De eerste 10 kilometer zitten er op |
Net als voorgaande
jaren, had de organisatie ook dit jaar besloten te gaan starten in groepen van 10
personen. De 1e groep zou klokslag 14:30 uur gaan starten, gevolgd door een
nieuwe groep die 1 minuut later zou volgen. De start had wel iets weg van een
originele slipjacht…. De 1e groep zet een reukspoor uit, waarna de resterende
bloeddorstige atleten de achtervolging konden inzetten. Mijn groep start als 10e en voorlaatste groep en in onze groep zaten maar liefst zeven AVA'70 atleten. Mijn trainingsgenoten Jeroen Toevank, Herbert ter Maat en Maarten Angenent waren binnen de kilometer al uit het zicht verdwenen en met Peter Baten, Marco van Rijs en Ingrid van Zolingen gaan we als groepje het veld in.
Na een kilometer of vijf zijn we door iedereen ingehaald en lopen we dus als allerlaatste van de 20 kilometer. Net voor het pauzepunt bij het kasteel Slangenburg staat Jelle Hubers ons nog aan te moedigen Ongeveer halverwege de route krijgt Ingrid het wat moeilijker en geeft aan dat we maar moeten gaan. Peter en Marco zetten de sokken er in en ik volg op gepaste afstand. Na een kilometer of 15 krijgt ook Marco het wat moeilijker maar Peter is vandaag in goede doen en heel langzaam loopt hij bij ons weg. Zelf haal ik ook nog enkele achterblijvers in en blijf mooi doorlopen. Het parcours is ten opzichte van vorig jaar een stuk beter. Alle paden zijn goed begaanbaar en het is lang niet zo drassig. In mijn achterhoofd heb ik nog steeds het natte gedeelte in de laatste kilometer van vorig jaar in gedachten. Maar ook hier is het mooi droog en krijgen we dit jaar de voeten nauwelijks nat. Redelijk fris kom ik over de finish en heb er weer een prachtige route opzitten.
Ten slotte enkele kleine verbeterpuntjes voor de organisatie. De kilometer bordjes staan niet helemaal goed aangegeven en de afstand komt net aan de 20 kilometer. Ook wordt traditiegetrouw de deelnemers na de
finish een kopje erwtensoep aangeboden. Hoe jammer is het dan voor de laatste
deelnemers die de finish passeren, dat er geen soep meer over is gebleven.
Daarnaast bleek het warme douchewater kennelijk alleen beschikbaar voor de
allersnelste deelnemers. Niets is fijner dan na een trailrun als deze even
lekker warm te kunnen douchen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten