Witte Patertocht in 's-Heerenberg

De prachtige omgeving van kasteel Bergh

Er zijn zo van die momenten in het leven, dat het vooral moet gaan om de kwaliteit en nergens anders om. We hadden de afspraak gemaakt om in de vakantieperiode nog een fijne wandeling met ons drieën te maken, maar om de verschillende redenen liep te voorbereiding niet zo heel erg soepel. Geert bijvoorbeeld kampt al enige tijd met een lamme poot, veroorzaakt door een onwillige knie, die zeurt en in ieder geval niet doet wat er van dit gewricht gevraagd wordt. Vervelend natuurlijk en wie Geert een beetje kent, en dat zijn er gruwelijk veel, weet dat dit knaagt aan hem en zeker ook aan zijn gemoedstoestand. Frankie had net de waterrat uitgehangen in Friesland en was bij lange na nog niet droog achter de oren. Daarnaast zat hij nog in zijn vrije tijdmodus, dus dan houd deze autist niet zo van plannen. Theo, de altijd opgewekte nestor, stond aan de vooravond van zijn langgekoesterde hoogtestage in de Duitse heuvels en had de kop er eigenlijk ook niet naar staan, want de koffer moest nog gepakt worden en meer van dit soort belangrijke zaken. Daarnaast was hij nog herstellende van een mega-inspanning bij de Twee Bruggenloop, dus ook hij was verre van fris.

Even een stukje geschiedenis… Ten tijde dat er nog paters in het oude klooster woonden, waren ze verplicht om elke dag een wandeling te maken en dit moest gebeuren in een oneven aantal. Opmerkelijke bijkomstigheid was dat het clubje gelovigen altijd “het huis van God” in zicht moesten hebben. Ze droegen tijdens het sportieve uitje altijd een boemoes met een vuurrood hoofddeksel ter herkenning.

We voldeden best aan een aantal kenmerken, al was de kleding wel wat afwijkend, want het mooie weer was aanleiding om de korte bokse te dragen. Iets wat bij de paters uiteraard ondenkbaar was. Het rondje was in totaal een kleine 11 kilometer en dat is eigenlijk een beetje onder onze stand, maar de persoonlijke omstandigheden waren dit keer zwaarwegend. Zoals altijd is kwaliteit eigenlijk belangrijker dan kwantiteit (lees: aantal kilometers) en wat dat betreft hadden we een uitstekende keuze gemaakt. Het was vanaf het begin genieten geblazen en dit werd alleen maar beter toen ons na een kleine 3 kilometer een fijne, jonge hinde passeerde in een vloeiende hardloopstijl. Gehuld in een strakke legging verdween ze langzaam uit ons gezichtsveld. We keken elkaar aan zonder iets te zeggen, maar we dachten eigenlijk wel ongeveer hetzelfde.

Het prachtige, robuuste kasteel van `s Heerenberg lieten we figuurlijk rechts liggen en bij een bankje aangekomen, was het al weer tijd geworden om de verloren calorieën aan te vullen. Geert had aardig wast broodjes van vrouwlief meegekregen, maar Theo spande wederom de kroon met een rugzak vol lekkernijen. Frank had de keus uit een gortdroge liga of een glimmende Elstar en die was dan ook snel gemaakt. De route werd vervolgd en we liepen tussen de landerijen door waar de rogge ons wuivend begroette. Het kan overigens ook wel tarwe zijn geweest, maar daar kwamen we op dat moment niet helemaal uit. Het hoogteverschil dat we moesten overbruggen was niet groots, maar het glooiende landschap en het lekkere zonnetje, maakten het geheel wel aangenaam.

Nog maar weer even pauzeren dus. We namen plaats op een oud houten bankje en de proviandvoorraad werd aangesproken. De finish kwam inmiddels in zicht toen we een bijzondere passage hadden, namelijk de plek waar Burgers Dierenpark ooit de eerste dierenverzameling toonde aan het publiek. Informatie, waarvan maar heel weinig mensen in de Achterhoek weet van hebben, maar het is toch zeker iets om gruwelijk trots op te zijn. We liepen in een snelle pas de stadskern in, want zoals gebruikelijk sluiten we onze wandelavonturen altijd af met Cappuccino, Appeltaart en Slagroom. Met deze traditie wilden we op deze mooie en aangename augustusdag zeker niet breken…… In het najaar staat de 13e etappe gepland en het is altijd spannend waar we dan weer terecht gaan komen. We houden u op de hoogte! (FR)