Te Brake: De Marathon-familie van AVA'70 - deel 1

Tim te Brake

Als er een start is, moet er ook een finish zijn…..

Er zullen in Nederland niet zo gek veel families in Nederland te vinden zijn, waar alle gezinsleden in 2021 een marathon hebben volbracht. Jan, Ankie, Luuk, Mark en Tim te Brake haalden dit huzarenstukje vorig jaar uit en zijn toevallig of niet, ook nog eens allemaal lid van AVA`70. Starten om te finishen was het motto en dat lukte het vijftal met glans.

Vijf diverse ervaringen, dus ook 5 verschillende verhalen!

De eerste aflevering gaat over de jongste telg, die eigenlijk helemaal (nog) niet van plan was om een marathon te gaan lopen, maar zich toch liet verleiden………

Tim te Brake: Jungfrau Marathon, 11 september 2021

“Twee collega`s hadden zich in 2020 al ingeschreven voor de Jungfrau Marathon, maar deze ging toen niet door vanwege COVID. Dit jaar wel, maar omdat 1 collega niet in de gelegenheid was om deel te nemen, besloot ik het avontuur maar aan te gaan. Omdat dit besluit pas 3 weken voor de wedstrijd viel, was er van een fatsoenlijke voorbereiding eigenlijk geen sprake. Ik zag deze wedstrijd dan ook vooral als een uitdaging met een prachtig parcours door de bergen en als extra de dik 2000 hoogtemeters. Ik moest er vooral van gaan genieten…..

De wedstrijd was op zaterdag en we startten in de derde groep van zo`n 500 lopers. De eerste 25 kilometer waren een beetje glooiend, maar ik kon goed doorlopen met een tempo rond de 4,30 minuten per kilometer. Ik begon al deelnemers van de startgroep voor ons in te halen en dat is natuurlijk goed voor de moraal. De waarschuwing dat het nu pas zou gaan beginnen, bleek volledig waar, want de beruchte “muur van Wengen” zorgde er voor, dat het tempo flink omlaag ging. Het stijgingspercentage was gemiddeld 20% en ontkwam er niet aan om stukken te wandelen. Het was waanzinnig mooi weer, waarbij de zon volop scheen. We kwamen steeds hoger en de kwaliteit van de hardlooppaden werd steeds minder. De laatste 5 kilometer was echt ruig berggebied, maar het lukte me om goed door te lopen. Het echte venijn zat hem echter ook nog eens in de staart, waar het bijzonder steil was en je bovendien op 1900 meter hoogte bent. De laatste 2 kilometer leverden tijden op van 11,49 en 15,26 minuten, dus dat zegt genoeg.

De schitterende finish lag boven op de Eigergletscher waar de klok stil bleef staan op een eindtijd van 4:24:41. Al met al was het een fantastische ervaring met een geweldige sfeer onderweg, mede door de honderden vrijwilligers, die er een waar feestje van maakten! Gelukkig konden we voor de afdaling gebruik maken van de skilift, want als dit lopend had moeten gebeuren, weet ik zeker dat het lijf en met name de benen wel in protest wasgekomen….” (FR)