Val je sneller af als je hardloopt in warm weer?

Hoe hoger de temperatuur, hoe lastiger hardlopen wordt

De één kan er beter tegen dan de ander: hardlopen in warm weer. Maar als je gaat voor een PR, is eigenlijk alles boven de vijf graden al als (te) warm te beschouwen. Hoe warmer je omgeving is, hoe lastiger het voor je lichaam is om je spieren zo goed mogelijk te laten werken. Daarom hebben we de effecten van iedere temperatuurstijging even voor je op een rijtje gezet.

Hardlopen tussen de 10 en 15 graden Celsius

In situaties waarin je niet aan het sporten bent zou je dit niet als warm beschouwen, maar volgens bewegingswetenschapper Matthew Ely hebben temperaturen boven de vijf graden een negatief effect op je tempo. Hij verzamelde jarenlang data van eindtijden van de drie snelste lopers (mannelijk en vrouwelijk) van zes grote marathons in de VS. Hij registreerde ook de tijden van de 25e, 50e, 100e en 300e finisher en de omgevingstemperatuur tijdens de wedstrijden.

Daaruit bleek dat de professionele atleten (mannen die 2:10 klokken) één tot twee minuten verliezen bij een temperatuur tussen de 10 en 15 graden Celsius. Atleten die de marathon in drie uur lopen, verloren vier tot acht minuten. Bij het vrijmaken van energie om te hardlopen, komt een hoop warmte vrij in je lichaam. Om deze warmte kwijt te raken, ga je zweten. 'Je bloedvaten verwijden ook, zodat er meer bloed dichtbij de huid komt', vertelt fysioloog dr. Yannick Molgat-Seon.

'Het bloed geeft de warmte af aan de huid, die het weer aan de lucht afgeeft. Er moet dus extra bloed naar de spieren om te kunnen bewegen, maar ook naar de huid om je af te koelen. Dat is een wedstrijd die je spieren zullen verliezen. Je lichaam kiest in de meeste gevallen ervoor om te zorgen dat je niet oververhit raakt.' Door niet al het bloed te leveren waar je spieren om vragen, kun je minder hard pushen - wat ook voorkomt dat je nog verder opwarmt.

Hardlopen tussen de 15 en 20 graden Celsius

Hoe hoger de temperatuur, hoe groter het effect op je loopprestaties. Inspanningsfysioloog Jack Daniels berekende dat iemand die 10 kilometer in 45 minuten loopt, 41 seconden trager is wanneer de omgevingstemperatuur 20,5 graden Celsius is. Maar gelukkig past je lichaam zich aan. Volgens Molgat-Seon neemt binnen een week het volume van je bloedplasma toe, zodat je lichaam effectiever wordt in zichzelf afkoelen.

Dat betekent dat er iets meer vocht in je lichaam zit, maar dat heeft nog een functie: het zorgt dat je minder snel uitgedroogd raakt. Als je al een tijdje in een warme omgeving bent begin je namelijk eerder te zweten. De hoeveelheid elektrolyten in het zweet blijft hetzelfde, maar omdat je huid meer vocht uitscheidt, zweet je ook meer.

Je hartslag is ook iets lager, zodat je hart meer tijd heeft om zich weer te vullen met bloed. Per hartslag wordt er dus meer bloed weggepompt, naar de spieren en om jezelf af te koelen. Als je je lichaam wil laten wennen aan de hitte, is het vooral belangrijk dat je de intensiteit van je trainingen geleidelijk opbouwt.

Hardlopen tussen de 20 en 26 graden Celsius

Rond deze temperaturen verliezen de elitelopers van Ely drie minuten op hun marathontijd, de sub-elites tot wel twintig. Maar niet iedereen heeft even veel last van de warmte: uit de data van Ely blijkt dat vrouwen minder last hebben van de warmte dan mannen. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de oppervlakte-tot-massa verhouding: omdat vrouwen over het algemeen kleiner gebouwd zijn, kunnen ze hun warmte relatief beter kwijt.

Kleine mannen doen daarin ook hun voordeel, blijkt uit een experiment dat fysioloog Tim Noakes uitvoerde vlak voor de Olympische Spelen in Athene. In een ruimte waarin het 35 graden Celsius was, legden kleine mannen sneller 8 kilometer af op een loopband dan de grote deelnemers. In koele temperaturen liepen ze ongeveer even snel.

Hardlopen tussen de 26 en 31 graden Celsius

Er komt een punt waarop meer zweten geen voordelen meer oplevert. 'Dan verlies je vooral water, en geen warmte meer', vertelt Molgat-Seon. Dan zit je tegen de grens aan van wat je lichaam kan in deze omgevingstemperatuur. Hoe veel je ook zweet, het kan niet zo snel verdampen dat je er ook daadwerkelijk van afkoelt. Daardoor kun je het tempo dat gedeeltelijk voor deze warmte zorgt niet meer vasthouden, en is gas terugnemen je enige optie. 'Boven een luchttemperatuur van 26 graden Celsius en een luchtvochtigheid van 70 procent, zakt je vermogen om te presteren aanzienlijk.'

Hardlopen bij meer dan 32 graden Celsius

Een situatie die je in ons kikkerlandje gelukkig niet vaak meemaakt, maar zo nu en dan toch zult ervaren tijdens een hittegolf. Hoewel het aan te raden is om dan extra vroeg op pad te gaan om de hoogste temperaturen te vermijden, zijn er wel een paar tips om je rustige training iets comfortabeler te maken:

*Veteraan Greg Pressler (die de bloedhete Badwater 135 ultramarathon door het Californische Death Valley liep) raadt aan om luchtige kleding te dragen met een lichte kleur, inclusief een pet. Kom je langs een kraan of een beekje, maak je pet dan even nat.

*Ga je een wedstrijd doen in een heel warm klimaat? Af en toe een sauna sessie doen helpt je lichaam te wennen aan de hitte.

*Drink een sportdrank met elektrolyten. Dat maakt je weerbaarder tegen uitdroging dan water drinken, maar ook tegen het tegenovergestelde: te veel water drinken. (bron)

AVA'70 organiseert de GUV Walfortloop

De start van de Walfortloop in 2023

Wil jij nog even weten hoe je er conditioneel voor staat? Dat kan, want op dinsdag 9 juli a.s. organiseert AVA’70 de GUV Walfortloop. De wedstrijd met start en finish op het atletiekcomplex van de club kent inmiddels een lange traditie en is de 2e zomeravondloop van 2024. De Walfortloop is voor de regionale atleten die (nog) niet op vakantie zijn, een prima gelegenheid om de huidige vorm te testen. Voor sportieve toeristen in de omgeving vormt de prestatieloop een mooie uitdaging om de hardloopschoenen aan te trekken en in actie te komen.

Om 19.00 uur gaat de GUV Walfortloop van start met het programmaonderdeel voor de kinderen tot en met 9 jaar. Zij lopen 1000 meter op de atletiekbaan en passeren daarbij meerdere malen het aanwezige publiek, dat langs de baan de talenten aanmoedigt. Om 19.15 uur is het de beurt aan de kinderen vanaf 10 jaar voor hun wedstrijd over 2 kilometer. Zij verlaten de baan en lopen onder de fietstunnel door in de richting van het draaipunt, om hierna hetzelfde traject af te leggen terug naar de finish.

Het startschot voor het peloton atleten en atletes aan de 5 en 10- kilometerrun valt om 19.45 uur. Na een rondje op de baan gaat het parcours in de richting van het prachtige bosrijke buitengebied rond kasteel `t Walfort.  Zandpaden, asfalt en bospaden zorgen voor een gevarieerde ondergrond  waarbij de atleten die de 10 kilometer afleggen een extra lus af leggen.  De fietstunnel in de laatste kilometer vormt dikwijls nog een lastig obstakel in de richting van de meet.

Voorinschrijven voor de GUV Walfortloop is vanaf heden mogelijk. Daarnaast is het ook mogelijk om in te schrijven op de wedstrijddag, vanaf 18.00 uur in het clubhuis van AVA`70. De kosten bedragen € 3,50 voor de deelnemers aan de 1 en 2 kilometer, terwijl de lopers en loopsters aan de 5 en 10 kilometer € 7,00 betalen. De organisatie stelt bekers beschikbaar voor de nummers 1, 2 en 3 bij de verschillende afstanden. Daarnaast ontvangt elke deelnemer een medaille bij binnenkomst.  AVA’70 hoopt op een groot en sterk deelnemersveld en nodigt alle regionale atleten en atletes, vakantievierende trimmers en overige sportievelingen uit om zich aan te melden voor de GUV Walfortloop. 

Klik hier om je in te schrijven.

Droom Marijke Esselink voor deelname in Parijs in duigen

Marijke in actie

Hamstring blessure maak eind aan strijd om plek op Olympische Spelen

WINTERSWIJK - Keihard heeft van oorsprong Meddose Marijke Esselink gewerkt om een plek te bemachtigen voor de Olympische meerkamp in augustus. Ze hield afgelopen jaar een crowdfunding om zo minder te hoeven werken en meer tijd voor trainen te hebben. Ook kon ze met het opgehaalde bedrag de inschrijving voor wedstrijden betalen om zo punten te verzamelen. Marijke was in topvorm en op weg naar een plek voor Parijs tot ze een enkelblessure opliep. Daarbij kreeg ze een blessure aan haar hamstring. Vanwege deze blessures moest ze besluiten niet te starten op het EK atletiek in Rome. Hierdoor kon ze haar directe concurrente Sofie Dokter niet voorbijstreven. Esselink was in topvorm voor ze de blessures op liep en maakte een reële kans op een plek voor de Spelen.

“Vijf weken voor het EK liep ik de enkelblessure op bij de warming up voor een wedstrijd”, legt Marijke uit. “Bij het verspringen was de zandbak niet goed geharkt. Door de regen was het zand wat hard geworden en landde ik in een kuil. Ik hoorde een knak.” Er bleek een scheurtje te zijn ontstaan in de enkel. Marijke heeft, na veel controles en goede begeleiding, haar trainingen kunnen voorzetten om zo toch naar het EK te kunnen in Rome. “Ik ben heel goed begeleid en had geen pijn bij de trainingen. Voordat ik naar Rome ging heb ik diverse fitheidstests van de Atletiek Unie moeten ondergaan. Daar ben ik goed doorheen gekomen.”

Marijke reisde af naar Rome. Bij de warming up voor het eerste onderdeel, hordelopen, ging het mis. “Ik voelde meteen dat het niet goed zat met mijn hamstring”, vertelt Marijke. “Ook aan het begin van het jaar heb ik een vergelijkbare blessure opgelopen. Daarom wist ik meteen dat ik niet kon starten.”

Volgende Spelen

“Mag je eindelijk starten en dan heb je dit”, verwoordt ze haar enorme teleurstelling. Het betekent ook dat ze ook haar Olympische droom voor nu moet laten varen. “Dat is echt vreselijk, vreselijk balen, maar ik ga zeker door tot de volgende Spelen. Het geld van de crowdfunding wordt daar dan ook voor ingezet.”.

Marijke gaat dan ook echter niet bij de pakken neerzitten. “Nu ga ik trainen voor een meerkamp in september. Eerst een rustig trainingsprogramma van vier weken en daarna 12 weken weer opbouwen.” Marijke heeft zichzelf inmiddels nieuwe doelen gesteld. “Na de meerkamp in september ga ik voor het EK indoor komend jaar en hopelijk ook naar het WK indoor.” (bron)

Operation Tenderfeet

Ruim 105 kilometer, 3350 hoogtemeters en bijna 20 uur hardlopen

Ik ben al jaren een groot fan van Kamp Waes (en de Nederlandse Kamp van Koningsbruggen). Uiteraard ben ik veel te oud om zelf mee te doen en met mijn richtingsgevoel is het navigeren is niet helemaal mijn ding zullen we maar zeggen. Maar één van de vaste onderdelen is Operation Tenderfeet: de deelnemers moeten een route afleggen waarvan ze niet weten hoe lang het gaat zijn. Maar het is altijd héél erg lang. Dat is wel mijn ding natuurlijk. Al vaak gedacht dat ik dat toch zou moeten kunnen. Ik kan al vast verklappen dat die zere voeten in ieder geval gelukt zijn in de trail die ik samen met Henrie liep afgelopen weekend….

Een tijd geleden kwam Henrie met het idee om mee te doen met de Trail Godefroy de Bouillon, in het zuiden van de Ardennen, tegen de Franse grens. Daar slingert de Semois zich tussen de heuvels door, wat prachtige romantische plaatjes oplevert. Het kasteel van Godfried van Bouillon (de kruisvaarder) staat daar stoer te pronken bovenop een heuvel. Prachtig decor voor start en finish natuurlijk. Al snel besloten we mee te doen en uiteraard konden we het niet laten om te kiezen voor de langste afstand, 104 km met 3200 hoogtemeters. Een flinke uitdaging, om het maar eens met gevoel voor understatement te zeggen.

We bereidden ons maandenlang zo goed mogelijk voor en uiteindelijk was het zo ver. We vertrokken vrijdags met Henries camper richting Bouillon. Na een voorspoedige reis wisten we een mooi plekje op een camperplaats te bemachtigen en haalden we ons startnummer op. Daarna konden we even het stadje verkennen. Biertje in het zonnetje op het terras en daarna een lekkere pasta bij de beste Italiaan in Bouillon. En daarna meteen terug naar de camper om de wedstrijdspullen klaar te leggen en naar bed. Ik had zelfs mijn loopkloffie al aangedaan om tijd te sparen. Een start om 4:00 is geen grap.

In alle vroegte fietsten we de kilometer naar de start, laatste stuk lopen met de fiets zo steil. Maar dat zou na afloop wel heel fijn naar beneden gaan… Het is altijd een bijzonder gezicht om een paar honderd lopers midden in de nacht helemaal klaar voor de start te zien ronddrentelen. Iedereen heeft zo zijn eigen rituelen. Na een korte speech in het Frans door de organisator werd er gelukkig ook nog even een Nederlandse samenvatting gegeven. En toen was er de start! Een lang lint lopers met brandende hooflampjes liep het stadje uit. Na een kilometertje stopten Henrie en ik even om een jasje uit te doen en daarmee liepen we meteen als laatste lopers.

Gaandeweg haalden we een paar lopers in, maar we werden ook nog ingehaald door een paar lopers die zich verslapen hadden. In het donker liepen we de eerste twee uur door het bos. Langzaam werd het lichter, maar onder de bomen was het nog best lang donker. En toen werden we ook nog getrakteerd op een enorme hoosbui. Voordat we een jasje uit de rugzak hadden waren we al nat, maar we konden in ieder geval goed warm blijven. De eerste de beste steile helling kon het jasje al weer uit omdat het zweet ons uitbrak.

Iedere 12 tot 15 kilometer was er weer een verzorgingspost waar je je bidons kon bijvullen en lekker kon pakken. De vrijwilligers waren super vriendelijk, hoewel ze soms alleen Frans spraken. Ook zij maakten er een mooie dag van, bij een aantal lagen er om negen uur ’s morgens al lege flessen bier onder de tafel. Op de tafels lag er van allerlei lekkers, we kwamen niets te kort.

Het parcours was echt fantastisch mooi. De Semois liet zich regelmatig zien als we weer eens een ‘doorkijkje’ hadden tussen de bomen. Het bos was echt uitbundig groen en we liepen op de mooiste paadjes die je maar kunt bedenken. Alle lof voor degene die het parcours uitgezet had. Ook de pijltjes hingen overal waar je ze maar nodig kon hebben. Er waren er echter een heleboel die naar boven wezen, maar dat was dan ook vaak de kant die we op moesten…

We wisten van tevoren natuurlijk al dat er veel steile heuvels in zaten, maar er is altijd een groot verschil tussen een hoogteprofiel bekijken of het ook daadwerkelijk voelen piepen en kraken in je spieren als je je met twee stokken omhoog moet hijsen. Stijgingspercentages van onder de tien kwamen minder vaak voor dan percentages boven de dertig. In ieder geval voor mijn gevoel. Gelukkig kwamen er ook regelmatig mooie lange afdalingen na zo’n helling waar je dan weer heerlijk kon dribbelen.

Dat was dan ook ons plan de campagne, alles naar beneden proberen te rennen en de rest hiken, vlak kennen ze namelijk niet in dit gebied. Het enige vlakke stuk was de laatste paar kilometers voordat we op de helft waren. Toen liepen we een stuk langs de oever van de Semois. Maar ook daar had het flink geregend de laatste tijd. . Dat er een paar honderd man ons voorgegaan was maakte het niet beter en dus was het een grote glibberboel in de rivierklei, waar ook niet te rennen viel.

Halverwege hadden we een verzorgingspost met beter eten en daar konden we ook onze dropbag met droge spullen en zo pakken. Hier hielden we dan ook een iets langere pauze. Even de voeten wat laten drogen, droge sokken en droge zooltjes in de schoenen en verder maar weer. De eerste helft was eigenlijk prima gegaan en we hadden echt genoten van de geweldige natuur. Maar de heuvels en de hoogtemeters hadden al wel een aardige aanslag gepleegd op onze benen en volgens het hoogteprofiel zaten er in de tweede helft evenveel hoogtemeters als in de eerste helft.

Het begin van de tweede helft was even een mentaal dingetje. Je weet dat je dicht bij de camper bent en was is er dan makkelijker dan opgeven en lekker te gaan douchen? Toen we weer wat verder weg waren werd dat wel weer beter. Ik had de focus er goed op en moest Henrie er even doorheen slepen. Dat ging nog niet echt ten koste van het tempo, maar het begon zoetjes aan ook wel meer te zeuren in de benen. Gelukkig waren de verzorgingsposten nu iedere tien kilometer, dat geeft steeds een mooi richtpunt.

Ook hadden we wat afleiding van lopers van de kortere afstanden. Waar we al tijden met zijn tweeën liepen, konden we nu af en toe een praatje maken met anderen. Dat gaf toch weer even goed gevoel als je een loper zag die het ook moeilijk had, maar die maar dertig km liep terwijl wij er al 65 op hadden zitten. Goed voor ons moraal zullen we maar zeggen. En dat hadden we ook nodig. Vooral Henrie zat teveel te rekenen hoe lang we nog onder weg zouden zijn. We liepen de eerste helft op een schema van zo’n 16 1/2 uur. Dan zouden we ruim voor het donker binnen zijn. Maar dat gingen we niet meer halen.

Met nog ruim dertig km te gaan hadden we even een bakkie koffie gescoord en bespraken we de opties. De laatste mogelijkheid om af te korten lonkte nogal voor Henrie. Maar ik had er geen oren naar 90 in plaats van 105, zoveel verschil maakt dat nu ook weer niet… We waren niet geblesseerd, alleen moe. Geen reden om af te kappen. Dan maar iets langer in het donker lopen. We besloten om de rest van de afstand ook de downhills maar te hiken om de bovenbenen te sparen. Die deden inmiddels al flink zeer bij het afdalen. Heuvelop was wel superzwaar en steil, maar dat lukte nog redelijk. Onze stokken waren onze redding.

Nordic walking is een tak van sport die we beiden goed beheersen mag ik wel zeggen. Met efficiënte inzet van stokken kun je sneller vooruit komen, maar zeker bij het klimmen geeft het heel veel voordeel. En hoe steiler de heuvel hoe meer voordeel. De steilste heuvels was het een kwestie van twee stokken omhoog zetten en jezelf omhoog hijsen en dat dan achter elkaar tot je boven was. Zo hadden we op een gegeven moment een kilometer in 19 minuten, terwijl we echt ons best deden om zo snel mogelijk omhoog te komen.

De dag liep ten einde en de schemering viel in het bos al snel in. Maar we waren er nog niet… De mentale strijd was volop bezig en eigenlijk belangrijker dan de fysieke strijd. De organisator speelde daar ook handig op in door in de laatste kilometers nog een paar enorm steile en technische heuvels in het parcours op te nemen. In het donker was het voor mij vooral in de afdaling erg lastig. Ik zie het sowieso al niet goed, maar in het licht van de koplamp en met bovenbenen van gesmolten kaas was het steil afdalen over de rotsen en boomwortels bijna onmogelijk.

Maar willen is kunnen zeggen ze bij Kamp Waes altijd en dat hield ik als mantra aan in de laatste paar uurtjes. Ik zat me wel af te vragen hoe dat nu zat met die veertig procent. Als je denkt dat je niet verder kunt zit je pas op 40 % zeiden ze op TV. Maar hoe kun je dan uren lang achter elkaar op 40 % zitten? Ergens loopt het toch op zou je zeggen… Ik probeerde dat maar uit het hoofd te zetten. Gelukkig kwam de laatste klim naar het kasteel eindelijk in zicht. Mijn eigen horloge viel net een kilometer voor de start uit, was mijn eigen 40 % dus toch net even meer…

Gezamenlijk kwamen we over de streep. High five en super trots op onze prestatie. Bij de finish waren ze de boel al aan het afbreken. Er liepen er nog maar een stuk of zes ergens achter ons en er waren een heleboel mensen uitgestapt. Dat maakte ons niets uit, wij hadden het gehaald! We kregen een mooie medaille en mochten ons te goed doen aan alles wat was overgebleven. Maar daar hadden we helemaal geen zin meer in. Na 105,25 km, 19:32 uur lopen en zo’n 3350 hoogtemeters (en weer naar beneden) waren we er helemaal klaar mee. We pakten ons fietsje en zoefden de bult af naar de camper. Douchen en slapen was een grotere beloning dan welke medaille dan ook… Tender feet had ik ook, Operation Tenderfeet geslaagd dus! (bron)

Andre Bleumink

Glibberen en glijden door het Zwilbrocker Venn

Een collage van onze 'Duitse' avond

Het is dinsdag 18 juni 2024, nog geen 8,5 minuut over 19:00 uur wanneer ‘ome Geert’ mij de opdracht geeft (nou ja, het kwam op mij over als een soort verplichting) om een verslag te schrijven van deze glibberige, meer-dan-verslagwaardige, zomeravondloop rondom het Zwillbrocker Venn. Ik zeg wel zomeravondloop, maar het leek meer op een herfstloop; het water kwam met bakken uit de lucht en ook de zandpaden waren door de hevige regenval al omgetoverd tot modderpoelen.

Aangezien mijn getalenteerde verslagschrijvende vader afwezig was, heb ik de pen erbij gepakt om jullie in een “zo kort mogelijk” verslag mee te nemen door deze avond. Eigenlijk is het ook best een eer, om op de site van ‘ome Geert’ een verslag te mogen schrijven vanuit mijn perspectief als jongste telg van de groep. Want laten we eerlijk zijn, eigenlijk was het vanavond een soort bejaardensoos, waar ik samen met Paula over moest waken. Want al die boomstronken en glibberige paadjes waren voor die oude botten niet veelbelovend.

We gaan even terug naar het begin van de avond. Afgesproken was om stipt 18:30 uur te verzamelen bij het clubgebouw van AVA, waar een aantal mede AVA-janen de rol van taxichauffeur op zich hadden genomen en ons richting het Zwillbrock wilden rijden. 18:31 uur: het wachten was op de ervaren trailers André en Henrie. Grote praatjes tijdens de ‘verharde’ duurlopen, maar als het op een semi-lokale trailrun aankomt zijn ze nergens te bekennen. Dubieus als je het mij vraagt…

Het was voor hen een uitermate geschikte mogelijkheid om na de 105 kilometer van afgelopen weekend de spierpijn uit de beentjes te lopen. Maar goed, dan maar zonder deze praatjesmakers op weg naar de startlocatie.

Ik had zelf het geluk dat ik bij Henk (alias Henk Depay) in de auto mocht plaatsnemen, samen met Gerrit-Jan en Ingrid. Henk loopt voorop in de mode-trends kan ik je vertellen. Met zijn gespierde lichaam en modieuze zweetband om het hoofd, heeft hij wel wat weg van Memphis. Waar de band van Memphis tegen zweetdruppels fungeert, droeg Henk hem hoogstwaarschijnlijk tegen de regen.

Gedurende de autorit in de bolide van Henk, vlogen de citronella-aroma’s je om de oren. Ik dacht in eerste instantie dat Henk een Wunder-Baum citronella-geur in de auto gehangen had, maar het was onze Ingrid die de beentjes met anti-muggenspray had ondergespoten… Wat een lucht! Om misselijk van te worden.

Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats was het wachten op de andere lopers. We werden bij aankomst al luidkeels ontvangen door de welbekende hoofdtrainert van de B-groep, Marco van Rijs. Hij poetste, volledig in matchend sporttenue, de laatste zandkorrels van zijn MTB (wat overigens nergens voor nodig was met dit weer) en pakte zijn Zwarte Cross petje uit de auto. Opvallend waren de schoenen die hij aan zijn voeten had. Hij noemde ze ook wel “parenschoenen”. Je moet het zien als een soort paardrijlaarzen, zonder beenstuk. Geen gezicht op de fiets, maar een beetje grip had hij wel nodig tijdens de tocht. 

18:55 uur: de groep was compleet, dus Marco kon beginnen met zijn startpraatje. Dit doet hij wekelijks voor de training om de lopers te enthousiasmeren over de route die hij voor ogen heeft, complimenten te geven aan de lopers die er wél zijn (die kon je net niet op 2 handen tellen, droevig hoor…) en belangrijke zaken te bespreken. Hij wees ons ditmaal onder andere op een wondermiddel dat hij mee had genomen om muggen te bestrijden. Hoe misselijk ik werd van het spul dat Ingrid op haar benen had gespoten, hoe overtuigender Marco vertelde dat je zonder muggenspray het veen niet levend uit zou komen. Dus heb ik me door die oude lui toch weer om laten praten. De geur van deze spray was nog veel heftiger, dus de rest van de groep gierde het natuurlijk weer uit.

19:00 uur: Tijd om te vertrekken. Het doel van deze loop in het Zwillbrock was om -naast de mooie natuur en (on)bekende zandpaadjes- ook flamingo’s te spotten. We waren nog geen kilometer onderweg of de paadjes bleken toch wel heel wat glibberiger te zijn dan onze trainert voorzien had. Dit zorgde ervoor dat er naast wat gedribbel, ook met enige regelmaat stukjes gewandeld werden. Na 1,5 kilometer maakte Ingrid een bijzonder hard geluid, moest de hele groep in de ankers en stonden we binnen no-time stil. Er leek iets vreselijk mis te gaan en niets was minder waar; we moesten stoppen voor een pad (of kikker?) die in slakkentempo over het pad sprong. Fieuw… die heeft het overleefd.

Na 2 kilometer kwamen we bij een vlonder aan. In het verleden is hier weleens een groepsfoto geschoten, dus zo origineel als we zijn, moest er precies op deze plek ook weer een herinnering voor het archief gemaakt worden.

Na een paar kilometer door moerassig en glibberig gebied gelopen te hebben, was het tijd om meer van de omgeving te zien dan alleen het zandpad. Ik benoemde in de groep dat er niet vergeten moest worden om je heen te kijken en te genieten van de omgeving. Gerrit-Jan volgde mij door wat links en rechts rond te kijken. Drie keer raden; Gerrit-Jan lag in een mum van tijd op zijn snufferd. De kleding hield het niet droog en de modder droop langs zijn benen. Gelukkig geen pijn, dus we konden er om lachen. De route zette zich voort, maar af en toe was het wachten op onze trainert, die met zijn MTB weer vastzat in het moeras, Geert die lood in zijn benen had en wat meters achter ons aan ploeterde of plaspauzes die moesten worden ingelast. Eigenlijk schoot het voor geen meter op, maar de sfeer zat er zeker in!

De laatste kilometers van de route braken aan. Ondanks dat André Balke al 15 keer bijna onderuit was geslagen, leek de schade mee te vallen. Totdat ‘Henk Depay’ een boomwortel over het hoofd zag en buikschuivend de modderplassen bereikte. Zelfs zijn hoofdband werd ondergedompeld in modder en hield het niet schoon. Arme Henk…

Met modder op zijn benen, bloederige knieën en vlekken op zijn zweetband stond hij weer rechtop. Een paar meter verder leek André Balke toch na al die keren een misstap te hebben gemaakt; ook hij lag languit op de grond. Vlak voor we het einde naderden kwamen we aan bij een uitkijkplek, vanwaar je flamingo’s zou moeten kunnen spotten. Het was een behoorlijke afstand, dus waar een aantal medelopers -waaronder Paula en Ingrid- bluften dat ze al wel 10 flamingo’s hadden geteld, kwam ik niet verder dan een zwerm witte stipjes met een tweetal vleugels. Ik kan me niet voorstellen dat je daar een flamingo uit hebt kunnen halen…

De route werd vervolgd waarna we even na achten weer aankwamen op het startpunt. Ik dacht geen flamingo gespot te hebben, totdat er wel een heel bijzonder exemplaar over de parkeerplaats huppelde. In de kleur van een flamingo en met een muggenmepper in de hand… Een (zomer)avondloop vol obstakels, met een hoop gezelligheid en een toporganisator op de fiets!

Bijzijn is meemaken, dus je weet wat je als loper te doen staat in 2025!

Julia Roos

Foto's en uitslagen van de Survival Run in Harreveld

Deelnemers bij één van de hindernissen

Klik op de links vor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

deel 3

deel 4

deel 5

deel 6

deel 7

deel 8

deel 9

uitslagen

site organisatie

AVA'70 vrijwilligers zijn echte clubhelden

Paul Eijkelkamp en Hans Hartemink

Het grote peloton vrijwilligers waar AVA`70 uit kan putten, verrichtte in de 1e week van juni een huzarenstukje. In een tijdsbestek van nauwelijks 4 dagen stonden er immers 2 grote wedstrijden op de kalender.

Op zaterdag 1 juni was het om half 9 in de ochtend al gezellig druk op de Markt. De eerste vrijwilligers meldden zich en stonden klaar om de handen weer flink uit de mouwen te steken. De uitdaging was groot, want het centrum van Aalten moest in een aantal uren omgetoverd worden tot een heuse hardlooparena. De GTM-loop is een populaire wedstrijd en er hadden zich al een record aantal deelnemers ingeschreven voor deze 22e editie. In sneltreinvaart werden de honderden dranghekken op hun plek gezet en volgehangen met spandoeken van de sponsoren. Ja, geen wedstrijd is mogelijk zonder financiële en materiele ondersteuning van tientallen bedrijven. Vervolgens werd de finishboog geplaatst en langzaam maar zeker kreeg het prachtige hardloopparcours in het hartje van het dorp gestalte. Overal liepen vrijwilligers rond en iedereen kende zijn opdracht. Passerende dorpsgenoten spraken hun grote waardering uit voor de geweldige inzet van de AVA-janen. Inmiddels werd ook het secretariaat ingericht en ook hier was een strakke organisatie zichtbaar en de dames hadden er zin in. Logisch natuurlijk, want de honderden deelnemers die langs zouden komen, zorgen altijd weer voor veel sfeer en gezellige drukte.

Rond een uurtje of 3 begon het op de Markt al voller te lopen met atleten en jeugdige dravertjes. De spanning begon ook bij de organisatie wat toe te nemen al was dit eigenlijk overbodig, want alles liep eigenlijk voortreffelijk. Iedereen was er, de medailles en bekers werden klaargezet, terwijl het podium nog vlot even een poetsbeurtje kreeg. Ook in de finishstraat waren al verschillende vrijwilligers in de weer, want na de wedstrijd staat er ook nog het een en ander te gebeuren. De eerste wedstrijd stond even voor half 5 op het punt van beginnen, toen ook de diverse verkeersregelaars het sein op groen gaven, dus kon het prachtige hardloopfeest van start gaan. Over de wedstrijden kunnen we kort zijn: voortreffelijke prestaties, schitterende winnaars op het podium en veel, heel veel lachende gezichten na de finish. Van deelnemers, maar ook zeker van de vrijwilligers, die hiermee loon naar werken kregen!!!!

Nadat de laatste atleet de finish was gepasseerd en de huldigingen hadden plaatsgevonden, begon het opruimen en ook dit is natuurlijk weer een flinke operatie. Echter i.p.v. 50 vrijwilligers stonden er nu wel een stuk of 70 klaar om de organisatie terzijde te staan. Het mooie was, dat het niet alleen eigenleden, maar ook sympathisanten, die de handen eens flink uit de mouwen staken. In een razend tempo werd de hardlooparena ontmanteld en het centrum van Aalten weer teruggebracht in de oude staat. De clubhelden lieten zich werkelijk van hun allerbeste kant zien en dat wekte veel bewondering van de aanwezigen op de bomvolle terrassen. In exact 1 uur en 8 minuten was de megaklus geklaard….. hoe mooi is dat?? 

Nauwelijks 4 dagen later stond de volgende wedstrijd van AVA`70 al op de hardloopkalender, namelijk de Alfa Grachtenloop. Het hele circus werd derhalve weer opgebouwd in het vestingstadje in en rond het Grachthuys. Wederom werden er tientallen vrijwilligers ingeschakeld om de nodige hand- en spandiensten te verrichten. En ja hoor…. ze waren er weer in grote getale! De pensionado gingen al vroeg in de ochtend aan het werk om het parcours op te bouwen en in de loop van de dag werd de groep clubhelden groter en groter. Met inzet van velen werd ook de eerste Zomeravondloop van 2024 in het sfeervolle Bredevoort een geweldig succes met een deelname van 400 atleten, afkomstig uit de hele regio. De vrijwilligers van AVA`70 hebben zich tijdens de GTM-Loop en de Grachtenloop begin juni op alle fronten van hun allerbeste kant laten zien. Namens de 1468 atleten aan de wedstrijden voor deze Clubhelden een hele diepe buiging! (FR)

Rob Jansen

Johan Assink

Aankondiging van de GUV Walfortloop in Aalten

Dinsdagavond 9 juli aanvang 19.00 uur

Op dinsdag 9 juli a.s. organiseert AVA`70 de GUV Walfortloop. De wedstrijd met start en finish op het atletiekcomplex van de club kent een lange traditie en is de 2e zomeravondloop van dit jaar. De GUV. Walfortloop is voor de regionale atleten die (nog) niet op vakantie zijn, een prima gelegenheid om de vorm te testen. Voor sportieve toeristen in de omgeving vormt de prestatieloop een mooie uitdaging om de hardloopschoenen aan te trekken en in actie te komen.

Aanvang wedstrijden:

Jeugdloop 1 km 19:00 uur

Jeugdloop 2 km 19:15 uur

5km en 10Km Run 19:45 uur

Prijsuitreiking jeugd 19:45 na de start van de 5km en 10km.

Prijsuitreiking 5km en 10km na laatste binnenkomst van 10km deelnemers.

Voorinschrijven voor de GUV Walfortloop is vanaf heden mogelijk op de volgende site.

Na inschrijving is mogelijk op de wedstrijddag, vanaf 18.00 uur in het clubhuis van AVA`70 tot 10min voor de te lopen afstand.

Kosten: zijn € 3,50 voor de deelnemers aan de 1 en 2 kilometer, terwijl de lopers en loopsters aan de 5 en 10 kilometer € 7,00 betalen.

De organisatie stelt bekers beschikbaar voor de nummers 1, 2 en 3 bij de verschillende afstanden. Daarnaast ontvangt elke deelnemer een medaille bij binnenkomst.

Wat je moet doen na je training

Tijdens een rondje van een kilometer of zeven verbranden de meeste mensen zo'n 500 calorieën

Als het rondje er eenmaal op zit, dan weten te veel lopers niet meer wat ze moeten doen. Adviezen wat je dan zou kunnen doen.

De meeste atleten weten vrij goed wat ze voor hun training moeten doen. Nee, je moet vijf minuten voor vertrek geen bord vol pasta eten. Van melkproducten kun je lopersslijm krijgen. Je doet de juiste kleding en de goede schoenen aan. Een ook een warming-up is aan jou wel besteed. Maar zit dat rondje er eenmaal op, dan weten te veel lopers niet meer wat ze moeten doen. Tijd om daar verandering in te brengen.

Voor een groot gedeelte van ons hardlopers gaat het zo. Je rent je rondje en perst er de laatste paar honderd meter tot de voordeur nog een eindsprint uit. Met een kop als een boei, een zeiknatte rug en een hartslag van 200 plof je op de bank om daar de rest van de avond niet meer van af te komen. Je hebt nog net de puf om ‘dank je’  te zeggen als je geliefde je een ijskoud biertje aangeeft.

Sorry, maar dat kan echt veel beter. Om te beginnen met die eindsprint. Heel goed dat je die doet. Dat geeft lekker veel voldoening. Maar plan ‘m in het vervolg een kilometer eerder (en maak desnoods je rondje een stukje langer om toch het benodigde aantal kilometers te halen). Hijg lekker uit en laat je hartslag zakken. Zodat je daarna in een heel rustig tempo uit kunt rennen richting voordeur. Daarmee geef je je spieren de cooling down die ze verdienen.

En als je dan thuis bent, laat dan die bank even voor wat ie is. Ben je echt van plan om je lichaam een plezier te doen, knal dan door met een serie rompverstevigende oefeningen (vliegtuigje, wat buikspier- en heupoefeningen). We kunnen het niet genoeg zeggen, maar blessurevrij lopen doe je met een sterke romp. Daarna is het douchen en omkleden.

Als je dan op de bank ligt uit te dampen is het belangrijk om je energie op een goede manier aan te vullen. Denk kwark, denk noten en denk (gedroogd) fruit. Mocht dit je te gezond zijn dan is er hoop. Er zijn toplopers die zweren bij een goed glas chocolademelk na het rennen. En ja, ook volgens sommige wetenschappers zou dit te perfecte drank zijn na het lopen.

Drink dus goed en eet verstandig, maar let op. De meeste lopers overschatten het aantal calorieën dat ze hebben verbrand schromelijk. Na een half uurtje rennen trekken ze de koelkast en voorraadkast leeg omdat ‘ze toch gesport hebben’. Helaas, zo werkt het niet. Tijdens een bescheiden rondje van een kilometer of zeven, verbranden de meeste mensen zo’n 500 calorieën. En dat heb je er zo weer aan gegeten. (bron)

Verschil tussen een fartlek-, tempo- en intervaltraining?

Interval-, fartlek- en tempotrainingen: 3 belangrijke trainingsvormen, maar wat is het verschil eigenlijk?

In hardloopschema's en trainingen kom je diverse trainingsvormen tegen. Maar wat is precies het verschil tussen fartlektraining, tempotraining en intervaltraining? Runner's World legt het uit: 

 

Fartlektraining 

Fartlektraining. Dat is niet alleen een grappig woord; het is ook leuk om te doen. Fartlek is Zweeds voor ‘snelheidsspel’ (oftewel ‘vaartspel’), en dat is precies wat het is. In tegenstelling tot tempowerk en interval is fartlek ongestructureerd. Je snelheid wisselt steeds van gematigd naar snel naar rustig, wat je maar wilt. Na een warming-up speel je met je snelheid door steeds korte stukken te versnellen (tot die boom, tot dat verkeersbord) en daarna weer rustig aan te doen tot je hersteld bent. Het is leuk om in een groep te doen. Iedereen kan dan een poosje de leider zijn die bepaalt hoe er van tempo en duur wordt gewisseld. Op die manier heb je ook een mentale training, want soms is het stevig doorbijten om je loopmaatjes bij te houden zonder dat je weet wat ze precies gaan doen. Het doel van het vaartspel is om vrij te bewegen zonder klok of plan, met een hogere intensiteit dan een duurloop. 

Pluspunt van deze training: een stressvrije training die lichaam-geestbewustzijn, kracht en uithoudingsvermogen bevordert. 

Tempotraining 

Tempotrainingen zijn als een stroopwafel. De warming-up en de cooling-down zijn als de twee koekjes, en de stroopvulling heeft de vorm van een training op of net boven je anaerobe drempel (het punt waar de verzuring toeslaat). Dit is het inspanningsniveau dat net buiten je comfortzone ligt – je kunt jezelf stevig horen ademen, maar je hapt niet naar lucht. Als je gemakkelijk kunt praten zit je niet in de tempozone, en als je helemaal niet kunt praten zit je er boven. Het moet dus een gemiddeld inspanningsniveau zijn, waarbij je wel kunt praten maar niet heel gemakkelijk. De loopsnelheid in km/uur is geen effectief criterium om dat tempo te bepalen. Er zijn immer veel variabelen die van invloed zijn op de snelheid rondom de anaerobe drempel. Denk daarbij aan de temperatuur, warmte, wind, je vermoeidheid en het terrein. Let dus ook op je gevoel en je ademhaling. 

Pluspunt van deze training: een verbeterde anaerobe drempel waarmee je sneller op een lager inspanningsniveau kunt lopen. Het bevordert je focus, tempohardheid en mentale kracht. 

Intervaltraining

Intervaltrainingen bestaan uit korte, intense inspanningen gevolgd door eenzelfde of iets langere hersteltijd. Je loopt bijvoorbeeld, na een warming-up, twee minuten op een hoog inspanningsniveau, gevolgd door twee tot drie minuten rustig joggen of wandelen om op adem te komen. In tegenstelling tot tempotrainingen loop je bij interval wel in het rood, op een inspanningsniveau waarbij je hapt naar adem en de seconden telt tot je mag stoppen. Het geheim zit hem in het herstel, dat stelt je in staat om de volgende interval weer stevig aan te zetten en de hele intervaltraining moe maar niet volledig uitgeput te voltooien. Net als bij de andere trainingen zal je lichaam zich aanpassen en sterker worden tijdens de hersteltijd. 

Pluspunt van deze training: je gaat er zuiniger van lopen en het bevordert je wedstrijdvorm. Je uithoudings- en doorzettingsvermogen nemen toe. Veel plezier met trainen! (bron)

Wil jij afvallen? Train dan in de ochtend

Veel lopers trainen echter vooral om hun eigen prestaties te verbeteren

Trainen kun je de hele dag door doen, maar wat is de beste tijd om een rondje hard te lopen? Dat hangt volledig af van de doelen die jij hebt. Heb je last van de wintertijd die afgelopen is ingegaan? Dan is het slim om ’s middags te lopen. Maar als je wat kilo’s wilt afvallen, is het juist beter om ’s ochtends te lopen. Veel lopers trainen echter vooral om hun eigen prestaties te verbeteren.

Misschien wil je ooit een marathon lopen, misschien wil je je persoonlijk record op de halve marathon verbeteren of misschien wil je ooit eens een echt snelle tien kilometer lopen. Als jij zo’n loper bent, iemand die zijn of haar prestaties wil verbeteren, maakt het niet heel erg veel uit op welk tijdstip je gaat trainen. Wel is het belangrijk dat je in dit geval regelmaat inbouwt. Routine. Probeer je trainingen altijd rond hetzelfde tijdstip in te plannen en stem daar je eetgewoonten op af. Leef zo regelmatig mogelijk.

Een andere grote groep lopers traint vooral om af te vallen. Hardlopen is natuurlijk een ideale manier om die overtollige kilo’s kwijt te raken. Behoor jij tot die groep, dan is het verstandig om ’s ochtends te trainen. Als jij voor het ontbijt een rustige of matige training afwerkt, zal je zien dat je vervolgens minder honger hebt en dus ook minder eet. Daarnaast verbrand je gedurende de dag meer calorieën. En dan is het ook nog eens zo dat als je zo gezond aan de dag begint, het makkelijker wordt om later op de dag gezondere keuzes te maken.

Nog een groep lopers die er verstandig aan doet om in de ochtend te trainen, is de groep lopers die traint om daardoor beter te kunnen slapen. Als je vroeg in de morgen je hardloopschoenen aantrekt, hebben je hersens direct door dat je wakker bent. Een mooie prikkel voor het begin van de dag. Daardoor zijn je hersens dus eerder actief en zullen ze in de avond eerder een signaal geven dat je moet gaan slapen. Daarnaast zal je bloeddruk dalen na een workout in de ochtend, dus zal je in de avond eerder een dipje krijgen. En dus verlangen naar je bed.

Wanneer je sterker wil worden door hard te lopen, raden we je aan om in de late namiddag of in de vroege avond te gaan trainen. Dankzij het hormoon testosteron heb je tussen 2 uur ’s middags en 6 uur ’s avonds de meeste energie. Dat merk je meteen terug tijdens je training. Omdat je lichaam dan ook nog eens de hoogste temperatuur heeft, voel je je sterker en flexibeler en zullen je longen beter werken. Ideaal voor een goede prestatie.

Heb jij last van de wintertijd die is ingegaan en is je slaapritme in de war? Probeer dan rond 1 uur ’s middags een rondje te gaan lopen. Je interne klok wordt op die manier het best gereset en dus zal je ook weer sneller rond de normale tijd kunnen slapen. (bron)

Wanneer moet je compressiekousen dragen?

Wil je je compressiekousen het liefst dragen tijdens een intensieve training of liever na het trainen om het herstel te bevorderen? Het maakt in ieder geval niet uit, want in beide gevallen heeft het een gunstig effect

Tegenwoordig zie je ze overal, want compressiekousen worden steeds populairder. Maar wanneer moet je ze dragen? De ene loper draagt ze tijdens het lopen, de ander draagt ze het liefst na een intensieve training om het herstel te bevorderen. Maar hoe zit dat nou precies?

Er zijn geen exacte regels wanneer je compressiekousen moet dragen. Sommige lopers dragen ze graag tijdens het lopen om de circulatie in hun kuit- en onderbeenspieren te verhogen. Voor anderen kunnen de sokken ongemakkelijk voelen of vinden ze de kous te warm.

Maar een ding is zeker; compressiekousen moeten goed aangesloten zitten, anders heeft het geen nut. Het is goed als je wat druk voelt en de sokken een afdruk op je huid achterlaten. Maar ze moeten niet zo strak zitten dat het pijn doet. Daarnaast is de stof ook van belang.

Blessures

Het is gebleken dat het dragen van compressiekousen veel voordelen heeft voor verschillende blessures. Voornamelijk scheenbeenklachten (shinsplints), spierkramp, achillespeesklachten en doorbloeding klachten.

Prestaties

Daarnaast kan het dragen van de kousen een bevorderende werking hebben voor de pompfunctie van het hart.Tijdens lichaamsbeweging stroomt het bloed door de onderbeenspieren terug naar het hart en wisselt het bloed onderweg afvalstoffen in voor voedingsstoffen en zuurstofrijk bloed. De kousen ondersteunen deze werking, omdat het dragen van de sokken zorgt dat je de afvalstoffen makkelijker afgevoerd worden. Hierdoor blijven er minder afvalstoffen achter in je onderbenen, waardoor de spieren goed kunnen blijven werken.

Dit bleek ook uit een onderzoek onder 21 recreatieve hardlopers in 2009. Ze voerden een maximale inspanningstest uit zonder en met compressie kousen. De totale tijd van de inspanningstest was aanzienlijk hoger met compressiekousen, ook lag de anaerobe drempel op een hogere snelheid (14.11 vs 13.9 km/u) met de kousen. Uit een ander onderzoek bleek dat deze verbeteringen niet konden worden verklaard door een verschil in hartslag, slagvolume, hartminuutvolume of zuurstofopname tijdens inspanning.

Herstel

Maar het heeft ook voordelen om de sokken na het lopen te dragen. Onderzoek bij recreatieve sporters laat zien dat ze minder spierpijn ervaren na een 10 kilometer training als zij gebruik maken van compressiekousen met afnemende druk. Dit is mogelijk te verklaren door een verminderde stijging van het enzym CK wanneer gebruik wordt gemaakt van de kousen. CK is een enzym dat nodig is voor het herstel na hoog intensieve inspanning en wordt gerelateerd met spierschade.

Dus wil je je compressiekousen het liefst dragen tijdens een intensieve training of liever na het trainen om het herstel te bevorderen? Het maakt in ieder geval niet uit, want in beide gevallen heeft het een gunstig effect. (bron)

Verslag van de 15e Keppelrun in Hoog Keppel

Veel animo voor de Keppelrun

Record aantal deelnemers geniet van hardloopwedstrijd in bosrijke omgeving

Nog nooit eerder had de Keppelrun een deelnemersaantal van 1.000 bereikt. Dus toen dat een paar dagen voor de start was gehaald, was dat al een mijlpaal. Uiteindelijk kon de vijftiende editie zelfs rekenen op 1372 deelnemers, een ongekend hoog aantal. “Geweldig zoveel animo en vooral fijn dat alles weer goed is verlopen”, vertelt voorzitter Rob Meenhuis na afloop.

Tot in de late uurtjes is er zaterdagavond door een deel van de 112 vrijwilligers nog doorgewerkt om alles voor te bereiden om de wedstrijd van zondag 9 juni in goede banen te leiden. Want deelnemers konden zich tot en met zaterdagavond 23.59 uur nog opgeven en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. “In de laatste uren voor de sluiting is er nog veel ingeschreven. Dat betekent dat we extra startnummers en chips moesten regelen en coderen voor de juiste tijdregistratie. Daarna moest elk startnummer in een envelop zodat het klaar ligt om aan de deelnemers zondagochtend te overhandigen. Maar dat werk hebben we er graag voor over. Zo’n hoog aantal deelnemers is geweldig”, zegt Meenhuis tevreden.

De Keppelrun biedt afstanden aan van 500 meter voor kinderen van 4 en 5 jaar, 1 kilometer voor de jeugd van 6 tot en met 12 jaar, 2,5 kilometer, 5 kilometer en 10 kilometer. Er was vooral veel animo voor de 5 kilometer. Het parcours van die afstand loopt deels over de Keppelse golfbaan en op sommige plekken langs een smal stuk. “Als je daar met bijna 600 deelnemers tegelijk over heen loopt, kan dat voor vertraging zorgen”, schetst Meenhuis een mogelijk probleem. “Daarom hebben we de start anders aangepakt en met startblokken gewerkt: de snelste 100 lopers mochten eerst vertrekken en dan iedere halve minuut later weer 100 deelnemers. Zo liep het op de golfbaan ook op het smalle stuk goed door. De deelnemers reageerden hier gelukkig heel positief op. Uiteindelijk is dit voor iedereen ook veel prettiger lopen.”

Naast de andere opzet bij de start van de 5 kilometer was er dit jaar ook een nieuwe hoofdsponsor bij de 2,5 kilometer en werd de Keppelrun voor het eerst met een drone in beeld gebracht. “Vooral op de golfbaan leverde dat hele mooie beelden op”, weet Meenhuis al te vertellen. De organisatie van de Keppelrun doet er in de aanloop naar de wedstrijd veel aan om de run te promoten. Zo wordt er onder andere op basisscholen in de omgeving van Hoog-Keppel met een flyer reclame gemaakt, worden atletiekverenigingen aangeschreven, is er veel aandacht in de media en staan er grote spandoeken langs de weg. Daarnaast denkt voorzitter Meenhuis dat mond-tot-mondreclame ook niet moet worden onderschat, want deelnemers komen uit het hele land. “Sowieso is hardlopen bij een steeds grotere doelgroep een populaire sport. Na corona zijn meer mensen de sport gaan beoefenen en ook steeds meer jongvolwassenen die hun conditie op peil houden in de sportschool houden daarnaast van hardlopen. Bovendien was het weer heel gunstig: Niet al te warm, weliswaar wat wind, maar geen regen. Wij kijken met een heel goed gevoel terug op deze vijftiende editie.” (bron)

Aankondiging van de 11e Overbetuweloop in Elst

De flyer van de Overbetuweloop

Zondag 16 juni vindt in Elst de 11e editie van de Overbetuweloop plaats met jeugdlopen over 400 en 800 meter (Rondje Bol). Voor volwassenen staan de 5 kilometer en 10 kilometer op het programma op een supersnel, gecertificeerd, parcours.

Start en finish zijn in het centrum van Elst. De routes lopen door het buitengebied en voor een deel langs de mooie Linge.

Meer informatie, bijvoorbeeld over de vervroegde starttijden (ivm de temperatuur), en inschrijven via de website, www.overbetuweloop.nl

Foto's van de Bjorg Nutrition ZudRun in Beek

Een deelneemster op één van de hindernissen

Klik op de links voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

deel 3

deel 4

deel 5

Verslag van de Obbinkrun in Winterswijk

Sandra Wassink

Snelle rechtsback Te Bogt geeft hardlopers het nakijken

WINTERSWIJK - Raun te Bogt en Sandra Wassink hebben zondag de hoofdafstand van de Obbinkrun op hun naam geschreven. Beiden passeerden onbedreigd de finishlijn van de 10 kilometer. De jaarlijkse prestatieloop van AV Archeus werd ditmaal gedomineerd door ruim tweehonderd scholieren van het Gerrit Komrij College die zich, veelal voor het eerst in hun leven, aan twee of vijf kilometer rennen waagden.

De zege van Beltrumer Raun te Bogt op de 10 km was verrassend, omdat zijn eerste sport niet hardlopen maar voetballen is. De rechtsback van vierdeklasser Vios Beltrum snelde naar een mooie 37.09, een minuut voor Stefan Wielers uit Bad Bentheim. Marcel te Winkel redde de eer voor het organiserende Archeus met een derde podiumplek. Winnaar Te Bogt keek met een goed gevoel terug op de loop: “De eerste kilometers kon ik me nog optrekken aan de snelste 5 km-lopers, maar toen die afsloegen bleek ik ineens helemaal alleen te lopen. Gelukkig kon ik mijn tempo van 3.40 per kilometer goed vasthouden.”  Te Bogt (22) was een week eerder nog vierde geworden op de 5 km van de Eiberrun in 17.17 en is inmiddels begonnen met trainen bij Archeus. “Voetballen blijft mijn hoofdsport, maar buiten het seizoen is lopen hartstikke leuk.“

Sandra Wassink van Archeus had weinig tegenstand te dulden op haar 10 km. “Maar het liep niet lekker. Ik voelde wat spanning op mijn hamstring en heb onderweg nog even gerekt, al hielp dat amper. Gelukkig kon ik mijn overwinning van vorig jaar wel prolongeren.“  De Meddose begint volgende maand met haar voorbereiding op de marathon van New York op 3 november. “Dat wordt dan mijn zevende. Ik heb ze allemaal binnen de 3,5 uur gelopen, maar mijn persoonlijke record van 3.14 zal ik daar denk ik niet verbeteren. Daarvoor is het parcours in New York te lastig. Ik ga daar vooral voor de beleving naartoe.”

De 5 km werd een prooi voor Fabian Bos van Iphitos uit Losser in 17.14 en Martine Middelbrink uit Megchelen in 22.55.

GKC enthousiast over grote deelname scholieren aan Obbinkrun

Onder de 320 deelnemers was het Gerrit Komrij College hofleverancier met ruim tweehonderd scholieren. Alle brugklassers liepen verplicht mee als onderdeel van een beweegproject en zo’n dertig andere scholieren gingen de uitdaging van een 2 of 5 km vrijwillig aan. Docent lichamelijke oefening Alwin Hendriksen toonde zich ‘heel enthousiast’: “Mooi om zoveel jongeren in beweging te krijgen en prachtig dat ze via Archeus kde kans kregen om kennis te maken met een groot sportevenement. Ik hoop dat dit een goed vervolg krijgt en dat het sowieso ook volgend jaar voor de brugklassers in het programma blijft.“

Raun te Bogt

Uitslagen van de Obbinkrun in Winterswijk

Theo Stronks

Uitslagen AVA'70 leden en Aaltenaren

1 kilometer: Loek Meinen 5.03 min

2 kilometer: Fiep Mienen 8.48 min, Isa Lammers 9.49 min

5 kilometer: Luuk te Brake 17.47 min, Thom Berkelder 19.19 min, Jesse Hoenderboom 20.36 min, Niels Venema 21.51 min, Ilse Luijmes 23.23 min, Eric Demkes 23.40 min, Ryan Demkes 23.43 min, Wim Rensink 24.38 min, Rob Berkelder 25.05 min, Theo Stronks 28.42 min, Ellis Jansen Eupe 34.15 min

10 kilometer: Henk Mengers 49.06 min, Gerben Duenk 50.32 min, Wendy Holkenborg 62.59 min

Klik op de link voor alle uitslagen

uitslagen

site organisatie