Berichten 'Hardlopen in de Nederlandse- en Duitse grensstreek' ook op Facebook

Kijk ook op Facebook 'Hardlopen in de Nederlandse- en Duitse grensstreek'

Vanaf donderdag 31 maart 2016 worden de berichten ook op de Facebook pagina 'Hardlopen in de Nederlandse- en Duitse grensstreek' geplaatst.

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 127

Als ik wat geritsel hoor kijk ik vluchtig over mijn schouder. Een meter of tien verderop staat een imposante Kasuaris, een loopvogel die alleen in Australië voorkomt

Lotgenoten met een grotevogelfobie, meld je!

“Het gaat goed met de buizerd in Nederland. De laatste decennia is de populatie flink gestegen. Sinds 2010 zijn er jaarlijks meer dan 10.000 broedparen in Nederland.”

Bij het lezen van bovenstaand bericht zijn de reacties binnen de familie Wamelink heel verschillend. Papa Geert maakt een huppeltje van enthousiasme, zoon Erwin krijgt echter een wegtrekken van hier tot gunter. Voor intimi is het geen verrassing als ik zeg dat ik nogal bang ben voor vogels, dit tot grote hilariteit van velen. Een kleine kanttekening: duiven, mussen, kraaien en dat soort spul kan ik nog wel hendelen, maar als het beest iets meer uit de kluiten gewassen is, schijt ik een arsenaal aan kleuren.

Op 2^e Paasdag trek ik de hardloopschoenen aan voor een korte duurloop richting ‘Klein Zwitserland’. Via het bos kom ik uit bij een boerderij en krijg een rolberoerte van de schrik. Uit het niets schiet er een pauw ter grootte van een bestelbus de weg op. Ik verkramp volledig en blijf muisstil staan. De pauw heeft dondersgoed in de gaten dat ik hem zit te knijpen en kijkt vol genoegdoening mijn kant op. Zonder te aarzelen draai ik me om en loop - met een hartslag van 175 - dezelfde weg terug naar huis.

De volgende nacht blijkt dat de pauw meer indruk heeft gemaakt dan gedacht. Ik beland in een gruwelijke nachtmerrie. Het drama speelt zich af in het Loohuisbos. Ik ben aan de wandel met onze hond Spike. Het is rustig in het bos. Zoals gewoonlijk praat ik een beetje in mezelf. Als ik wat geritsel hoor kijk ik vluchtig over mijn schouder. Een meter of tien verderop staat een imposante Kasuaris, een loopvogel die alleen in Australië voorkomt. Helaas houden ze in nachtmerries geen enkele rekening met de leefomgeving van inheemse vogelsoorten. Mijn pupillen springen in ‘standje houseparty’ en ik zet hem op een lopen. Shit, het is zo’n droom waarin je rent maar niet vooruit komt. Spike heeft ook de kuierlatten genomen en verdwijnt als een speer uit mijn zicht. Ik doe wanhopige pogingen om te schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn strot. Op het moment dat de Kasuaris zijn klauwen in mijn nek wil zetten, schrik ik wakker, drijfnat van het zweet. Ik ben zo bang dat ik weer in dezelfde nachtmerrie terecht kom, dat ik de slaap niet meer kan vatten.

Even terugkomend op die verdomde pokke buizerds. Deze angstaanjagende roofvogels zijn er verantwoordelijk voor dat ik tussen maart en oktober diverse bossen  en zandpaden vermijd tijdens mijn duurloopjes. Nu vraag ik mij af of er meer mensen met hetzelfde probleem rondlopen? Zijn er meer lopers die amper de straat meer opdurven? Ik wil graag een groep oprichten voor hardlopers met een grotevogelfobie. Zoals alle mede-angstigen weten, loop je in een groep geen enkel gevaar en kun je veilig door de bossen struinen. Lotgenoten meld je en wie weet kunnen we binnenkort zonder angst de straat weer op! 

Deze angstaanjagende roofvogels zijn er verantwoordelijk voor dat ik tussen maart en oktober diverse bossen  en zandpaden vermijd tijdens mijn duurloopjes

Road to Marathon van Rotterdam 2016 - deel 12

Het Nederlandse politie team, met staande 3e van rechts Katja Demkes

Katja en Björn Demkes doen in april 2016 mee aan de Marathon van Rotterdam en trainen op een schema van Greg van Hest. Via dit blog geven ze iedere maand een update van hun ervaringen en vorderingen, vandaag deel 12.

EK Crosscountry Coventry 2016

Op 19 december 2015 vond het NK 10 kilometer plaats in Apeldoorn voor de politie. De eerste zes dames en heren plaatsten zich daar automatisch voor het EK in maart. Ik werd daar derde dame en plaatste mij dus ook voor het EK. Wat een eer. Op mijn leeftijd nog naar een EK, dat maak je toch nooit mee. Ik was erg verrast en blij tegelijk. Wel meteen weer op aarde terug, want ik zat immers in mijn trainingsschema naar de marathon van Rotterdam. Kon dit wel samengaan? Maar Greg had de wedstrijd mooi in het schema meegenomen. Twee weken voor de marathon een wedstrijd crossloop van 8 kilometer lopen moest kunnen.

Als nieuweling in de selectie mocht ik ook de vlag dragen. Ik moest dan ook de tuniek aan.  Dit maakte mij niet uit. Ik kende er toch niemand. Ik had het idee dat de anderen er gewoon geen behoefte aan hadden om in uniform de vlag te dragen.  Ik eigenlijk ook niet, maar goed kon mij het ook schelen. Je raadt het al, de helft van het uniform was ik vergeten.  De pet, het shawltje en handschoenen.  Het zou zich vast wel redden.  De officiële opening was bijzonder om mee te maken. 24 landen deden er mee. Allemaal mooie wedstrijdpakken en de vlagdragers allemaal mooi in uniform met pet, stropdas, shawl en handschoenen, behalve team Nederland dus haha.  De hele week was team Nederland al niet in eenheid van tenue.  Er was afgesproken dat we aan het ontbijt het blauwe shirt zouden dragen en bij het diner het witte shirt. Iedereen droeg van alles, maar niet wat er afgesproken was.  Dit was al hilarisch. De andere teams waren te herkennen aan hun eenheid van tenue. Op dinsdag gingen we met bussen op weg naar het parcours. We mochten het parcours gaan verkennen. Het was ongeveer een half uurtje rijden met de bus. We kwamen in een heuvelachtig gebied terecht.  Ergens in de middle of nowhere. Er stond alleen een grote universiteit en de rest was gras, weilanden en grauwe en grijze luchten.  Ik zag dat er een prachtig parcours was uitgestippeld. Ik liep twee rondes. Ik wist toen al dat dit geen makkie ging worden.  Heuvel op heuvel af.  Je liep voornamelijk op gras en de ondergrond was ongelijk. Goed kijken waar je liep. Het laatste stuk was erg zompig. De schoenen werden mooi in de modder weggezogen. Ik had er wel zin in. Na de parcoursverkenning gingen we met de bus terug naar het hotel. Rusten, eten en slapen.

Woensdag was het race day. Om 10:30 uur vertrokken alle dames met de bussen naar het parcours.  Ik was niet zenuwachtig.  Onze gedelegeerde had ons al verteld dat we geen kans zouden maken tegen de profatleten. Deze dames waren over het algemeen allemaal prof en werkten misschien 80 uur per jaar en de rest trainden ze hele dagen. Wat gaaf, dat zou ik ook wel willen. Gewoon op een EK staan en mee mogen doen vond ik al geweldig.  We moesten eerst met ons damesteam in een tent staan waar we allemaal gecontroleerd werden op startnummers. Daarna mochten we de tent uit en kwamen in het wedstrijd veld  terecht.   Er zou 3 keer een gong gaan, bij de derde keer moesten we in een sluis gaan staan.  Ieder  land stond in een sluis, achter elkaar.  Bij de derde gong klonk het startschot en weg waren we.  Ik stond in onze rij als derde dame. Ik ging zoals gewoonlijk weer eens te hard van start en kwam de eerste kilometer in 3:53 minuten door. Dit moest ik gelijk bekopen, want na kilometer 1 kwam de grote steile heuvel. Team Nederland liep in de middenmoot. Ik zag in de verte de snelle atletes rennen. Wat een mooi gezicht was dat. Ik was zelf in gevecht met mijn teamgenootje Janneke. We liepen constant bij elkaar. Bij de tweede ronde liep Janneke er vandoor. Ze liep zo makkelijk. Ik zat er bij de tweede heuvel helemaal door.  Heuvel naar beneden ging beter. Ik kwam weer in de buurt van Janneke en mijn andere collega Marieke. Allebeide waren ze net te sterk voor mij. Ik eindigde als derde dame van team Nederland. In het totale veld van de dames eindigde ik als 33^e dame.  Met de landenwedstrijd werden we toch nog zesde. Klasse prestatie.

De heren starten 2 uur later en eindigden ook in de middenmoot. Zij mochten 12 kilometer zwoegen in de heuvels. Terwijl de heren heel hard liepen,  33 minuten op de 10 kilometer, maakten zij ook geen kans tegen de heren. Die liepen hard. De eerste man die finishte, had een tijd van 35 minuten op de 12 kilometer Cross Country. Wat een atleet. Dat is toch niet normaal, wat een lopen. Ik vond het geweldig om mee te mogen maken. S ’avonds was de afsluiting van het EK en daarna was er een feestavond. De dag erna vertrokken we weer vanaf Birmingham met het vliegtuig richting Schiphol. Nu is de focus weer op de marathon gericht. Nog een kleine twee weken. Fit blijven en geen gekke dingen tussendoor doen.

Groeten Katja Demkes

Fatimaloop maakt doorstart als Elverloop

Fatimaloop 2010

NIEUW-WEHL - De Elverloop wordt de opvolger van de Fatimaloop. In 2015 vond de 20e editie van de hardloopwedstrijd plaats onder de noemer Fatimaloop, naar de toenmalige naam van zorginstelling Fatima. Na een fusie met de Schreuderhuizen in Arnhem veranderde de naam naar Elver, en de naam van de wedstrijd verandert mee. 

Dit jaar is er geen loop. De eerstvolgende editie is op 12 maart 2017. De opbrengst van deze hardloopwedstrijd in Nieuw-Wehl komt ten goede aan De Vrienden van Elver, en daarmee aan projecten voor cliënten.

