Column: Erwin’s zin en onzin - deel 117

Sam en Rinke ter Haar

Rinke ter Haar is ontmaskerd!

Als, toekomstig, onderzoeksjournalist laat je niets aan het toeval over. Het draait om feiten en zo lang die niet allemaal op tafel liggen, breng je een verhaal niet naar buiten. De afgelopen maanden heb ik mij vastgebeten in een intrigerend onderwerp, Strava. Deze hardloopapp had een poosje mijn volledige interesse en ik speelde zelfs met het krankzinnige idee om mij in december 2015 volledig te storten op alles wat deze applicatie te bieden heeft. Maar al snel kreeg ik een naar gevoel bij Strava, anders gezegd, bij enkele gebruikers van Strava. Vandaag wordt er schandaal onthuld dat de gehele hardloopwereld op zijn grondveste doet schudden.

De grote aanjager van de ‘strava-gekte’ is Rinke ter Haar. De man die al jaren tegen de 20 minutengrens aanhikt op de 5 kilometer, is razend enthousiast over de app. Hij laat geen weg, zandpad of slootkant in Aalten ongemoeid op zoek naar ‘segmenten’. Hij verbreekt record na record. Dit is op zich niet zo vreemd, want hij komt in trieste uithoeken waar je nog niet dood gevonden wilt worden. Zoals de Klokkemakersweg, de Legtersdijk en de Elshoekweg. Wegen die je mijdt als de pest. Maar wat schetst mijn verbazing, Rinke heeft ook het record op de Beeklaan, bij uitstek de bekendste beklimming van Aalten. Dit record staat zo absurd scherp (40 seconden) dat ik ernstige bedenkingen heb bij deze prestatie. Regiotoppers als Björn Demkes, Gijs Oosterholt en Frank Roos komen niet eens bij de recordtijd in de buurt. Hier zit een smerig luchtje aan!

Uren lang lig ik ’s nachts wakker. Steeds malen dezelfde vragen door mijn kop. Waarom bedriegt Rinke heel hardloopminnend Nederland? Hoe kan ik Rinke ontmaskeren? Hoe kom ik zo dicht mogelijk bij hem in de buurt zonder dat het opvalt? Ik heb een infiltrant nodig. Iemand die Rinke ongemerkt in de gaten kan houden. Dan schiet ik overeind in bed. Er verschijnt een valse glimlach op mijn gezicht en mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap. Laat ik nu toevallig met iemand omgaan die Rinke kent als zijn broekzak, zijn oudste zoon Sam. Enkele weken terug heb ik Sam met mijn bevindingen geconfronteerd en hij was onmiddellijk overtuigd. Hij wil zijn vader graag een hak zetten. Als Rinke, niets vermoedend, door Sam wordt uitgedaagd voor een ‘wedstrijdje Beeklan’ begint de goedlachse architect hem al een beetje te knijpen. Toch neemt hij de uitdaging aan. Geheel volgens plan vliegt Sam, die in grootse vorm verkeert, de kuitenbijter omhoog. Zijn arme vader, 45 inmiddels, kan amper in het spoor blijven. Piepend, proestend en hijgend probeert hij, tegen beter weten in, het gat te dichten. Het verschil op de top is ruim vier seconden in het voordeel van uitdager Sam.

Als thuis de Garmins worden uitgelezen voelt Rinke nattigheid. Hij weet dat zijn gesaboteerde horloge een snellere tijd gaat aangeven dan die van Sam, iets wat onmogelijk is. Hij doet een verwoede poging om zijn zoon af te leiden in de hoop dat die vergeet de horloges aan Strava te koppelen, maar het kwaad is al geschiet. Sam, die beduidend eerder de top van de Beeklaan bereikte, krijgt een tijd van 57 seconden achter zijn naam en Rinke heeft dezelfde afstand, volgens de app, in 46 seconden afgelegd. Met het schaamrood op de kaken, de staart tussen de benen en het hoofd voorover gebogen, verlaat Rinke de kamer. Er is een einde gekomen aan een tijdperk vol leugens en bedrog. De ‘schijnrecords’ staan nog altijd in de boeken, maar niemand zal hier nog waarde aan hechten. Rinke ter Haar is ontmaskerd!