‘Hé Frank, leuk dat je er weer bent’

Frank Futselaar, trainen in Iten (Kenia)

Westervoorter Frank Futselaar hoopt op 8 augustus 2021 aan de start te staan van de Olympische marathon in Japan. Het project 'Team Futselaar 2021' maakt het mogelijk dat hij zich daar zo goed als mogelijk op voorbereidt. In deze krant doet Frank Futselaar iedere vier weken verslag van zijn vorderingen.

Ik zeg jullie dit keer gedag vanuit Kenia. Sinds vorige week 1 februari zit ik in Iten, een dorpje aan de westkant van het land, tegen de grens met Uganda. ‘Home of Champions’ wordt Iten ook wel genoemd. Het ligt op 2400 meter hoogte en dat merk je. Je hoeft maar het kleinste heuveltje op te lopen of je ademhaling en hartslag schieten omhoog. Inmiddels ben ik goed gewend en dan gaat het een stuk beter dan de eerste paar dagen. Het is al voor de vierde keer dat ik hier ben. En toch blijft het iedere keer bijzonder om de hoogte te ervaren.

Ik slaap in het Guesthouse C&C van de Keniaanse Carolyn Jepkosgei en Nederlander Christian de Lie. Ze zijn getrouwd en hebben net een baby die Piet heet. Gelukkig voor Piet kan je de Nederlandse naam ook goed op z'n Engels uitspreken. Voor het eten wordt gezorgd en dat maakt het heel relaxed. Je kunt je helemaal richten op je trainingen, in combinatie met de rust die nodig is om te herstellen. Het verblijf heeft een prachtige tuin met bloemen en een grasveld waarop ook krachttraining gedaan kan worden.

Zes weken breng ik hier door, 18 maart kom ik pas terug. Een lange periode, maar het voordeel ervan is dat je ook echt in een ritme kunt komen. Het is ook heel gezellig. Er zitten hier veel internationale atleten en iedereen gaat gemoedelijk met elkaar om. De eerste dagen hoorde ik regelmatig: ‘Hé Frank, leuk dat je er ook weer bent’.

Elke dinsdag doe ik mee met de fartlek. Een openbare training die altijd om 09.00 uur begint op dezelfde locatie en met een vaste route. Wekelijks staan er meer dan 100 Keniaanse atleten aan de start. Het programma staat ook vast. 20x1min rammen. Na elke 1 min 'snel is er vervolgens 1 min ''pauze waarin rustig gejogd wordt. Tenminste, dat is de bedoeling. De hele groep werd hier zelfs nog op aangesproken. Voordat de training sprak een van de betere atleten de hele groep toe en vroeg iedereen echt te joggen in de 1 min pauze.  Veel atleten hier gebruiken de 'pauze' om terug te komen in de kopgroep waaruit ze tijdens de snelle 1 min zijn gelost. Hierdoor is het voor sommigen een hele snelle duurloop van 40 min. en dit kost velen de kop. Na 20 min is er een 'short cut' richting Iten die door meerdere atleten genomen wordt die kapot zijn. Vandaag kon ik zelf redelijk lang mee met de kop. Vanaf de 13e herhaling kreeg ik het echt zwaar en liet ik de groep gaan om in mijn eigen tempo verder te gaan. Hopelijk kan ik volgende week weer iets langer bijblijven.

Ik merk dat mensen soms denken dat het hier onveilig zou zijn. Dat is niet zo. Aan de oostkant van Kenia, bij de grens met Somalië, schijnen soms wel spanningen te zijn, maar hier niet. Ook corona beheerst hier het leven niet. Er worden wel mondkapjes gedragen en je temperatuur wordt gecheckt voor je een winkel in gaat, maar verder valt het mee. Het aantal besmettingen en het aantal mensen dat aan de ziekte is overleden is ook klein. Het feit dat mensen hier veel buiten zijn heeft daar waarschijnlijk mee te maken.

Sportief dan nog even. Doel van dit trainingskamp is uiteraard om stappen voorwaarts te maken. Het moet gek gaan wil dat niet lukken. De plannen zijn verder ongewijzigd. Op 21 maart een halve marathon in Dresden en begin april een marathon. Woensdag 10 februari om 11:00 wordt bekend waar en wanneer precies. Ondertussen zijn er steeds meer jongens van wie ik hoor dat ze nog een limietpoging gaan doen. We zullen het wel zien. Ik focus me helemaal op mezelf.

Ik hoorde trouwens van kou en sneeuw bij jullie. Daar hebben we hier geen last van. Overdag is het een graadje of 25. Voor de spieren is dat wel lekker. Maar ik wil jullie ook niet jaloers maken. De sneeuw is natuurlijk ook uniek om mee te maken! (bron)