Verslag van de Ultimate Trails Challenge in Engeland (110 kilometer)

Heini Rave met zijn welverdiende medaille en finish shirt

Nadat ik vorig jaar voor het eerst een 100 km trail had gelopen de Höllenlauf in Duitsland, ging het mij direct kriebelen om nu eens een echt serieuze trail te lopen. Rond kijkend op het internet kwam ik de Ultimate Trails Challenge 110 kilometer tegen en na het bestuderen van de omgeving was ik helemaal verkocht en heb me dus meteen ingeschreven. Nu had ik nog ruim 9 maand om er naar toe te werken en de planning was om na de feestdagen te starten met serieus te trainen. En niet te trainen op afstand maar op hoogte meters want ruim over de 4000 hoogtemeters had ik ook nog nooit gelopen in een wedstrijd. Dus vanaf 2 januari 3x per week richting de vuilnisbelt in Winterswijk om daar minimaal 2000 hm per week te pakken en 1 x per week een rustig loopje op het vlakke. 

Op 1 maart ging het helemaal mis verstapte me vreselijk en dacht direct aan een gebroken enkel. Maar dat viel gelukkig mee en eigenwijs als ik ben stond ik na 2 dagen weer op de vuilnisbelt. Zo doorgetraind tot half Juni ondertussen nog een wedstrijd gepakt van 55 km in Osnabruck en met 47000 hm op zak vertrokken naar Engeland. Daar de 24e Juni aangekomen samen met Esther, Greetje en Dirk-Jan Lankhof, die als supporters mee gingen. De eerste dagen een beetje de omgeving verkent en ik was helemaal onder de indruk van de ontzettend ruige natuur en ik kon niet wachten om te mogen starten. De enige twijfel was mijn enkel die nog steeds gevoelig was sinds de verstuiking. 

Vrijdagnacht om 24:00 uur stond ik klaar aan de start in plaats van 24:00 vertrokken we om 00:15 fantastisch zo'n lint van lopers met hoofdlampjes op. We liepen het dorpje Ambleside uit en al gauw ging het heuvel opwaarts de Fells op. Fantastisch dwars over de berg naar boven en aan de andere kant weer naar beneden in het pikkedonker. Nadat ik de eerste bergpas had overgestoken begon het licht te worden, prachtig wat een landschap en daar stond onder ook een verzorging. 20 km had ik erop zitten en 15 meter voor de verzorging kijk ik nog een keer achter om, om te kijken naar die bergpas verstap me en ga door de enkel en lig op mijn plaat. Direct denk ik einde oefening, ik hinkel naar de verzorging en ze vragen hoe het gaat? Ok zeg ik want ik kom hier niet om na 20 km naar huis te gaan. Ik drink wat en strompel verder, baal als een stekker en denk wat nu? Gauw een paar paracetamols ingenomen en verder. 

Langzaam gaat het beter met de voet en ik ben vol vertrouwen. Zo hobbel ik km na km verder van de ene naar de andere verzorgings post, over de ene bergpas het dal in om eraan het eind via de volgende pas weer uit te klimmen en zo klim ik over 6 bergpassen heen. De trainings aanpak in Nederland is de goede geweest. Berg op voelde ik me super alleen waar ik niet op heb kunnen trainen is de ontzettend ruige ondergrond. Waar in de Alpen de paadjes nog redelijk goed begaanbaar zijn, zien de paden er hier uit als je over bouw puin loopt. Zeker 70 km van de 110 km waren zo ruig dat je echt bij iedere stap moest kijken waar je je voet neerzet, Van de overige 40 km  was nog zeker 30km door drassige moors en weilanden vol gaten en stenen, dus ook niet je van het. 

Conditioneel kon ik het makkelijk aan alleen door de vele water doorsteken had ik ontzettend pijnlijke voeten en was ik blij dat ik na bijna 21 uur bij de finish was., waar mijn supporters me stonden op te wachten. Een heel mooie medaille en finish shirt kreeg ik daar. Van de 392 gestarte atleten haalden er maar 192 de finish. Ik eindigde op een 146e plaats. Na de wedstrijd ben ik gauw naar het B&B gegaan om me te douchen en daarna lekker wat te eten en een paar biertjes te drinken. Al met al een fantastische ervaring en dit smaakt naar meer

Heini Rave

Prachtige omgeving om in te lopen