’ wordt regelmatig getrokken. De hoofdjuryleden van de atletiek worden gevreesd door iedere atleet. De hoofdjury is te herkennen aan hun groene band. Deze opzichtige accessoire zit strak om hun bovenarm. Ze hebben een blik in hun ogen van ‘ik bijt hem eraf’. Lachen is een zeldzaamheid in het leven een ‘groene bandendrager’. Alleen kleine kinderen uitlachen komt af en toe voor. Het gerucht gaat dat juryleden thuis niks te vertellen hebben en daarom buiten de deur hun gram halen. Bij een overtreding van een atleet staan de statige mannen of vrouwen (met praktische kapsels) in de startblokken om keihard op te treden. Streng doch rechtvaardig. Het motto is ‘jurylid ben je 24/7’ Ze zijn meedogenloos en onaantastbaar. Het is indrukwekkend!

Ik wil dat ook. Wat lijkt het mij heerlijk om thuis die groene band al om te doen. Voor de spiegel oefen ik hoe ik een meisje van acht steng toespreek. Met veel daadkracht marcheer ik heen en weer en wijs het weerloze kind op haar fouten. Als ik de avond voor mijn jurydebuut in mijn bedje kruip, houd ik mijn groene band gewoon om. Hoofdjury ben je namelijk dag en nacht. Als ik wakker word, ligt mijn atletiekunie-petje al op het nachtkastje op mij te wachten. Het is een prachtig petje. Groen met oranje streepjes. Het eveneens groene KNAU-shirtje hangt gestreken over mijn stoel. Nog even mijn afritsbroek aan en dan vliegensvlug naar de atletiekbaan.

Wanneer ik de jurykamer inloop grijp ik gedecideerd mijn fluitje en mijn klembord met daarop de deelnemerslijsten. Ik neem mezelf voor om dit bord de hele dag nonchalant onder mijn rechterarm mee te dragen. Als hoofdjurylid mag ik zodadelijk de overige juryleden toespreken. Ik ben wat nerveus, maar laat natuurlijk niks merken. Want een zenuwachtig hoofdjurylid geeft een verkeerd signaal af. Mijn speech is goed voorbereid. Ik heb speciaal nog wat oude toespraken van Fidel Castro en Jorge Videla teruggekeken. Die waren ook uit het goede juryhout gesneden. Dat tweetal bleef ook altijd op hun strepen staan.

Ik fantaseer er lustig op los. Wat lijkt het mij heerlijk om zodadelijk een oud omaatje van het middenterrein af te bonjouren. Ook al heeft het arme mens twee uur in de auto gezeten om haar kleinzoon aan te moedigen. Regels zijn regels. Oeh wat moet dat geweldig zijn om drie kinderen van een jaar of elf de mond te snoeren als ze mij een onnozele vraag stellen. Ik word stiekem een beetje geil van de gedachte dat ik straks een jochie van zeven kan diskwalificeren als hij met zijn voetje op de ‘verboden’ lijn stapt. De hele dag ga ik, met mijn klembord onder mijn rechterarm, interessant doen. Ik ben immers de baas! Ik verlang er nu al naar om de ‘normale’ juryleden te corrigeren. Mijn wil is namelijk wet! Iedereen kijkt ongetwijfeld tegen mij op.

Nog jaren moet ik oefenen om ook tot het selectie clubje hoofdjuryleden te mogen behoren. Eerst begin ik als verkeersregelaar, vervolgens wil ik helpen bij het klokken van de tijden bij de Walfortloop. Daarna stroom ik door naar de baanatletiek. Eerst kogels rapen en de verspringbak aanharken en dan hoop ik ooit te worden voorgedragen als hoofdjurylid. Een geweldige droom die hopelijk ooit werkelijkheid wordt! 

Halle-Wolfersveen-Veldhoek

Prachtig optrekje langs de Veengoot

Vandaag is het Blue Monday (deprimaandag), een naam gegeven aan een datum voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar. De vader van 'blauwe maandag' is de Britse psycholoog Cliff Arnall. Hij bedacht in 2005 een, naar zijn zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit zou blijken dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek. Arnall werd in academische kringen overladen met kritiek, maar desondanks wijdden veel grote kranten en andere media vandaag kritiekloos aandacht aan het fenomeen.

Voor mij een extra reden om er eens lekker op uit te trekken voor een duurloop in de prachtig natuur van de gemeente Bronckhorst. De zon laat zich inderdaad niet zien en het weerbeeld is wat troostig maar ik heb er zin in. Ik parkeer mijn auto achter de motorsportaccommodatie van de Kappenbulten in Halle. Ik ken de omgeving nog een klein beetje doordat ik vroeger op de gelijknamig camping met mijn ouders heb gestaan. Volgens mij vertrokken we toen nog niet 's nachts maar dit terzijde. De eerste vier kilometer loop ik op de lange rechte Wolfersveenweg, waar ik de plaatselijke- school en het restaurant links laat liggen. Dit was het ook wel zo'n beetje en nadat ik de Ruurloseweg ben overgestoken gaat de verharde weg over in een zandpad en loop ik in de richting van de Veldhoek, het mooiste gedeelte van de route.

Op de hoek van de Stellingweg en de Oude Ruurloseweg stop ik even bij een geplaatst monumentje dat een zoeklicht voorstelt. Eerstgenoemde weg kreeg zijn naam na de 2e Wereldoorlog omdat de Duitse bezetter hier in het jong aangeplante landgoed een luchtafweergeschut en zoeklichten hadden geplaatst. In 1944 werd er naast nog nog een betonnen onderbouw gemaakt voor een lanceerplaats van V1 raketten richting Antwerpen. Ruim een kilometer verder kom ik langs het rode kerkje aan de Kapelweg. De Veldhoek behoorde tot de gemeente Hengelo(G) maar heeft ook banden met Zelhem. In het kerkje preekt zondags dan ook een Zelhemse dominee.

Langs het water van de Veengoot loop ik verder. Deze voormalige sloot is als werkverschaffingsproject gegraven als afwateringskanaal van het Veengebied zodat hier woningbouw mogelijk werd. Een aantal eigenaren van boerderijen kunnen ook alleen over een brug bij hun huis komen. Via de Dwarsdijk kom ik op de Bielemansdijk, dat één van de oudste verbindingen tussen Lichtenvoorde en Zelhem is. In de 19e eeuw heette deze nog de "Weg naar Lichtenvoorde". Aan de zuidzijde hiervan ligt de hoge en droge Halse rug en aan de noordzijde het Wolfersveen, voorheen een uitgebreid ondoordringbaar moerasgebied, vandaag is het er een stuk gemakkelijker om te lopen. Als ik weer terug ben bij mijn auto heb ik van het Blue Monday gevoel weinig gemerkt! (knooppunten: 5-73-74-22-5-6).

Klik op de link voor alle foto's

fotoalbum

Het rode kerkje aan de Kapelweg in Veldhoek

Het zoeklicht op de hoek van de Stellingweg en de Oude Ruurloseweg 

Vier Marathon trainingstips

De start van een marathon

Aan het begin van het jaar schrijven zich verschillende mensen weer in voor de marathons die plaats gaan vinden. Toch zijn er een aantal zaken waar rekening mee gehouden moet worden.

1 Start op tijd
Een marathon is niet een wedstrijd die je er zomaar even bij doet. Een marathon vraag toewijding. Start op tijd want je hebt maanden nodig om jezelf naar de perfecte marathonvorm toe te werken. Veel schema’s voor de ervaren loper werken met een periode van ongeveer drie maanden. Trek er meer tijd voor uit. Als loper heb je altijd wel een periode waarin je training minder goed gaat. Als je een langere periode als voorbereiding pakt zit je niet meteen met een achterstand als het even slechter gaat.

Daarbij heb je nog een voordeel met een langere voorbereidingstijd. Je verdeelt de trainingslast nog meer over de weken. Hierdoor is de belasting per week, je groei, nog net wat kleiner. Dat is een manier om het risico op blessures te verkleinen.

2 Zit het goed met de vorm?
Je kunt hard trainen maar hoe weet je echt hoe het met je vorm zit? Op een bepaald moment wil je dat toch weten voordat je aan de startlijn van je marathon staat. Je kunt dit goed testen bij een wedstrijd. Dan komen meteen de zenuwen en de sfeer om de hoek kijken. Ondanks dat je een testwedstrijd vooral ziet als een test, zal je toch de spanning van de wedstrijd voelen. En dat is goed, dat zal je sterker ervaren bij je marathon. Want dan komt het er echt op aan.

Idealiter loop je als test een halve marathon. Deze is lang genoeg om je vorm echt te testen. Voorwaarde voor deze test: maak er echt een wedstrijd van.

Loop die halve marathon met de instelling deze sneller te lopen dan je gewenste marathonsnelheid. Je loopt tenslotte een halve marathon en dan kan je snelheid wat hoger liggen dan op de hele. Reken met 1 tot 3% sneller dan je gewenste marathontijd om er een echte test van te maken.

3 Herstel en rust
Heb je eenmaal voorgenomen om voor die marathon te gaan dan zie je dat lopers dat heel serieus nemen. Er worden veel kilometers gemaakt. Trainingen worden bijna niet overgeslagen of op een lager niveau uitgevoerd. Dat is goed, je hebt de mentaliteit om rustig op te bouwen hard nodig. Maar neem genoeg tijd vrij om te herstellen. Veel blessures ontstaan doordat de loper zich de hersteltijd ontzegt. ‘Ik moet lopen anders ben ik over 2 maanden niet klaar voor de wedstrijd’. Wie te weinig tijd gunt voor herstel put zichzelf teveel uit.

In rust werkt je lichaam aan een sterker lichaam. Je moet er de tijd voor nemen omdat je je lijf ook bijna iedere week een net iets intensiever trainingsprikkel meegeeft. Het moet niet alleen reageren op de trainingen. Herstel is hard nodig om dat de trainingslast alsmaar wat groter wordt.

4 Veel werk
Trainen voor een marathon vraagt om een lange adem. En om vroeg een plan te vormen en je daar ook aan te houden. Ga niet plotseling halverwege of op het einde hele nieuwe vormen van training aan je schema toevoegen. Je lichaam is een wonder van aanpassingsvermogen maar wel op een evenwichtige manier. Verstoor dat evenwicht in vooruitgang niet.

Een marathon lopen vraagt om het maken van veel kilometers. De basis voor je succes zit in je inzet op je duurvermogen. Zit het goed met dat vermogen, dan kun je verder werken aan een hogere basissnelheid.

Trainen voor een marathon is al een prestatie op zich. De marathon zelf is slechts de top van de ijsberg. Het is mooi als na al die maanden inzet de wedstrijd uiteindelijk lekker loopt en je een topdag beleeft.

Verslag van de 1e winterbosloop in Beek

Michael van der Kroon

Michael van der Kroon duldde geen tegenstand op tien kilometer in Beekse bosloop

Door Benno Stevering

BEEK- Michael van der Kroon uit Pannerden won zondagochtend overtuigend de tien kilometer in de eerste editie van drie boslopen met een tijd van 34.33 minuten. De atleet van de Liemers domineerde van start tot finish: ‘’Ik had hier nooit de tien kilometer gelopen, alleen de vijf km. Mijn trainer Titus Fierkens had deze tien kilometer op het schema gezet. Ik laat alles qua planning aan Titus over op voorwaarde dat ik de Dijkencross wel kan lopen. In 2008 ben ik bij de Liemers gestart bij Titus. Ik had toen bij het voetballen mijn middenvoetsbeentje gebroken. Toen lag de keus voor de atletiek open. De eerste ronde ging hard, daarna trok ik steady door.  Het is echt zwaar om vier keer die lange heuvel te nemen, aan te zetten en daarna weer te herstellen en je hoge tempo voort te zetten. Ik ben dan ook blij met het resultaat, temeer omdat ik vorig jaar maart tot december alleen gevoetbald heb bij Pannerden. Ik weet soms ben ik niet altijd gedisciplineerd en kan het zijn dat ik terugkeer naar de voetballerij. Maar voorlopig blijf ik de atletiekwereld mooier vinden en fluit ik af en toe nog een voetbalwedstrijd. Sommigen, waaronder Frank Futselaar uit Westervoort, hebben laten zien dat voetbal en atletiek wel gecombineerd kunnen worden, alleen ik kreeg er blessures erdoor. Nu kies ik weer volledig voor de atletiek. Het is te hopen dat er over twee weken wanneer ik weer loop in Beek er nog wat afkan halen!  Ik ben nu nog steeds in opleiding als wiskundeleraar. Ik hoop volgend jaar ergens bij een havo of vwo terecht te kunnen in Zevenaar, Duiven of Didam en het liefst in de bovenbouw!’’. Martijn Groot Wassink uit Dinxperlo finishte op vier minuten in 37.40 minuten. Terwijl Frank Jansen uit Groningen de derde plek bezette, was het vierde finisher Michel Elshof die zijn plaatsgenoot  Clemens Krus op achterstand hield. Een opvallende verschijning was Hugo Schuurman uit Wageningen die blootvoets de vier ronden uitliep. Lisa te Molder uit Zieuwent hield met 42.04 minuten haar concurrentie ver achter zich. Te Molder won ook de Kroese Wevers cross in Winterswijk en de Keiloop in Meddo. Manon Mensink uit Arnhem bezette de tweede plek, gevolgd door Susan Zweers uit Doetinchem. Lange afstandloopster Ingrid van Zolingen werd vierde dame. 

De vijf kilometer werd beheerst door de sterk lopende Jorik Huizinga uit Doetinchem. ‘’Ik ben blij met deze zege. Het parcours is me natuurlijk bekend. Ik ben momenteel lekker in vorm met enkele wedstrijden in Pannerden. Dat biedt perspectief!’’. Huizinga noteerde 17.38 minuten, gevolgd op zeven tellen door veteraan Fred Keurntjes uit ’s-Heerenberg, winnaar van de halve marathon van Emmerik. Beiden waren al bekend op het parcours in Beek wat de keuze van de bochten makkelijker maakte. Keurntjes gaf aan dat hij wellicht de competitie voort zal zetten op de tien kilometer. ‘’Petje af voor winnaar Huizinga. Ik heb hem nog nooit zo sterk zien lopen. Ikzelf had lang geen vijf kilometer meer gelopen. Jorik voerde de kop aan, daarachter liepen we met Dennis Weijers en Roel Schreurs. Ik denk als de afstand nog een ronde verder was geweest, dan had ik Jorik kunnen hebben. Maar ik koos bewust de vijf kilometer om wat meer snelheid op te doen. In de slotronde kwam ik twee lopers voorbij en nestelde me op de tweede plek. Toch richt ik me denk ik komende weken op de tien kilometer, mijn favoriete afstand. Mijn snelste tijd ooit op een tien kilometer was een 33.06 minuten in Pannerden ongeveer acht jaar geleden. Afgelopen december liep ik 34.07 minuten. Ik heb in Beek ooit 34.41 neergezet. Dan vind ik 34.33 voor Michael op de tien erg goed. Ik denk dat ik als ik start op de tien rond de 35 of 36 minuten zal finishen. Erg blij was ik in december met mijn winst op de halve in Emmerik.’’ De derde plek ging naar Dennis Weijers die wekelijks na zijn afwezigheid weer progressie boekt. De Doetinchemmer noteerde  17.51 minuten en zag dat zijn parcoursrecords van 15.13 op de vijf en 32.07 minuten op de tien kilometer intact bleven. Saskia Weinans uit Gendringen werd tijdens de loop opgepept door haar pa, Peter Weinans. Dit resulteerde in een winnende tijd bij de vrouwen van 18.27 minuten en een verbetering van het parcoursrecord bij de vrouwen met 33 tellen. Kirsten van Embden uit Elten werd tweede. De deelname van 52 vrouwen was bijzonder groot te noemen op de vijf kilometer. Guus Schmitz uit ’s-Heerenberg was de oudste deelnemer. 

Voorzitter Jan Leuverink van de organiserende Stichting Omloop Beek was met totaal 360 lopers bijzonder tevreden. Het hardlopen zit in de lift. De start van de vijf en tien kilometer moest enkele minuten uitgesteld worden vanwege de grote belangstelling bij de inschrijftafel.

Lisa te Molder

Verslag van het Klavertje 4 in Olne (België) - deel 2

Van links naar rechts staand: Henrie Drenthel, Wim Rensink, Gerrit te Lindert en Evelien Hillen. Op de hurken: Heini Rave, Henk Lammers, Wim Brinkman en Marieke Prinsen

De  jaarlijkse Klavertje 4 trailrun  in Olne, in de voorlopers van de Ardennen, heeft een geweldig concept. De wedstrijd bestaat uit 4 verschillende routes, die samen ruwweg de vorm van een klavertje vier vormen op de kaart. Na iedere ronde besluit je wel of niet door te gaan met de volgende ronde. Als je alle 4 rondes loopt heb je ongeveer een marathon gelopen. Maar ondertussen heb je dan al wel een heleboel modder, stenen en heuvels achter de rug. Ruim 1000 hoogtemeters liegen er niet om.

Henrie Drenthel weet ieder jaar meer mensen enthousiast te krijgen om mee te gaan naar deze wedstrijd. Dit jaar vertrokken op zondagmorgen 19 januari om half zeven ‘s morgens  twee auto’s vol atleten uit Aalten. Door het vroege uur was het erg rustig op de weg waardoor we  veel te vroeg aankwamen. We hadden nog lang niet alle koffie en broodjes voor onderweg op die Evelien zo zorgzaam gesmeerd had toen we de lege parkeerplaats opdraaiden.  De organisatie was nog maar nauwelijks klaar voor het ophalen van de startnummers, maar de koffie aan de bar was lekker en de WC was nog leeg en schoon. We vermaakten ons door het bespreken van de hilarische column over trailrunning die onlangs verschenen was en het vergelijken van de trailrunspullen van de diverse deelnemers.

Langzamerhand werd het steeds drukker en drukker en nadat we ons opmaakten om naar de start te gaan bleken er honderden liefhebbers te zijn. Zoveel dat er op de geplande starttijd nog steeds lange rijen stonden voor de inschrijftafels. Naar goed Belgisch gebruik werd daar niet moeilijk over gedaan, het was immers mooi weer. Zo klonk ruim een kwartier later alsnog het startsein en vertrok er een langerekt lint met lopers door het doodstille dorpje.

De eerste kilometers was het nog druk en kwamen we regelmatig even stil te staan, maar al snel kwam er meer ruimte op de paden. In het begin probeerden we nog met een aantal leden van het groepje bijeen te blijven, maar na verloop van tijd verbrokkelde de Achterhoekse eenheid tot een aantal groepjes die opgingen in de meute. Na de eerste heuvels waren mijn benen helemaal wakker geschud. Enkele maanden blessureleed maakten het allemaal niet eenvoudiger en ik moest behoorlijk werken om Henrie bij te houden. De zon kwam inmiddels goed door en het jasje kon weer de rugzak in. In vergelijking met vorig jaar (sneeuw en ijs) en het jaar daarvoor (heel nat) was het parcours goed te belopen. Wel modderig, maar we gingen in ieder geval niet tot de enkels diep door de blubber.

De eerste ronde was eigenlijk al voorbij toen we ons net lekker in de wedstrijd voelden komen en na een paar slokken sportdrank ging het verder. Ik had zelf het gevoel dat ik steeds iets te hard ging, maar besloot het nog even aan te zien. Het lopen op zich ging nl. best goed en, hoewel ik er voor werken moest, ik genoot ervan om weer eens echte heuvels te bedwingen. De pittige klimmetjes werden iedere keer beloond met geweldig mooie uitzichten over de dalen en de lange afdalingen leverden steeds net voldoende herstel op om weer verder te kunnen. Toch voelde ik de power in mijn benen sneller dan verwacht afnemen en besloot ik geen risico te nemen. Na  twee rondes op wedstrijdtempo  besloot ik de derde ronde op mijn gemakje alleen verder te gaan. Ik wist me nog te herinneren dat dit een hele zware ronde was waarin je de steile heuvelrug twee maal over moest. Wandelend omhoog en dribbelend naar beneden moest dat nog wel te doen zijn.

Na de eerste kilometer in mijn eentje ging het meteen al mis toen ik gewoon achter iemand aanliep. De route leek zo een weiland in te lopen dat net bemest was, dat kon niet waar zijn. En inderdaad bleken we een lintje gemist te hebben. Toch maak je af en toe ook leuke dingen mee als het tegenzit. Ik kwam op dit punt nl met een Vlaming in gesprek die ook de verkeerde afslag had gepakt. Met zijn 67 jaar was hij al toe aan zijn 85ste marathon, maar hij had net besloten dat het niet deze in Olne zou worden. Al kletsend liepen we een stukje op en in de afdalingen liep ik bij hem weg, waarna hij me op de klimmen weer bijhaalde. Dat is voor mij typisch voor trailrunning en één van de dingen die ik er zo leuk aan vind.

Het laatste stuk van de derde ronde waren mijn benen helemaal leeg en wat was ik blij om de finishlijn te zien. Binnen keek ik eens rond of ik bekende gezichten zag en inderdaad zaten Wim en Evelien daar al lekker echter een Leffe. Ideale hersteldrank na zo’n inspanning en ik liet er me ook eentje goed smaken. Terwijl ik daarna onder de (warme!) douche sprong gingen zij de rest binnenhalen die alle vier rondes gedaan hadden. Zoetjesaan kwam de rest van de groep binnen, de één fris en de ander helemaal stuk. Douchen, biertje, koffie en vooral enthousiaste verhalen uitwisselend. Wat een mooi parcours, zeker als de zon schijnt. Goed geregeld allemaal, maar zeker niet overgeorganiseerd. En voor slechts 8 euro’s krijg je niet alleen een mooi evenement, er kan zelfs nog een T-shirt van af  als herinnering.

De gezelligheid in het gebouw was groot maar we besloten toch al snel weer de terugreis te aanvaarden. Met wat geluk op de weg waren we dan immers nog op tijd thuis voor het voetballen op tv zou beginnen…. Onderweg naar huis werden nog meer meegebrachte lekkernijen soldaat gemaakt om de verloren calorietjes weer aan te vullen en nog meer sterke verhalen verteld. Weer een mooie dag trailen met een geweldige groep mensen. Henrie, Evelien, Heini, Wim (2x), Marieke, Henk en Gerrit bedankt. Helemaal top. Hopelijk tot volgende keer.

Sportieve groet, Andre Bleumink

Het klavertje 4

Verslag van het Klavertje 4 in Olne (België) - deel 1

Klaar voor vertrek van 1, 2, 3 of 4 klavertjes

Olne?..... Olne ligt een stukje onder Maastricht in Belgie. De L.A.G. Heeft deze trail al jaren in hun schema staan. Het leek mij leuk om als voorbereiding op de marathon in het najaar hier ook is eens 2 blaadjes te lopen. Na een snelle tocht in de auto van Henri met half slapende atleten, Evelien probeerde iedereen wakker te houden met koffie. We arriveerden op zo.19 januari om 8.00uur in Olne. Nadat  de auto van Henk Lammers was gearriveerd konden we ons na de drankjes opmaken voor de trail.

Het starten werd een kwartier uitgesteld omdat de toeloop zo groot was en men alles gemoedelijk met de franseslag afwerkte. Na een soort sirene gingen we dan eindelijk van start. Wij liepen als AVA groep dicht bij elkaar naar beneden en bleven maar naar beneden lopen. Er kwam geen eind aan. Ik dacht nu moeten we toch ook een keer weer naar boven en jawel hoor dat gebeurde, maar dan al wandelend. Als hardloper kwam je uiteindelijk wel aan je trekken. Na verloop van tijd werden rijen dunner en kon je zo hard lopen als je wilde.

Na de eerste ronde door het prachtige stukje Ardennen , door beekjes glibberige, steile rotsachtige hellingen romantische paden fantastische vergezichten. Zo kwam je weer bij de finish  en kon je beslissen of je verder ging of stoppen. Het gekke aan deze loop is dat je halverwege een ronde denkt om te stoppen maar als je bij het keuze punt komt er een onvoorstelbare drang is om door te gaan.

Henri, Henk, Marieke, Gerrit te L Heini en Wim B konden deze verleiding niet weerstaan. Ze liepen het volledige klavertje vier. Andre deed ook een poging maar strandde na de 3e ronde. Evelien en Wim R waren de enige die de lokroep van het volbrengen konden weerstaan. En zijn na 2 rondes gestopt. Als alternatief hebben ze zich overgegeven aan de verleidingen van de kantine.

Nadat een ieder zich na afloop ondergedompeld had in de Belgische weelde van bier, koffie of cola, werd  er afscheid genomen van deze zeer gezellige kantine Wanneer je dan in de auto op de autobaan naar huis rijd, dan begrijp je pas wat men bedoeld met, een trail dat is genieten.

Wim Rensink

Video's van de 1e Winterbosloop in Beek

                  De videobeelden zijn gemaakt door Eric Beatse, de Kiekjesdief

Foto's van het Klavertje 4 in Olne (België)

Marieke Prinsen

Klik op de link voor de foto's van Andre Bleumink

fotoalbum

Het verslag van Andre Bleumink volgt zo snel mogelijk

Henk Lammers

Heini Rave

Andre Bleumink

Klavertje 4 in Olne (België)

Andre Bleumink, Heini Rave en Henrie Drenthel

Vanmorgen om ongeveer half zeven zijn een aantal Achterhoekers vertrokken naar Olne (België) voor het 'Klavertje 4'. Ze waren ruim op tijd en het was dan ook erg gezellig. Het weer werkte prima mee, de zon scheen zelfs nog een groot gedeelte van de ochtend. Na twee klaverblaadjes op een behoorlijk tempo door de pittige heuvels met Henrie Drenthel, Wim Brinkman en Marieke Prinsen waren de benen van Andre Bleumink aardig leeggelopen. Een paar maanden blessureleed is niet zo even weggewerkt, maar de knieën hielden zich goed. 

De derde ronde heeft hij alleen en in een heel rustig tempo gedaan om toch aan de kilometers te komen voor de Salland Trail. Door de zwaarte van deze derde ronde daalde het tempo behoorlijk, maar hij vermaakte zich prima met de mooie vergezichten. De benen waren helemaal leeg bij de finish, maar een lekkere Leffe zorgde voor snel herstel  De foto's en een uitgebreider verslag komen nog... Chapeau ook voor de prestatie van de AVA-leden: Wim Rensink en Evelien hebben 23 kilometer gelopen, Marieke Prinsen, Wim Brinkman, Henk Lammers, Heini Rave en Henrie Drenthel 42kilometer.

De hele groep Achterhoekers