 |
| Lekker genieten van de rust en de omgeving en wat kortere trainingen |
Mijn zomervakantie zit er al
weer op. Deze keer een mooie autorondreis met het gezin gemaakt. Overdag
rondrijden en van alles bekijken en ’s avonds overnachten in een hotelletje.
Uiteraard gingen de sportspullen ook mee, er is immers geen betere manier om onbekend
gebied te ervaren dan (hard)lopend. Deze keer had ik niet zulke grote
trainingsplannen, ik had namelijk al een paar weken last van PHPD (pijntje
hier, pijntje daar). Wat looprust in de
vakantie zou dus misschien best goed zijn. Lekker genieten van de rust en de
omgeving en wat kortere trainingen stond er dus in mijn planning.
Na een eerste overnachting in
Dachau kwamen we aan in Umag, in het noorden van Kroatië aan de kust. Met een
temperatuur van een graad of dertig leek het me een goed idee om maar vroeg op
te staan en een mooi duurloopje te doen in plaats van in de middag of avond. Na
een stukje langs de haven en het oude stadscentrum trok ik het binnenland in.
Met hulp van mijn handheld GPS kon ik de kleine paadjes volgen zonder te
verdwalen. Het was een mooie omgeving, met verrassend rode aarde. Vrij vlak gebied, dus veel kleinschalige
landbouw met een grote diversiteit aan producten die geteeld werden. De zon
deed goed zijn best en het zweet gutste al snel van mijn hoofd. Ik was blij dat
ik ruim water meegenomen had in mijn trailvest. De boeren konden ook wel een
beetje regen gebruiken volgens mij (maar dat kwam ’s avonds en de volgende dag
helemaal goed met een enorm buienfront waaruit een flinke bak water viel). Na
een kleine 15 km was ik weer bij het hotel, mooi op tijd voor het
ontbijtbuffet.
Na een paar dagen relaxen aan
de Kroatische kust gingen we via een geweldige toeristische route naar Plitvice
Jezera, de meren en watervallen daar zijn wereldberoemd. Hier had ik gedacht ’s
avonds nog even een rondje om één van de meren te rennen, maar de ticket office
zat al dicht. Op mijn laptop zag ik echter een mooi stippellijntje door het bos
aan de overkant van de weg dat wel open was voor toegang. Het bleek een
bestaande uitgepijlde hiking route te zijn, maar niet veel gebruikt. Een
prachtig smal trailtje voerde door een oeroud bosgebied. Vinnige klimmetjes en
een overwoekerd pad met stenen en wortels maakte de route tot een flinke
technische uitdaging.
Ik genoot met volle teugen,
maar had wel afgesproken om redelijk op tijd voor het eten terug te zijn. Even een berichtje sturen dat het een
kwartiertje later zou worden dan maar. De tweede helft was beter begaanbaar en
voornamelijk downhill, even lekker op snelheid afdalen dus. Vol concentratie en
gaan, alleen maar kijken naar waar je je voeten neer kunt zetten en vooral niet
kijken naar de dingen waarover je kunt vallen. Geen mens in het bos gezien,
alleen vogels gehoord en een heleboel insecten. Prachtig rondje van 10 km (met
350 hoogtemeters). Mijn herstelbiertje was zeker verdiend voor die avond.
De volgende dag stond in het
teken van de Plitvice meren en watervallen. Een echte aanrader voor iedere
natuurliefhebber. De meren hebben hele mooie kleuren en de ene waterval na de
andere waterval stort zich naar beneden.
Sommige een klein stukje en andere zijn metershoog. We zouden wandelen
afwisselen met stukjes met een toeristentreintje, maar het ene treintje liep
nog niet zo vroeg in het seizoen. Dat zorgde er voor de de te lopen afstand van
9 km naar 12 steeg. Een lekker flesje fris en een kipburger ging er daarna wel
in.
Het tweede treintje zou ons
naar het verste punt van het tweede grote meer brengen waarna we terug zouden
lopen. Na vijf minuten sloegen de remmen van het treintje vast in de afdaling
en de chauffeur kreeg er geen beweging meer in. Lopen maar weer dus. Het was
een onwaarschijnlijk mooie route en we hadden het echt niet willen missen, maar
toen we eindelijk weer terug in het hotel waren hadden we in plaats van de
oorspronkelijk bedachte 9 km maar liefst 20 km gelopen. De behoefte aan een
extra trainingsrondje was daarmee ook wel over…
De volgende dag ging de reis
verder naar Bohinjska Bistrica in het Triglav Nationaal Park in Slovenië. Weer
een dagje rijden door een mooie omgeving, heerlijk weer. Vakantiegevoel op zijn
best. Vanuit het hotel keken we uit op een berghelling met wat kleine
skipistes. Mooi om even naar boven te lopen. Met dank aan de gratis Open Topo
Maps voor mijn Garmin GPS kon ik de kaart van Kroatië verwisselen voor die van
Slovenië en op weg gaan. Eenmaal uit het dorp bleek de enige route te bestaan
uit een klein asfaltweggetje dat alleen geschikt was voor voertuigen met
vierwielaandrijving. Het hardlopen ging meteen over met een hellingspercentage
van 15 tot 20% en een temperatuur van bijna 30 graden.
Na een flinke hike kwam ik aan
bij de skipiste en wilde ik recht omhoog. De boer die aan het hooien was
zwaaide vriendelijk en ik ging voortvarend omhoog door de wei. Na een
kwartiertje hield het stuk op waar de boer gemaaid had en begon een kruiden
weide waar doctor Vogel blij mee zou zijn. Ik liep me helemaal vast in allerlei
planten die tot kruishoogte kwamen. Ondertussen kwamen er ook donderwolken over
de berg heen. Tijd voor een strategische terugtocht… Recht over de skipiste
weer helemaal naar beneden, tot vlak bij het dorp duurde maar een derde van de
tijd die ik nodig had gehad om boven te komen. Ruim zes kilometer, maar wel 270
koogtemeters op de teller.
In Cortina (Italië) was ik een
paar jaar geleden al eens eerder voor een wedstrijd. Een mooie gelegenheid om
weer even wat herinneringen op te halen tijdens een trainingsrondje. Helaas was
het zicht de hele dag al slecht door regenbuien, maar ’s avonds klaarde het wat
op. Na een flinke klim door het bos kwam ik op een plek waar het zicht op de
toppen mooi was. De Dolomieten op zijn
best. Weer een kort rondje, bijna 7 km deze keer, met 360 hoogtemeters. En de
terugweg steil langs het onderhoudspad van de kabelbaan naar beneden, dus flink
stijve spieren de volgende dag.
Het laatste trainingsloopje
tijdens onze reis liep ik in Ruggell (Liechtenstein). Het had de hele dag
geregend, maar ’s avonds klaarde het net op tijd op. Een heuvelruggetje vergelijkbaar met de
Lochemse Berg lag op korte afstand van het hotel en werd dus mijn doel van de dag. Het bleek
inderdaad een mooie heuvel te zijn, maar wel iets hoger dan ik dacht. Des te
meer plezier dus, maar mijn benen begonnen wat tegen te sputteren. Rustig aan
doen dus maar.
Prachtige oude bossen met veel
wild. Reeën, roofvogels, ooievaars, van alles zag ik op mijn tripje. Mijn route
voerde langs wat eeuwenoude resten van
een versterkte vesting en oude boerderijen. Mooi om ook wat cultuur mee te
pakken tijdens een loopje. Bijna 14 km met 360 hoogtemeters deze keer.
Toch weer mooi een aantal
landen toegevoegd aan het lijstje met landen waar ik ooit gelopen heb. Niet dat
ik echt een lijstje heb wat ik af wil werken, maar het is wel een leuk idee.
Een heleboel nieuwe indrukken opgedaan en genoten van de vele uitzichten en het
natuurschoon onderweg. Naast het lopen uiteraard ook nog een heleboel andere
leuke dingen gedaan. Naar een spectaculair waterglijbanenpark geweest, voor het
eerst wezen suppen, prachtige grotten bekeken in Slovenië. Gewoon een mooie
vakantie gehad dus. Van mijn klachtjes
had ik minder last dan ik gedacht had tijdens het lopen, dat is mooi
natuurlijk. Hopen dat ik weer op kan bouwen naar een mooie wedstrijd binnenkort.
Andre Bleumink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten