Smokkeltocht zonder Schorre
Piet
Afgelopen vrijdag werd er een
oude traditie in ere hersteld: de Smokkeltocht met Schorre Piet. Vroeger, voor
Corona, leidde deze beroemde en beruchte smokkelaar jaarlijks een select
groepje AVAjanen over de oude smokkelpaadjes in het grensgebied. Bij een succesvolle
tocht werd dat dan gevolgd door een gezellige nazit waarin de winst van de
tocht vlotjes verloren ging.
Helaas was Schorre Piet zelf
geveld door een dubbele hernia, waarschijnlijk als gevolg van het jaren lang
slepen met te zware contrabande op de rug. Hij had daarom de leiding eenmalig
overgedragen aan zijn trouwe smokkelmaat Smokkel Sjaak. Ondanks de afwezigheid
van de inspirerende voorman verzamelde zich vrijdagavond een kleine maar fijne
groep op 't Slaa. Met twee Geerten, twee André's, twee dames en twee heren die
net onder een categorie vielen werd de tocht aangevangen.
Het weer leende zich prima
voor een loopje, droog en lekker fris. Maar met de hoeveelheid licht die de
hoofdlampen van de deelnemers verspreidden waren de smokkelaars natuurlijk al
van kilometers afstand te zien. Een aanhouding door de kommiezen leek dan ook
bijna een vaststaand feit. Waarschijnlijk werd er mede daarom gekozen voor een
wat alternatieve route. Enkele bekende oude smokkelpaadjes werden overgeslagen
en vervangen door snelle asfalt passages om de kommiezen af te schudden.
Dit een beetje tot verdriet
van Geert W, die had gehoopt een rustige avond te hebben. De goedlachse
zorgmedewerker kon zelfs deze avond niet helemaal loskomen van zijn werk. Samen
met medeverzorger Frank werden er verscheidene dossiers doorgesproken. Maar
vanwege de privacywetgeving moesten ze zich dan wel steeds terug laten zakken
om buiten gehoorafstand van de groep te komen. Dat was in ieder geval het
verhaal...
Uiteraard werd er door de
captain van dienst goed opgelet of de verloren schaapjes niet te ver achter
kwamen en werd er regelmatig even verzameld. Met de terugkeer van de wolf ben
je immers zomaar een schaapje kwijt tegenwoordig. Halverwege werd er even een
korte stop ingelast voor een hartversterking. De flesjes foezel werden gretig
aan de mond gezet waarna de tocht met een prettig branderig gevoel in de buik
voortgezet werd.
Het leek wel of er doping in
de kleine flesjes zat bij sommige deelnemers. Met gezwinde spoed werden de
laatste kilometers afgelegd. Het kan ook te maken hebben met het vooruitzicht
op de nazit, André liet zich wat ontvallen over koffie en drank en het tempo
ging gelijk omhoog.
Bij terugkomst werd er snel
even wat droogs aangetrokken en daarna lieten we ons de koffie en de broodjes
worst goed smaken. Uiteraard werd dat broodje worst daarna nog weggespoeld met
enkele versnaperingen en werd er nog flink na geëvalueerd.
De conclusie was dat het weer
een geslaagde avond was geweest en dat de mensen die niet mee hadden gedaan
weer ongelijk hadden. Volgens jaar weer nieuwe ronde nieuwe kansen, hopelijk
dan wel weer met Schorre Piet.
Groeten,
André Bleumink
|
Halverwege werd er even een korte stop ingelast voor een hartversterking
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten