Runner-up Siep van Schepen: 'Geen woorden, maar daden!'

Siep van Schepen

In zijn jeugdjaren was Siep van Schepen een zeer begenadigd doelwachter bij AZSV, die echter de top van het amateurvoetbal net niet wist te halen. Nog altijd baalt hij hier verschrikkelijk van en terecht. De ambitieuze sporter was zeer talentvol, maar had vooral heel veel pech in zijn carrière. Op beslissende momenten maakten trainers en leiders vaak de verkeerde keuzes en daar was hij enorm de dupe van, zo laat hij nog vaak weten. Toch heeft hij zijn voorliefde voor voetbal nooit verloren en dat siert hem. Menigeen zou de kicks in de wilgen hangen en zich melden bij de padvindersvereniging of de toneelclub. Met name bij dat laatste zou hij zeker kansen hebben gekregen en gepakt. Siep koos echter zijn eigen plan en ging voor zichzelf een beetje hardlopen. Fietsen kon hij als de beste, dus mogelijk dat het gedraaf in de natuur hem nog meer extra energie op zou gaan leveren. Bovendien is hij een Bourgondiër en dan moet je toch op gaan letten als de jaren gaan tellen.

 

Het hardlopen beviel hem dusdanig dat hij zich besloot aan te melden bij AVA`70. Het zal ergens in november 2022 zijn geweest, dat het adspirant lid de eerste training bezocht. Waar elke nieuweling wat huiverig de kleedkamer betreedt en vraagt waar hij of zij mag gaan plaatsnemen, kwakte Siep zijn tas vrij achteloos op de bank en ging zitten. Nu zijn er bij AVA`70 niet zo gek veel huisregels, maar in de herenkleedkamer is toch zeker wel sprake van een bepaalde hiërarchie, maar daar had het nieuwe lid blijkbaar geen boodschap aan. Dat hij plaatsnam op een positie waar je normaliter toch minimaal een jaar of 28 tot de inboedel van de vereniging moet behoren, interesseerde hem blijkbaar niet. 

Over de eerste trainingsweken kunnen we vrij kort zijn. Van Schepen moest alle zeilen bijzetten om het tempo te volgen, piepte en kraakte in al zijn voegen, maar opgeven was voor hem geen optie. Hij bleef glimlachen, had nog opvallend veel praatjes en voelde zich schijnbaar erg op zijn gemak bij zijn nieuwe sportmakkers. De maanden daarop maakte hij snel progressie. In de ogen van sommigen ging het bijna te snel met de nieuweling en rezen er vraagtekens over zijn prestatiecurve. Siep kwam uit de wielerwereld en had zijn grootste successen ten tijde van Michael Boogerd en de Deen Rasmussen. Het zal toch niet zo zijn, dat we bij AVA`70 met de vuile zijde van de sport te maken krijgen? Moest de vertrouwenspersoon al ingeschakeld gaan worden of kreeg van Schepen het voordeel van de twijfel? Er werd gekozen voor het laatste en dat bleek juist te zijn. De grijze eminentie veroverde na een fijne gewenningsperiode een mooie positie in het peloton, de kleedkamer en de kantine. Bij het laatste onderdeel van de training, de nazit, kwam hij echter tot de ontdekking dat alcohol en hardlopen not done is en nadat hij er zes keer zijn verbazing over had uitgesproken, koos hij ook maar gewoon voor een bakje bonenkoffie, sterkte 2.

Siep is dol op uitjes en vroeg terloops een keer na de training of er wel eens gezellige uitstapjes worden georganiseerd bij AVA`70. Hij viel gelijk met de neus in de boter, want enkele weken later stond een busreis naar de marathon van Rotterdam op de planning. Hij verslikte zich gruwelijk in de koffie en niet eens om het feit dat hij uitgedaagd werd om 42,2 kilometer te gaan lopen. Nee, van Schepen is een ras-Ajaxfan en dan begin je natuurlijk niet over Rotterdam, de stad van concurrent Feyenoord. Er werd hem drie dagen bedenktijd gegund en daar had hij meer dan genoeg aan. “Geen woorden maar daden vrienden, ik ga mee en durf het ook wel aan om met een aantal niet-marathonlopers een trainingsrondje van een kilometer of elf door 010 te rennen…” Verbazing alom, maar toch werd zijn mededeling met gejuich begroet door zijn sportmaatjes. 

