Column: Erwin’s zin en onzin - deel 178

Een fijne mix van humor, zelfspot, gezelligheid en fanatisme zijn de basis voor deze fantastische ploeg

Gaan we in 2018 dan eindelijk promoveren?

De herencompetitieploeg van Ava’70 acteert ook in 2018 in de kelderklasse. Het is ons voor het vierde opeenvolgende jaar niet gelukt om te promoveren. Nu moet ik toegeven dat promotie ook niet in de lijn der verwachtingen lag, maar in sport weet je het maar nooit. 

Als ik op zaterdagavond mijn vrienden vertel dat ik de volgende dag een competitiewedstrijd in Emmen heb, valt één van mijn kameraden van schrik bijna achterover in de vuurkorf. “Emmen?!”, vraagt er één met overslaande stem en ogen zo groot als pingpongballen. De rest rolt over de grond van het lachen. Het zijn bijna allemaal voetballers en die ervaren een uitwedstrijd bij VIOS Beltrum al als een wereldreis. Ik kan ze ook niet helemaal ongelijk geven. Wij komen uit in de laagste atletiekklasse van Nederland maar reizen altijd af naar uithoeken als Assen of Dronten. Een wedstrijd in Almelo of Ede voelt als een thuiswedstrijd. Onder het mom: “of het nu Emmen is of Arnhem, de dag is toch kapot”, trekken wij het hele land door. En een lol dat we hebben!

Het is eigenlijk heel uniek. Binnen de seniorenafdeling van Ava’70 is atletiek een ondergeschoven kindje. Sterker nog, ik weet zeker dat de helft van de senioren het verschil niet weet tussen speerwerpen en darten. Toch is het geen probleem om een team bij elkaar te krijgen. Wat heet, het is elke wedstrijd een complexe puzzel om aan de wensen van alle teamleden te voldoen. De cracks van het eerste uur blijven hangen en er komen jaarlijks weer nieuwe enthousiastelingen bij, geweldig is dat. Als je eenmaal hebt geroken aan de competitie, en voornamelijk aan het team, dan wil je niks anders meer. Een fijne mix van humor, zelfspot, gezelligheid en fanatisme zijn de basis voor deze fantastische ploeg. Leeftijd speelt geel enkele rol, de 17 en 18 jarigen gaan lachend door één deur met de midden veertigers. Kwaliteit speelt geen enkele rol, de één strijd mee om de knikkers en de ander hobbelt rustig achteraan mee. Ieder teamlid is even belangrijk. Of je nu 15:30min loopt op de 5 kilometer of de discus amper de kooi uitkrijgt, het maakt geen bal uit. Als er maar keihard gelachen wordt. Ohja voordat ik het vergeet, we zijn landelijk op plek 38 geëindigd. Met 71 ploegen geen wanprestatie toch?

in 2017 maakten maar liefst 17 atleten deel uit van de ploeg, een absoluut record. En ik durf met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te zeggen dat geen enkele competitieploeg in Nederland deze luxe heeft. Dan mag atletiek bij de senioren van onze club wel een ondergeschoven kindje zijn, het leeft zeer zeker! En hoewel de competitieploeg bomvol zit, is er altijd ruimte voor nieuw ‘talent’. Meld je! Ik kan haast niet wachten op het laatste weekend van april, dan staat de eerste competitiewedstrijd van 2018 weer op het programma! Nu eerst de marathon…..