Crew AVA`70 brengt het laatste Zwarte Cross journaal

Een gedeelte van de AVA'70 vrijdagochtendgroep

Een twintigtal AVA`70-knasterds waren aangetrokken om op de vrijdagochtend als camping-assistenten de handen uit de mouwen te steken op de Zwarte Cross. Het mooie van dit volslagen nieuwe avontuur was, dat niemand precies wist welke taakomschrijving er bij de functie hoorde. Om goed beslagen ten ijs te komen, was er voor gekozen om het gezelschap zo gemêleerd mogelijk te laten zijn en bij de selectie was de stressbestendigheid zelfs tevoren uitvoerig getest. Wat te denken van Lianne, die ook nog eens een volle achternicht blijkt te zijn van Willem “de neus” Holleeder. En Erwina, wiens hartslag na drie dagen eindelijk weer gezakt bleek tot beneden NAP. Niet te vergeten Bartje natuurlijk, die na 3 dagen gruwelijke griep als herboren leek en zich fris en bijna fruitig weer meldde. Kortom..…  de kwaliteit droop er aan alle kanten vanaf en vol zelfvertrouwen meldden de geelhemden zich aan de balie, rond half 7 (!).

De accreditatie werd aan een kleine check onderworpen, maar alle seinen gingen langzaam op groen, dus werd er koers gezet in de richting van het plaatselijke Gemeentehuis. Zoals gebruikelijk, draaide de ambtelijke molen redelijk traag op dit vroege tijdstip en onze baas voor 1 dag, Sjaak, was ook in geen velden of wegen te herkennen. Uiteindelijk meldde de goedlachse kerel zich en hij gaf aan zelfs de redacteur te zijn van de Zwarte Cross-krant, die wij moesten gaan bezorgen op de camping. Werkelijk waar, een mooiere taak kun je je eigenlijk niet bedenken op dit onnoemelijk grote feestterrein. De chef wilde ons nog enige angst inboezemen, door te vertellen dat er een dikke 37.349 lezers zijn op het tentenkamp, maar daarmee kreeg hij de lachers op zijn hand, want hardlopers kun je natuurlijk wel om een boodschap sturen.

Die van AVA al helemaal, want de sprint werd er gelijk ingezet en de verspreiding ging dan ook als een tierelier. Het struinen tussen de veelkleurige tenten door, bleek echter best ingewikkeld, want enig logica zat er niet in de opstelling en als je even niet oplette, lazerde je knalhard over een losse scheerlijn, een verdwaalde schoen of een rol toiletpapier. Hier en daar zat er op dit vroege tijdstip een gast voor de tent, maar het bleef vaak onduidelijk of hij de slaap al uit had of nog moest beginnen. Steeds vaker ging er een tentrits omhoog en de walm die er vervolgens uitstroomde, had weinig weg van eau de cologne 47/11, laat staan Nina Ricci of Hugo Boss. Nee, de uitstoot van stikstof kreeg deze morgen zeker een negatieve impuls en dat komt de talloze boeren op het terrein waarschijnlijk wel op een waarschuwing te staan. Dit mag en zal de pret overigens zeker niet gaan drukken. De roep om gitzwarte koffie  zwelde inmiddels flink aan, maar de organisatie had de kapitale fout gemaakt, om deze job uit te besteden en hiervoor geen AVA-janen in te zetten. Dit komt ze natuurlijk duur te staan, want als deze club ergens goed in is? Maar goed… je kunt een mispeer maken, zo zullen we maar denken. De enorme stapels kranten vonden gretig aftrek en opvallend was eigenlijk de grootse vriendelijkheid, waarmee het gratis nieuws in ontvangst werd genomen en doorgesnuffeld.

Een tweetal dravers ging aan het vrijbuiten en bewoog zich in de richting van een verboden gebied, genaamd Grasnopolsky. De 12*-camping, waar altijd een serene rust heerst, ontvangt in de regel geen onaangekondigde gasten, maar het duo nam de proef op de som en wist de security met een list, zonder bedrog, om de tuin te leiden. De indringers verkregen zo toegang tot het Walhalla van Neerlands origineelste pretpark en bezorgden het Zwarte Cross-nieuws met een big smile. Vriendelijk werden de gasten een goedemorgen gewenst en hier en daar vond er een gesprek op hoog niveau plaats.

De klok wees inmiddels een uurtje of 10 aan en het was de hoogste tijd geworden om de grootste langslapers van het laatste nieuws te voorzien. De AVA`70-formatie wilde zich nog even op de gevoelige plaat vast laten leggen en een fotograaf bleek heel erg snel gevonden. In rap tempo schoot deze klompendrager een teamshot of 23, waarbij het ene beeld nog mooier was dan het andere. Tenminste, dat vond hij zelf. Afijn… hij blij, wij blij en de organisatie tevreden, want op een drietal kranten na, misschien een paar meer, was de volledige oplage bezorgd!

Zoals het er naar uitziet, zullen alle AVA`70-nieuwsbezorgers een verlenging van hun contract krijgen en de verwachting is, dat dit geweldige nieuws met gejuich zal worden begroet!

Frank Roos

Een tweetal dravers ging aan het vrijbuiten in Grasnopolsky