 |
| Mooie 3e plaats M50 voor Gerrit Dijkslag in Münster |
Een warme zondagmorgen rondom de dierentuin.
Een beetje onwennig rijd ik de grens over richting het
Duitse Munster. Vandaag is het zondag 22 april, de dag van mijn comeback, mijn
eerste wedstrijd sinds de tweede hartritmeoperatie. De dag begon al goed,
hoewel het erg vroeg in de ochtend was toen ik van de wekker wakker schrok,
scheen de zon al volop en nog belangrijker, voor het eerst sinds 16 maanden
hoef ik geen medicijnen te slikken voor een wedstrijd. Dat is maar goed ook,
want anders had ik de wekker nog een uur vroeger moeten zetten.
Maar tijdens de rit naar de AllwetterZoo blijft het gevoel onwennig,
ik heb deze wedstrijd al twee keer eerder gelopen, maar dat was beide keren de
10km, de eerste keer 24 jaar geleden! Toen was ik wedstrijd fit, wist ik
ongeveer wat ik zou kunnen lopen. Nu heb ik geen idee. Toen ik op 10 maart weer
begon met trainen was ik blij dat ik het Loohuisbos haalde en daar wat
oefeningen kon doen voor ik weer terug naar huis strompelde. Acht dagen later
deed ik mijn eerste voorzichtige versnellingen, 3x3min. Wat kunnen 3min lang
duren, met wat wandelen tussendoor haalde ik ook de laatste versnelling. Met de
hulp van de fysio en heel veel oefeningen begon het steeds meer op hardlopen te
lijken wat ik deed.
Vandaar mijn rit naar Munster, naar de Volks und
Strassenlauf Rund um den AllwetterZoo, om te zien waar ik na zes weken trainen
zou staan. 20min en 4sec na de start wist ik het, ik sta nog lang niet waar ik
wil staan, maar voor nu ben ik heel tevreden. Tijdens het inlopen hadden mijn
heupen nog heel instabiel aangevoeld, maar tijdens de wedstrijd viel dat heel
erg mee. De eerste km ging iets te snel, maar ging ook het meeste naar beneden,
terwijl er in kilometers 2+3 langs de Aasee meer vals plat zat dan ik me kon
herinneren. Of komt dat gevoel door een gebrek aan vorm? In km 4 moet ik iets
aan snelheid inleveren, terwijl de laatste km best wel weer strak gaat, waarbij
ik er zelfs nog een eindsprintje uit weet te persen op de atletiekbaan. Helaas
tikt de klok te snel om onder de 20min te blijven. Maar wat zou het, vandaag
voel ik me sinds tijden weer atleet en mag zelfs op het podium plaatsnemen,
derde bij de M50!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten