Return of a sleeping giant

Erwin Wamelink

Het jaar 2019 werd oudejaarsdag in het bomvolle clubhuis op AVA`70-waardige wijze afgesloten met een prettige bijeenkomst. En toch was er ook wel sprake van een kleine mineurstemming. Het bleek dat één van de kopstukken van de vereniging, vlak voor het sluiten van het jaar een bijzonder lastige blessure had opgelopen. Bij een jeugdtraining op de vuilnisbelt, wilde hij nog stoer zijn atletische lichaam tonen, maar toen zijn gestel even haperde, was het leed plots geschied. De pechvogel, Erwin Wamelink, bleek een breukje te hebben opgelopen in het meest onnozele botje van de voet. Helaas blijken dit altijd wel de plekken te zijn, die het slechtst helen. Dus kwam de pechvogel op 31 december het clublokaal binnenstrompelen met een dikke 8,5 kilogram gips om zijn poot. De ohhh`s en ahhh`s waren natuurlijk niet van de lucht en hier en daar werd er uit puur medelijden een traantje gelaten. 

Wamelink hield zich echter groot, helemaal toen hij ietswat lispelend vertelde, dat deze flauwekul hem zeker 3 maanden op non-actief zou gaan zetten. Het luisterende publiek was nauwelijks bekomen van de schrik, toen de blonde Keniaan er nog een schepje pure emotie bij deed, door zijn ticket voor de marathon van Rotterdam in de aanbieding te doen. Geen Coolsingel voor de sympathieke Hollenberg-bewoner, die zijn verdriet snel wegdronk met een flesje of 8 Hertog Jan. Uiteraard kwamen de tranen later op de avond pas, toen hij zijn stulpje in het Brevoortse buitengebied binnenstrompelde en gelijk de gordijnen dichttrok. Buren wisten later te vertellen, dat de onfortuinlijke atleet urenlang als een bronstige weerwolf heeft lopen sjanksen.

Natuurlijk kwam er in het nieuwe jaar gelijk een enorme stroom van reacties op gang voor de immens populaire multitasker van AVA`70. De postbode sjouwde zich het leplazarus met stapels kaarten van fans. Daarnaast mocht Wamelink bloemstukken, complete voedselpakketten, kratten bier en vele kilo`s van zijn favoriete kost, Old Amsterdam Kaas, in ontvangst nemen. De bungalow werd bijna te klein voor alle proviand en de blanke Keniaan werd voortdurend heen en weer geslingerd met zijn emoties bij het ervaren van zoveel steunbetuigingen. Vervelen deed hij zich echter geen moment. Er verschenen weer de nodige columns van zijn hand, schreef hij trainingsprogramma`s en loste per dag twaalf woordzoekers in om toch vooral ook maar de geest te blijven trainen. Inmiddels hadden zijn marathonmaten de blik en training al volledig gericht op Rotterdam en dat deed Erwin pijn. Heel veel pijn. 

Toch toonde hij ook zeker zijn karakter, door zich bijzonder positief op te stellen in de richting van de kilometervreters van AVA`70. Zo gaf hij zelfs hier en daar wat bruikbare en minder bruikbare tips en dan ben je in de sportwereld tegenwoordig natuurlijk een hele grote. De weken vorderden en Wamelink mocht zich van de arts bezig gaan houden met wat wandeloefeningen en zelfs lichte lenigheidstraining. Dat laatste is natuurlijk totaal overbodig, want elke draver in de regio kent het elastische gestel van Erwin, maar de bedoeling van de specialist was natuurlijk prima. De snel herstellende hardloper zag in zijn omgeving ineens bijzonder veel stress ontstaan bij zijn afgetrainde en bijna uitgemergelde loopvrienden. Het coronavirus was opgedoken en Rotterdam kwam zomaar ineens in gevaar. Wamelink zorgde zoals altijd voor een positieve spirit, maar hoopte stiekem misschien wel…. Het onmogelijke bleek waarheid te zijn geworden. De grootste marathon van Nederland werd half maart gecanceld en Erwin besloot in zijn uppie hier toch even een flesje op te gaan nippen. Dit bood misschien wel weer kansen voor hem. De rentree was immers aanstaande.

Op zondag 5 april, inderdaad de grote dag van Rotterdam, begon de “Return of a sleeping Giant!” Precies 100 dagen na zijn onhandige actie op Winterswijks grondgebied, Wamelink trok zijn hardloopschoenen aan om de eerste schreden weer te gaan zetten. Niet in het donker, zoals menig ander zou hebben gedaan. Nee, de witte pijl liet om exact 12.47 uur het shirt over de ranke schouders glijden en ging onder een heerlijk voorjaarszonnetje op pad. Op het programma stond een extensieve duurtraining van afwisselend joggen en wandelen. Na precies 6,2 kilometer arriveerde de herintreder weer bij zijn buitenhuis en slaakte een geweldige oerkreet van blijdschap. De comeback was geslaagd, het gewricht bleek stabiel en behalve wat stramme spieren waren er weinig complicaties. Een snelle, maar overheerlijke douche volgde, waarna mobiel contact werd gezocht met Lee Towers om hem te laten weten dat hij er 25 oktober a.s. vast rekening mee kan houden, dat ook Erwin Wamelink van de partij is. De concurrentie is gewaarschuwd…..      

Frank Roos