maandag 13 augustus 2018

Dijkslag bezoekt European Championships 2018 in Glasgow

Laura Smulders
De een weet het de middag van te voren, de ander is er al een half jaar mee bezig. Als ik aan het begin van het jaar de internationale sportkalender doorneem valt me op dat er begin augustus wel heel veel Europese Kampioenschappen in Glasgow zijn. Nieuwsgierig geworden google ik op het internet en vind daar alles over Glasgow 2018. Zeven sporten hebben hun krachten gebundeld om meer TV exposure te krijgen en zo meer aandacht en publiciteit. Wielrennen, turnen, golf, zwemmen, roeien en triatlon hebben allen hun EK van 2-13 augustus in het Schotse Glasgow. Alleen atletiek was voor 2018 helaas al aan Berlijn vergeven. Als sportjunkie moet ik meteen weer aan de Olympische Spelen 2012 van Londen  denken, toen ik triatlon, beachvolleybal en hockey bezocht. Ook Hyde park met zijn duizenden bezoekers en vele grote schermen om andere sporten te bekijken maakte grote indruk.

Ik voelde me als een kind in een snoepwinkel, kon geen keuze maken. ’s Morgens naar het open water zwemmen, ’s middags naar het BMX-en of langebaan zwemmen of ’s avonds toch naar het baanwielrennen, of toch Epke Zondeland? Glasgow is best groot, dus was dit logistiek allemaal te doen en waar ligt mijn hotel? Wanneer is het mountainbiken en is het parcours van het wegwielrennen goed bereikbaar? Ook in Glasgow is een Hydepark met grote schermen, sterker nog er zijn er zelfs twee. George Square in het centrum met ook veel muziek en Glasgow Green, waar ook de finish van het wegwielrennen plaats zou vinden. Uit nostalgie zou ik sowieso naar de triatlon gaan en als echte Nederlander ook naar het wegwielrennen en mountainbiken, niet omdat we bijna allemaal met een fiets onder onze kont in de wieg zijn geboren, maar omdat de toegang gratis is! Verder leeft baanwielrennen in de UK en zeker in Schotland enorm, het Velodrome is niet voor niets naar 6-voudig Olympisch Kampioen en Schot Sir Chris Hoy vernoemd. Die sfeer wil ik wel eens proeven en het Nederlandse sprint team bij de mannen maakt kans op de titel! Ook bij BMX is Nederland kansrijk, dus raken mijn dagen al aardig gevuld, 10 sportevenementen in 10 dagen zijn het geworden, want ook het zwemmen wil ik bezoeken, In 2010 hoorde ik bij vertrek uit Londen dat Ranomi Kromowidjojo Olympisch Kampioen op de 50m vrij was geworden, haar moest ik dit keer zeker in actie zien, Nadat toegangskaartjes, vlucht en hotel geregeld waren kwam al de eerste meevaller, het parcours van de wegwedstrijden kwam voor mijn hotel langs!

De eerste tegenvaller was dat de finale van de 50m vrij al uitverkocht was, dan maar voor de 100m gegaan. Eenmaal in Glasgow bleek het een groot feest te zijn, wel een overwegend Schots feest, want in  tegenstelling tot in Londen waren er relatief weinig buitenlandse toeschouwers, behalve bij het zwemmen.

Op momenten dat ik niet live naar sport keek, of onderweg was, wat soms nog best een avontuur of gepuzzel was, keek ik op de grote schermen tussen de plaatselijke bevolking naar andere sporten, vooral atletiek vanuit Berlijn. George Square was herschapen in een prachtige festival terrein met live muziek, heerlijke foodtrucks en spontane Schotten die ook van sport houden. Ook de TV studio van de BBC stond er. Al op de eerste avond zag ik onze sprintmannen inderdaad goud in het Velodrome ophalen. Ook Ellen van Dijk en Laura Smulders pakten onder mijn ogen een titel, terwijl Marianne Vos, Anna van den Breggen, Femke Heemskerk, de gemengde zwemestafetteploeg en Mathieu van de Poel ook een greep in de medaille pot deden. Om niet helemaal als een cultuurbarbaar over te komen werd de maandag besteed om Glasgow zelf te bezichtigen, vooral de Victorian Necropolis (begraafplaats) maakte indruk.

Hoewel ik een aantal dingen van te voren had gepland heb je niet alles in de hand. Van te voren regel je kaartje voor evenementen omdat je denkt dat Nederland daar kans op medailles maakt of om bepaalde sporters aan te moedigen. Maar Annemiek van Vleuten bereidde zich via een hoogte stage voor op het WK in Innsbruck ipv in Glasgow te starten, Ranomi Kromowidjojo start niet op de 100m vrij, gelukkig wel op de 50m vlinder en gemengde estafette op dezelfde middag en Rachel Klamer is niet te vinden tussen de deelneemsters op de triatlon. Tenslotte geeft Mathieu van de Poel al snel op tijdens het mountainbiken. Maar ook ik maak een foutje, ik zie bij het uitzoeken van een Park Run, om zelf ook nog iets sportiefs te doen, over het hoofd dat deze op zaterdag is in plaats van op zondag. Dit komt met mijn supportersschema  niet uit.

Als alternatief besluit ik het al van dranghekken voorziene rondje van de wegwedstrijd voor het wielrennen te gaan verkennen. Van de week ervoor weet ik nog dat ze erg streng zijn en dat politie en verkeersregelaars niemand op het parcours toelaten. Ook al duurt het nog uren voordat de mannen van start gaan. Ik besluit dan ook vroeg van start te gaan en maar te zien hoever ik kom. Hoewel de wedstrijd pas om 10:30 uur begint en het nu nog maar 7:40 uur is als ik het hotel verlaat en meteen op het parcours sta, staan de politie en verkeersregelaars ook al op hun post.

Meteen moet ik al een heuvel op, in totaal bestaat deze ronde uit 14,4km en 180 meter hoogte verschil. Er is op dit vroege uur nog niet veel leven in Glasgow en de door dranghekken omgeven wegen liggen er stil bij. In het centrum wandelen al wel wat mensen, maar netjes aan de andere kant van de hekken. De beveiliging kijkt me wat vreemd aan, maar ik hou me van de domme en wens ze een “Goodmorning“, voordat ze het in de gaten hebben ben alweer uit het zicht verdwenen. Een enkeling roept iets van “You can’t run on the street” maar ja, wie verstaat er nu Engels? Glasgow Green kom ik echter echt niet in, hier moet ik iets omlopen en loop zodoende helaas niet over de start- en finish lijn. Een groep Belgische wielrenners die ook het rondje doen, moedigen me aan en ook vanuit een van de huizen langs het steilste stuk van het parcours klinken aanmoedigingen en applaus! Zelfs enkele politieagenten en verkeersregelaars doen mee met de aanmoedigingen of lachen me een Goodmorning toe. In de laatste bocht vlakbij het hotel staat echter een bullebak, maar met een duik onder zijn arm door kan ik ook de laatste meters voltooien! Als later die dag de profs er uitgewoond en moe uitzien na hun wedstrijd begrijp ik waarom, dit is best een pittig rondje! Al met al was het een prachtige sportvakantie!

Sportieve groet Gerrit

Geen opmerkingen:

Een reactie posten