Na 25 jaar Dinxperloop draagt Herbert Luimes 'zijn kindje' over

Herbert Luimes

DINXPERLO - De 25ste Dinxperloop op 15 december is voor Herbert Luimes zijn laatste als voorzitter van de stichting Survival Dinxperlo. "Ik ben 65 jaar, tijd om een punt te zetten achter de actieve bezigheden in het bestuur'', vindt hij. Luimes is al meer dan dertig jaar met de survivalsport bezig. Nadat in 1988 een paar fanatieke Beltrumers in hun plaats de eerste run van de Achterhoek hadden gehouden, volgde een jaar later Gendringen, waar Luimes destijds bestuurslid was. De sport werd in de jaren daarna steeds populairder. "Begin jaren '90 werd de Survivalbond opgericht'', blikt Luimes terug. "Toen werd het echt serieus. Er kwamen in de Achterhoek ook survivallopen in Neede, Dinxperlo en Zelhem.''

In 1995 nam Luimes het initiatief tot de eerste mini-survivalrun in Dinxperlo. "Ik was net begonnen met mijn outdoor-bedrijf in De Heurne en vond dat er een mini-survivalrun moest komen: laagdrempelig en voor kinderen. Een paar jaar later is die uitgegroeid tot de grote Dinxperloop.'' Was destijds survivalrunnen een nog opkomend fenomeen, inmiddels is de sport niet meer weg te denken. Luimes: "We begonnen met 100 deelnemers aan de start en het werden er elk jaar meer. Het aantal schommelt al weer jaren rond de 950. De deelnemers komen overal vandaan: Groningen, Amsterdam, Venlo, er doen zelfs een paar Duitsers mee. Dit jaar gaan we voor het eerst door de grens van duizend deelnemers. Dan zitten we ook al aardig op het maximum. Met meer deelnemers zouden er te veel mensen op het parcours zijn.'' Dat heeft als nadeel dat mensen bij hindernissen lang moeten wachten. Iets wat Luimes nooit wilde. "Wij willen juist een run waar iedereen lekker door kan klimmen in de hindernissen en vlot kan doorlopen naar de volgende.''

Dit jaar is het parcours aangepast. "Na negen jaar lang hetzelfde parcours van drie lussen, doen we het dit jaar anders. We hebben twee lussen: een van 5,5 kilometer en een van 2,5 kilometer. Die laatste lus is het bekende zware toetje.'' Vijf jaar na de eerste run werd de Dinxperloop ondergebracht in de Stichting Survival Dinxperlo waar Luimes vanaf 2010 voorzitter van was. Vijf jaar daarvoor werd de survivalvereniging Ropes & Running opgericht. De vereniging was in 1996 begonnen als trainingsgroep met tien leden, nu zijn het over de vijfhonderd. De trainingen zijn op het terrein van Luimes aan de Bargerdijk. "Een uitgebreide accommodatie die we steeds weer aanpassen'', zegt hij.

Complexe hindernissen

'Inhoudelijk' is de survivalrun in al die jaren behoorlijk veranderd. "Eerst had je alleen enkelvoudige hindernissen: een wand of een kort stukje apenhangen aan een touw. Maar nu zijn ze veel complexer en veel langer. We zijn op ons terrein aan de Bargerdijk met een nieuwe installatie bezig. Die wordt 65 meter lang, een installatie waar je kunt blijven klimmen. Het is allemaal diverser, complexer en technischer geworden.'' Hoe bedenkt hij zo'n installatie? "In de eerste plaats een dikke duim en als je bij een andere run iets ziet wat interessant is, dan ga je dat overnemen. Omgekeerd gebeurt dat ook. Dat vindt iedereen ook prima. Zo kun je elkaar sterker maken.'' Elke survivalrun is spannend en verrassend, vertelt Luimes. "Je weet niet wat je tegenkomt. Elke organisatie drukt zijn eigen stempel op de wedstrijd. De een heeft meer een loopparcours, de ander juist hindernissen. In Beltrum wordt meer gebruik gemaakt van de natuur, daar zie je touwen tussen de bomen. In Gendringen zijn juist andere hindernissen.''

Examens jeugd

Op zijn terrein bevindt zich ook een 'examenblok'. "Leuk voor de jeugd'', zegt Luimes. "Die kan hier drie diploma's halen: brons, zilver en goud. Er komt een examinator die kijkt of ze de technieken beheersen en dan krijgen ze van de bond een survivaldiploma. Daaruit blijkt dat ze bepaalde vaardigheden beheersen, bijvoorbeeld een apenhang. Je kunt het verschil zien met jongens die net beginnen. Die zien er uit alsof ze een zware ruzie hebben gehad, ze zijn bont en blauw doordat ze nog een stukje techniek missen.'' Dit blok is tijdens de 25ste Dinxperloop de start van de tweede ronde en hiervoor omgedoopt in het ABG-Herexamenblok.

Aan de Dinxperloop gaat een behoorlijke voorbereiding vooraf, zegt Luimes. "Waar in de beginjaren de run in een dag werd opgebouwd en direct na de wedstrijd weer werd opgeruimd hebben we nu vijf zaterdagen nodig om alles voor elkaar te krijgen. Wel lukt het nog steeds om in de middag na de wedstrijd alles weer op te ruimen", zegt Luimes. "Dit is natuurlijk niet mogelijk zonder al mijn mede-bestuursleden, die bergen met werk verzetten, en niet zonder de 150 vrijwilligers die helpen met de opbouw, het jureren en het opruimen op de wedstrijddag en niet zonder al die sponsoren van de Stichting Survival Dinxperlo. Al die mensen ben ik dank verschuldigd. Zonder hen zou de Dinxperloop niet zo'n fantastische run zijn.''

Nu de 25ste Dinxperloop voor de deur staat, is Luimes bezig met de toekomst. "Ik ben langzaam aan het afbouwen. Ik stop als voorzitter van de stichting. Er is een opvolger: Niek Heijink. Verder ga ik mijn bedrijf langzaam maar zeker overdragen aan mijn dochters. Over een jaar of vier, vijf ben ik zeventig. Dan wil ik alles hebben overgedragen. Langzaam loslaten. Als je dat in een keer doet dan is het lastig, het is wel je kind hè?'' (bron)