Route 17: Dinxperlo Hoge Heurne route

In de afgelopen jaren heb ik veel route's door het prachtige Achterhoekse landschap gelopen en een aantal hiervan wil ik graag met jullie delen. Ik probeer de komende tijd iedere maand een route hieraan toe te voegen, uiteraard ook geschikt om te wandelen. Opmerkingen of aanvullingen hoor ik graag.

Vandaag de 17e route uit deze serie: De route voert via het kerkpad, dat van oudsher de verbinding naar de kerk in Dinxperlo vormde voor inwoners van De Heurne, en door het agrarische buitengebied, dat zich kenmerkt door door bosjes, lager gelegen weilanden en hoger gelegen bouwlanden.

Route 17: Een route over het kerkpad en het agrarisch buitengebied van Dinxperlo

Afstand: 6.3 kilometer

Start: TOP Welinkbos net achter Hotel Restaurant 't Welink Aaltenseweg 73 Dinxperlo

Bewegwijzerd: Ja, groene voetstap

Afkortingen: LA Linksaf, RA rechtsaf, RD rechtdoor

Foto's van de route: fotoalbum

GPX bestand van de route

Laatst aangepast: 21 maart 2020

Klik hier voor alle wandel- en hardlooproute's in de omgeving van Aalten

01.Loop vanaf de TOP in het Welinkbos over de parkeerplaats

02.1e pad LA

03.1e pad RA

04.Zandpad langs manege 't Hesselink volgen

05.Op zandweg LA

06.Verharde weg (Kalverweidendijk) oversteken en zandpaadje volgen

*Kerkepaden: Met het einde van de Spaanse overheersing in 1627 werd ook het katholicisme onderdrukt in de regio.De katholieken mochten hun geloof niet meer in het openbaar uiten. Er werden zogenaamde schuilkerken opgericht: in boerderijen en schuren op het platteland werden geheime kerkdiensten gehouden. Om de mensen te helpen liet de bisschop van Münster vanaf 1676 diverse kleine kapelletjes bouwen in Duitsland, zodat katholieken toch hun kerkelijke plichten konden vervullen. Om bij deze kapellen te komen moesten mensen grote afstanden overbruggen. Omdat in die tijd weinig rechtstreekse wegen bestonden liepen mensen binnendoor, veelal over andermans grond, maar iedereen kreeg recht van overpad. Op deze manier is in de Achterhoek een groot netwerk aan kerkepaden ontstaan. Na verloop van tijd werden deze paden door de logistieke mogelijkheden minder gebruikt en raakten ze in de vergetelheid. Door Stichting 't Olde Karrespoor zijn enkele van deze kerkepaden in De Heurne weer in ere hersteld. In het vervolg van deze route kom je nog over de kerkepaden 't Dieksken en het Bleikertpad.

07.Gaat over in klinkerpad en even later in een geasfalteerd pad

08.Verharde weg oversteken en ga na 100 meter RA een geasfalteerd paadje in

09.1e weg RA (Nellisstraat)

10.Op driesprong bij huisnummer 3 LA

11.Verharde weg RA (Spekkendijk)

12.Na 100 meter RA en Spekkendijk blijven volgen

13.Aan het eind van de weg Dinxperlosestratweg oversteken en RA fietspad volgen

14.1e zandpad RA (Bargerdijk)

15.1e zandpad LA

16.Ongeveer 50 meter voor verharde weg (Dinxperlosestraatweg) RA

17.Graspad volgen, pad met de bocht naar rechts meelopen en na 100 meter LA

18.Op verharde weg LA

19.Op driesprong LA

20.1e zandweg RA (Hesselinkweg)

21.Ongeveer 100 meter voor de manege LA verhard paadje

22.Dit paadje blijven volgen tot aan de parkeerplaats in het Welinkbos

Verslag van de Wupperberger Trail marathon in Solingen(D)

Het kaartje van de Wupperberger Trail marathon in Solingen

Na een welverdiende herstelperiode in de zomer werd het tijd om de trailschoenen weer eens aan te trekken voor een serieuze uitdaging. Samen met trailmaatje Henrie Drenthel vertrok ik daarom zondagochtend 27 september naar Solingen (Duitsland) voor de Wupperberge (Trail)Marathon. Een heel kleinschalige Naturmarathon met een hoog trailgehalte in de buurt van Solingen, in het romantische Bergische land, aan de oevers van de rivier de Wupper.

Henrie stond hier vorig jaar ook aan de start en was destijds meteen een fan geworden van deze wedstrijd. Super kleinschalig, maar zeker niet te onderschatten. De streek wordt dan wel romantisch genoemd in de reisbrochures maar als je het hoogteprofiel ziet en leest dat het totaal aantal hoogtemeters op zo’n 1500 uitkomt, vraag je je af waar die romantiek dan zit. Het wordt gewoon lekker ouderwets bikkelen.

Na aankomst bleek meteen al hoe kleinschalig het was. In de kleine kantine van de plaatselijke atletiekvereniging werden we persoonlijk welkom geheten door Oli, de organisator van het geheel. Iedereen werd met een hand, knuffel of zoenen begroet. De meeste deelnemers kende hij persoonlijk, maar het was dan ook een wedstrijd op uitnodiging. Iets meer dan honderd deelnemers stonden tot kort voor de start lekker in het ochtendzonnetje te kletsen tot uiteindelijk Oli het woord nam voor een klein praatje. Hij was ’s avonds begonnen met uitpijlen van de route om te voorkomen dat vandalen de route zouden saboteren. Dat betekende dat hij tot 5 uur ’s morgens in het donker door de heuvels had lopen rondscharrelen met pijlen en spuitkrijt.

Na het openingspraatje wandelden we met zijn allen een stukje naar de start om de afstand kloppend te krijgen. Zodoende stonden we uiteindelijk met de hele groep midden in de weilanden met zijn allen af te tellen voor de start.

Na de start liepen Henrie en ik de eerste redelijk vlakke kilometers in een lekker tempo. De ochtendzon en het tempo zorgde er al snel voor dat we lekker warm werden. Het eerste mooie uitzicht hadden we al vrij kort na de start. De Müngstener Brucke , waar we onderdoor liepen, is een hoge spoorbrug over het dal die echt wel een foto waard was.

Hoe hoog die brug was werd ons al snel duidelijk, toen we ons via een trail met een groot aantal mooie haarspeldbochten een weg door het bos omhoog mochten werken. Het zweet brak ons toen serieus uit.  Niet veel later kregen we de beroemde burcht in beeld, maar die dingen hadden vroeger natuurlijk wel een strategische functie. Bovenop de steilste heuvel in de buurt gebouwd natuurlijk om de vijanden tegen te houden en uiteraard mochten we het kabelbaantje naar boven links laten liggen.

En zo ging het eigenlijk de hele tijd door. Meestal lekker door het bos en slechts af en toe een stukje platteland. Steil omhoog, vaak net te steil en te lang omhoog om rennend te kunnen redden. Maar als beloning mocht je dan natuurlijk weer omlaag. Soms was dat echt een feestje omdat het lekker rustig afliep en de kilometers gratis weggegeven werden. Op andere momenten was het weer verschrikkelijk technisch. Steil naar beneden over ongelijke paden die bezaaid waren met wortels en stenen afgewisseld met glibberige modder en leem. We tikten de kilometers echter lekker weg.

Op één van die technische afdalingen schoot het me ineens op een vreemde manier rechts onder in mijn rug/bil. Niet heel erg, maar tijdens het dalen op een steilere helling schoot het er door waardoor ik niet echt kracht kon zetten. Niet handig tijdens een technische afdaling. Op vlakkere stukken en hellingen omhoog had ik daarentegen helemaal geen last, geen reden om te stoppen dus. We besloten op een iets rustiger tempo door te lopen en alleen voor het finishen en het genieten onderweg te gaan. Dat ik daarvoor stukken moest afdalen als een dweil nam ik dan maar op de koop toe.

De laatste 15 kilometers werkten we op die manier in survivalmodus af, zoals we dat wel vaker doen. Rennen waar het kan en powerhikend waar het niet anders kan. De bovenbenen kregen het steeds zwaarder te verduren door het groeiende aantal hoogtemeters die toch wel door begonnen te drukken. Op geen enkel moment echter verloren we ons gevoel voor humor en ons oog voor de omgeving. We hadden gewoon een fantastische dag uit, heerlijk buitenspelen in een geweldige mooie omgeving en ook het uitgebreide assortiment van de verzorgingsposten werd door ons uitgebreid benut.

Toen we uiteindelijk na 5:22 uur gezamenlijk over de streep kwamen hadden we de Kaffee met Kuchen echt verdiend en we lieten ons die dan ook goed smaken. Prachtig evenement, als het aan mij ligt was het niet de laatste keer.

Sportieve groet,

Andre Bleumink

en het hoogteprofiel

Sfeerverslag 21e Posbankloop: ‘Hardlopen op een van de mooiste parcoursen van Nederland’

Afgelopen zondag vond in Velp de 21e Posbankloop plaats. Deze wedstrijd voert de lopers door het schitterende landschap van de Veluwe. Prachtige vergezichten, pittige beklimmingen en veel toeschouwers langs de kant zorgen voor het unieke karakter van deze loop. De deelnemers waren na afloop weer erg enthousiast over deze editie.

Verslag van het NCK wielrennen in Dronten

Wielervereniging de Peddelaars uit Aalten op het Nederlands Kampioenschap voor clubteams in Dronten, Mark fietst in 4e positie

De afgelopen maanden heb ik verschillende blessures gehad. Ik ben dan ook  op loop gebied niet fit geweest en ben inmiddels weer langzaam op de weg terug. Vanaf het begin van mijn blessure periode heb ik gelijk de racefiets uit de kast gehaald om mijn conditie op pijl te houden. Naar een aantal  weken begon ik  van het fietsen genoeg te krijgen, hardlopen is namelijk zoveel mooier. Ik had vooral geen zin meer om steeds alleen te gaan. Naar een aantal keer mee te zijn geweest met de Peddelaars uit Aalten ben ik daar ongeveer  twee maand geleden lid geworden. Gezellig in een groep fiets en toch ook een beetje de competitie opzoeken. Ik merkte gelijk al dat het fietsen mij ook wel aardig af ging en ik behoorlijk mee kon komen. 

Nu ongeveer een maand geleden werd ik gevraagd om mee te doen met het NCK in Dronten. Geen idee wat het inhield en wat er moest gebeuren. Naar wat verder gevraagd te hebben, bleek dat dit het Nederlands kampioenschap is voor clubteams. Er wordt deze dag een ploegentijdrit met 6 personen over een afstand van 52km gereden. Het probleem was alleen dat ze nog maar 4 man hadden en de vraag was dus of ik niet mee wou doen. Ik zag het nog niet echt zitten, want dit waren toch wel echt de hele snelle mannen van de Peddelaars en dan 52km lang. Pff. Uiteindelijk heb ik me toch overlaten halen. Na een tijdritstuurtje te hebben geleend en 4x met een aantal mannen van de ploeg te hebben getraind, was het dan afgelopen zaterdag zo ver. Geen idee wat ik moest en kon verwachten. Als ik na een hardloopwedstrijd ga weet ik ongeveer wat mijn niveau is en welke tijd ik ongeveer zou kunnen lopen. Voor deze wedstrijd geen idee wat ik kan en mijn grootste vrees was om er na 10km al afgereden te worden.

Op de wedstrijddag was alles goed geregeld, een strak pakkie, een mooie helm en  een dicht achterwiel voor in mijn loodzware fiets (volgens de overige jongens). Het enigste wat niet klopte waren de lange haren op de benen, daar viel ik we mee op tussen de gesoigneerde wielrenners. Na een half uur ongeveer warm te hebben gereden op de tacx moest het nu toch echt gebeuren en ik voelde de spanning stijgen. Om 14.32 uur gingen we van start op een echt startpodium wat ik alleen maar van de televisie ken. Gelijk werd de snelheid flink opgeschroefd richting de 45km per uur. Ik voelde me goed en kon het tempo goed aan. Helaas was dit niet voor iedereen het geval en waren we na 12 van de 52km al 2 ploeggenoten kwijt. 

Bij deze ploegentijdrit moet je minimaal met 4 man finishen, waardoor de druk dus alleen maar groter werd voor mij, ik moest er namelijk nog 40km bij blijven. We reden een heel stuk over de dijk bij Dronten met wind schuin tegen, wat een afzien. Vervolgens met de wind in de rug weer terug richting Dronten met snelheden dik boven de 50km per uur. Voordat ik het wist zaten we al in de laatste 10km, ik voelde me nog goed. Een aantal flinke beurten op kop gedaan en voordat ik het wist waren we alweer in Dronten. Laatste stuk nog alles eruit, waarna we met 4 man over de finish kwamen in een tijd van 1uur 8min en 34sec. Dit betekende een gemiddelde snelheid van 45.5kmph. Wat was dit een gave ervaring en wat ging het bovenverwachting goed.

Sportieve groet, 

Mark te Brake.

Als je op de link klikt zie je nog een kort filmpje van alle groepen van de Peddelaars, de groep van Mark komt na 1:55 minuten in beeld.

Na vijf jaar vuurt kanon weer startschot Posbankloop af

VELP - Voor de 21e keer hebben duizenden mensen in Velp de Posbankloop gelopen. Om 13.00 uur vuurde een kanon het startschot af vanaf de kruising van de President Kennedylaan en de Hoofdstraat

Dit jaar telde de loop na 21 jaar zijn 50.000e inschrijving. Martin Veltink uit Dieren was de gelukkige. Als 50.000e deelnemer kreeg hij een speciaal Posbankloop shirt uitgereikt, een V.I.P. behandeling en voor alle aankomende edities gratis deelname.

De lopers konden kiezen tussen een afstand van 6,2 km en 15 km. Om 12.30 uur was er ook een Coop Kidsrun van 1000 meter.

Uitslagen Aaltense deelnemers 15 kilometer: Gerrit Dijkslag 59,13 min, Gerrit-Jan Jansen 1:07:39, Rinke ter Haar 1:12:21, Heidi Scholten 1:36:05

alle uitslagen

site organisatie

4e Baanwedstrijd AVA'70 2015 - 3.000 meter

van links naar rechts Tim te Brake, Erwin Wamelink, Jerrel Balke, Paula Verwaayen, Dave Posthumus, Nick Assink, Chantal Posthumus en Cindy Brusse

Op zondag 27 september werd de 4e baan wedstijd van 2015 gehouden. Onder zonnige omstandigheden werd één serie gelopen en weer namen enkele gastlopers van andere verenigingen deel aan de 3.000 meter. Onder het toeziend oog van een 20tal toeschouwers was het met 10 rondjes op de baan afzien.

Uitslagen 3.000 meter: Nick Assink 9:43 min, Erwin Wamelink 10:44 min, Tim te Brake 10:53 min, Jerrel Balke 11:22 min, Dave Posthumus 11:59 min, Cindy Brusse 12:00 min, Paula Verwaayen 14:14 min en Chantal Posthumus 14:28 minuten.

site organisatie

Fotograaf Andre Balke zet Nick Assink en Erwin Wamelink op de foto

Verslag en uitslagen van de 42e Marathon in Berlijn(D)

Eliud Kipchoge

Keniaan wint Berlijnse marathon op flapperende schoenzolen

De Keniaan Eliud Kipchoge heeft met flapperende schoenzolen de marathon van Berlijn gewonnen, in de negende tijd ooit gelopen. Met een persoonlijk record van 2.04.01 bleef hij 64 seconden verwijderd van het wereldrecord dat sinds vorig jaar in handen is van zijn landgenoot Dennis Kimetto.

Andrea Deelstra heeft zondag voldaan aan de olympische limiet op de marathon voor Rio. De Groningse hardloopster eindigde als vijfde in de marathon van Berlijn in een tijd van 2.26.46, en daarmee liep ze zes minuten onder haar persoonlijk record. De olympische limiet staat op 2.28.00.

Met name het tweede deel van haar race was indrukwekkend. Met haar 2.26.46 is ze de vierde marathonloopster aller tijden van Nederland. Alleen Lornah Kiplagat (2.23.43), Hilda Kibet (2.24.27) en Carla Beurskens (2.26.34) waren sneller dan Deelstra. Ze kon alleen niet mee met de Afrikaanse toploopsters in de Duitse hoofdstad. De Keniaanse Gladys Cherono won de vrouwenrace in 2.19.25, de beste tijd van dit jaar.

Meer dan de helft van de race legde hij af terwijl zijn gele binnenzolen als vleugeltjes naast zijn witte Nikes wapperden. Het was een zeldzaam beeld, vooral gezien de ernst waarmee de 30-jarige Kipchoge zijn vak als topatleet uitoefent. Hij werd in 2003, als 19-jarig talent, al wereldkampioen op de 5.000 meter. Sinds zijn overstap naar de marathon won vijf van zijn zes races, waaronder de prestigieuze wedstrijd van Londen.

In april versloeg hij wereldrecordhouder Kimetto en Wilson Kipsang, een eerdere wereldrecordhouder. Halverwege de strak geregisseerde race werd al duidelijk dat Kipchoge zijn ambities op het razendsnelle stratenparcours in Berlijn niet zou kunnen waarmaken. Met zijn landgenoten Emmanuel en Geoffrey Mutai (geen familie) wilde hij na 21 kilometer doorkomen in 61.30 minuten. Ze passeerden trager, in 61.53, te langzaam om nog een serieuze aanval te kunnen doen op het wereldrecord dat sinds 2003 zesmaal in de Duitse hoofdstad werd verbeterd. 

Kipchoge liet zich niet ontmoedigen door de tegenvallende doorkomsttijd en de materiële problemen. Na 32 kilometer liep hij koelbloedig weg van zijn twee medekoplopers. De Keniaan kwam geen moment meer in gevaar. Met krachtige passen en een glimlach om zijn mond bewees hij dat hij momenteel waarschijnlijk de beste marathonloper ter wereld is, ook zonder een wereldrecord om die status bekrachtigen.

Ook stonden er atleten van AVA'70 aan de start in Berlijn. Hun tijden waren als volgt: Martin Hengeveld 3:30:04, Herman te Lindert 3:49:06, Carla Hoornenborg 3:53:15 en Peter Kroesen 3:55:42

Klik op de link voor alle uitslagen

uitslagen

site organisatie

Carla Hoornenborg

Groeten vanuit Bodrum (Turkije)

Lisa te Molder

Vanwege het 25 jarig huwelijk van mijn ouders zitten we een weekje in Turkije. Na 4 dagen luieren aan het strand werd het tijd om de slippers in te ruilen voor de hardloopschoenen. Aangezien de omgeving nogal heuvelachtig is koos ik ervoor om een heuveltraining te doen.

De training begon zoals iedere tempotraining met 3 km inlopen. Vervolgens ben ik 10 keer over de heuvel opgerend. Met 30 graden en heuvels die je niet in de Achterhoek tegenkomt was het behoorlijk afzien. Na de heuveltraining ben ik direct door gegaan naar het zwembad, waar ik een frisse duik heb genomen. 

Sportieve groet,

Lisa te Molder

Foto's van de 2e Posbankloop Cross Duathlon in Velp

Dries Pluimers

Klik op de links voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

deel 3

deel 4

deel 5

deel 6

uitslagen

site organisatie

Organisatie Posbankloop kiest na twintig jaar voor nieuwe aanpak

In loperskringen geldt de Posbankloop als een wedstrijd over ‘het mooiste parcours van Nederland'

Zeker is dat bij de hardloopwedstrijden over 6 en 15 kilometer op zondag 27 september de tijd van de Afrikaanse toplopers voorbij is. De nieuwe organisatie geeft dat (start)geld liever uit aan andere zaken en mikt meer dan voorheen op regionale toppers. Organisator Tim van Os: “Internationale toplopers zijn goed voor snelle tijden, maar schrikken regionale toppers af. Wij houden het liever wat dicht bij huis. Ook voor het publiek is dat interessanter.”

Zo zijn er meer veranderingen dit jaar. De start blijft op Den Heuvel en de finish op de Rozendaalselaan in Velp, maar via een markt in de Emmastraat wordt ‘verbinding’ gemaakt tussen beide locaties. Het omkleden zal plaats vinden bij de start en niet meer bij de Dumpel. “We maken het compacter en daardoor gezelliger”, zegt Tim van Os. “Bij de finish zorgen we voor een gezellig finish plein.”

De 6 kilometerloop van de Posbankloop is een recreatieve loop. De 15 kilometerloop een officiële KNAU-loop. Beide gaan over heuvelachtig terrein. Een groot deel van het parcours van de langste afstand voert door Nationaal Park Veluwezoom. In loperskringen geldt de Posbankloop als een wedstrijd over ‘het mooiste parcours van Nederland’.

Papendal 8e Zorgmarathon - 4,2 km - 16,41 min - 37e plaats

Nederlands Kampioen

Aan de top komen is moeilijk, maar aan de top blijven is nog veel moeilijker. Dit is een veel gehoorde uitspraak in de topsport. Estinea staat op vrijdag 25 september voor de ondoenlijke taak om hun nationale titel voor zorginstellingen te verdedigen. Tijdens de 8^e zorgmarathon op sportpark Papendal presteert het achttal van Estinea 1 het onmogelijke. Met een prachtige eindtijd van 2.54 uur is het team, net als in 2014, sneller dan al zijn concurrenten.  

Meer dan 160 teams, waaronder twee van Estinea, doen een gooi naar de Nederlandse titel. Ieder team loopt, in estafettevorm, een marathon. Ieder teamlid loopt een afstand van 4,2 kilometer. Het eerste team van de Achterhoekse zorginstelling bestaat uit: Frank Roos, Geert Wevers, Wim Jentink, Roy Ebbers, Erwin Wamelink en de nieuwe aanwinsten Bernd Nijman en Inez en André Balke. De ploeg komt met hoge verwachtingen naar Papendal maar merkt al snel dat de tegenstand van hoog niveau is. Geert Wevers start met een lichte kuitblessure. Ondanks de pijn positioneert hij het team voorin het veld. Gedurende de marathon is het stuivertje wisselen tussen de voorste teams in de wedstrijd. De ijzersterke slotloper, Frank Roos, is sneller dan zijn directe opponenten en weet hiermee de overwinning binnen te slepen. 

Bij de prijsuitreiking mag het team twee keer het podium op. Ze winnen het ploegenklassement en worden ook gehuldigd als snelste ploeg uit Gelderland. Als klap op de vuurpijl wordt het sterrenensemble toegezongen door Lee Towers met ‘zijn’ you’ll never walk alone! Uiteraard zingen de winnaars, vanaf het ereschavot, met volle borst mee.

Tijden Estinea team 1: Erwin Wamelink: 15.49m en 15.58m, Frank Roos: 16.17m, Wim Jentink: 16.30m en 17.13m, Geert Wevers: 16.46m, Roy Ebbers: 17.26m, André Balke: 18.43m, Inez Balke: 19.29m, Bernd Nijman: 21.05m

De feeststemming zit er goed in als de Estinea-lopers het sportterrein verlaten en alle deelnemers zijn vastberaden om volgend jaar de hattrick compleet te maken.

Foto's en uitslagen van de 8e Zorgmarathon op Papendal - deel 2

Enkele deelnemers van Estinea, van links naar rechts Andre Balke, Inez Balke, Erwin Wamelink, Jelle Hubers, Wim Jentink, Frank Roos en Roy Ebbers

Klik op de link voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

deel 3

deel 4

deel 5

deel 6

deel 7

deel 8

uitslagen

team uitslag

site organisatie

De organisatie heeft de klassementen bepaald op de 8 snelste finishers

Wim Jentink

Inez Balke

Erwin Wamelink

Verslag van de 8e Zorgmarathon op Papendal

Estinea prolongeert nationale titel

Aan de top komen is moeilijk, maar aan de top blijven is nog veel moeilijker. Dit is een veel gehoorde uitspraak in de topsport. Estinea staat op vrijdag 25 september voor de ondoenlijke taak om hun nationale titel voor zorginstellingen te verdedigen. Tijdens de 8^e zorgmarathon op sportpark Papendal presteert het achttal van Estinea 1 het onmogelijke. Met een prachtige eindtijd van 2.54 uur is het team, net als in 2014, sneller dan al zijn concurrenten.  

Meer dan 160 teams, waaronder twee van Estinea, doen een gooi naar de Nederlandse titel. Ieder team loopt, in estafettevorm, een marathon. Ieder teamlid loopt een afstand van 4,2 kilometer. Het eerste team van de Achterhoekse zorginstelling bestaat uit: Frank Roos, Geert Wevers, Wim Jentink, Roy Ebbers, Erwin Wamelink en de nieuwe aanwinsten Bernd Nijman en Inez en André Balke. De ploeg komt met hoge verwachtingen naar Papendal maar merkt al snel dat de tegenstand van hoog niveau is. Geert Wevers start met een lichte kuitblessure. Ondanks de pijn positioneert hij het team voorin het veld. Gedurende de marathon is het stuivertje wisselen tussen de voorste teams in de wedstrijd. De ijzersterke slotloper, Frank Roos, is sneller dan zijn directe opponenten en weet hiermee de overwinning binnen te slepen. 

Bij de prijsuitreiking mag het team twee keer het podium op. Ze winnen het ploegenklassement en worden ook gehuldigd als snelste ploeg uit Gelderland. Als klap op de vuurpijl wordt het sterrenensemble toegezongen door Lee Towers met ‘zijn’ you’ll never walk alone! Uiteraard zingen de winnaars, vanaf het ereschavot, met volle borst mee.

Tijden Estinea team 1: Erwin Wamelink: 15.49m en 15.58m, Frank Roos: 16.17m, Wim Jentink: 16.30m en 17.13m, Geert Wevers: 16.46m, Roy Ebbers: 17.26m, André Balke: 18.43m, Inez Balke: 19.29m, Bernd Nijman: 21.05m

Het tweede team van Estinea is op Papendal goed op dreef. Het plezier straalt er hier draait het natuurlijk ook allemaal om. De eindklassering liegt er niet om. Bij de gemengde ploegen eindigt het team op plek 115 en laat hiermee 40 teams achter zich. De immer vrolijke Rob Elijzen bijt het spits af. Hij stelt nooit teleur. Jelle Hubers is ook één van de belangrijke kopstukken binnen het team. Het Ava-lid is in bloedvorm en dit toont hij op Papendal.  De rest van het team presteert eveneens bovenverwachting goed.

Tijden Estinea team 2: Rob Elijzen: 20.00m, Esmé van Veen: 21.39m, Arja te Brake: 21.59m, Wilco Wisselink: 22.06m, Jelle Hubers: 23.19m, Sjoerd Roks: 24.35m, Marije van der Werf: 26.44, Esther Schulingkamp: 27.09m, Angelique Starenberg: 34.24m

De feeststemming zit er goed in als de Estinea-lopers het sportterrein verlaten en alle deelnemers zijn vastberaden om volgend jaar de hattrick compleet te maken. 

Foto's van de 8e Zorgmarathon op Papendal - deel 1

Jelle Hubers met de gewonnen workshop en beker

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

Estinea prolongeert titel bij NK Zorgmarathon

Estinea prolongeert titel bij NK Zorgmarathon

Op vrijdag 25 september vond op Nationaal Sportcentrum Papendal voor de 8^e keer de SDB Zorgmarathon plaats. De winnaar mag zich Nederlands Kampioen noemen van de Zorgsector. Estinea verscheen met 2 teams aan de start en de verwachtingen waren hooggespannen. In 2014 werd de titel verovert en de vraag was of het zou lukken om dit kunststukje te herhalen?

Het principe van de Zorgmarathon is, dat elk team in totaal de marathon afgelegd (42,2 kilometer), waarbij de afstand in tien gelijke etappes is verdeeld. De tijd van de 8 snelste lopers is bepalend voor de einduitslag.

Om 12.00 uur viel het startschot en na de finish van de eerste loper was duidelijk, dat voor het team van Estinea 1 een top 10-klassering tot de mogelijkheden moest behoren. Gaandeweg de wedstrijd was het stuivertje wisselen en moesten de Runners van Estinea alles geven om in de buurt te komen van een podiumplaats. Nadat de laatste loper de finishstreep gepasseerd was, moesten de gelopen tijden verrekend gaan worden, om de komen tot de juiste eindrangschikking.

De prijsuitreiking zorgde voor de nodige spanning. Het team van Estinea 1 mocht als snelste ploeg van Gelderland het podium betreden en ontving als prijs een workshop over voeding en lifestyle, aangeboden door de Gelderse sportfederatie. Daarna volgde de algemene einduitslag en tot grote vreugde bleek, dat het Estinea was gelukt om wederom was gelukt om de Nationale titel Zorgmarathon in de wacht te slepen. Dat het spannend was bleek wel, want het verschil met de nummer 2, `s Heerenloo Topteam,  bedroeg slechts 52 seconden, terwijl de nummer 3, Sherpa 1,  daar weer 40 tellen achter was gefinisht. Juichend betraden de atleten en atletes het podium en mochten de felicitaties en de grote beker in ontvangst nemen. De huldiging onder de klanken van Lee Towers zorgde voor dolle taferelen en de fotografen konden uitgebreid hun werk doen…

Beatrijs van Riessen was `s middags aanwezig om de lopers en loopsters aan te moedigen en was daarna getuige van de prijsuitreiking. Ze toonde zich een trotse bestuurder en feliciteerde de atleten van harte met de geleverde  prestatie.

Het team Estinea 2 trok zich op uitstekende wijze op aan de prestaties van hun collega`s. Er werden prima tijden gelopen en na elke etappe kwamen de lopers met een goed gevoel over de finish. Een klassering in de middenmoot was een goede prestatie van dit team.

Estinea heeft zich tijdens de SDB Zorgmarathon wederom op uitstekende wijze laten zien. De teams, bestaande uit cliënten, vrijwilligers en medewerkers leverden uitstekende prestaties, met als bekroning de prolongatie van de titel! 

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 100

Deze man heeft mij groot gemaakt!

Ineens staat de teller op 99. Shit, volgende week schrijf ik dus mijn honderdste! Is dit een mijlpaal of gewoon het zoveelste stukje? Moet ik hier trots op zijn of is het iets heel onbenulligs? Het voelt heel vreemd. Al twee jaar schrijf ik voor de rubriek ‘Erwins zin en onzin’ verhaaltjes voor deze website. Af en toe probeer ik een boodschap over te brengen, echter minstens zo vaak schrijf ik, door gebrek aan tijd, zin of inspiratie, op de automatische piloot.  Nu is het anders. Dit is niet zomaar columnpje 43 of  72, dit is potverdikke nummer honderd. Dat moet toch iets bijzonders worden?

Dan rest alleen nog de vraag: waar ga ik het in vredesnaam over hebben? Het vluchtelingenprobleem? De opkrabbelende huizenmarkt? Het omstreden staatsbezoek van de Chinese president aan de VS? Nee,dit is allemaal veel te zwaar voor deze feesteditie. Maar wat dan? Ik weet het niet. Ik ben het kwijt. Volgens mij heb ik een writer’s block, of nog veel erger, faalangst! Ik ben trillerig en zweterig, dit kunnen overigens ook de naweeën van het volksfeest zijn. Deze honderdste ‘zin en onzin’ voelt als een loden last. De druk op mijn lichtgespierde schouders is groter dan ooit.

Gelukkig is er één man die zich in voor en tegenspoed over mij ontfermd. Hij is warm en waakzaam, intelligent en discreet. Hij weet altijd mijn gevoelige snaar te raken en werpt zich op als stuurman wanneer mijn schip uit koers dreigt te varen. Genoeg redenen om de loftrompet te steken over Geert Wevers

Als living legend van AZSV maakt Geert decennia terug verrassend de overstap naar Ava’70. In zijn gloriedagen bij de rood-wittten heeft hij het niveau van ‘het eerste’ naar een hoger plan getild. Nu staat hij voornamelijk bekend als hardloopfenomeen. Een lijstje records waar de doorsnee atleet likkebaardend naar zal kijken. Alleen zijn marathonrecord (2.57.36 uur) is al jaloersmakend. Bij een normaal mens van 54 gaat de snelheid en het loopvermogen verloren, Geert is de uitzondering op de regel. Steevast loopt hij de vijf kilometer onder de twintig minuten. Dat deze man multi-getalenteerd is, blijkt ook uit deze weblog. Wekelijks trekt hij, naar eigen zeggen, tienduizenden unieke bezoekers en verschijnt er minstens eenmaal per dag een nieuw artikel. Geert is een stuwende kracht voor velen. Hij is niet alleen voor mij een stimulans om verhalen te schrijven, Rinke ter Haar, Katja Demkes en enkele anderen trekken eveneens geregeld de stoute schoenen aan.

Hij is buiten het hardlopen ook een belangrijk persoon in mijn leven. Als na een avondje doorhalen met zoon Bram alle kroegen hun deuren sluiten, ben ik altijd welkom in huize Wevers voor een afzakkertje. Menig fles bier, Jägermeister en Apfelkorn zijn daar soldaat gemaakt, met alle gevolgen van dien… Geert en zijn vrouw Ina bieden mij een veilige haven. Door deze inspiratiebron verleg ik mijn grenzen. Bij hem mag ik fouten maken. “Als je er maar van leert mien jong,” zegt hij vaak op vaderlijke toon. Het is een grandioos mens die het beste in mij naar boven haalt. Daarom kan ik met recht zeggen: deze man heeft mij groot gemaakt! 

Rondje Aasee in Bocholt(D)

Rob Berkelder, Geert Wevers en Andre Balke

Afgelopen woensdag heb ik, samen met André Balke en Rob Berkelder een mooi trainingsrondje va ruim 13 kilometer in de buurt van Bocholt gelopen. Aan het einde van de training werd er nog even om de Aasee gelopen, een kunstmatig meer met 32 hectare wateroppervlak. Onze volgende training staat gepland op woensdag 28 oktober. 

Klik hier om de trainingen voor dit jaar te bekijken en wil je graag een keer mee, geef je dan even op.

Klik op de link voor enkele foto's van ons trainingsrondje

fotoalbum

Wie is toch die Danny B? (14)

Ik hoef u, beste lezer, niet te vertellen dat hardlopen met recht een duursport genoemd mag worden. Het duurt werkelijk een eeuwigheid om je prestaties te verbeteren. Als ik mijn eigen situatie eens bekijk, zie ik dat ik – via Garmin Connect - het afgelopen jaar ruim 1.700 km gerend heb. In november 2012 heb ik me over laten halen om een keertje mee te doen met de Boekelder Cross. Na 24 minuten en 38 seconden ploeteren kwam ik 5 kilometer verderop afgepeigerd over de streep. Recentelijk heb ik de GUV Zomeravondloop gerend; de magische 20 minuten grens komt in de buurt! Na 20.11 minuten kwam ik, ook afgepeigerd overigens, over de meet.

Ik heb er dus 3 jaar over gedaan om mijn 5 km – tijd te verbeteren met 4.27 minuten. Mijn inschatting is dat ik de afgelopen 3 jaar zo’n 4.000 km heb gerend. Uitgaande van een tempo van 6 minuten per kilometer betekent dit 24.000 minuten rennen. 400 uur dus! Alderbastend. Om een minuutje van je PR af te snoepen moet je wiskundig gezien dus 100 uur rennen. En hoe scherper je PR wordt, hoe meer trainingsarbeid je moet verrichten.  

Hoe houd je je zelf toch gemotiveerd? Hoe hou je het vol om al die meters te maken? Nu is niet elke hardloper obsessief bezig om zijn of haar PR te verbeteren, maar zelfs de meest verstokte gezelligheidsloper loopt wel eens een wedstrijdje en kijkt toch stiekem ’s avonds of Geert de uitslagen al op zijn weblog heeft staan.

Sinds enige tijd zit ik op “Strava”, de insider kent dit wel. Strava is een app dat je kunt koppelen aan je Garmin-horloge (of een ander merk natuurlijk) en stelt hardlopers in staat om de hardlopend afgelegde afstanden en routes vast te leggen en deze prestaties te vergelijken met collega-renners. Binnen deze app kun je een zogenaamd “segment” aanmaken. De Welinkweg, het stuk met de kuitenbijter er in, is een bekend voorbeeld van zo’n segment. Dit stuk is 600 m lang en als je dit stukje rent, wordt je tijd op dit segment geregistreerd. Als je uitgerend bent  en je synchroniseert thuis je horloge, dan wordt op Strava aangegeven wat je ranking is op dit parcours. En dat werkt natuurlijk erg stimulerend!

Je kunt in je duurloop dus een aantal “strava’tjes” opnemen. Zo hebben Gerdy en ik enkele weken geleden zo’n duurloop met strava’tjes gelopen. We zijn gestart in een rustig tempo en richting de Grensdijk gerend. Als eerste segment hebben we de Grensdijk, een stuk van 1,2 km, gepakt. Vervolgens richting de Griesdijk gerend; een strava’tje van 700 m. Toen via de Slaadijk en Legtersdijk – langs mooder Annie – naar de Driehonderdmeterweg, voor een strava van 2,3 kilometer. Tot slot, na wat geslakker over de Haart, het fietspad met dat smerige bultje naar boerderij van Til, op de Ringkamp, een stuk van 600 m. Toen naar huis, snel tjuu zeggen tegen elkaar, het horloge inpluggen en kijken wat de resultaten waren!

Willekeurig voorbeeld van een klassement van zo’n Strava segment…

Er zijn tal van segmenten in Aalten en in het buitengebied. Eigenlijk zouden we de start en het eind van zo’n segment moeten markeren met een geel – blauwe streep, of met een bordje “Strava ’70”; erg leuk om zo’n segment op te nemen in het trainingsprogramma! Voor mij in ieder geval een mooie stimulans om zo nu en dan alles uit de kast te halen! Een ideetje om nader uit te werken? Als er voldoende animo is, wil ik wel eens een keertje een Strava ’70 route uitzetten?

Nu heeft dat hele Strava echter één grote “maar”. En deze “maar” heet Danny B. Deze Danny B ken ik alleen via de Strava-site. Ik heb inmiddels ontdekt dat hij eigenlijk een waterpoloër is en – ook geen onbelangrijk detail – een volle neef van Gerard Tebroke. Van zijn profielfoto op Strava word je niet veel wijzer, want hierop staat hij afgebeeld met een fietshelm. Hij fietst dus blijkbaar ook, deze mythische, raadselachtige en bovenaardse sporter...

Waarom is hij een “maar”? Wel nu, ik zal een voorbeeld geven. Onze Gerrit O was jarenlang de koning van de Beeklaan, een strava van 300 m. Hij heeft deze bergwand bedwongen in 56 seconden. Ik heb me hier vaak op stuk gelopen. In de afgelopen vakantie ben ik echter in training gegaan: in Zuid-Limburg heb ik getraind op de Cauberg en de Keutenberg, de steilste hellingen in Nederland. Na deze intensieve voorbereiding ben ik de Beeklaan aangevallen. En bam! 51 seconden! Gerrit O onttroont! Maar helaas, dit geluksmoment was van korte duur. Danny rook blijkbaar  z’n prooi en zette een weekje later het parcoursrecord met 2 vingers in de neus op 45 seconden. Hetzelfde verhaal op het Nannielaantje. Dit segment was het territorium van André B, ook zo’n stravaknaller. Toen ik met hangen en wurgen het segmentrecord te pakken had, werd ik een weekje later weer keihard terecht gewezen door Danny B. Waarom? Ga toch met een bal gooien in het zwembad!

Toen ik enkele weken geleden naar de Legtersdijk fietste, zag ik een atleet in een belachelijk tempo het zandpadgedeelte van de Bodendijk oprennen. De kenners weten dat dit een strava is, eentje van 600 m. Het was die zondagmiddag drukkend warm, en ik vroeg me af welke idioot zich zo aan het plagen was. Toen, alsof ik een seintje van bovenaf kreeg, schoot me de gedachte door het hoofd dat dit de legendarische Danny B wel eens kon zijn. Enigszins schuchter begroetten wij elkaar. Het was gewoon een heel gewoon mens! Niks bovenaards aan!

Toen ik ’s middags weer thuis was heb ik snel de strava-site gecheckt. En ja hoor, het parcoursrecord op de Bodendijk Uphill was weer belachelijk aangescherpt! Via de strava-community heb ik Danny B gefeliciteerd. Het deed even pijn, maar het was oprecht. Danny, droog je af en kom toch bij AVA jongen!