Verslag van het 7e Rondje Eilanden in Vinkeveen

Cindy Brusse

Zaterdag was het rondje eilanden Vinkeveen: 12 eilanden die in een ronde liggen waarover hardgelopen en waartussen gezwommen wordt. Het was de 7e editie en mijn 5e deelname. Tot nu toe was ik elk jaar sneller en het doel was een nieuw PR neer te zetten. Daarvoor zouden de omstandigheden wel mee moeten zitten, dus niet teveel wind wat zorgt voor golfslag in het water. We (Danny Boom, Angelique Vrijdag, Denise van der Donk-Eskes en ik) gingen op tijd op pad naar Vinkeveen en we arriveerden ruim voordat er om 15.30 gestart zou worden. Vanaf die tijd gingen er elke 30 seconden 10 deelnemers te water. In totaal zouden 596 deelnemers van start gaan: 267 dames en 329 heren. Om 15.34.00 was het Danny’s beurt en om 15.35.00 de mijne. Ik zat in de eerste serie dames en voor ons lagen er reeds 90 mannen in het water. Dat waren vast de mannen die bij de inschrijving hadden aangegeven een poging te zullen doen naar 1 van de 30 finale plaatsen. Dat zouden vast ervaren atleten zijn en zouden we dan vast geen last van hebben. Niets minder was waar. In het eerste stuk van 400m zwemmen was het al snel zigzaggen langs de mannen. Gelukkig had iedereen een kleurige badmuts op, zodat door een beslagen brilletje ze toch nog goed opvielen en ik over niemand heen ben gezwommen. 

Na 400m zwemmen kon aan het eerste stuk lopen van 700m begonnen worden. Teamgenoot Deborah Wissink kwam me na 50m voorbij gesneld. Wat een looptempo. Ik probeerde aan te klampen en zat flink in de verzuring. Deborah liep uit en het verschil was 12 sec aan het eind van eiland 2. Ze bleek als snelste het eerste loopstuk afgelegd te hebben in 2.24. Een snelheid van rond de 3.30/ km! Hierna kon ik Deborah lang in het zicht houden, maar wel liep ze steeds een stukje uit. Het was mooi om over de eilanden te hollen. Overal kregen we aanmoedigingen en iemand riep dat ik een 10 voor mijn outfit kreeg, superleuk. Verderop vormden kinderen van een scoutinggroep een haag waar we doorheen liepen en gaven high-fives! Op een gegeven moment wist ik niet meer op het hoeveelste eiland ik aan het lopen was. De inspanning begon zijn tol te eisen en ik hoopte het laatste stukje zwemmen in het zicht te krijgen. Ook waren daar de gedachtes dat ik me zou gaan afmelden voor de finale als ik me zou plaatsen. Een 2e inspanning zou ik echt niet trekken. En voorgaande jaren ging dat me ook heel slecht af en verzuurde ik meteen al na het te water gaan. De finale bestaat uit 2 korte rondes van 3x zwemmen en 3x lopen. Ik ervaar deze rondjes als strafrondjes. Deze gedachten opzij zettend probeerde ik het tempo er goed in te houden en keek niet op mijn horloge. Pas op de finish zou ik weten of een PR gelukt zou zijn. Ik trok een sprint en.....yes! 45.56, wel 19 sec sneller dan de vorige keer! Nadat meerdere series dames waren gefinisht bleek het een 4e plek. Door naar de finale dus (20 dames) die 90 min later gehouden zou worden.

Danny plaatste zich voor de herenfinale. Hij voelde zich net als ik niet meer in topvorm na zo’n rondje diepgaan, maar zag het als eer dat je daar aan mee mag doen. Daar had hij wel een punt. Dus.... ik ging me niet afmelden, maar ging een poging doen het beste ervan te maken. Ik dronk nog wat Nutri-Kerosine, ging 6 minuten joggen en 4 minuten rustig zwemmen ter voorbereiding om de stijve spieren weer wat soepeler te krijgen. Om 18.00 klonk het finale startschot. Ik begon meteen in een hoog tempo met mijn armen te malen en had het motto “ kijken waar het schip dit jaar weer strand”. Dit bleek niet al net na de start te zijn, zoals vorige keer. Het ging eigenlijk verrassend goed! Ik kwam op een 4e positie te liggen, lag voor op een paar andere eredivisie-dames en kon dit rennend en zwemmend tot de finish volhouden. Na 13.45 kwam ik blij en weer compleet kapot over de finish. Daarna kon ik Danny gaan aanmoedigen. Hij kwam in een sterk deelnemersveld knap als 18e van de 30 finalisten over de finish. De mooie middag hebben we afgesloten bij de wokchinees in Veenendaal.