Paul Eijkelkamp: Als ik fluit, dan fluit ik

Paul Eijkelkamp

Het is een zonnige maandagmorgen in september. Rustig zittend in de achtertuin, wordt mij een kop koffie geserveerd door Paul Eijkelkamp en hij doet er gelijk maar een stroopwafel bij. Ach, je kunt de week slechter beginnen. De gastheer is een heuse clubheld van AVA`70, als is hij daar zelf wat gereserveerder in. Toch wordt het tijd deze vrijwilliger eens even in de spotlights te zetten…….

Als we over zijn hardloopcarrière beginnen, is Paul daar eigenlijk vrij duidelijk in. “Kansloos” geeft hij lachend aan. Na een voetballoopbaan wilde hij een jaartje of 6 geleden serieus werk maken van het hardlopen. Paul had zelf al een beetje een start gemaakt met het trainingsprogramma van Evi en besloot zich vervolgens aan te melden voor de clinic bij AVA`70. Dit beviel hem eigenlijk best goed en hij besloot daarom lid te worden van de vereniging. “Ik wilde het hardlopen eigenlijk combineren met gezelligheid en dat heb ik gevonden. Ik zie bewegen voor mezelf als een soort van therapie en dat bevalt me prima.” We zullen Paul echter niet al te vaak als atleet bij wedstrijden zien, want dat is eigenlijk niet zijn ding. “Nee, ik heb een keertje 3 weken achtereen meegedaan aan de Boekeldercross. De eerste keer had ik veel meer dan een half uur nodig om binnen te komen en de laatste keer stopte de klok bij 29 minuten. Stoppen op het hoogtepunt, dacht ik gelijk en dat is in een notendop dus de wedstrijden reeks van Paul Eijkelkamp! Zeg nooit, nooit maar ik ben geen wedstrijdloper, dus laat mij maar lekker trainen….”

De talenten van Eijkelkamp gingen zeker niet verloren voor AVA`70, want hij meldde zich als verkeersregelaar. Via de brandweer deed hij dit werk al regelmatig en hij besloot zich bij te laten scholen als evenementenregelaar. Tijdens de coronaperiode volgde hij nog wat aanvullende cursussen en was zodoende op diverse plekken inzetbaar. “Ik wilde een bijdrage leveren aan de maatschappij, dus ik besloot me een dagdeel in het weekend beschikbaar te stellen als verkeersregelaar. Omdat de pandemie veel langer aanhield dan gedacht, was ik bijna twee jaar elk weekend wel een dagje op pad en te vinden in teststraten en diverse vaccinatielocaties.” Mooi om mee te maken en we hebben veel plezier gehad, maar het kostte me uiteindelijk wel veel langer vrije tijd dan gedacht.” 

Eijkelkamp is nu weer in een rustiger vaarwater terecht gekomen en is blij dat de wedstrijden van AVA`70 weer doorgang vinden. “Toch altijd heel mooi om als vrijwilliger van je eigen club een bijdrage te leveren bij een evenement. We doen dit bij onze club met een hele grote groep leden en ik vind het leuk daar deel vanuit te maken.” Als verkeersregelaar heeft Paul een werkwijze van streng, doch rechtvaardig. Zelf zegt hij daarover: “Ik doe het met een glimlach en humor, maar laat zeker niet met me sollen. Als ik fluit, dan fluit ik! Ik realiseer me heel goed dat je als verkeersregelaar ook een gastheer van een evenement bent, maar de veiligheid van iedereen is hoofdzaak en moet in goede banen geleid worden. En daar sta en ga ik voor.” Op de vraag naar bijzondere momenten, noemt hij er twee, al kan Paul er zeker meer opnoemen. “Lopers waarderen het zeker, dat je er staat als verkeersregelaar en dat bleek ook, toen na een editie van de Boekeldercross bij een vertrekkende auto met een Duits kenteken het raampje werd opengedraaid en de bestuurder zei: Vielen dank das du hier für uns bist!  Een heel ander moment dat indruk op me heeft gemaakt, was de Tommy Beusrun. Bijzonder dat sport en emotie zo enorm dicht bij elkaar kunnen staan….”

Inmiddels heeft Eijkelkamp ook een nieuwe job m.b.t. het in goede banen leiden van de verkeersveiligheid bij wedstrijden. Zo zat hij onlangs bij de Kramprun achter op de eerste motor, die voor de koplopers reed. Paul was helemaal in zijn element en floot zich werkelijk de longen uit het lijf. Dit tot grote hilariteit van het AVA-publiek langs de kant, dat als tegenreactie gelijk zorgde voor een orkaan aan geluid, geklap en geschreeuw. Een mooie wisselwerking, waar de stoere verkeersregelaar wel van kon genieten. 

Wat betreft de toekomst van AVA`70, daarover heeft Paul zeker ook een mening. “Ik hoop van harte, dat AVA`70 de gezellige en gezonde vereniging blijft, die het nu is. En verder… Ik zie mogelijkheden om op termijn de club te verhuizen naar sportpark Zuid, gezien de ontwikkelingen die daar spelen. Dit lijkt me een uitdagend project om te begeleiden en hierbij een actieve rol te spelen.” Voorlopig zal dit laatste nog wel even op zich laten wachten en zal Eijkelkamp vooral doen, waar hij goed in is, namelijk lekker recreatief lopen bij AVA`70 en zich inzetten als vrijwilliger en daar is helemaal niets mis mee!!! Bron: Frank Roos