Oosterbeek Rosande Klompenpad

Het Airborn Museum

De start van het Rosande klompenpad is bij het Airborn Museum in Oosterbeek, dat zich in de prachtig gerestaureerde villa Hartenstein bevindt. Dit was het hoofdkwartier van de Britse luchtlandingstroepen in september 1944. Het Rosande pad is een ruim 13 kilometer lange rondwandeling door het prachtige buitengebied van Oosterbeek. Het pad heeft zijn naam te danken aan het kasteel Rosande dat hier in de 14e eeuw al stond en wat later tot de grond toe afbrandde. In de 19e eeuw had de mooie omgeving van Oosterbeek een grote aantrekkingskracht van rijke lieden uit het westen, die er hun buitenplaats lieten bouwen en dat is nog steeds goed te zien.

Ik loop het rondje met de wijzers van de klok mee en na enkele kilometers kom ik langs de Airborn begraafplaats, hier liggen rond de 1800 soldaten herbegraven. De meeste van hen zijn in september 1944 in de omgeving gesneuveld bij de poging Europa te bevrijden tijdens de Operatie Market Garden, een indrukwekkend gezicht. Iets verder kom ik op landgoed Mariëendaal, dat vernoemd is naar het Augustijner klooster dat hier in 1392 werd gebouwd. Opvallend en erg mooi in dit park in Engelse landschapsstijl is de 'groene bedstee', een berceau met beuken.

De uiterwaarden herbergt de sporen van alle soorten van gebruik in de loop der eeuwen. De rivier liep hier door steeds wisselende geulen en liet vette klei achter. Geschikt voor grazige weiden maar ook voor het bakken van stenen. Bij camping de Rijnoever zijn de overgroeide restanten nog te zien van een uit 1913 stammende steenfabriek Rival met een voor die tijd vernieuwend type ringoven, mooi dat het bewaard is gebleven.

Ik loop het plaatsje Oosterbeek weer binnen in de buurt van de Oude Kerk, één van de oudste kerken van Nederland. Op een oud nog bestaand kerkpad eet ik mijn meegenomen boterhammen op. Vroeger kwamen gelovigen uit de Betuwe met het Drielse veer de Rijn over en liepen dan over hetzelfde kerkpad naar de net genoemde kerk. In de Slag om Arnhem deed het kerkje dienst als als post voor de geallieerde Airborne-troepen waarbij het zwaar beschadigd raakte. De 300-jarige knotlinde voor de deur heeft echter alle bombardementen overleefd.

Echt idyllisch wordt het bijna aan het eind van de route, waar een klaterende sprengenbeek mijn aandacht trekt. Ik loop er een stuk langs, passeer een serie watervalletjes en enkele mooie houten bruggetjes. Eén ervan is bijzonder: het Grothuisje, gebouwd van mislukte bakstenen. Het was vroeger geliefd bij bezoekers van het landgoed en er zijn ontelbare ansichten van.

Klik op de link voor het fotoalbum

fotoalbum