Op de bewuste zondag in april om een uurtje of 5 over half negen ging een clubje AVA`70-fans in Rotjeknor op pad om sfeer te proeven en een gedeelte van het parcours te verkennen. Siep was op dit redelijk vroege tijdstip al opvallend scherp en goedgebekt. De vreemdgang door de buurt waar je als supporter van de Amsterdamse godenzonen nooit wilt komen, onderging hij gelaten. De praatjes namen niet af en over elk van de 68 moskeeën die gepasseerd werden, had hij een duidelijke mening. Maar bij het grootse monument, de passage van de Kuip, Neerlands mooiste voetbaltempel, onderging hij toch wel een kleine verontrustende metamorfose. Lijkbleek, grauwe smoel, hoofd in de andere richting, de lip tot bloedens toe verbijtend…. Het lukte hem allemaal wonderwel, al moest hij er wel akelig diep voor gaan. Siepie deed er nog een schepje bij bovenop en hield zelfs zijn adem in, maar dat was niet zo`n slimme actie, want hij stikte bijkans. Het kwam allemaal goed en ook deze nachtmerrie was weer overwonnen. Verder was het voor van Schepen en co. een machtig gezellig avonturenreisje, waar hij ondanks de nodige beperkingen erg van heeft genoten. 

In de daaropvolgende weken bleef Siep zich uitstekend ontwikkelen en toonde zich meer en meer een echte AVA-jaan. De betrokkenheid groeide met de week en hij begon zich met allerlei zaken te bemoeien, gaf gevraagd maar ook ongevraagd tips en was af en toe zelfs flink kritisch. Onlangs was het zo tropisch warm dat de houtduiven van ellende uit de dakgoot rolden en de hoofdcoach het wijze besluit nam om de training af te gelasten. Van Schepen was bliksems. Hem was immers bij zijn entree bij het AVA-volkje te kennen geven dat de ren-sessies ten allen tijde doorgaan, mits het onweert en bliksemt op hetzelfde moment. Tot in den treure heeft hij de afgelopen weken laten horen, dat hij niet gediend is van dit soort fratsen. Afspraken worden natuurlijk niet gemaakt om bij de eerste beste 30-plusser een loopvrije avond in te gelasten. Mooi, zo`n betrokkenheid en altijd fijn natuurlijk voor een club om er nog weer een echte fanatiekeling bij te hebben. De draver uit de B-selectie ligt dan ook akelig goed in het peloton clubhelden, dus dat is een vette plus. 

Van Schepen is een ambitieuze rakker, dus het wachten was op een mogelijkheid voor hem om zich nog meer in de kijker te spelen. Dit duurde maar effen, toen er werd gevraagd om wat helpende handjes aan de bar. Aahhhhhh…. Dat is helemaal mijn ding dacht Siep en meldde zich aan. De selectiecommissie nodigde hem uit voor een sollicitatiegesprek. De eerste vraag daarbij was natuurlijk helder: “Meneer van Schepen, we zijn erg bij met je aanmelding, je motivatie is ook geen punt van discussie, maar weet u wel, dat het gaat om een functie achter de bar en niet er voor? Uw reputatie is ons immers bekend en bij navraag is gebleken, dat u graag snuffelt, dus vandaar onze vraag…” Siep vertrok geen spier, gaf aan zich bewust te zijn van het feit dat hij (weer) vreemdgaat en liet weten gelijk beschikbaar te zijn als barman. Na rijp beraad werd besloten hem het voordeel van de twijfel te gunnen en een proefmorgen te laten draaien onder toezicht, dat dan weer wel.    

Inmiddels heeft de runner-up ook al te maken gehad met de keerzijde van de medaille. Op een zonnige zaterdagmorgen was de training extra vroeg gepland en van Schepen was ook op dit tijdstip al best op dreef. Toen een ploeggenootje na een kilometer of 3,8 een buiteling maakte, liep hij er vrijwel achteloos langs op en liet weten dat dit hem zo goed als zeker nooit zal overkomen, omdat dit puur te maken heeft met geconcentreerd bezig zijn. Echter, even later moest hij al op deze woorden terugkomen, want in het Loohuisbos klapte Siep met grof geweld tegen de vlakte. Hij dacht deze onverwachte daad met een prachtige doorrol te verbloemen, maar het hele peloton stond gelijk stil en boog zich geschrokken over het onfortuinlijke slachtoffer. Het letsel werd grondig gecontroleerd door twee aanwezige BHV`ers, waarna ook de bloeddruk werd gemeten en de hartslag gecontroleerd. Toen de volledige lichamelijke APK was afgerond, kon de route worden vervolgd. Bij de thuishaven werd er ook over de hevig bloedende ledematen nog een emmertje aceton heen gesmeten om de bacteriën het hoofd te bieden. Insiders beweren dat je bij een dergelijke actie werkelijk door de bank heen zakt van de pijn, maar van Schepen hield zich kranig. “Wat mot, dat mot….” was zijn korte en bondige commentaar en bij het vertrek naar huis bedankte hij iedereen vriendelijk voor de hulp, steun en emotionele betrokkenheid.  

AVA`70 gaat ongetwijfeld nog het nodige meemaken met runner-up Siep, die het eerste half jaar van zijn lidmaatschap al een verpletterende indruk heeft gemaakt. “Geen woorden, maar daden” is momenteel zijn nieuwe lijfspreuk en dat is voor een Ajacied in hart en nieren toch op zijn zachtst gezegd best wel een opmerkelijk. (FR)

Ook bij het ophalen van de kerstbomen was Siep aanwezig!