Verslag van de 33e Paasloop in Kilder

Paasloop Kilder, de start is op Sportpark de Tol

Paasloop Kilder trekt grote belangstelling ondanks stormachtige weer

Door Benno Stevering

De echte Paasstorm bleef uit. Ieder jaar zijn er weer meer deelnemers. Ook dit jaar was er op Tweede Paasdag een grote belangstelling bij de sfeervolle Paasloop in Kilder. Bijna 400 deelnemers kwamen naar de Paasloop toe.  De 5,2 kilometer trok 176 deelnemers en de tien kilometer 153 lopers. Dan was er nog een jeugdloop over 1,2 kilometer die 16 deelnemers trok en een 2,5 kilometer met 22 deelnemers. De verwachtingen waren dat de loop dit jaar 600 deelnemers zou trekken. De aangekondigde Paasstorm trok deze verwachting enigszins bij. Voor iedere finisher was er door de sponsorende eierboeren een bakje eieren beschikbaar gesteld. Jan Wolbrink, een van de woordvoerders van de organisatie van de Paasloop in Kilder was blij met het verloop van het evenement. ‘’We hebben niet echte ambities. Je merkt wel dat de tijdwaarneming met behulp van een chip op de hardloopschoen een succes is. En er loopt een camera bij de finish mee als extra check mocht er wat fout gaan. Er kan zo snel na afloop een uitslagenlijst worden gemaakt en de prijzen worden uitgereikt. Of het groter gaat worden hier, zal de toekomst uitwijzen. We laten het gewoon op ons afkomen en zitten nog lang niet aan ons plafond. Natuurlijk blijven we afhankelijk van de inzet van onze vrijwilligers bij de Paasloop. Ieder jaar is het dan ook zaak om de loop te evalueren. Op dit moment hebben we op onze accommodatie van het sportpark te Kilder voldoende kleedkamers voor het omkleden en douchen. Ook is de parkeergelegenheid nog voldoende. Om echte nationale toppers aan te trekken, ligt niet in onze intentie. Ieder jaar is het weer een verrassing wie er aan de start verschijnt. We werken niet met startgeld en zullen dat ook in de toekomst niet gaan doen. Wel hebben we mooie prijzen in iedere categorie. De deelnemers zijn hier content mee. Zowel op de vijf als op de tien kilometer waren de Ethiopische medelanders van de gebroeders Awal uit Doesburg, lid van Argo, dit jaar heer en meester. Ook bij de dames hadden we in de persoon van Eline de Jong uit Didam een uitstekende winnares op de langste afstand. Famke Heinst uit Spijk won de strijd bij de vrouwen op de 5,2 kilometer. De parcoursrecords bleven echter intact.’’ De lopersgroep van Argo liep tezamen op in de tien kilometer ter nagedachtenis van Niek-Jan Gal van het Argo-topteam, uit Kilder die vorig jaar noodlottig verongelukte. 

De Mooiste Marathon

Maandag 28 maart, 21:00 op NPO 2

Haalt topatleet Michel Butter de marathonlimiet voor de Olympische Spelen 2016? 2Doc: De mooiste marathon volgt Butter en zijn coach voor, tijdens en na de bloedstollend spannende Marathon van Amsterdam.

Regisseur Geertjan Lassche volgt topatleet Michel Butter en zijn trainer in de mentale tunnel van concentratie voor, tijdens en na de marathon en krijgt zo de unieke kans om één van de zwaarste sporten ter wereld van binnenuit vast te leggen tijdens de Marathon van Amsterdam.

Michel Butter, de derde Nederlander ooit die een marathon onder 2 uur en 10 minuten heeft gelopen, wordt al 15 jaar getraind door Guido Hartensveld. Ze kenden vele hoogtepunten, totdat Michel in 2013 door een zware blessure wordt geveld. Samen met zijn coach knokt hij zich terug, zowel fysiek als mentaal. De Amsterdam Marathon moet het sluitstuk worden van een lang proces, met een come back van Michel aan de top en een kwalificatie voor de Olympische Spelen als beloning. Gaat dit lukken?

Regie door Geertjan Lassche, geproduceerd door KeyDocs, in coproductie met VPRO.

Bekijk hier de documentaire

Uitslagen van de 33e Paasloop in Kilder

Wim Brinkman, 10 kilometer in 44:28 minuten

Klik op de link voor de uitslagen

uitslagen

site organisatie

Paul Huls

Uitslagen van de 25e Paasloop in Lichtenvoorde

De start van de jeugdloop

Klik op de link voor de uitslagen:

2,5 kilometer

5 kilometer

10 kilometer

site organisatie

Heuveltraining in Lochem

De groep 'Berglopers'

Als locatie voor deze AVA'70 heuveltraining was op zaterdagmiddag de Lochemse Berg gekozen. Voor mijn gevoel de eerste echte lente dag. Temperatuur was prima voor korte broek en shirtje. Het was dan ook een mooie melkflessenparade... Lekker kort werk heuvel op. De ene keer wat steiler en de andere keer wat minder kort. Piepende longen en gierende hartkleppen tijdens de versnellingen, maar daarna was er natuurlijk even rust om weer bij te trekken en dan nam het volume van de groep meteen weer toe. 

Theo Stronks hield de groep als altijd strak in de hand, maar de 23 personen die aanwezig waren hadden vooral heel veel plezier in het samen sporten in een prachtige omgeving. De traktatie van Hans Sileas in verband met zijn verjaardag werd uiteraard met gejuich ontvangen en toen daarna ook Tracey Jewell nog een Paastraktatie uit de auto haalde was het feest compleet. Wat en prachtige middag.

Andre Bleumink

De jarige Hans Sileas

Grote AVA'70 Voorjaars Klusdag Woord van het jaar verkiezing 2016

Schuursmurf Geert Wevers

Genomineerd zijn:

Krabarm

In kustgebieden een gewilde delicatesse. Op de Achterhoekse Hooglanden de naam van een ondergewaardeerde medische aandoening. Er gaan geruchten dat het spoorloos verdwenen RSI-virus zich heeft gemuteerd op een uitheemse korstmos en nu fanatieke vrijwilligers het leven zuur maakt. Geen medicijn of therapie beschikbaar, al blijkt een koffiepauze en wat persoonlijke aandacht soms wonderen te doen.

Poetsschouder

Nauw verwant aan Krabarm, echter is de diagnose in de reguliere geneeskunde hier een stuk duidelijker. Het blijkt ouderwetse aandachttrekkerij te zijn.

Containerverbod

Disciplinaire maatregel. Vaak van toepassing op bemoeierige (ex) penningmeesters. Veelal als gevolg van een ziekelijke bindingsdrang met overbodige troep.

Roosterraadsel

Ander woord voor een probleem dat er eigenlijk niet is. Zet 2 vrouwen met een kitgozer in een zandbak en kijk wat er gebeurt. Het probleem blijft echter een raadsel.

Schuldgevoelgebak

Ook wel goedmaakgebak genoemd. Fenomeen wordt eigenlijk alleen waargenomen bij Aaltense atletiekverenigingen. Opvallend veel vrouwen proberen hier hun afwezigheid te verbloemen door het heimelijk achterlaten van grote hoeveelheden gebak.

Schuursmurf

Klein aannemertje met een groot AVA-hart en een passie voor RAL 5003. Voorbereider voor de Voorjaarverfer.

Voorjaarverver

Grote winterschilder die eindelijk naar buiten mag. Deelt de passie van de schuursmurf. Klein hartje, maar goudgeel! 

Oostblokdranger

Dat-doet-de-deur-dicht-ding van bedenkelijke makelij en dito prijsniveau. Kan op WC-deuren bij atletiekverenigingen echter prima dienst doen. Mits aangebracht door toptimmerlui!

Astroklok

Ontwikkeld door NASA in een joint-venture met Oral-B om de handige poetstijdfunctie ook in de elektrische tandenborstel van een astronaut beschikbaar te krijgen. Na een miljoenmiljard budgetoverschrijding een stille dood gestorven. De technologie is nu beschikbaar gesteld om parkeerverlichting bij atletiekverenigingen te automatiseren. 

Drempelspleet

Verborgen opening in deuren van kleedkamers en wc’s waar wél verse lucht door kan, maar géén overige onfrisse zaken.

Koffiewees

Iemand die (onopzettelijk) doorwerkt wanneer anderen gaan koffiedrinken. Oorzaak kan liggen bij de aard van de werkzaamheden en/of sociale belangstelling van de persoon in kwestie. Vaak ligt het probleem echter bij de gebrekkige instructie van de teamleider.

Lunchliefjes

Lieverdjes die een heerlijke lunch serveren. Bij voorkeur een Rubensvrouw.

Posthumuspluim

Bloemetje of waardebon van de voorzitter. Alleen echte grote jongens krijgen beide. Slechts waardevol indien opgedragen aan de inzit van het voltallige vrijwilligersleger. 

Denk je nu; ‘’waar gaat dit over…?’’, dan heb je het meest zinvolle, gezellige en voedzame evenement van AVA en omstreken gemist. Volgend jaar is er weer een kans!

Tot ziens op de Grote VoorjaarsKlusdag 2017!

Wim Rensink, alias de Sloffert - Schitterende oldtimer zonder gepruttel

Wim Rensink (foto's Patrick Weijers)

Dinsdag 9 februari 2016, 18.38 uur. In de Herenkleedkamer bij AVA`70 maken een handvol atleten van de A- en B-groep zich klaar voor de wekelijkse training. De weekendresultaten worden doorgenomen en het blijkt dat er weer prima gepresteerd is door de geelhemden. De deur gaat weer open en daar is die dan eindelijk… Wim Rensink. “De koning van de Beekse bergen” had zondags weer keihard toegeslagen op de Montferlandse heuvelrug. Een prachtige overwinning op de 10 kilometerrun in een tijd van net onder de 45 minuten. Dan ben je wel een klasbak. In de kleedkamer ontstond ineens een euforische sfeer en Willem werd van alle kanten gefeliciteerd met zijn prestatie. Hij kon er wel om lachen en liep rustig door naar zijn eigen plekje in de steeds drukker wordende ruimte. Kapsones zijn hem vreemd. Kleedhaakje 32 tot 35 behoren hem al jaren toe en nooit zal iemand het wagen om zijn kleding daar neer te hangen. Het respect voor de Sloffert is immers groot, heel erg groot…  

Sympathiek:

Wim Rensink is zo`n hardloper, waar je er als trainer niet genoeg van kunt hebben. De oefenstof zuigt hij op en zal nooit verzaken. Op de baan gaat Wim altijd voorop in de strijd in zijn karakteristieke stijl. Het lichaam iets voorover gebogen en een lage knie-inzet. Als de vermoeidheid hem parten speelt, gaat hij over in een soort van slofloop en hoor je hem van verte aankomen. Uiteraard is het minderen van het tempo bij hem geen optie, dus hoor je Wim steeds beter langskomen. Voor, tijdens en na de training valt Rensink op door zijn enorm collegiale houding. Hij heeft in iedereen interesse en houdt de prestaties van zijn loopmaatjes nauwlettend in de gaten. Hij is nog van de oude stempel : “Je kunt beter complimenten geven, dan ze krijgen.” Het maakt het kernploeglid van de A-formatie tot een graag geziene gast, die gewaardeerd wordt om zijn sympathieke houding en noeste arbeid.

Stumpen:

Wim Rensink heeft al tal van wedstrijden gelopen en toonde zich daarbij van alle markten thuis. Korte loopjes, survivalruns, marathons.. overal waar hij aan de start verscheen  ging hij tot het gaatje. De atleet timmert letterlijk en figuurlijk hard aan de weg en werkt keihard om het beste uit zichzelf te halen. De laatste jaren heeft hij ook regelmatig deelgenomen aan trails en het liefst ging hij dan tot de nek in de drek. Hoe zwaarder, hoe beter. Of misschien wel, hoe ouder hoe gekker. Ook tijdens de duurtrainingen is hij tomeloos in de weer en laat hij zich door niets en niemand afleiden. Toen er laatst een versnelling stond gepland in zijn Grevinkweg in het Daalse land, bleek dat maar weer eens. Het tempo werd opgeschroefd, beul Rensink ging helemaal los en op het moment dat hij zijn eigen stulpje passeerde…….. Waar iedereen in de veronderstelling was, dat Rensink wel even een blik naar binnen zou werpen of zijn Hannie nog te zien was, keek de Wim strak voor zich uit en liep zich het snot voor de ogen richting het eindpunt. Als er getraind moet worden, laten we ons niet afleiden door de omstandigheden, zo zal hij gedacht hebben. Kom daar tegenwoordig maar eens voor.  

Sjentelman:

Om fit te zijn en dit ook te blijven, moet je het lichaam goed verzorgen, zo is het credo van Rensink. Er wordt niet zo vaak een boekje opengedaan over de kleedkamerverhalen in de atletieksport, maar in dit geval, toch een tipje van de sluier. Wim soigneert zich voortreffelijk en is altijd best druk met zichzelf. Na de training gauw de badslippertjes aan, om voetschimmels geen kans te geven. Gewapend met een flesje fris geurende kruidenshampoo sloft de vermoeide atleet naar de douche om het ranke lijf lekker te verwennen. Uiteraard hoeft Rensink nooit te wachten, want het grootse respect dat ieder voor hem heeft, biedt zeker ook voordelen. Na het douchen wordt eerst de fijne krullenbos onder handen genomen, waarna de rest wordt gedroogd. Zorgvuldig worden door Rensink de kledingstukken 1 voor 1 aangetrokken, terwijl hij ondertussen met zijn buren van gedachten wisselt. De tas wordt vervolgens uiterst zorgvuldig ingepakt, waarna hij naar de föhn loopt. Niet om zijn haartjes te fatsoeneren, maar om zijn beslagen brillenglazen van de condens te voorzien. Vervolgens loopt onze ijdeltuit richting de spiegel om te zien of hij al weer onder het publiek kan komen. Met prachtig gekleurde rode appelwangetjes mengt Rensink zich vervolgens in het clubhuis om nog een sapje te nemen.

Sixpack:

Wie Wim Rensink enkele malen per week bezig ziet, weet, dat het ook bij hem zeker niet aan zal komen waaien. Hij moet leven als een prof, want anders is het onmogelijk om zo fit te zijn. Naast de reguliere trainingen, heeft Wim een alternatief programma, dat bijna Spartaans aandoet en waarbij de hele familie betrokken wordt. Topprestaties kunnen immers alleen geleverd worden als iedereen er achter staat. Omdat yoga hem net iets te gek was, besloot Wim de rest van zijn lijf af en toe te prikkelen met wat survivaloefeningen. Samen met zijn al even fanatieke dochter touwbaantjes pakken, bagger lopen, slootjes doorwaden, tijgeren enz. Vrouwlief Hannie staat ten allen tijde klaar om onze hardloper van een warme maaltijd te voorzien. Wim is een Bourgondische lekkerbek, dus moet regelmatig letterlijk en figuurlijk alles uit de kast worden gehaald om de verloren calorieën weer binnen te schrokken. Om het gestel soepel te laten draaien, bezoekt Rensink graag concerten van zijn zoon, die als muziekprof net zo bezeten is als pa. Stilstand is achteruitgang, dus swingt onze atleet nog als een puber en houdt hij zijn stramme spieren zo in prima conditie. Het echte geheim van Wim Rensink en dat weten er maar weinig, is het feit dat hij met grote regelmaat doet aan “planken.” Logisch als timmerman natuurlijk, maar in dit geval hebben we het wel even over een serieuze bezigheid. Als eega Hannie zich op de dagen dat er niet getraind wordt om 20.00 uur op de bank nestelt voor de tigste aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden, pakt Willem zich zijn hoogpolige tapijtje. Dit rolt hij vervolgens uit voor het pruttelende houtkacheltje en begint hij zijn uitgebreide serie van stabiliteitsoefeningen. Het resultaat mag er zijn, want Wim beschikt over een jaloersmakende sixpack. Trouwens, op het hele lijf is geen gram vet te vinden.

Sixtier:

Vorig jaar vierde Rensink zijn zestigste verjaardag en maakte hij zijn debuut voor de camera als model. Een wonder dat hij hier nooit eerder voor gevraagd is, want ook deze tak van sport beheerst hij. Het feit dat Willem nu uitkomt in een andere leeftijdsklasse is natuurlijk een geluk voor hem, maar zeker ook een drama voor de rest, die zich tot deze leeftijdscategorie mag rekenen. Elke wedstrijd waar hij nu aan deelneemt, gaat er bij het zien van onze sympathieke clubgenoot al een zucht door het peloton. “Dat wordt weer strijden voor het zilver in de klasse 60+, want de eerste plek is al vergeven,” zo is de gedachte. De timmerende atleet geniet wel van zijn status en nog meer van het feit, dat hij het gros van de jonkies zijn asicszolen kan laten zien. Bescheidenheid siert de mens natuurlijk, maar eigenlijk zou Willem nog meer met zijn talenten kunnen doen. Lezingen geven aan de jeugd, hoe je een wedstrijd kunt winnen als je de 60 bent gepasseerd. Of een boek schrijven over fit zijn en blijven, al heb je grijze krullen. Nadeel voor ons, clubgenoten van AVA`70, zou dan echter wel eens zijn, dat de schitterende oldtimer een traninkie over zal moeten slaan voor een snabbel. Ach… eigenlijk hoeven we daar helemaal niet bang voor te zijn, want Wim komt veel te graag op de club. Lekker trainen, samen een wedstrijdje lopen, de gezelligheid van de kleedkamer of de kantine. Af en toe een rocheltje, stramme spiertjes na een fikse duurloop, licht piepende luchtwegen na een geweldige inspanning zijn feitelijk de enigste (bekende) klachtjes van onze oldtimer. Wim Rensink is nu al favoriet voor de titel: sportman van 2016 bij AVA`70. Wat een kanjer!

Frank Roos

Levendige jaarvergadering AVA'70

Levendige jaarvergadering AVA'70

Dat een jaarvergadering zeker geen saaie bedoening hoeft te zijn, bleek gisteren maar weer eens bij AVA`70. Al ruim voor aanvang zat het clubhuis bomvol en toen voorzitter Dave Posthumus de vergadering opende om even over half negen, stonden de leden tot halverwege de gang. De gevarieerde agenda zal hier zeker aanleiding voor zijn geweest, maar het toont ook vooral de betrokkenheid van de sportievelingen bij de club. De preses begon de vergaderingen met het opsommen van tal van positieve evenementen, acties en gebeurtenissen, die in 2015 bij AVA`70 de revue passeerden. Hij stond echter ook op gepaste wijze stil bij het feit dat een drietal leden zijn overleden in het afgelopen jaar.

De club staat er uitstekend voor, dus de verslagen van de secretaris en de penningmeester leverden weinig vragen, maar wel waardering en applaus op. Ook in de voorgestelde bestuurswijzigingen konden de leden zich prima vinden en mooie woorden, bloemen en attenties vormden een prachtige beloning voor het vrijwillige bestuurswerk dat de afgelopen periode is verricht.

De trouwe leden, Wim Jentink, Gerrit ter Haar en Ronald Pastoors werden vervolgens in het zonnetje gezet en gehuldigd vanwege hun 25-jarige lidmaatschap. Dave Posthumus sprak mooie woorden voor hun lange en veelzijdige betrokkenheid bij de club.

Een speciaal moment volgde, want  “mister AVA`70,” de grijze eminentie Johan Assink, werd benoemd tot Erelid van de vereniging. Een indrukwekkende lijst van activiteiten en kwaliteiten werden opgesomd en de speciale penning voor Johan en een fraaie ruiker voor zijn vrouw Lia vormden een terechte beloning voor Assink, die zijn dankwoord kort, maar bondig hield: Lopen is leven! Deze woorden kwamen hem op een klaterende ovatie te staan.

Een volgend hoogtepunt diende zich vervolgens aan. Na een korte zoektocht is het AVA`70 gelukt een nieuwe hoofdsponsor te vinden en wat is er mooier dan deze te presenteren tijdens de jaarvergadering. En zo geschiede. Voor een periode van maar liefst 5 jaar is

OWM ACHTERHOEK VERZEKERINGEN

De nieuwe hoofdsponsor van AVA`70 en voor dit heugelijke feit wilde de bomvolle zaal de handen nog wel weer een keer op elkaar brengen. Directielid van OWM, Bob Doornweerd, was aanwezig en gaf aan, hoe de match tot stand is gekomen en vooral, waarom men voor AVA`70 heeft gekozen. Dit kwam hem op een luid applaus te staan en vervolgens mocht hij het nieuwe, ingelijste wedstrijdshirt in ontvangst nemen. De komende periode is het de bedoeling om alle oude wedstrijdshirts in te nemen en in ruil hiervoor ontvangen alle senioren gratis een shirt met de naam van de nieuwe hoofdsponsor. Zelfs de penningmeester klapte luid mee, bij deze bekendmaking en dat is natuurlijk een goed teken bij zulke grote acties.

Hoogste tijd voor een gezellige pauze, een praatje, een sapje en een hapje. Het was een hoogwaardige onderbreking van de avond.

Na dit moment van bezinning, was het de beurt aan Mark te Brake om de aanwezigen van de nodige bruikbare informatie en tips te voorzien op het gebied van blessurepreventie. Een mooie, interactieve presentatie boeide de geïnteresseerden volop en de (bijna)fysiotherapeut kreeg de zaal aan zijn lippen met praktijkvoorbeelden en eenvoudige oefeningen voor aan de wastafel. Dat te Brake zijn studie met succes af zal ronden is voor de aanwezigen een zekerheidje  geworden.

In 60 seconden of minder een activiteit aanprijzen, een column voordragen of gewoon onzin de zaal inslingeren… Dat was de insteek van de afsluiter van de avond, de pitch-contest. De vooraf geselecteerde, gevraagde, dan wel spontaan aangemelde leden namen deel aan deze ludieke en uiteindelijk ook zeer humoristische wedstrijd. Uitstekende voordrachten werden het, die vooral veel lachsalvo`s en momenten van herkenning opriepen. De strijd om de titel bleek loeispannend maar de deskundige jury wees uiteindelijk de Harreveldse spreekwaterval, Dirk Vreman aan als winnaar. Zijn vurige betoog voor het gebruik van het Achterhoekse dialect tijdens trainingen, wedstrijden en persmomenten leverde hem de hoofdprijs en de eeuwige roem op.

Voorzitter Dave Posthumus sloot de jaarvergadering, trots als hij is op zijn cluppie, op waardige wijze af. De klok wees inmiddels 22.47 uur aan, maar dat deerde weinigen in de dampende kantine. Gespreksstof was er voldoende, dus menigeen nam nog een balletje en zo werd de tijd op nuttige wijze volgemaakt.

De jaarvergadering van AVA`70, editie 2016, zal de boeken in gaan als een levendige en bovenal gezellige clubavond!

Nieuwe hoofdsponsor voor AVA'70

Bob Doornwerd van OWM Achterhoek met het nieuwe shirt (foto: Karin Stronks)

'Match was er meteen'

Door Karin Stronks

AALTEN - De nieuwe hoofdsponsor is geen onbekende van AVA '70. OWM Achterhoek Verzekeringen sponsort al een aantal jaren atletiekvereniging AVA '70 Aalten. Bij evenementen doneerde OWM vaak zelfs een extra bedrag. Op donderdag 24 maart, tijdens de ledenvergadering van AVA '70, werd OWM Achterhoek Verzekeringen officieel gepresenteerd als hoofdsponsor. OWM tekende een overeenkomst voor vijf jaar. "Al tijdens het eerste gesprek was er een match tussen AVA '70 en OWM Achterhoek Verzekeringen. We kennen elkaar al wel een poos maar 'wi'j bunt drietegek met mekare'", aldus een enthousiaste PR man Frank Roos.

Goed gevoel

AVA '70 heeft het een jaar zonder hoofdsponsor moeten stellen. Frank Roos: "Ons grote voordeel is dat een heleboel sponsoren aan onze vereniging zijn verbonden, daarom konden we het jaar wel overbruggen. Maar hebben wel steeds de wens gekoesterd om een hoofdsponsor te vinden die heel goed bij AVA '70 past. Patrick Ikink zit sinds enige tijd in het bestuur van AVA en hij lanceerde een aantal briljante voorstellen op sponsorgebied. Al snel hebben wij de portefeuille 'sponsoring' bij hem neergelegd!" Patrick Ikink ging op bezoek bij OWM Achterhoek Verzekeringen en had al na het eerste gesprek een heel goed gevoel over een eventueel hoofdsponsorschap.

Bidbook

"We hebben een informatie memorandum ofwel bidbook over onze vereniging gemaakt. Een bidbook is een boekwerk waarin alle ins en outs van een bedrijf, in ons geval een vereniging, zijn samengebracht. Dat boekje, waarin we AVA '70 presenteren, heeft Patrick aan OWM Achterhoek Verzekeringen overhandigd. Één dag na het tweede gesprek kregen we al bericht dat OWM graag onze nieuwe hoofdsponsor wil worden met een looptijd van maar liefst vijf jaar", legt Frank Roos uit. AVA '70 en OWM Achterhoek Verzekeringen hebben volgens Roos een prima 'DNA-match'.

Drietegek met mekare

Frank Roos vertelt enthousiast:"We passen bij elkaar. Onze vereniging is laagdrempelig en enthousiast, veel van onze leden, maar ook ouders van leden, zijn betrokken bij AVA. Wij willen sporten voor iedereen mogelijk maken, bijvoorbeeld ook voor kinderen met een 'rugzakje'. We hebben maar liefst 150 vrijwilligers binnen onze gelederen. Deze sfeer van betrokkenheid proeven we bij OWM ook. De looptijd van vijf jaar is voor beide een teken van vertrouwen, ofwel wi'j bunt drietegek met mekare!" De PR-man vervolgt: "We hebben momenteel 560 leden, dat aantal is de laatste jaren redelijk stabiel. We zetten steeds meer in op kwaliteit. Als we clinics aanbieden, zoals dit voorjaar voor de Gerard Tebroke Memorialloop, dan zorgen we dat de groepen niet te groot zijn."

Sponsorshirts voor senioren

Het hoofdsponsorschap van OWM Achterhoek Verzekeringen biedt AVA veel mogelijkheden. Er kan nieuw trainingsmateriaal worden aangeschaft en voor betere faciliteiten worden gezorgd. De eerste voorstellen zijn inmiddels gedaan en aangenomen. AVA '70 gaat voor alle seniorenleden een sponsorshirt aanschaffen. "Onze verenigingskleur is geel, AVA leden doen massaal mee met hardloopwedstrijden en prestatielopen in de regio. Voor OWM een prima middel om naamsbekendheid te bevorderen. Voor onze senioren is het fijn om een gratis sponsorshirt te krijgen. Een deel van de kosten komen uit onze clubkas en OWM neemt een deel voor haar rekening. Het gaat wel om ruim 300 shirts", legt Frank Roos uit.(bron)

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 126

Na twee jaar Venlo gaan we volgend jaar op zoek naar een nieuwe uitdaging in maart of april. Originele tips zijn van harte welkom!

Marco van Rijs in topvorm voor Nijmeegse 4daagse

Het is vooral Martin Hengevelt die het hoogste woord heeft in de stiltecoupe van de intercity tussen Arnhem en Nijmegen. Het ‘orakel van Dinxperlo’ vertelt ronduit, en alles behalve bescheiden, over zijn ambities voor de halve marathon en heeft niet in de gaten dat een medepassagier uit woede bijna zijn krant in stukken scheurt. Ava’70 is weer on tour met ditmaal de Venloop als eindbestemming.

Terwijl de topfavorieten worden voorgesteld, zoekt het grootste gros van het Ava-leger, een paar honderd meter verderop, een plekje in het startvak. Het trio Björn Demkes, Gijs Oosterholt en Lisa te Molder staat in het prominentenvak. Deze sterrenstatus is ze direct naar de bol gestegen, want zij gingen, in tegenstelling tot de rest van de geel-blauwen met de auto in plaats van de trein naar Venlo, ongezellige kapsoneslijers. Ik moet het ze nageven; ze zetten alle drie een prestatie van formaat neer en zijn in bloedvorm voor de Rotterdam Marathon!

Zelf sta ik in het vierde startvak. De jolige ‘inhaken-en-meedeinen-stemming’ in het vak irriteert me mateloos. Vlak voor me staan twee personen - ik vrees een echtpaar - met dezelfde oranje hoed en het trainingsjasje om de heupen geknoopt. Zingend en met de armen zwaaiend schuifelen ze door de startkooi. Het bloed wordt zienderogen onder mijn nagels weggehaald. Nadat ik nog een keer moet wegduiken voor een uitzwenkende selfiestick van een lichtcorpulente Duitse, kan ik beginnen aan mijn halve marathon.

De eerst vijf kilometer verlopen alles behalve gladjes. De smalle wegen in het sfeervolle Venlo maken het inhalen onmogelijk. Het is alsof ik bezig ben met een parallelreuzenslalom. Gelukkig kom ik toch redelijk snel in een goed ritme en zakken de kilometertijden onder de vier minuten. Het loopt voortreffelijk en ik moet me inhouden om niet bij iedere volkbuurt mee te doen met de wave. Pas na 19 kilometer begint het lichaam tegen te stribbelen en hevig ook. Krampen in kuiten, hamstrings en bovenbenen wisselen elkaar af. In de laatste kilometer schreeuw ik het uit van de pijn en gevoelsmatig liggen de toeschouwers krom van het leedvermaak. Met het schuim op de bek strompel ik over de finish. Als ik weer een beetje bij mijn positieven ben, na een kwartier of drie, kijk ik op mijn horloge en zie ik 1.25.11 minuten staan, een mooi nieuw persoonlijk record!

Alle Ava-lopers druppelen binnen. Bij de meesten straalt de tevredenheid van de gezichten. Het wachten is alleen nog op Marco van Rijs. De ‘Emil Zátopek van de 21^e eeuw’ heeft de laatste tijd veel wandelkilometers gemaakt en voegt er in Venlo nog een paar aan toe. De 100^e Nijmeegse 4daagse is dit jaar het hoofddoel voor de flamboyante womanizer. Vlak voordat de laatste trein vanuit Venlo vertrekt smokst Marco over de eindstreep. Ik heb beloofd om zijn eindtijd van 2.13.47 uur niet te noemen. En oh ja, even terugkomend op Martin Hengevelt, hij heeft het ook best goed gedaan.

Na twee jaar Venlo gaan we volgend jaar op zoek naar een nieuwe uitdaging in maart of april. Originele tips zijn van harte welkom! (De Rotterdam Marathon is niet origineel)

Aankondiging van de Landalloop in Hellendoorn

Landalloop 2014

Zaterdag 26 maart organiseren Landal Landgoed De Hellendoornseberg en atletiekvereniging Atletics uit Nijverdal weer De Landalloop in Haarle, gemeente Hellendoorn. De Landalloop is een prachtige hardloopwedstrijd over de Hellendoornse berg.

De start en finish is gelegen naast Landalpark “De Hellendoornse Berg” te Haarle. Vandaar loop je de eerste kilometers over het park, daarna loopt het parcours langs de rand van het Nationaal Park de Sallandse heuvelrug. Mooie bospaden en kleine klimmetjes kenmerken deze route. De start van de 5 kilometer is om 12:00 uur, de 10 kilometer start om 14:15 uur en de 15 kilometer om 14:19 uur.          

           

Het adres van de start en finishplaats is Tunnelweg 7F 7448 RV te Haarle. De Tunnelweg zelf is op 28 maart afgesloten voor verkeer. Volg de borden en aanwijzingen van de verkeersregelaars om aan de achterzijde van het landgoed te kunnen parkeren (Koersweg). Vandaar is het ongeveer 150 meter lopen naar het inschrijfbureau. De wedstrijd organisatie commissie staat onder leiding van Albert Horsman. Hij is bereikbaar via a.horsman@atletics.nl en telefonisch: 0548-610419.

Klik voor meer informatie op onderstaande links

informatie

site organisatie

Utrecht 35e Marathon - 21,1 km - 1:34:16 - 9e plaats M55

De ontlading

De Utrecht Science Park Marathon beleefde zondag 20 maart een zeer geslaagde 35e editie. Ruim 5600 sportievelingen stonden aan de start van één van de verschillende afstanden. Vanaf de start op het Science Park ging het parcours door het centrum van Utrecht via de Maliebaan, Nieuwe Gracht en, dit jaar voor het eerst, onder de Dom door. Daarna werd koers gezet richting de natuur aan de Oostzijde van de stad. De Gemeente Bunnik, via landgoed Rhijngauwen, werd doorkruist om de ronde te eindigen op Utrecht Science Park. Het parcours voor de hele marathon bestond uit twee ronden en de halve marathon lopers liepen dit parcours één keer. 

Het gebeurd mij niet zo vaak dat ik door één van de coördinatoren van een grotere wedstrijd wordt uitgenodigd om mee te lopen. Bij de halve marathon van Utrecht is dat wel het geval, al moet ik er wel bij vermelden dat mijn zoon Tom de coördinator is, hij was verantwoordelijk voor alles wat zich afspeelde rond het start- en finish gebied. We waren al ruim op tijd in Utrecht aanwezig, want Ina en ik moesten nog wat kleine klusjes bij onze dochter Merle doen en daar was nog mooi even de tijd voor. Daarna ben ik met de dames in de richting van het station gegaan, waar iedere 15 minuten een gratis pendelbus de atleten en toeschouwers naar het Utrecht Science Park bracht. Op 100 meter van sportcomplex Olympos was de eindhalte, allemaal prima geregeld dus. 

Ruim een half uur voor het begin van de wedstrijd loop ik naar de start, die zo'n 900 meter verder ligt. Het is er gezellig druk en de speaker roept om dat er ruim 40% meer deelnemers aan de start staan dan een jaar eerder. Mijn doel voor vandaag is om in de buurt te komen van de 1:35:41 uur (Venlo 2015) en ik wil dat met een oplopend schema proberen te halen. Met vijf kilometertijden van 21, 22, 23 en 24 minuten en een laatste 1.100 meter van ruim 5 minuten moet dat haalbaar zijn, al is de praktijk natuurlijk altijd anders dan de theorie.

Het startschot gaat en ik besluit om met de marathon pacers van 3:00 uur op de marathon mee te gaan. We lopen in de richting van de Utrechtse binnenstad en net voordat we onder de Dom doorlopen klok ik 21:12 minuten over de eerste vijf kilometer, dat is goed. De tweede 5 kilometer (42:55 min) gaat ook prima al moet ik de pacers laten gaan, ze lopen ongeveer 100 meter voor me. Op de 15 kilometer (1:05:38) ben ik zelfs een minuut sneller dan met de laatste Zevenheuvelenloop in Nijmegen en daar sta ik toch wel van te kijken. Doordat ik al ruim 8 jaar enkele keren per jaar in deze stad kom en er ook al verschillende kilometers lopend over het asfalt heb afgelegd, herken ik erg veel gedeeltes van het parcours.

Na kilometer 16 begint het wat moeilijker te worden. Met de conditie gaat het wel maar ik heb het gevoel dat ik op beginnende blaren loop. Stel je niet aan, snauw ik mezelf toe en neem maar eens een aangereikt gelletje tot me. Iets wat ik nog nooit gedaan heb maar het valt gelukkig goed. Bij het 20 kilometerpunt (1:28:56) mag ik nog 6:45 minuten doen over bijna 1.100 meter en dat moet toch haalbaar zijn. Ina en Merle schreeuwen me naar het einde en als ik hen voorbij loop weet ik dat ik mijn beoogde tijd ga halen. In een tijd van 1:34:16 uur kom ik over de finish, ik loop niet veel halve marathons maar sinds 1995 ben ik niet meer zo snel geweest. Als alles mee zit kun je zelfs een halve marathon berekenend lopen!

Tom geeft het sein dat de (halve) Marathon kan beginnen