Berkel Waypoint Challenge: Zutphen-Barchem

Andre en Rik

Nadat Rik en ik een paar weken geleden onze eerste etappe van de Berkel Waypoint Challenge gelopen hadden (van Oldenkotte aan de grens naar Barchem) was het nu tijd voor deel twee. Logischerwijs zou je zeggen dat we nu van Barchem verder stroomafwaarts naar Zutphen zouden lopen tot het punt waar de Berkel in de IJssel uitkomt.

Maar aangezien het qua logistiek handiger was om met de trein naar Zutphen te reizen en dan via de Berkel naar Barchem te lopen zaten wij ’s morgens om 8:30 in een bijna leeg boemeltje. Na afloop met je zweterige en modderige hardloopkloffie aan in de trein zitten maak je immers niemand blij mee. Halverwege onze treinreis kletterde de regen tegen de ramen van onze wagon. Een blik op Buienalarm leerde ons dat we beter eerst rustig een bak koffie konden halen op station Zutphen. Daarna zou het hopelijk de hele dag droog zijn.

Na onze bak koffie deden we de overbodige kleding in onze rugzakken en liepen we eerst naar de monding van de Berkel. Dat bleek niet meer te zijn dan een stuw in de havenkade, maar het was toch even een momentje. We zetten onze GPS aan en liepen een stukje door de oude Hanzestad Zuthpen. De Berkel is tegenwoordig blijkbaar meer een soort stadsgracht, terwijl er vroeger echt op gevaren werd met de befaamde berkelzompen. De karakteristieke Hanzepanden vind je meer in de oude binnenstad, maar een stuk van de oude stadsmuur was meteen ons eerste waypoint.

Eenmaal buiten Zutphen verandert het aangezicht van de Berkel regelmatig. Op sommige plekken is het een smal riviertje dat door bomen geflankeerd wordt en op andere plekken wordt ze breder en stroomt ze rustig tussen de weilanden door. Vroeger was deze streek erg in trek bij de adel en de rijken. Tal van buitenhuizen en kastelen zijn er te vinden, Een mooi voorbeeld hiervan is huize de Voorst, tegenwoordig eigendom van de Politie. Nu ook een Viking Waypoint, dus even een foto schieten als bewijs.

Hoewel het niet regende en er ook geen neerslag meer verwacht werd bleven we niet helemaal droog. De paden en maaipaden langs de Berkel waren op sommige plekken behoorlijk nat en modderig. We hielden de voeten in ieder geval de hele weg niet droog. Maar de temperatuur was prima om te lopen en aangezien we de wind in de rug hadden leek het prima voorjaarsweer. Ook de watervogels hadden geprofiteerd van het voorjaar. Overal zagen we zwanen, ganzen, eenden en waterhoentjes met jongen zwemmen. Altijd een mooi gezicht.

Zo onderweg kom je nog eens mensen tegen en maak je af en toe een praatje. Zo kwamen we iemand tegen die spontaan vroeg of we wel eens van de Berkel Waypoint Challenge gehoord hadden…. Ik viel zowat achterover. Wat is de kans dat je iemand tegenkomt die daar van gehoord heeft? Na een leuk gesprekje liepen we weer verder langs de meanderende Berkel bij Almen. De rivier is hier echt mooi in oude staat hersteld. Ter hoogte van de Velhorst maakten we even een kleine detour en maakten we een lus over het landgoed. Op zich een mooie toeristische lus, maar wat mij betreft hadden we ook gewoon langs de Berkel verder mogen gaan. Maar we vermaakten ons prima en we tikten de kilometers rustig weg. De waypoints waren ook goed te vinden en zo schoten we lekker op.

Het stuk van de Velhorst naar Lochem was eigenlijk heel simpel de oever van de Berkel volgen. Wel een stuk waar ik nog nooit geweest was en bijzonder rustig. Het stuk van Zutphen tot Almen kende ik eigenlijk al van de MST route Ruurlo-Zutphen, maar hier kwamen we op relatief onbekend terrein. Grasland en bosjes aan beide kanten van de Berkel met koeien en schapen. Grasland dat wuifde in de wind klaar om gemaaid te worden en mais die ook al overal net boven de grond uitkeek. Kivieten scheerden over ons hoofd om ons van het nest weg te lokken. Als rasachterhoeker voelde ik me helemaal thuis.

Bij Lochem was het even gedaan met de natuur. Via een villawijk en wat nieuwbouw werden we door de stad geleid langs allerlei koloniale panden om daarna pas weer bij de Berkel terecht te komen. De Cloese hadden we vorige keer ook gezien dus we wisten dat we alleen nog maar de Lochemse Berg over hoefden te steken om bij eetcafé de Kale Berg uit te komen. Ook deze keer weer onze finish waar na bijna 30 kilometer lopen wat loopvrienden ons op zaten te wachten. Heerlijk nakletsen met vrienden op het overdekte terras onder de heater met een warme chocolademelk met slagroom, kun je een betere afsluiting wensen? De hele Berkel in Nederland hebben we nu afgelopen. Het volgende deel zal even moeten wachten tot de Covid maatregelen in Duitsland ook teruggedraaid worden.

Andre Bleumink