 |
| Paul Eijkelkamp Het is een zonnige maandagmorgen in september. Rustig zittend in de achtertuin, wordt mij een kop koffie geserveerd door Paul Eijkelkamp en hij doet er gelijk maar een stroopwafel bij. Ach, je kunt de week slechter beginnen. De gastheer is een heuse clubheld van AVA`70, als is hij daar zelf wat gereserveerder in. Toch wordt het tijd deze vrijwilliger eens even in de spotlights te zetten……. Als we over zijn hardloopcarrière
beginnen, is Paul daar eigenlijk vrij duidelijk in. “Kansloos” geeft hij
lachend aan. Na een voetballoopbaan wilde hij een jaartje of 6 geleden serieus
werk maken van het hardlopen. Paul had zelf al een beetje een start gemaakt met
het trainingsprogramma van Evi en besloot zich vervolgens aan te melden voor de
clinic bij AVA`70. Dit beviel hem eigenlijk best goed en hij besloot daarom lid
te worden van de vereniging. “Ik wilde het hardlopen eigenlijk combineren met
gezelligheid en dat heb ik gevonden. Ik zie bewegen voor mezelf als een soort
van therapie en dat bevalt me prima.” We zullen Paul echter niet al te vaak als
atleet bij wedstrijden zien, want dat is eigenlijk niet zijn ding. “Nee, ik heb
een keertje 3 weken achtereen meegedaan aan de Boekeldercross. De eerste keer
had ik veel meer dan een half uur nodig om binnen te komen en de laatste keer
stopte de klok bij 29 minuten. Stoppen op het hoogtepunt, dacht ik gelijk en
dat is in een notendop dus de wedstrijden reeks van Paul Eijkelkamp! Zeg nooit,
nooit maar ik ben geen wedstrijdloper, dus laat mij maar lekker trainen….” De talenten van Eijkelkamp gingen zeker niet verloren voor AVA`70, want hij meldde zich als verkeersregelaar. Via de brandweer deed hij dit werk al regelmatig en hij besloot zich bij te laten scholen als evenementenregelaar. Tijdens de coronaperiode volgde hij nog wat aanvullende cursussen en was zodoende op diverse plekken inzetbaar. “Ik wilde een bijdrage leveren aan de maatschappij, dus ik besloot me een dagdeel in het weekend beschikbaar te stellen als verkeersregelaar. Omdat de pandemie veel langer aanhield dan gedacht, was ik bijna twee jaar elk weekend wel een dagje op pad en te vinden in teststraten en diverse vaccinatielocaties.” Mooi om mee te maken en we hebben veel plezier gehad, maar het kostte me uiteindelijk wel veel langer vrije tijd dan gedacht.” Eijkelkamp is nu weer in een rustiger
vaarwater terecht gekomen en is blij dat de wedstrijden van AVA`70 weer
doorgang vinden. “Toch altijd heel mooi om als vrijwilliger van je eigen club
een bijdrage te leveren bij een evenement. We doen dit bij onze club met een
hele grote groep leden en ik vind het leuk daar deel vanuit te maken.” Als
verkeersregelaar heeft Paul een werkwijze van streng, doch rechtvaardig. Zelf
zegt hij daarover: “Ik doe het met een glimlach en humor, maar laat zeker niet
met me sollen. Als ik fluit, dan fluit ik! Ik realiseer me heel goed dat je als
verkeersregelaar ook een gastheer van een evenement bent, maar de veiligheid
van iedereen is hoofdzaak en moet in goede banen geleid worden. En daar sta en
ga ik voor.” Op de vraag naar bijzondere momenten, noemt hij er twee, al kan
Paul er zeker meer opnoemen. “Lopers waarderen het zeker, dat je er staat als
verkeersregelaar en dat bleek ook, toen na een editie van de Boekeldercross bij
een vertrekkende auto met een Duits kenteken het raampje werd opengedraaid en
de bestuurder zei: Vielen dank das
du hier für uns bist! Een heel ander moment dat indruk op me heeft
gemaakt, was de Tommy Beusrun. Bijzonder dat sport en emotie zo enorm dicht bij
elkaar kunnen staan….” Inmiddels heeft Eijkelkamp ook een
nieuwe job m.b.t. het in goede banen leiden van de verkeersveiligheid bij
wedstrijden. Zo zat hij onlangs bij de Kramprun achter op de eerste motor, die
voor de koplopers reed. Paul was helemaal in zijn element en floot zich
werkelijk de longen uit het lijf. Dit tot grote hilariteit van het AVA-publiek
langs de kant, dat als tegenreactie gelijk zorgde voor een orkaan aan geluid,
geklap en geschreeuw. Een mooie wisselwerking, waar de stoere verkeersregelaar
wel van kon genieten. Wat betreft de toekomst van AVA`70, daarover heeft Paul zeker ook een mening. “Ik hoop van harte, dat AVA`70 de gezellige en gezonde vereniging blijft, die het nu is. En verder… Ik zie mogelijkheden om op termijn de club te verhuizen naar sportpark Zuid, gezien de ontwikkelingen die daar spelen. Dit lijkt me een uitdagend project om te begeleiden en hierbij een actieve rol te spelen.” Voorlopig zal dit laatste nog wel even op zich laten wachten en zal Eijkelkamp vooral doen, waar hij goed in is, namelijk lekker recreatief lopen bij AVA`70 en zich inzetten als vrijwilliger en daar is helemaal niets mis mee!!! Bron: Frank Roos  |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten