Dijkslag loopt Rund um den Altwetterzoo in Münster(D)

Mooie 3e plaats M50 voor Gerrit Dijkslag in Münster

Een warme zondagmorgen rondom de dierentuin.

Een beetje onwennig rijd ik de grens over richting het Duitse Munster. Vandaag is het zondag 22 april, de dag van mijn comeback, mijn eerste wedstrijd sinds de tweede hartritmeoperatie. De dag begon al goed, hoewel het erg vroeg in de ochtend was toen ik van de wekker wakker schrok, scheen de zon al volop en nog belangrijker, voor het eerst sinds 16 maanden hoef ik geen medicijnen te slikken voor een wedstrijd. Dat is maar goed ook, want anders had ik de wekker nog een uur vroeger moeten zetten.

Maar tijdens de rit naar de AllwetterZoo blijft het gevoel onwennig, ik heb deze wedstrijd al twee keer eerder gelopen, maar dat was beide keren de 10km, de eerste keer 24 jaar geleden! Toen was ik wedstrijd fit, wist ik ongeveer wat ik zou kunnen lopen. Nu heb ik geen idee. Toen ik op 10 maart weer begon met trainen was ik blij dat ik het Loohuisbos haalde en daar wat oefeningen kon doen voor ik weer terug naar huis strompelde. Acht dagen later deed ik mijn eerste voorzichtige versnellingen, 3x3min. Wat kunnen 3min lang duren, met wat wandelen tussendoor haalde ik ook de laatste versnelling. Met de hulp van de fysio en heel veel oefeningen begon het steeds meer op hardlopen te lijken wat ik deed.

Vandaar mijn rit naar Munster, naar de Volks und Strassenlauf Rund um den AllwetterZoo, om te zien waar ik na zes weken trainen zou staan. 20min en 4sec na de start wist ik het, ik sta nog lang niet waar ik wil staan, maar voor nu ben ik heel tevreden. Tijdens het inlopen hadden mijn heupen nog heel instabiel aangevoeld, maar tijdens de wedstrijd viel dat heel erg mee. De eerste km ging iets te snel, maar ging ook het meeste naar beneden, terwijl er in kilometers 2+3 langs de Aasee meer vals plat zat dan ik me kon herinneren. Of komt dat gevoel door een gebrek aan vorm? In km 4 moet ik iets aan snelheid inleveren, terwijl de laatste km best wel weer strak gaat, waarbij ik er zelfs nog een eindsprintje uit weet te persen op de atletiekbaan. Helaas tikt de klok te snel om onder de 20min te blijven. Maar wat zou het, vandaag voel ik me sinds tijden weer atleet en mag zelfs op het podium plaatsnemen, derde bij de M50!