Berkel Waypoint Challenge: Zutphen-Barchem

Andre en Rik

Nadat Rik en ik een paar weken geleden onze eerste etappe van de Berkel Waypoint Challenge gelopen hadden (van Oldenkotte aan de grens naar Barchem) was het nu tijd voor deel twee. Logischerwijs zou je zeggen dat we nu van Barchem verder stroomafwaarts naar Zutphen zouden lopen tot het punt waar de Berkel in de IJssel uitkomt.

Maar aangezien het qua logistiek handiger was om met de trein naar Zutphen te reizen en dan via de Berkel naar Barchem te lopen zaten wij ’s morgens om 8:30 in een bijna leeg boemeltje. Na afloop met je zweterige en modderige hardloopkloffie aan in de trein zitten maak je immers niemand blij mee. Halverwege onze treinreis kletterde de regen tegen de ramen van onze wagon. Een blik op Buienalarm leerde ons dat we beter eerst rustig een bak koffie konden halen op station Zutphen. Daarna zou het hopelijk de hele dag droog zijn.

Na onze bak koffie deden we de overbodige kleding in onze rugzakken en liepen we eerst naar de monding van de Berkel. Dat bleek niet meer te zijn dan een stuw in de havenkade, maar het was toch even een momentje. We zetten onze GPS aan en liepen een stukje door de oude Hanzestad Zuthpen. De Berkel is tegenwoordig blijkbaar meer een soort stadsgracht, terwijl er vroeger echt op gevaren werd met de befaamde berkelzompen. De karakteristieke Hanzepanden vind je meer in de oude binnenstad, maar een stuk van de oude stadsmuur was meteen ons eerste waypoint.

Eenmaal buiten Zutphen verandert het aangezicht van de Berkel regelmatig. Op sommige plekken is het een smal riviertje dat door bomen geflankeerd wordt en op andere plekken wordt ze breder en stroomt ze rustig tussen de weilanden door. Vroeger was deze streek erg in trek bij de adel en de rijken. Tal van buitenhuizen en kastelen zijn er te vinden, Een mooi voorbeeld hiervan is huize de Voorst, tegenwoordig eigendom van de Politie. Nu ook een Viking Waypoint, dus even een foto schieten als bewijs.

Hoewel het niet regende en er ook geen neerslag meer verwacht werd bleven we niet helemaal droog. De paden en maaipaden langs de Berkel waren op sommige plekken behoorlijk nat en modderig. We hielden de voeten in ieder geval de hele weg niet droog. Maar de temperatuur was prima om te lopen en aangezien we de wind in de rug hadden leek het prima voorjaarsweer. Ook de watervogels hadden geprofiteerd van het voorjaar. Overal zagen we zwanen, ganzen, eenden en waterhoentjes met jongen zwemmen. Altijd een mooi gezicht.

Zo onderweg kom je nog eens mensen tegen en maak je af en toe een praatje. Zo kwamen we iemand tegen die spontaan vroeg of we wel eens van de Berkel Waypoint Challenge gehoord hadden…. Ik viel zowat achterover. Wat is de kans dat je iemand tegenkomt die daar van gehoord heeft? Na een leuk gesprekje liepen we weer verder langs de meanderende Berkel bij Almen. De rivier is hier echt mooi in oude staat hersteld. Ter hoogte van de Velhorst maakten we even een kleine detour en maakten we een lus over het landgoed. Op zich een mooie toeristische lus, maar wat mij betreft hadden we ook gewoon langs de Berkel verder mogen gaan. Maar we vermaakten ons prima en we tikten de kilometers rustig weg. De waypoints waren ook goed te vinden en zo schoten we lekker op.

Het stuk van de Velhorst naar Lochem was eigenlijk heel simpel de oever van de Berkel volgen. Wel een stuk waar ik nog nooit geweest was en bijzonder rustig. Het stuk van Zutphen tot Almen kende ik eigenlijk al van de MST route Ruurlo-Zutphen, maar hier kwamen we op relatief onbekend terrein. Grasland en bosjes aan beide kanten van de Berkel met koeien en schapen. Grasland dat wuifde in de wind klaar om gemaaid te worden en mais die ook al overal net boven de grond uitkeek. Kivieten scheerden over ons hoofd om ons van het nest weg te lokken. Als rasachterhoeker voelde ik me helemaal thuis.

Bij Lochem was het even gedaan met de natuur. Via een villawijk en wat nieuwbouw werden we door de stad geleid langs allerlei koloniale panden om daarna pas weer bij de Berkel terecht te komen. De Cloese hadden we vorige keer ook gezien dus we wisten dat we alleen nog maar de Lochemse Berg over hoefden te steken om bij eetcafé de Kale Berg uit te komen. Ook deze keer weer onze finish waar na bijna 30 kilometer lopen wat loopvrienden ons op zaten te wachten. Heerlijk nakletsen met vrienden op het overdekte terras onder de heater met een warme chocolademelk met slagroom, kun je een betere afsluiting wensen? De hele Berkel in Nederland hebben we nu afgelopen. Het volgende deel zal even moeten wachten tot de Covid maatregelen in Duitsland ook teruggedraaid worden.

Andre Bleumink

A'j plat kunt praoten moj't neet laoten - deel 2

't Löp zoas ’t löp.

Waorumme loop ik de ene kere as 'n kievit en de andere kere of ik 'n köttel in de bökse hebbe?

Kö'j denken dat ’t an de vorm van den dag ligt, maor ’t hef meer kans dat ie met de verkeerde energieleverancier op pad bunt. In normale omstandegheden he’j twee soorten energie beschikbaor, gemakshalve neum ik dat de vetten en de sukers. In combinatie met zuurstof könt dee beiden 'n bulte brandstof leveren. Allene op de vetten kö’j al enkele waeken laeven a'j maor genog drinkt. Dat geldt zowal veur slanke as volslanke leu. Met sukers kö’j volop presteren, zowal met ow wark as bi’j 't sporten. Helaas he’j van dit snelle spul maor veur 'n paar uur inspanning genog.

Azze wi-j d’n hele dag al drok bunt ewest, dan he'w al regelmaoteg de sukers motten anvulln um de tied good deur te kommn. Dan wille wi-j  's aovends ok nog presteren, maor dan blik da’w de piepe al läög hebt (de snelle sukers bunt nog neet voldoende an-evuld).

A'j de hardloopschone antrekt dan mo’j veural de eerste twaalf minuten heel rusteg andoon, zodat ow “vetmotortjen” an-ezet wordt, daornao kö’j wat versnellen. Noo is d’r 'n combinatie van vetten en sukers an 't wark. Waneer i-j an ’t ende rusteg afbouwt tut in de vetverbranding,  dan kom i-j met 'n ontspannen geveul weer bi-j huus.

Deur uns jachtege laeven beginne wi-j 's morgens vrog al uut unze sukerveurraod te snoepen. Unze rume vetveurraod blif op plekken zitten waor wi-j 't lever neet hebt. 't Liekt mi-j dudelek da'w d’r soms anders met an mot.

Bi-j 'n rustege en ontspannen aodemhaling zette wi-j 't “vetmotortjen” an. Make wi-j uns te drok, dan gaon de aodemhaling en hartslag umhoge, hierbi-j blif 't vet lekker zitten en gao'w automatisch ovver op de sukers. Aover wat dit veur consequenties kan hebben, zal ik de volgende kere iets  schrieven.

'n Ontspannen en prettege tied ewenst.                                                           

Henk@LG-Zandloper.nl

Beter worden van je herstel

Zorg voor voldoende herstel na je training, dan profiteer je ook nog eens van supercompensatie

Elke training vraagt een inspanning van je lichaam. Als je vandaag traint, kun je morgen niet gelijk eenzelfde inspanning leveren. Dat is heel normaal, laat je daardoor zeker niet ontmoedigen. Zorg voor voldoende herstel na je training, dan profiteer je ook nog eens van supercompensatie.

Rust: voorkom blessures

Rustdagen zijn voor hardlopers minstens zo belangrijk als trainingsdagen. Tijdens rustdagen herstellen de spieren en worden deze sterker. Je lichaam werkt hard om zich aan te passen aan jouw sportieve leefstijl. Volgen jouw trainingen elkaar te snel op? Dan word je niet sterker en kun je zelfs last van blessures krijgen. Het advies: neem zeker drie rustdagen per week. Die dagen kun je wel wandelen of bijvoorbeeld zwemmen als je liever niet helemaal stilzit.

Rust maakt je sterker: supercompensatie

Je lichaam herstelt niet alleen tijdens rustdagen, het geeft je ook de kans om sterker te worden. Dat zit zo: door een training beschadigen je spieren een beetje. Dit merk je misschien niet altijd direct, maar er komen heel kleine scheurtjes in je spieren. Tijdens de herstelfase repareert je lichaam de spierschade. En dat heeft een positief effect voor je trainingsopbouw. Doordat je lichaam een zelfde inspanning “verwacht”, maakt het de herstelde spieren alvast wat sterker dan vóór je aan de training begon. Dit heet supercompensatie.

Timing

Wil je profiteren van supercompensatie? Dan is het moment en de duur van je herstel van belang. Neem je te weinig herstel tussen trainingen dan raak je vermoeid en kun je overtraind raken. Andersom kun je ook te lang herstellen: dan heb je minder voordeel van het gunstige effect van de supercompensatie. Herstellen kan op verschillende manieren en hangt af van de intensiteit van je inspanning.

48 uur

Voor de meeste lopers is 48 uur voldoende om volledig te herstellen van alle spierpijn, schade en vermoeidheid. Daarna kun je dus weer trainen en profiteren van supercompensatie. Als je meerdere keren per week traint, zorg dan dus dat er genoeg tijd tussen je trainingen zit. Bij twee keer per week is dat makkelijk: dan heb je genoeg tijd om met passief herstel, ofwel rust, je lichaam te laten herstellen. Bij drie keer wordt het al lastiger: verdeel dan je trainingen goed over de week zodat je genoeg hersteltijd overhoudt. Het is dan aan te raden om samen met een professionele trainer naar jouw hardloopschema te kijken. Doe dit bijvoorbeeld met een trainer aangesloten bij een club.

Actief herstel

Goed herstellen begint al direct na je training. De verleiding is groot om na een intensieve training, eventueel stilstaand na te praten met loopmaatjes en daarna naar huis te gaan. Zet toch even de knop om en denk aan wat goed voor je lichaam is. Zorg dat je voldoende tijd inbouwt om licht uit te lopen: kleine pasjes in een heel laag tempo. De inspanning moet zo laag zijn dat je nog makkelijk een gesprek met iemand naast je kunt voeren. En dat is een win-win: want zo combineer je het sociale met je herstel. Loop je alleen dan kun je dit actieve herstellen ook heel makkelijk inbouwen. Op het moment dat je na een duurloop bijna thuis bent, loop je het laatste stuk rustig naar de voordeur of je gaat nog een extra blokje om in lichte tred. Na het uitlopen is het goed om wat oefeningen te doen om de spanning van je spieren te halen.

Aanvullen: koolhydraten en eiwitten

Je bevordert je herstel ook door de juiste voeding. Bij intensieve trainingen ontstaan er kleine scheurtjes in de spieren die je lichaam moet repareren. De aminozuren in eiwitten zorgen voor dit herstelproces en bouwen de spiercellen weer op. Daarom worden eiwitten bouwstoffen genoemd. Om een hardloperslichaam van voldoende bouwstoffen te voorzien, is een verhoogde inname aan eiwit nodig. Maar hoeveel eiwitten heb je als hardloper dan nodig? Wanneer je als hardloper niet intensief traint, kan 84 gram eiwit al voldoende zijn. Uiteraard is dit ook afhankelijk van bijvoorbeeld je gewicht. Naast eiwitten is het belangrijk dat je voldoende koolhydraten eet. Basisregel voor deze twee essentiële voedingsstoffen: wacht niet te lang met het aanvullen na een training. Je lichaam neemt deze het beste binnen een uur na je training op. (bron)

Een portret van een bijzonder portret

Gerdy Hoornenborg

Als de 3-koppige organisatie van de Aprils Prachtige Prijzenloop, na het laten van drie liter zweet en het nuttigen van twee kratten bier, alle uitslagen heeft verwerkt, rollen de prijswinnaars uit de bus. Opvallendste naam met stip: Gerdy Hoornenborg. Het loopmaatje en de op één na belangrijkste vrouw in het leven van opperhoofd Rinke ter Haar. Of dit puur op toeval is berust of dat er sprake is van creatief boekhouden laat ik even in het midden. In het verleden heb ik immers wel vaker mijn twijfels gehad bij zaken waarbij de cabrio-bezitter betrokken was en dat heeft de onderlinge band geen goed gedaan. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik voor dit schrijven wel even alle uitslagen heb doorgenomen en ik heb de jury niet op fouten kunnen betrappen. Geen wantrouwen, maar gedegen onderzoeksjournalistiek. Dus bij dezen: Gerdy van harte gefeliciteerd met je welverdiende 75e plaats. In de komende passages steek ik - op onnavolgbare wijze - de loftrompet, zoals mij contractueel is opgelegd. Afsluitend kom ik nog op de proppen met een smakelijke anekdote, waarin het karakter van Gerdy in een paar zinnen wordt blootgelegd. Een portret van een bijzonder portret.

Gerdy is zo’n vrouw waar je graag een paar kilometer voor om fietst. Het levende bewijs dat 49 het nieuwe 39 is. Een dame met een jaloersmakend grote persoonlijkheid. Vol ambities, bloedserieus en niet van haar stuk te brengen maar tegelijkertijd enorm gezellig, onzeker en uiterst kwetsbaar. Deze mysterieuze tweedeling in haar karakter, maakt haar ongrijpbaar en interessant. Gekmakend is het soms. Ze is een onmisbare schakel in het A-team van Ava’70 en heeft zich, in de luwte van al het vaporfly-geweld, zomaar weer in de prijzen gelopen.

Over de innige vriendschap tussen Rinke en Gerdy s inmiddels alles wel gezegd en geschreven. Och, wat deden ze gek en wat waren ze maf. Als ook maar de helft van de verhalen waar is, hebben ze een leven geleid waar een ander honderdvijftig voor moet worden. Afijn, dat kennen we nu wel. Echter, de atlete Gerdy blijft vaak onderbelicht. Wat weinig mensen weten is dat “Miss Vitaal’ een erelijst heeft van enorme proporties. Zo stond ze op 41-jarige leeftijd al te stralen op het ereschavot van de Eiberrun en een jaar later fladderde ze spelenderwijs naar de overall zege bij de Boekeldercross. Na dit eclatante succes, bleef Gerdy de topnoteringen aan elkaar rijgen. Ondanks al dit eremetaal, blijft ze heel gewoontjes en heeft ze haar minder succesvolle trainingsgenoten nooit de rug toegekeerd. Na al dit veren steken, kan ik het ook niet laten om de geniepige trekjes van Gerdy aan het voetlicht te brengen.

24 december 2020

“Ach, kom jongens nog eentje.” Gerdy iets weigeren is haast onmogelijk. De blonde spetter van het Kobus zit lekker op de praatstoel. Tussen al het gekwek door, schenkt ze haar mannelijke gasten (Luuk te Brake en ondergetekende) regelmatig bij. De glühwein stijgt bij de heren al snel naar het hoofd, terwijl de vrouw des huizes zonder blikken of blozen nog een fikse teug neemt. “Dit is de laatste, kom op. De thermoskan is zowat leeg.” Met een gul gebaar voorziet ze haar gasten wederom van een borrel. Ondertussen steekt ze wederom van wal met een verhaal uit de roerige jaren 80, het decennium waarin de basis werd gelegd voor haar levenslange vriendschap met architect en voormalig voetballer Rinke. De heren zijn niet meer bij machte om een zinnige bijdrage aan het gesprek te leveren en zijn veroordeeld tot luisteren. Zo nu en dan een knikje of een schaapachtige lach, daar moet Gerdy het mee doen. Starnakel lam druipt het vroome duo af, in de wetenschap dat niet veel later Evelien Hillen en Linda Scholten hetzelfde lot wacht. Pas veel later komt het gezelschap erachter dat de gastvrouw een fabelachtig toneelspel heeft opgevoerd. Zij dronk deze gedenkwaardige middag zelf geen glühwein maar suikervrije limonade. Ook dat is Gerdy…….

Erwin Wamelink

Waarom krijg ik zo snel blauwe plekken?

Je vindt, vaker dan anderen, bloeduitstortingen op je lichaam. Hoe kan dat?

Het overkomt iedereen weleens: je stoot ergens tegenaan en hebt even later een blauwe plek. Misschien omdat de coördinatie minder is als je vermoeid terugkomt van een lange duurloop. Of je struikelt gemakkelijker en knalt met je scheenbeen tegen een hekje of een paaltje.

Ongeacht hoe je eraan komt, die blauwe plekken – een gebied onderhuidse verkleuring, meestal veroorzaakt door een slag of stoot die bloedvaten onder de huid beschadigt – zijn altijd enigszins verontrustend. Ze komen ook veel voor bij hardlopers.

De oorzaak van blauwe plekken

‘We zien hier nogal eens patiënten die blauwe plekken hebben. Vaak is de oorzaak dat ze ergens tegenaan zijn gelopen. Soms lijken ze uit de lucht te vallen, omdat iemand zich niet kan herinneren waar en wanneer dat is gebeurd’, zegt Dennis Cardone, docent sportgeneeskunde. ‘Maar het is zeker niet ongewoon dat hardlopers microscopisch kleine scheurtjes in bloedvaten krijgen als ze zichzelf fiks belasten. Tijdens een snelheidstraining bijvoorbeeld, of een duursportevenement als een marathon, kunnen blauwe plekken ontstaan.’

Ook kunnen blauwe plekken het gevolg zijn van scheurtjes, druk- of schuurplekken. Of ze verschijnen in de vorm van zwarte teennagels, die zich manifesteren met beursheid en verkleuring onder de nagel. Heb je het idee dat jij gevoeliger voor blauwe plekken bent dan anderen? Dat zou kunnen, sommige mensen blijken er meer vatbaar voor te zijn dan anderen. Voor dat verschijnsel zijn een paar redenen.

Hoe ouder je wordt, hoe sneller je blauwe plekken krijgt

Allereerst is het belangrijk op te merken dat de leeftijd een factor is. Naarmate we ouder worden, worden de bloedvaten kwetsbaarder, zegt Cardone, en we zullen vaker blauwe plekken zien op armen en benen als die ergens tegenaan worden gestoten. Kijk ook eens kritisch naar de medicijnen en supplementen die je gebruikt. Bepaalde soorten – waaronder ibuprofen, visolie en ginkgo biloba – verdunnen het bloed. Wanneer dit gebeurt, duurt het stollingsproces van je bloed langer, waardoor je meer kans loopt op blauwe plekken, zegt Blake Dircksen, een arts uit New York City. Uiteraard hebben bloedverdunners hetzelfde effect.

Wanneer moet jij je zorgen gaan maken? Als blauwe plekken zo vaak voorkomen dat je hardloopmaatjes er vragen over stellen, al starend naar je geschonden benen, dan zou je waarschijnlijk zelf ook vragen moeten stellen. Hoewel af en toe een blauwe plek niets is om van te schrikken en geen invloed heeft op je prestaties, zegt Cardone dat het wel degelijk een indicatie kan zijn van een paar zaken in je training of voeding die niet helemaal kloppen. Over beide zaken kun je een sportarts raadplegen.

Overbelasting van de spieren zorgt voor blauwe plekken

‘Als je uit je bed springt en zonder enige opwarming in actie komt, dan kan dat in uitzonderlijke gevallen leiden tot een behoorlijke overbelasting van de spieren, met bloeduitstortingen tot gevolg,’ zegt Cardone. ‘Dus, misschien is het tijd om je sportbeoefening wat meer holistisch te benaderen. Richt je niet alleen op het wegstampen van 60 kilometer – of meer. Doe een ​​warming-up, en voeg crosstrainingen toe zodat je potentiele blauwe plekken buiten de deur houdt.’

Misschien verwacht je het niet, maar wat je eet en drinkt kan ook een rol spelen. ‘Je moet ervoor zorgen dat je voldoende gehydrateerd bent, want dat beïnvloedt de viscositeit – de stroperigheid – van je bloed’, zegt Dircksen. ‘Als je dik bloed hebt, moet je hart harder werken om het rond te pompen. Mocht je schade aan de bloedvaten hebben, dan is de rol van voeding bij het herstel bijzonder belangrijk. Denk dus aan aminozuren en eiwitten, maar ook aan vitamine C en D. Dat zal je helpen de spieren weer op te bouwen en de bloedvaten te versterken.’

Zo versnel je de genezing van blauwe plekken

Het slechte nieuws over blauwe plekken: er is geen trucje om ze snel te laten verdwijnen. Er zijn wel zaken die het genezingsproces kunnen versnellen. We noemen er twee:

-IJs

Begin met koelperiodes van 15 tot 20 minuten, suggereert Cardone, gedurende de eerste paar dagen nadat je de verkleuring hebt opgemerkt. De koude temperatuur vertraagt ​​de bloedstroom in dat gebied, waardoor er minder uit je bloedvaten lekt. Anderzijds moet je warmte koste wat kost vermijden, zegt hij. ‘Warmte veroorzaakt meer bloedtoevoer naar het gebied, en daardoor meer bloedingen, wat precies het tegenovergestelde is van wat we willen.’

-Kinesiologie tape

Afhankelijk van waar de blauwe plek zit, kan kinesiologietape helpen, zegt Dircksen. Onderzoekers van de medische universiteit van Warschau ontdekten dat het gebruik van de opvallend gekleurde, elastische sporttape kan helpen bij het verminderen van beursheid en oedeem (vochtophoping). Laat het de eerste keer dat je het gebruikt aanbrengen door een fysiotherapeut of trainer die goed thuis is in het gebruik. (bron)

Van versleten schoenen krijg je blessures

Om blessures voor te zijn, is het van belang dat je tijdig nieuwe hardloopschoenen aanschaft. Je voeten zullen je dankbaar zijn!

Hardloopschoenen bepalen in grote mate je loopcomfort. Hoe erg is het om op oude, versleten hardloopschoenen te lopen? Aalbert Mintjes legt uit wat de gevolgen zijn van een verminderde stabiliteit en demping van je hardloopschoen.

Gaten in je hardloopschoenen en een verdwenen profiel onder de zool zijn duidelijke signalen dat je schoenen hun beste tijd hebben gehad. Maar ook zonder deze zichtbare slijtage kan het tijd zijn om je schoen te vervangen. Hardloopschoenen gaan namelijk niet onbeperkt mee. Zelfs als ze ongebruikt in de kast staan, zit er een houdbaarheidsdatum van zo’n 3 jaar op. Het dempend vermogen van je hardloopschoen neemt af, waardoor de kwaliteit achteruitgaat.

Hoe lang je precies met een schoen kunt doen, hangt af van de mate waarin je hem gebruikt, je lichaamsgewicht, loopstijl en de ondergrond waarop je loopt. “Een loper met overgewicht die op zijn hiel land zal zijn schoenen eerder verslijten dan een lichte loper die op zijn voorvoet land,” laat fysiotherapeut Aalbert Mintjes weten. “Zodra je 1000 tot 1200 kilometer op je schoenen gelopen hebt, is het tijd om over te schakelen op een nieuw paar.”

Stabiliteit wil je niet kwijt

Schoenen bieden stabiliteit en vangen de schok op die je voet te verduren krijgt tijdens de landing. Bij het ouder worden van een schoen of bij slijtage door het lopen van veel kilometers nemen de specifieke eigenschappen en stabiliteit van een schoen af. “Is een bepaalde schoen gekozen om overmatig naar binnen kantelen van de voet tegen te gaan? Dan is het belangrijk dat deze eigenschap niet te fors afneemt,” weet Mintjes. “Ook een verminderde stabiliteit kan na verloop van tijd zorgen dat een loper meer naar binnen gaat kantelen met de voet. Dit verhoogt de kans op een blessure.”

Schokken dempen

Zowel door het lopen van kilometers als het verstrijken van de tijd nemen de dempingseigenschappen van je hardloopschoen af – zo’n 10 procent per jaar. Is de demping afgenomen? Dan is de schok die je lichaam bij de landing opvangt groter. “Door een verminderde demping neemt de blessurekans toe, zeker bij hiellanders,” stelt Mintjes. “Bij voorvoetlanders is de impact van de landing minder groot, waardoor demping een minder grote rol speelt.”

Blessures voorkomen

Versleten hardloopschoenen kunnen de kans op een blessure vergroten. Dit heeft te maken met de kwaliteit van de specifieke eigenschappen, stabiliteit en demping die na verloop van tijd afnemen. Bij hiellanders, lopers met een afwijkend looppatroon (zoals overpronatie) en mensen met overgewicht zal dit eerder problemen opleveren. Om blessures voor te zijn, is het van belang dat je tijdig nieuwe hardloopschoenen aanschaft. Je voeten zullen je dankbaar zijn! (bron)

Verslag van de 14e Pinksterloop in Aalten

3 groepen van 8 of 9 atleten

Lachende gezichten bij Pinksterloop AVA'70

Maandag jl. vond voor de 14^e keer in successie de Pinksterloop plaats. Door de jaren heen is deze hardloopactiviteit bijna uitgegroeid tot een waar ****-evenement, maar door alle coronaperikelen vond deze editie in een enigszins afgeslankte vorm plaats. Door de zeer late aankondiging hoopte de organisatie misschien wel dat de aanmeldingen beperkt zouden blijven, zodat er in een select gezelschap gelopen kon worden. AVA`70 hanteert immers de gouden regel dat een groep momenteel niet uit meer dan 10 atleten mag bestaan. Dit om kliekvorming en boze blikken van wandelaars, fietsers en vissers tot een minimum te beperken. Maar de honger naar een gezellig samenzijn op de AVA-basis bleek weer eens gruwelijk onderschat en veel groter dan gedacht. De lijst met deelnemers groeide gestaag en de teller bleef uiteindelijk op 25 sportievelingen steken. Er is nog even door de organisatie overwogen om een snelteststraat te organiseren, maar hier werd op het laatste moment toch maar van afgezien. Tis allereerst natuurlijk een hoop gedoe, maar je maakt er zeker ook geen vrienden mee.

Even voor 09.00 uur bleek het peloton al compleet te zijn en tot vreugde van allen waren er niet eens afmeldingen bij en ook onverwachtse gasten ontbraken op het appel. Wat er wel stond was een zeer gemêleerd gezelschap, dat ver boven de gemiddelde norm van Nederland uit bleek te stijgen. Jeugdig elan, ervaren veteranen, gelouterde AVA-janen, regionale gasten, toplopers en tobatleten….. alles was vertegenwoordigd. Het mooie bij dit soort gezamenlijke AVA- activiteiten is vooral het feit, dat iedereen direct in de groep wordt opgenomen en de serieuze gesprekken worden afgewisseld met ludieke grappen. En dan te bedenken dat het lopen nog moest gaan beginnen.

Er waren liefst 3 wegkapiteins beschikbaar, die ieders een groepje dravers onder zijn hoede kreeg. De club selecteerde zichzelf en eenmaal gestationeerd voor de huisfotograaf was de balans, maar ook de rangorde in de verschillende selecties gelijk overduidelijk zichtbaar. De opdracht voor het trio routeplanners was tevoren in een briefing duidelijk uiteengezet: je doet in ieder geval Bredevoort aan en vertelt wat roddels en deelt de nodige kennis over de historie van het stadje. Vervolgens ren je langs de Slingeplas om de waterstand te checken, de vissers en vogels te bekijken en zo nodig pauzeer je voor een sanitaire stop. Tenslotte tik je ook nog even vakantiepark de Twee Bruggen aan om het ultieme vakantiegevoel te ervaren, waarbij de aanwezige gasten beleefd worden gegroet om op deze wijze de naam AVA`70 verder te promoten. De lengte van de route mocht overigens niet minder dan 12,1 kilometer bedragen en als laatste was het de opdracht aan de teamcaptains om de gezelligheid aan boord te waarborgen.

Dat lijkt allemaal nog wel te doen, maar in de praktijk loopt het vaak toch vaak volledig anders. Maar niet op deze mooie Pinksterdag, want het gebeuren verliep feitelijk als de gesmeerde bliksem. Na een dik uur genieten van de omgeving en elkaar, meldden zich de drie teams weer op de thuisbasis en wat bleek… 3 keer 12,2 kilometer op de teller. Opvallend was daarbij ook nog eens, dat geen gelopen route hetzelfde  was geweest, maar dat de vooraf vastgestelde doelstellingen ruimschoots waren behaald. Een andere conclusie die kan met een gerust hart kan worden getrokken is het feit dat het zowel met de conditionele, als ook de verbale vorm helemaal goed zit. De sportievelingen aan de Pinksterloop kregen namens AVA`70 nog koffie en thee aangeboden en ook kwamen er nog zontomaatjes, naturelchips en blokjes 30+ kaas voorbij. Uiteraard zorgde dit voor lachende gezichten bij de atleten die met een prettig gevoel huiswaarts keerden. De “meet en greet” op hardloopschoenen was er weer eentje, die duidelijk naar meer smaakt! (FR)    

Fartlek training: spelen met snelheid

Fartlek, een Zweedse term voor snelhiedsspel of vaartspel

Speels hardlopen, kriskras en zonder vooropgesteld plan, puur op je gevoel en intuïtie. Dat is waar het om draait bij de Fartlek, een Zweedse term voor snelheidsspel of vaartspel. In Scandinavië doen hardlopers dat graag en veel – en dat kan ook goed in al die uitgestrekte natuur. Maar ook in de Nederlandse steden kun je met een beetje creativiteit speels hardlopen.

De Fartlek is een trainingsvorm waarbij je ongedwongen en zonder vooraf uitgestippelde route gaat hardlopen. Tijdens het rennen speel je met de snelheid, zonder stopwatch of hartslagmeter en zonder steeds op de app op je telefoon te checken hoe snel je gaat of hoeveel kilometer je er al op hebt zitten. Je laat je leiden door de omgeving.

Fartlek in de stad

In Scandinavië laten Fartlek-fans zich graag inspireren door de uitgestrekte natuur, de slingerende paden in het bos en de pittige heuvels. Maar wat nu als je midden in de stad woont en geen weidse natuurgebieden binnen handbereik hebt? Gebruik dan je fantasie en ga aan de slag met deze tips om hardlopen in de stad nog leuker te maken.

1. Industrieterrein

Op een industrieterrein kent het wegenpatroon vaak veel vierkanten en rechthoeken. Bedenk voor je start hoe lang je wilt lopen en begin in een rustig tempo. Loop kriskras langs de wegen van het bedrijventerrein. Voer je tempo op als je een bocht naar links maakt, schakel terug als je een bocht naar rechts rent. Op de rechte stukken blijf je met dezelfde snelheid lopen.

2. Verkeer

Ook met het verkeer in de stad kun je spelen, bijvoorbeeld als je een duurloop doet. Spreek bijvoorbeeld met jezelf af dat je steeds een sprintje trekt als je een bestelauto ziet rijden: bij de eerste vijf seconden, bij de tweede tien seconden, enzovoort. Na de zesde bestelauto bouw je weer stap voor stap af van dertig seconden naar sprintjes van vijf seconden. Zie je weinig bestelauto’s, of juist heel veel waardoor je training te intensief wordt, bedenk dan zelf een leuke andere variant.

3. Rechte weg

Een training langs een lange, rechte weg lijkt misschien saai, maar dat hoeft helemaal niet. Bomen of lantaarnpalen zijn bijvoorbeeld heel handige hulpmiddelen voor een intervaltraining. Ren eens snel van lantaarnpaal één naar twee naar drie naar vier, om daarna in een rustiger tempo naar nummer vijf te rennen. Of loop rustig naar de eerste boom, keer om en loop snel terug. Keer weer om, loop rustig naar de tweede boom, keer om en loop opnieuw snel terug. Dit kun je blijven herhalen tot bijvoorbeeld de vijfde boom.

4. Viaduct

Maak van dat vervelende viaduct je vriend om te trainen op kracht (omhoog rennen) of op snelheid (naar beneden hardlopen). Loop om op snelheid te trainen een paar keer snel het viaduct af en wandel terug naar het hoogste punt. Kies je voor krachttraining, ren dan een paar keer snel omhoog en dribbel in rustig tempo terug. (bron)

Route 76: Westendorp - Landgoed Tandem, bosgebied Noorderbroek en de Boven Slinge

In de afgelopen jaren heb ik veel routes door het prachtige Achterhoekse landschap gelopen en een aantal hiervan wil ik graag met jullie delen. Ik probeer de komende tijd regelmatig een route hieraan toe te voegen, uiteraard ook geschikt om te wandelen. Opmerkingen of aanvullingen hoor ik graag.

Vandaag de 76e route uit deze serie: Westendorp: Een tocht over Landgoed Tandem, bosgebied Noorderbroek en langs de Boven Slinge. Deze tocht start vanuit het dorp Westendorp en je loopt over mooie rustige zandwegen, smalle bospaadjes en regelmatig langs de beek Boven Slinge. In het begin wandel je al snel op het landgoed Tandem, waarna je via enkele rustige bospaden, uitkomt bij de beek Boven Slinge. In het bosgebied Noorderbroek loop je over smalle bospaadjes, waarna je via een mooi bospad weer uitkomt bij de beek Boven Slinge. Op de terugweg naar Westendorp, loop je nog over enkele rustige zandwegen.

Route 76: Een route over Landgoed Tandem, bosgebied Noorderbroek en langs de Boven Slinge

Afstand: 10.5 kilometer

Start: Parkeerplaats restaurant de Vos - Halseweg 2 - 7054 BH Westendorp

Bewegwijzerd: Nee

Afkortingen: LA Linksaf, RA rechtsaf, RD rechtdoor

Foto's van de route: fotoalbum

GPX bestand van de route

Laatst aangepast: 21 mei 2021

Klik hier voor alle wandel- en hardlooproutes in de omgeving van Aalten

01.Vanaf de parkeerplaats loop je naar de Doetinchemseweg, deze weg oversteken en op het trottoir/fietspad RA
02.Eerste weg (Veldkamperstraat) LA en vrijwel direct daarna opnieuw LA, de onverharde weg in (bij bordje Veldkamperstraat 3-5-7-9-11-11A)

03.De onverharde weg, met even later een bocht naar rechts, blijven volgen en deze weg heet later Kluizenaarsweg, de weg wordt daarna een smaller paadje
04.Op de Y-splitsing (bij bordje Landgoed Tandem) links aanhouden en daarna een pad scherp schuin naar rechts negeren
05.Op de Y-splitsing rechts aanhouden, een paadje naar rechts negeren en aan je rechterzijde passeer je een gebouw van Vereniging Wildbeheereenheid Wisch

06.Pad uitlopen tot aan de T-splitsing (bij slagboom) en hier LA (als je hier even naar rechts loopt, kom je uit bij het Landhuis Tandem, dit ligt dus niet aan de route)
07.Eerste bospad RA en daarna het eerste bospad LA 
08.Je komt uit op een geasfalteerd fietspad (langs de Doetinchemseweg) en hier RA 
09.Eerste geasfalteerde weg LA en de weg (Doetinchemseweg) oversteken, je loopt de geasfalteerde weg (Giezenveld) in
10.Eerste geasfalteerde weg (Oostelijke Noorderbroekweg) LA en daarna de eerste zand/grasweg RA
11.Eerste bospad (bij bankje) LA en op een driesprong (voor slagboom en bordje opengesteld) rechts aanhouden
12.Enkele meters later op de T-splitsing LA, je loopt dan over een pad op de rand van het bos en weiland

13.Op een viersprong RD en een pad naar links en rechts negeren
14.Op een kruising met een bredere zandweg RD en dit pad blijven volgen
15.Op de driesprong (bij een boerderij) rechts aanhouden, je loopt even later op de geasfalteerde weg, aan de linkerzijde van de beek Boven Slinge 
16.Je komt uit op de geasfalteerde weg (Oostelijke Noorderbroekweg) en hier RA

17.Direct daarna steek je de brug (Vorentjesbrug) over en vervolgens meteen weer LA, het verharde fietspad op
18.Eerste bospad RA (langs bordje Achterhoek Noorderbroek) en een pad naar rechts negeren
19.Je komt uit voor een sloot en hier RA en daarna het eerste smalle paadje RA, je loopt het bos weer in
20.Op de T-splitsing LA en even daarna een pad naar rechts negeren

21.Op de kruising met een bredere zandweg LA en de zandweg uitlopen tot aan de geasfalteerde weg (Lankerdijk), hier LA
22.Op de viersprong LA, de geasfalteerde weg (Westelijke Noorderbroekweg) op
23.Eerste bospad RA (bij slagboom en bordje Opengesteld) en een pad naar rechts negeren
24.Je komt uit op een geasfalteerde weg (Halseweg) en hier LA

25.Je steekt de brug (Poelsbrug) over de beek (Boven Slinge) over en direct daarna LA, je loopt nu aan de rechterzijde van de beek
26.Even later loop je langs een slagboom en direct na de volgende slagboom RA, de geasfalteerde weg (Zweerinkdijk) op
27.Deze weg wordt even later een zandweg en deze weg uitlopen tot aan de geasfateerde weg (Stubbelderweg), hier LA

28.Eerste zandweg RA (bij bord Zweerinkdijk 1) en deze weg, welke even later tussen de weilanden door loopt, voor enige tijd volgen
29.Je komt uit op een geasfalteerde weg (Halseweg) en hier links aanhouden
30.Je loopt het dorp Westendorp in en even later ligt aan je linkerzijde de parkeerplaats waar je ook je tocht bent gestart

Uitnodiging voor een trainingsloop op 2e Pinksterdag

Het boekenstadje Bredevoort vanuit de lucht gezien

Komende maandag 24 mei 2021 (2e Pinksterdag) staat er voor de 14e keer een rustige duurloop op het programma met Pinksteren. Frank Roos, Wim Brinkman en Geert Wevers gaan met een groep van 10 personen op pad naar het boekenstadje Bredevoort. Op de tocht van ongeveer 12 kilometer zal onder andere de Gracht, de Slingeplas en het Vestingpark worden aangedaan. De snelheid die gelopen wordt is rond de 6.00 a 6.30 minuten per kilometer. De start is om 9.00 uur bij het clubgebouw van AVA'70.

Je bent van harte welkom om mee te lopen en het zou mooi zijn dat we een leuk groepje bij elkaar kunnen krijgen. Je doet mee op eigen risico en hoeft geen lid te zijn van AVA'70. Wil je graag meelopen geef je dan even onderaan dit bericht, via app, facebook of mail op. 

Klik hier voor informatie over eerdere edities en hier voor de groepsfoto's (2008-2020). 

Door de maatregelen ten aanzien van het Coronavirus kunnen er maximaal 3 groepen van 10 deelnemers (30 totaal) mee lopen (vol is vol!) en houden we onderweg minimaal anderhalve meter afstand van elkaar. 

Deelnemers: 1.Frank Roos, 2.Geert Wevers, 3.Wim Brinkman, 4.Ingrid van Zolingen, 5.Henk Lammers, 6.Julia Roos, 7.Denise van der Donk, 8.Rob van der Donk, 9.Walter Vaags, 10.Bram Wevers, 11.Linda Scholten, 12.Joppe Roos, 13.Tonny Baten, 14.Theo Stronks, 15.Paula Verwaaien, 16.Andre Balke, 17.Inez Balke, 18.Gerjo Wevers, 19.Dirk-Jan Robbe, 20.Luuk te Brake, 21.Erwin Wamelink, 22.Peter Baten, 23.Andre Bleumink, 24.Maarten ten Barge, 25.Tom van Beusekom

Verslag van de jaarvergadering van AVA'70

Van links naar rechts: Jan te Brake, Dirk Vreman, Katja Demkes en Theo Stronks

AVA'70 en Corona: Wel geraakt, niet gekraakt!

Bij menig vereniging is het waarschijnlijk een gebruikelijk beeld bij het begin van de jaarvergadering: in een vrijwel lege kantine zit het bestuur braaf achter tafeltjes, schenkt de koffiejuffrouw de bakkies vol en loopt de geluidsman te ijsberen door de zaal. In een hoekje zit een jubilaris verveeld om zich heen te kijken en wacht geduldig op zijn hoogtepunt van de avond, waarbij mooie woorden, een leuke attentie en een fleurig bosje fresia`s zijn beloning zullen zijn voor tig jaar trouwe dienst. Zelfs bij AVA`70 vond de jaarvergadering dit keer plaats in een troosteloze ambiance. Die K..-corona gooide voor het 2^e jaar op rij roet in het eten en weer kon er dus een dikke streep door een normaliter bijzonder gezellig avondje-uit. Want zo is immers de ervaring uit het verleden: bomvol clubhuis, stroopwafel bij de koffie, bier, wijn, ja zelfs borrelnootjes en paprikachips op tafel. Gevolgd door schijfjes salamiworst en brokken old Amsterdammerkaas op de dienbladen. Kortom, een samenzijn waar iedereen jaarlijks naar uitkijkt. De keuze op donderdag 20 mei jl. was: of je streamt en volgt de nieuwsfeiten van je cluppie of je stemt af op de 2^e halve finale van het Eurovisie Songfestival. Hoe gemakkelijk kan het zijn??

Op papier zou AVA`70- voorzitter Rudi Meinen om half 9 aftrappen met zijn betoog, maar de vergadering begon een klein Aaltens kwartiertje later, want het bleek dat nog niet alle clubgenoten gedoucht klaar zaten na de eerste groepstraining sinds tijden. Een verstandig besluit van het gezamenlijke bestuur en niemand die er ook maar een onvertogen woord aan vuil maakte. Heerlijk toch? De preses begon met het succes van AVA`70, dat feitelijk voorkomt uit een beleid dat al een aantal jaren centraal staat en waarbij de speerpunten zijn: kwaliteit, laagdrempeligheid, open communicatie, waardering voor vrijwilligers, innovatie en actieve samenwerking met andere partijen. Omdat dit niet alleen op papier staat, maar ook daadwerkelijk in praktijk wordt gebracht, ligt er een stevig en goed fundament waar de club zeker mee vooruit kan.

Over een goed fundament gesproken….. Dit kan van de atletiekbaan zeker niet gezegd worden. Vrijwel vanaf de oplevering waren er problemen met het tartan, dat zich niet goed hechtte en scheurtjes begon te vertonen. Door de jaren heen, werd het van kwaad tot erger en nu, na ongeveer 88 momenten van overleg is er uiteindelijk toch begonnen met een totale renovatie van de baan. Momenteel is het dan ook een grote chaos op het complex, maar het komt goed, zo is de overtuiging. Tegelijk met deze operatie wordt ook het middenterrein aangepakt en een aantal wensen van AVA uitgevoerd. De verwachting is dat na de zomer de werkzaamheden gereed zijn en er een heropening zal zijn. Misschien wel met een klein feestje, want dat zou wel weer een keer leuk zijn….

Heeft 2020 dan geen barstjes bij de club veroorzaakt? Anders gezegd, heeft Corona AVA`70 niet geraakt? Jazeker wel, want tal van activiteiten en het gros van de wedstrijden moest geschrapt worden. Echter beschikt de vereniging over een karrevracht aan enthousiasme en creativiteit, waardoor er ook heel veel wel kon plaatsvinden. Dit tot groot genoegen van de leden. Helaas moest het flitsende jubileumprogramma ter ere van het 50-jarig bestaan wel vrijwel in zijn geheel geskipt worden. Maar wat in het vat zit verzuurd niet, dus zal het feestelijke gebeuren in 2025 in zijn geheel wederom op de kalender worden gezet. Heeft Corona AVA`70 gekraakt? Dat zeker niet! De band van de geel-blauwen met de club is hecht en warm, met als gevolg dat het ledental stabiel is gebleven. Ook de sponsors toonden zich trouwe partners en dat is natuurlijk altijd bijzonder fijn om te ervaren. Op financieel gebied is het zelfs gelukt om zwarte cijfers te kunnen presenteren en dat is een bijzonder goede prestatie. 

Daarmee kan AVA`70 zich absoluut tot een zeer selecte groep sportverenigingen rekenen, die dit kunstje heeft geflikt in coronatijd. Hulde aan het bestuur in het algemeen en penningmeester Linda te Winkel in het bijzonder, die dit hoogtepunt heeft aangegrepen om met haar activiteiten te stoppen. Gerrit-Jan Jansen neemt haar rol in het bestuur over en dit zal zeker goed gaan komen. Ook aan de bestuursperiode van secretaris Joke Balke kwam een einde. Jarenlang maakte ze de notulen, stuurde informatie door aan de leden en fungeerde daarnaast ook nog eens als koerier. Ja, Joke die heeft wat bloemetjes, bierpakketten, waardebonnen, kaarten en andere attenties bezorgd. Met een tevreden gevoel geeft zij de pen door aan Veronique Schulingkamp, ook al zo`n echt clubwijffie. De meest waardevolle bestuursleden doen hun taak voor de club het liefst achter de schermen. Linda en Joke deden dat de afgelopen jaren met een gruwelijk sociaal en groot AVA`70-hart en de vereniging is het duo dan ook erg dankbaar voor hun inzet. Natuurlijk verdienden ze voor hun prestatie feitelijk een minutenlange ovatie van een bomvol clubhuis, maar ja, die K..-corona hè. 

