Heimwee naar de start- en finishlijn

O, wat heb ik ze gemist, die wedstrijden!

O, wat heb ik ze gemist, die wedstrijden. Na maanden doelloos en zonder startnummer door de bossen te hebben gedoold, wil ik zo graag die start- en finishlijn weer zien. Vooral die finishlijn. En alles wat bij zo’n wedstrijd hoort. Het gedoe, de rituelen, de spanning, de ontlading. De avond ervoor de sporttas vast opzoeken, vullen, leeghalen, checken en nogmaals vullen. En op de ochtend van de wedstrijd die tas wéér drie keer controleren. Om vervolgens even vaak het toilet te bezoeken. Omdat het dan nog kan. Ook wil ik weer veel te vroeg op de startlocatie aankomen, omdat je maar nooit weet wat je onderweg nog tegenkomt. Ik wil ook tot op het laatst twijfelen of ik de 5 of de 10 ga doen. Want die benen voelen toch niet helemaal zo lekker vandaag. Ik wil dat er weer een groot brok in mijn keel vliegt bij het schallen van Marmor, Stein und Eisen bricht.

Maar wat ik het meest gemist heb, zijn al die andere lopers die hun kwaaltjes over mij heen storten: ‘mwwahh, net van een blessure terug’, ‘nee, de echte snelheid is er nog niet’, ‘beetje verkouden geweest’, ‘beetje te druk op werk’, ‘te weinig getraind’ of –  liever nog – ‘te veel getraind’. Waarna men er steevast aan toevoegt ditmaal ‘maar rustig van start te gaan’ en ‘zien hoe het gaat.’

Maar als het startschot eenmaal valt, wil ik diezelfde klagers ook weer als een raket zien wegschieten. De grootste klagers voorop. En ik wil ze na afloop – als ze lang en breed voor mij gefinisht zijn – horen zeggen dat ‘het toch wel meeviel’. En als die snelheidsduivels mij dan beleefd terugvragen naar mijn tijd, wil ik ze mij met een ‘ah, netjes’ horen complimenteren. ‘Netjes’. Een fraai eufemisme voor ‘toch leuk voor die man’, maar dan netjes gezegd.

Ik wil me dan zelf weer horen zeggen dat ik het ‘niet wilde forceren’, daarmee in ieder geval voor mijzelf de illusie levend houdend dat er nog hoop is op betere tijden. Terug in de auto, als ze dan hun herinneringen gaan ophalen (dat had ik al bij het wedstrijdsecretariaat gedaan), wil ik alleen maar stilletjes wegkruipen. En overpeinzen waarom het toch weer niet sneller ging dan ik wilde. En waarom ik het toch elke keer weer onderga, al dat gedoe bij die loopjes. O, wat heb ik ze gemist, die wedstrijden. (bron)