 |
| Het recept is al sinds jaar en dag ongewijzigd |
Zuipen, zuipen, zuipen en dan
komen de praatjes. Het is ieder jaar hetzelfde liedje. Het herenuitje van
Ava’70 valt van te voren uit te tekenen, het recept is al sinds jaar en dag ongewijzigd,
slechts de locatie brengt wat afwisseling.
Ik leg het concept even uit. Op een donderdagavond (eens in de vijf jaar op een zaterdag) vertrekt een groep heren per fiets - korte broek en sokken te hoog opgetrokken – naar een geheime plek, vaak een wat schimmig etablissement op steenworp afstand van de Ava-baan. Bij aankomst bestelt iedereen, om de alcoholzucht te verbloemen, eerst een kopje koffie. Dit bakkie wordt in recordtijd achterover gegooid om vervolgens aan het bier te gaan. Er wordt stevig gedronken, dat vinden de heren althans zelf. Altijd zijn er een paar gasten die hun snor drukken, die durven het achterste van hun tong niet te laten zien. Meestal zijn dit de neven Geert Wevers en Rinke ter Haar. “Ik kon geen vrij krijgen, morgen dus weer vroeg uit de veren”, is dan vaak het zwakke excuus. Onzin, de één is zelfstandig ondernemer en de ander maakt op zijn werk de planning. Wat nou geen vrij krijgen? Tijdens de zuiperij is het een aaneenschakeling van uitgekauwde anekdotes. Vaak heeft Henrie Drenthel het hoogste woord, die heeft zogenaamd alles al meegemaakt. Aan het eind van de avond blijven de diehard over. Een aantal jonge gozers, types als Hans Jentink, Luuk te Brake en Mark Geesink en één oude man: Bert Klutman. Laatstgenoemde doet er alles aan om na sluitingstijd nog een drankje te bemachtigen.
Dit jaar namen de organisatoren afscheid. Gerrit Ormel en Theo Stronks vonden het mooi geweest. Niemand voelde zicht – nuchter – geroepen om het stokje over te nemen…. Na een paar bier stonden de potentiële organisatoren plotseling in de rij. Wat vre-se-lijk voorspelbaar. Gijs Oosterholt bood, met dubbele tongval, aan om in 2019 de leiding te nemen. Björn Demkes sloot zich bij Oosterholt aan, iets waar ze waarschijnlijk nu al spijt van hebben. Voor de editie van 2020 heeft zich ook al een trio opgeworpen; Peter Kroesen, Miel Heusinkveld en Maarten Angenent. Waarschijnlijk wordt deze drie-eenheid uit Dinxperlo bijgestaan door Herman te Lindert, die spuugt er namelijk ook niet in. Op het 40-jarig huwelijksfeest van Wim Rensink had Herman al een stuk in de kraag voordat de bar was geopend. Erg gênant, wel leuk. De heren hebben ook besloten om de komende tien jaar nog geen vrouwen toe te laten, tenzij het vrouwen zijn die ze pas op de locatie leren kennen… Iets waar ik persoonlijk totaal niet achter sta, maar ja, meeste stemmen gelden!
Ik leg het concept even uit. Op een donderdagavond (eens in de vijf jaar op een zaterdag) vertrekt een groep heren per fiets - korte broek en sokken te hoog opgetrokken – naar een geheime plek, vaak een wat schimmig etablissement op steenworp afstand van de Ava-baan. Bij aankomst bestelt iedereen, om de alcoholzucht te verbloemen, eerst een kopje koffie. Dit bakkie wordt in recordtijd achterover gegooid om vervolgens aan het bier te gaan. Er wordt stevig gedronken, dat vinden de heren althans zelf. Altijd zijn er een paar gasten die hun snor drukken, die durven het achterste van hun tong niet te laten zien. Meestal zijn dit de neven Geert Wevers en Rinke ter Haar. “Ik kon geen vrij krijgen, morgen dus weer vroeg uit de veren”, is dan vaak het zwakke excuus. Onzin, de één is zelfstandig ondernemer en de ander maakt op zijn werk de planning. Wat nou geen vrij krijgen? Tijdens de zuiperij is het een aaneenschakeling van uitgekauwde anekdotes. Vaak heeft Henrie Drenthel het hoogste woord, die heeft zogenaamd alles al meegemaakt. Aan het eind van de avond blijven de diehard over. Een aantal jonge gozers, types als Hans Jentink, Luuk te Brake en Mark Geesink en één oude man: Bert Klutman. Laatstgenoemde doet er alles aan om na sluitingstijd nog een drankje te bemachtigen.
Dit jaar namen de organisatoren afscheid. Gerrit Ormel en Theo Stronks vonden het mooi geweest. Niemand voelde zicht – nuchter – geroepen om het stokje over te nemen…. Na een paar bier stonden de potentiële organisatoren plotseling in de rij. Wat vre-se-lijk voorspelbaar. Gijs Oosterholt bood, met dubbele tongval, aan om in 2019 de leiding te nemen. Björn Demkes sloot zich bij Oosterholt aan, iets waar ze waarschijnlijk nu al spijt van hebben. Voor de editie van 2020 heeft zich ook al een trio opgeworpen; Peter Kroesen, Miel Heusinkveld en Maarten Angenent. Waarschijnlijk wordt deze drie-eenheid uit Dinxperlo bijgestaan door Herman te Lindert, die spuugt er namelijk ook niet in. Op het 40-jarig huwelijksfeest van Wim Rensink had Herman al een stuk in de kraag voordat de bar was geopend. Erg gênant, wel leuk. De heren hebben ook besloten om de komende tien jaar nog geen vrouwen toe te laten, tenzij het vrouwen zijn die ze pas op de locatie leren kennen… Iets waar ik persoonlijk totaal niet achter sta, maar ja, meeste stemmen gelden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten