Henk Mengers, een mooi portret (10)

Henk Mengers, een mooi portret

Onlangs heb ik het genoegen mogen smaken om al hardlopend 2 bijzondere atletes het hemd van het lijf te mogen vragen, om hier vervolgens een mooi stuksken over te schrijven. Deze bijzondere manier van interviewen smaakte naar meer! Samen met mijn hardloopmaatje Gerdy hebben we het plan opgevat om zo nu en dan op de vroege zondagmorgen een hardloopgast uit te nodigen om al rennend mee in gesprek te gaan. Toen Aalten en omgeving nog op één oor lag, stonden we op zondag  17 mei om 7.30 uur bij de Watertoren klaar om onze gast te ontvangen. We waren blij verheugd dat we als eerste gast van deze interviewreeks Henk Mengers mochten verwelkomen! Henk werd door zijn Ineke gebracht; al rennend zouden we hem afzetten aan de Romienendiek, alwaar om 9.30 uur een groep gretige atleten hem verwachtten voor de nodige looptraining.

Gerdy en ik zijn gewend om 's zondagmorgens in een straf tempo onze kilometers te maken. Hoe anders is het als Henk Mengers meeloopt! Om de zoveel minuten stopt hij, pakt een stok met een mooie punte, en tekent op de zandweg hoe je volgens de hardlooppiramide trainen moet, wat super compensatie is, wat de ideale trainingsfrequentie is... We hebben veel opgestoken van deze geboren docent, maar ons gemiddelde tempo lag deze zondagmorgen bijzonder laag. We hebben mogen ervaren dat Henk een gepassioneerd man is, die er veel plezier aan beleefd om andere mensen aan het hardlopen te krijgen. Eigenlijk heeft hij 3 grote liefdes: hardlopen, de bouw en zijn Ineke. Bouwen en hardlopen probeert hij zoveel mogelijk te delen met iedereen, maar Ineke houdt hij lekker voor zichzelf. Geef hem eens ongelijk. Gerdy kent Henk via AVA. Een jaar of 10 geleden heeft Gerdy, voordat ze moeder werd, een periode bij AVA gelopen. Met name tijdens de duurlopen kon ze Henk's aanwezigheid zeer waarderen. De schalkse, ietwat ondeugende opmerkingen van Henk maakten de kilometers korter.

Ik ken Henk al sinds de jaren '90. Hij was toen collega van vader Gerrit. Samen hebben ze de klantenwerkafdeling bij Rots Bouw opgezet. Vader deed de uitvoeringskant en Henk praatte het werk binnen. Vader Gerrit had een hoge pet van Henk op: op integere en sympathieke wijze wist Henk veel werk binnen te halen voor Rots Bouw Service. Dit bleek later echter ook een valkuil: de dynamische en onplanbare wereld van de particuliere bouw bleek geen goede combinatie met de perfectionistische inslag van Henk. Tot gevolg een vette burn-out! Deze situatie was de directe opmaat voor de hardloop carrière van Henk. Op medisch advies moest Henk gaan rennen. Eind jaren '90 kwam men erachter dat het "runners high" - stofje een positieve invloed kon hebben op outgeburnde mensen. Toen Henk Mengers onder leiding van Johan Assink en Jan Raben de 300 m asfaltbaan rond moest rennen, moest Henk halverwege aan het zuurstof. Zijn volleyballichaam had 3 dagen last van hevige spierpijnen! Ook bij de tweede poging had Henk bij een kleine 200 m de tong op de knieën. Dit zat Henk niet lekker. Hij nam afscheid van de Jan en Johan te Brakes en sprak de legendarische woorden: "Tot over 6 weken....". Henk trok zich 6 weken terug in de Vennebulten en ging 3x in de week de 300, 600 en 900 m trainen. Toen hij na 6 weken elke boom kende in 't Goor, meldde hij zich weer bij AVA. En een mooie hardloop carrière volgde: de 5 km onder de 19.30 minuten, de 10 km onder de 40, de halve onder de 1.30, en de ultieme prestatie, de marathon in 3.15 uur! Kwestie van doelen stellen, volgens Henk...

Tijdens onze hardloopsessie repte Henk er niet over, maar als oud-collega ken ik een van de grote drijfveren van Henk. Henk is gaan hardlopen in het zogenaamde "string-tijdperk”. De dames, waar Henk graag naar keek, trokken begin 2000 graag een string aan, om de bilpartij goed tot haar recht te laten komen. Mooie tijd was dat. Men zegt wel eens dat elke modetrend terugkomt, wel nu, laat maar weer komen! Als Henk 's maandags op kantoor verslag deed van zijn wedstrijd, kwam er bijna altijd wel een string in voor die hij tijdens het gemeenschappelijk omkleden gespot had. Ik denk dat toen mijn interesse voor het hardlopen ook gewekt is... In 2007 begon Henk voor zichzelf, hij was toe aan een nieuwe uitdaging. Henk Mengers Bouwadvies werd opgericht en Henk richtte zich op de particulier die een helpende hand nodig had in de bouwjungle. De start was prima, maar de crisis sleurde de bouw een diep dal in. Henk probeerde dit op te vangen door ook de uitvoerende kant van de bouwplannen aan te bieden. Hard werken voor de particuliere markt, kleine marges, onregelmatige werktijden...de valkuil van de eind jaren 90 kwam er met rasse schreden weer aan. Het gevolg van de burn-out is dat Henk 6 ochtenden kan werken, de middag is er voor de broodnodige rust. Als het werk niet voor het oprapen ligt, ga je dit soort grenzen oprekken, want er moet immers brood op de plank komen. Henk en zijn liefhebbende achterban zagen in dat dit anders moest. De "skills" van Henk werden op een rijtje gezet, en al gauw werd zijn enthousiasmerende manier van coachen genoemd. Allicht lag hier een kans om aan het hardlopen een bescheiden boterhammetje te verdienen. Samen met zoon Tom werd een hardloopschool opgezet. In 2012 was de loopschool "De Zandlopers" een feit. Op moment van schrijven heeft deze loopschool al meer dan 200 hardloop leerlingen! Een geweldige prestatie!

Natuurlijk was Henk graag gewoon bij zijn cluppie gebleven. Soms moet je met je verstand beslissingen nemen die pijn doen in het hart. Gelukkig zijn Henk en Ineke nog veel te vinden bij AVA aangelegenheden. Namens Gerdy -  met string, heupslip, onderbokse van Onnink, wie zal het zeggen - en mij zijn ze er altijd welkom! En zo heeft Henk zich eigenlijk van een no nonsens bouwvakker ontwikkeld tot empathisch mensenmens. Van enig afstand beschouwd past het coachen, luisteren, motiveren en corrigeren allicht beter bij de mens Henk dan de zakelijke dienstverlening. Tegenwoordig heeft iedereen een coach nodig, dus hier liggen kansen voor Henk. Een man met zijn bagage, zijn humor en inlevingsvermogen kan mensen met een hulpvraag weer op het goede pad brengen. Al hardlopend… Gerdy en ik mochten nog even een kwartiertje meetrainen met de loopgroep De Zandlopers. Dat ging er professioneel aan toe! Loopscholing, houding, reactief lopen, al dat soort zaken passeerden de revue in het Goorse zand. Toen Gerdy en ik vanaf de Romienendiek naar huis renden hadden we ruim 20 km op de teller staan. We moesten nog voortmaken omdat anders de familiaire afspraken in het gedrang kwamen! We waren onder de indruk en ontroerd door het openhartige verhaal van Henk. We hebben Henk op een mooie manier nog weer beter leren kennen. Een man die zijn sterke en zwakke kanten steeds beter leert kennen en samen met zijn lieve Ineke de juiste balans zoekt tussen werken en ontspannen. Ik vond het nummer "Run through the jungle"“ hier goed bij passen. Henk Mengers, een mooi portret!