Nadat de tranen waren gedroogd was het tijd voor een lekker stukje entertainment van de bovenste plank, namelijk een optreden van de 3 J`s. Voor alle duidelijkheid, gaat het hier niet om een muzikale show van de Volendamse palingzangers, maar om de onnavolgbare “Gaston” Jerrel Balke, tante Joke met de kadootjes en filmer Joppe Roos, die als trio de regio introkken om op kostelijke wijze een aantal AVA-janen in het zonnetje te zetten. Gerard te Brake is al 40 jaar lid van de club en heeft zelfs de rol van voorzitter enige tijd vervuld. Wim Rensink draaft al 25 jaar bij AVA en de veteraan is een prachtig voorbeeld voor zijn veelal jongere selectielopers. Lenn Posthumus, Sam ter Haar, Lisa te Molder en Marijke Esselink zijn als jeugdtrainer gestopt, maar ook zij konden een bezoek van de 3 J`s tegemoet zien en het mooie was dat het drietal zelfs overal naar binnen mochten komen om de attenties te overhandigen. Tenslotte werd de camera en de schijnwerper ook nog op Rinke ter Haar gericht. Hij was de initiatiefnemer van Aprils Prachtige Prijzenloop en samen met Bart Wesselink en Geert Wevers groeide er een skitterend hardloopevenement met meer dan 200 deelnemers uit de hele regio. Niet in beeld, maar wel gebeurt….. ook de ereleden kregen nog bezoek van een delegatie van AVA`70. Ze kregen een soort van overlevingspakket overhandigd, bestaande uit chips, nootjes, droge worst en kaaskoekjes. Dit warme en verrassende gebaar van de vereniging werd uiteraard bijzonder gewaardeerd, zo bleek.

En nog was de koek niet op. Nadat iedereen de mogelijkheid was geboden om een sapje in te doen en de zak met ongezouten pinda`s te pakken, was het woord aan Dirk Vreman. De entertainer, spreekstalmeester en multitalent fungeerde deze avond als presentator van een heuse talkshow. Hij had de gasten zelf uitgenodigd, dus wist precies wie hij aan de gezellige tafel kon verwachten. Niemand minder dan de klasbakken Jan te Brake jr., Katja Demkes en Theo Stronks waren uitverkoren, samen goed voor 97 jaar AVA`70-lidmaatschap. Dirk had duidelijk gekozen voor een ervaren trio totaal verschillende clubgenoten, die als gemeenschappelijke deler hadden, dat ze alle drie verslaafd zijn aan hardlopen. In een zeer amusant gesprek vlogen de prachtige anekdotes en mooie hoogtepunten over en weer. Wat was het prachtig geweest om een zaal vol clubgenoten hierop te trakteren. Uiteraard had Vreman zelf niet alleen de regie in handen, maar ook het laatste woord……

Even na half 11 kwam er dan toch een einde aan de AVA`70-ledenvergadering van 2021. Helaas moest het wederom via een livestream verbinding gebeuren en dat is eigenlijk 3 keer niks, want iedereen wil er zo graag bij zijn. Volgend jaar moet het gewoon weer ouderwets gebeuren. Dus in een bomvol clubhuis met alles er op en er aan, waarvan acte! (FR)

Uitbreiding route Heikamp in Ruurlo

Andre Bleumink

Een tijdje geleden kwam Achterhoek Outdoor met een mooie route vanaf de Heikamp in Ruurlo. Een prachtige route, maar met 15 km wat aan de korte kant voor de liefhebbers van de lange afstand. Nu loop ik ook nog wel eens over het Hengelse Zand. Dat gebied grenst eigenlijk aan de route vanaf de Heikamp. Ik had in het verleden ook al wel eens gedacht om hier één mooie lange ronde van te maken, maar daar was het nog nooit van gekomen. 

Nu had ik dan een mooie aanleiding. Afstandmeten.nl is mijn vaste tool om routes te creëren en na een uurtje puzzelen had ik een mooie extra lus over het Hengelse Zand bedacht. Met als extra voordeel dat je nu ook kunt starten vanuit Veldhoek of het eetcafe de Veldhoek als pauzeplek kunt gebruiken. Uiteraard met wat loopmaatjes de extra lus ook even in het echt geprobeerd en nog wat finetuning gedaan. De extra lus is bijna 100% onverhard en loopt voor het grootste deel door het bos. Ik ben er zelf heel tevreden mee. 

De uiteindelijke route is ongeveer 28 km in totaal, maar je kunt hem natuurlijk ook in delen lopen. 

De route staat hier op afstandmeten.nl 

Op Komoot staat de route hier

Andre Bleumink

De AVA-jaan in coronatijd - deel 7

Gabrielle Bruil

De groepstrainingen bij AVA`70 behoorden maandenlang tot het verleden, maar deze week is er eindelijk weer wat mogelijk. Echter, een meet-and-greet in het altijd gezellige clubhuis zit er helaas niet in. De wedstrijdkalender is vrijwel blanco en de smaakmakende verenigingsactiviteiten staan in de ijskast en vooralsnog blijft dit zo. Kortom… het is eigenlijk best wel kommer en kwel voor de AVA-janen. Via de media wordt gelukkig duidelijk dat de clubliefde het wint van de coronacrisis, maar het gemis van het samen sporten met de hardloopmaten wordt door velen steeds heftiger. In de rubriek “De AVA-jaan in coronatijd,” peilen we de stemming van een clubgenoot. We vervolgen de serie met …….

Gabrielle Bruil

Coronatijd is natuurlijk een hele lastige periode voor ons AVA-janen en dat geldt zeker ook voor Gabrielle Bruil. De goedlachse atlete uit de selectie van Johan Assink is nu een dikke 5 jaar lid van de vereniging, maar was net als alle anderen vooral op zichzelf aangewezen. Maar ze ging zeker niet bij de pakken neerzitten. Sterker nog, de C-loopster werd de afgelopen maanden alleen maar sterker en vooral sneller. Haar verhaal in een notendop….

Hoe zien je looptrainingen er nu uit?

Graag ga ik 3 tot 4 keer in de week hardlopen. Het liefst doe ik daarbij intervaltraining en ben gek op de run-walk-run-methode. Dat wil eigenlijk zeggen dat de 800 meter snel loopt en daarna 3 minuten gaat wandelen. Dit herhaal je vervolgens een keer of 8. Daarnaast ga ik minimaal 1 keer per week in het bos trainen. In het begin vond ik het wel moeilijk om alleen te lopen. Mijn broer fietste regelmatig mee bij de wat langere afstanden, terwijl hij bij het korte werk zelf ook mee rende.

Doe je verder nog iets om je conditie op peil te houden?

Ik wandel graag en neem daarbij regelmatig de hond mee. Bij mooi weer stap ik ook nog wel eens op de mountainbike.

Je hebt een flinke progressie gemaakt in coronatijd. Vertel?

Een week voordat de coronaregels gingen gelden, deed ik mee aan de Elverloop in Wehl, waarbij ik tijdens de wedstrijd werd gehaast door mijn broer Wilco. De eerste 3 kilometer ging het als een speer, maar toen knapte er wat. Wilco liep gelukkig bij mij in de buurt en dan wordt het toch een stukje gemakkelijker. Uiteindelijk finishte ik rond de 27 minuten op de 5 kilometer en verbeterde daarmee mijn P.R. We daagden elkaar uit en Wilco hield vol dat een tijd van 25 minuten er bij de virtuele Koningsloop in zat. Uiteindelijk is me dit ook gelukt. Vervolgens ben ik via mijn horloge met de Garmin Coach aan het werk gegaan. De 10 kilometer heb ik aanvankelijk vastgezet op 48 minuten, maar dit bleek een beetje te hoog gegrepen, dus dit hebben we bijgesteld naar 50 minuten. Het stellen van de streeftijd heeft mijn snelheid zeker verbeterd.

Het meedoen aan virtuele wedstrijden vind ik leuk om mezelf te prikkelen. Doel is in eerste instantie om vooral lekker te lopen en als ik dan een mooie eindtijd kan halen, zal ik daar zeker voor gaan.

Wat mis je het meest m.b.t. AVA`70?

Daar hoef ik niet lang over na te denken, want dat is toch vooral het trainen in groepsverband. Daarnaast toch zeker ook de gezelligheid bij de club en natuurlijk ook de wedstrijden.

Heb je nog een tip voor je clubgenoten?

Je kunt meer dan je denkt! Laat bijvoorbeeld iemand met je meegaan, die je onderweg tijdens de trainingen een beetje uitdaagt.

Tenslotte… wil je verder nog iets kwijt?

Het ziet er naar uit dat we snel weer in groepsverband kunnen trainen en daar zie ik en met mij velen, erg naar uit. Nu de wedstrijden nog……

Ready For Take off Enschede

Cindy Brusse, Dirk-Jan Robbe, Henk-Jan Legters en Wim Brinkman

Zondag 16 mei stond al een aantal weken rood omcirkelt in mijn agenda. Eindelijk na vele maanden van duur- en heuvelloopjes weer een echte wedstrijd. Toevallig ook weer in Enschede, dat was ook de plek waar ik mijn laatste wedstrijd heb gelopen op zondag 13 september, de Menzis Singelloop. Ook toen waren er al heel veel voorwaarden en beperkingen om te kunnen lopen, maar het was in ieder geval wel een echte wedstrijd. De week ervoor had ik ook al de Burglauf in Gemen gelopen, maar hierna ging ook bij onze buren alles op slot. Al deze wedstrijden en de duurlopen was ik in de gelukkige positie dat ik altijd Dirk-Jan Robbe aan mij zijde had. Samen hebben we plannen gemaakt, weer afgezegd, gemopperd op de hele wereld, maar altijd er zijn voor elkaar en ook in deze rare periode elkaar steunen. Dirk Jan bedankt. 

Het was dan ook heel normaal dat Dirk Jan mee ging naar Enschede voor deze wedstrijd. Ik had hem maar niet vertelt van tevoren, wat er allemaal bij kwam kijken, want dan zou hij wel eens kunnen afhaken. Want deze loop had namelijk wel erg veel randvoorwaarden. Het was een onderdeel van het Fieldlab programma, om na te gaan en te kijken, hoe in de toekomst op een veilige manier gezamenlijk kan worden gesport. Bij de inschrijving, moest je een app close aanmaken, die aan jouw mobiele telefoonnummer was gekoppeld. Alle info over dit loop evenement ging via deze app. Zo moest je een snel test afspraak inplannen, 24 uur voor het loopevenement, maar ook 5 dagen erna. Deze test locatie was voor ons in Enschede op het vliegveld, waar ook de wedstrijd was. Ook moest je ervoor zorgen dat de coronacheck app op je mobiel stond. Al met al dus nogal wat zaken, voor je ook maar één meter had gelopen. Wij hadden onze test afspraak gemaakt rond 10.00 uur, dus twee uur voor de wedstrijd, want binnen 20 minuten kreeg je de uitslag. 

Dat betekende dus dat we op zondag morgen rond 9.00 uur al vertrokken richting vliegveld Enschede. Het was erg rustig op de weg en ruim op tijd waren we er. De parkeerplaats stond al mooi vol, want om 10.00 uur was de start van de top lopers en de bedrijven run. Eerst maar even testen, met de code die je persoonlijk had ontvangen. Bij mij was een erg vriendelijke dame en de neustest verliep snel. Helaas bij Dirk Jan ging het wat minder, of hij had een vakantiehulp, of zijn neusgaten zijn te klein, maar na 3 pogingen en bijna braken lukte het nu ook bij hem. Hierna moesten we onze uitslag ook nog als QR-code op onze mobiel zien te krijgen, zodat deze gescand kon worden. Omdat we alle twee hier weinig kaas van hebben gegeten, waren wij dan ook super blij dat de organisatie een paar vriendelijke dames had ingehuurd, om personen zoals ons te helpen. Het bleek echt voor hun een fluitje van een cent en na vele bedankjes van onze kant konden we eindelijk door. 

In een grote hangar, waar het een drukte van belang was, kon je de startnummers ophalen, kreeg je ook nog een soort horloge om, dat alles in de gaten hielt wat je zo al deed. Na afloop werden deze dan ook weer ingenomen. Maar er waren genoeg eet en drink kraampjes, vele sportzaken hadden er een stand, maar het mooie was dat je gewoon gezellig bij elkaar aan tafel kon zitten, of een praatje zonder mondkapje kon maken. Want iedereen was negatief getest die op het terrein was. Ook kwamen we Henk Jan Legters en Cindy Brusse tegen, die ook om 12.00 uur de 10 km liepen en natuurlijk moesten we een groepsfoto voor de site maken. Gewoon ouderwets weer in de rij voor de toiletten en samen zenuwachtig in het start vak staan. De high five, het elkaar succes wensen, kijken op je telefoon of je bereik hebt, de spanning van het aftellen. Geweldig gewoon, wat hebben we dat toch gemist. 

Het parcours was een ronde van 5 km, met veel vals plat en bochtjes, maar we konden eindelijk weer rennen. Ook na de finish was het bijna een groot volksfeest, iedereen was blij voor zichzelf, maar zeker ook voor de andere, omdat we weer samen hadden kunnen lopen. En dan heerlijk na afloop een patatje en een koud glas bier. En klagen dat het toch wel tegenviel, dat het parcours niet makkelijk was en dat er veel meer wind stond dan verwacht, heerlijk gewoon. Maar het blijft natuurlijk een test evenement en hoe gaat het nu verder? Is dit de nieuwe manier van het organiseren van wedstrijden? Op de terug weg hadden Dirk Jan en ik het er nog over, wat betekend dit voor wedstrijden, hoe gaat het er in de toekomst uitzien? Ik kan me goed voorstellen dat er voor een wedstijd door de organisatie gevraagd wordt aan de deelnemer of je kunt aantonen dat je negatief bent getest of dat je kunt aantonen dat je bent gevaccineerd. De toekomst zal het uitwijzen, maar een wedstrijd en alles eromheen, zoals vanmiddag, smaakt zeker naar meer.

Klik op de link voor de uitslagen

uitslagen

Wim Brinkman

Wel of niet hardlopen op lege maag?

Geen goed idee om nuchter te gaan hardlopen als je niet wilt afvallen

Wat gebeurt er met je lichaam als je hardloopt op een lege maag? Je gaat je vetvoorraad te lijf, dat is zeker. Mooi meegenomen, maar is dat het hele verhaal?

Opstaan, aankleden en de deur uit. Nuchter hardlopen, sommige lopers zweren erbij. De een gaat hardlopen met een lege maag om af te vallen en de ander vindt het gewoon prettiger lopen. Maar wat gebeurt er met je lichaam als je gaat hardlopen op lege maag? Je gaat je vetvoorraad te lijf, dat is zeker. Mooi meegenomen, maar is dat het hele verhaal achter nuchter hardlopen?

Hardlopen op lege maag en afvallen

Hardlopen op een lege maag – ’s ochtends vroeg – is de afgelopen decennia behoorlijk populair geworden. Zonder het een voedzaam ontbijt, en vooral zonder de belangrijkste brandstof (koolhydraten), gaat je lichaam op zoek naar andere energiebronnen. En komt dan vanzelf uit bij je vetvoorraad. Mooi meegenomen: lekker lopen en tegelijkertijd afvallen. Het is misschien even wennen, maar het loont vast.

Of je voor een training nu wel of niet eet, het lichaam verbrandt grofweg dezelfde hoeveelheid vet. Toch zit achter dit simpele gegeven een gevaarlijk feit verstopt. Eet je voor je training niets, dan zal tijdens die inspanning niet alleen je vetvoorraad worden aangesproken, maar ook het potje met eiwitten. En dat gaat al vrij snel ten koste van je spiermassa. Zo ‘eet’ je dan ook je spieren op.

Geen goed idee om nuchter te gaan hardlopen als je niet wil afvallen

Lopers die niet per se willen afvallen, maar vooral beter en sterker willen worden, kunnen beter niet op een lege maag gaan sporten. Dat geldt nog sterker als je krachttraining doet, want spieren hebben juist baat bij eiwitten voor de spieropbouw. Die moeten dan wel in voldoende mate aanwezig zijn. (bron)