 |
| Erwin Wamelink |
Het jaar 2019 werd oudejaarsdag in het bomvolle clubhuis
op AVA`70-waardige wijze afgesloten met een prettige bijeenkomst. En toch was
er ook wel sprake van een kleine mineurstemming. Het bleek dat één van de
kopstukken van de vereniging, vlak voor het sluiten van het jaar een bijzonder
lastige blessure had opgelopen. Bij een jeugdtraining op de vuilnisbelt, wilde
hij nog stoer zijn atletische lichaam tonen, maar toen zijn gestel even haperde, was
het leed plots geschied. De pechvogel, Erwin Wamelink, bleek een breukje te
hebben opgelopen in het meest onnozele botje van de voet. Helaas blijken dit
altijd wel de plekken te zijn, die het slechtst helen. Dus kwam de pechvogel op
31 december het clublokaal binnenstrompelen met een dikke 8,5 kilogram gips om
zijn poot. De ohhh`s en ahhh`s waren natuurlijk niet van de lucht en hier en
daar werd er uit puur medelijden een traantje gelaten.
Wamelink hield zich
echter groot, helemaal toen hij ietswat lispelend vertelde, dat deze flauwekul
hem zeker 3 maanden op non-actief zou gaan zetten. Het luisterende publiek was
nauwelijks bekomen van de schrik, toen de blonde Keniaan er nog een schepje
pure emotie bij deed, door zijn ticket voor de marathon van Rotterdam in de
aanbieding te doen. Geen Coolsingel voor de sympathieke Hollenberg-bewoner, die
zijn verdriet snel wegdronk met een flesje of 8 Hertog Jan. Uiteraard kwamen de
tranen later op de avond pas, toen hij zijn stulpje in het Brevoortse
buitengebied binnenstrompelde en gelijk de gordijnen dichttrok. Buren wisten
later te vertellen, dat de onfortuinlijke atleet urenlang als een bronstige
weerwolf heeft lopen sjanksen.
Natuurlijk kwam er in het nieuwe jaar gelijk een
enorme stroom van reacties op gang voor de immens populaire multitasker van
AVA`70. De postbode sjouwde zich het leplazarus met stapels kaarten van fans.
Daarnaast mocht Wamelink bloemstukken, complete voedselpakketten, kratten bier
en vele kilo`s van zijn favoriete kost, Old Amsterdam Kaas, in ontvangst nemen.
De bungalow werd bijna te klein voor alle proviand en de blanke Keniaan werd
voortdurend heen en weer geslingerd met zijn emoties bij het ervaren van zoveel
steunbetuigingen. Vervelen deed hij zich echter geen moment. Er verschenen weer
de nodige columns van zijn hand, schreef hij trainingsprogramma`s en loste per
dag twaalf woordzoekers in om toch vooral ook maar de geest te blijven trainen.
Inmiddels hadden zijn marathonmaten de blik en training al volledig gericht op
Rotterdam en dat deed Erwin pijn. Heel veel pijn.
Toch toonde hij ook zeker
zijn karakter, door zich bijzonder positief op te stellen in de richting van de
kilometervreters van AVA`70. Zo gaf hij zelfs hier en daar wat bruikbare en
minder bruikbare tips en dan ben je in de sportwereld tegenwoordig natuurlijk
een hele grote. De weken vorderden en Wamelink mocht zich van de arts bezig
gaan houden met wat wandeloefeningen en zelfs lichte lenigheidstraining. Dat
laatste is natuurlijk totaal overbodig, want elke draver in de regio kent het
elastische gestel van Erwin, maar de bedoeling van de specialist was natuurlijk
prima. De snel herstellende hardloper zag in zijn omgeving ineens bijzonder
veel stress ontstaan bij zijn afgetrainde en bijna uitgemergelde loopvrienden.
Het coronavirus was opgedoken en Rotterdam kwam zomaar ineens in gevaar. Wamelink
zorgde zoals altijd voor een positieve spirit, maar hoopte stiekem misschien
wel…. Het onmogelijke bleek waarheid te zijn geworden. De grootste marathon van
Nederland werd half maart gecanceld en Erwin besloot in zijn uppie hier toch
even een flesje op te gaan nippen. Dit bood misschien wel weer kansen voor hem.
De rentree was immers aanstaande.
Op zondag 5 april, inderdaad de grote dag van
Rotterdam, begon de “Return of a sleeping Giant!” Precies 100 dagen na zijn
onhandige actie op Winterswijks grondgebied, Wamelink trok zijn
hardloopschoenen aan om de eerste schreden weer te gaan zetten. Niet in het
donker, zoals menig ander zou hebben gedaan. Nee, de witte pijl liet om exact
12.47 uur het shirt over de ranke schouders glijden en ging onder een heerlijk
voorjaarszonnetje op pad. Op het programma stond een extensieve duurtraining
van afwisselend joggen en wandelen. Na precies 6,2 kilometer arriveerde de
herintreder weer bij zijn buitenhuis en slaakte een geweldige oerkreet van
blijdschap. De comeback was geslaagd, het gewricht bleek stabiel en behalve wat
stramme spieren waren er weinig complicaties. Een snelle, maar overheerlijke
douche volgde, waarna mobiel contact werd gezocht met Lee Towers om hem te
laten weten dat hij er 25 oktober a.s. vast rekening mee kan houden, dat ook
Erwin Wamelink van de partij is. De concurrentie is gewaarschuwd…..
Frank Roos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten