Leden crew AVA`70 blijken geweldige campingarchitecten

De groep vrijwilligers van AVA'70

De organisatie van de Zwarte Cross heeft de vrijwilligers van AVA`70 altijd bijzonder hoog zitten. De geelhemden worden dan ook nooit ingezet voor onnozele klussen als toiletbeheer of broodjes snijden voor de crew, maar krijgen vaak een zeer verantwoordelijke taak. Uiteraard was dat bij de editie dit jaar ook weer het geval….

Op donderdagmorgen om 06.51 uur meldde zich de eerste groep vrijwilligers van AVA`70 bij het terrein van het 4-daagse muziek en feestspektakel in Lichtenvoorde en gelijk gingen alle deuren open en kon de club zich voor gaan bereiden op een nieuwe, maar vooral uiterst belangrijke taak. Het gemêleerde gezelschap hees zich in een groen T-shirt en wandelde rustig naar de dependance van het gemeentehuis om zich te laten instrueren. Eerst de kennismaking met wijkhoofd Jacqueline, vervolgens ging het naar Klaas, die ons doorverwees naar Jan, om uiteindelijk bij Sjaak terecht te komen. De opdracht voor deze ochtend was luid en duidelijk: de voertuigen die binnenkomen, laten jullie strak tegen het lint parkeren met de deur naar de binnenzijde van het veld. Tentjes ervoor zijn mogelijk, maar de veiligheidslijnen zijn heilig. Het allerbelangrijkste is, dat jullie de baas zijn, geen discussie voeren, maar daarbij wel ten allen tijde de Achterhoekse vriendelijkheid als handelsmerk inzetten. Nou hoe simpel kan je klus zijn???

Exact om 08.00 uur werd de camping geopend en dit gebeurt traditioneel met een portie vuurwerk dat wordt afgestoken. Na de keuring van de voertuigen rollen de eerste sleurhutten onze kant op. Kleurig en veelal opgeleukt met schitterende en alleszeggende spreuken. Maar de kans dat ze de ANWB-keuring doorkomen is niet zo erg aannemelijk. Dat was al heel snel duidelijk. De inzittenden van de auto`s waren letterlijk en figuurlijk ontzettend goed gemutst en kwamen werkelijk overal vandaan. Volgens de strak gemaakte afspraken werd er door de AVA-janen gehandeld en het liep vanaf het begin gelijk als de gesmeerde bliksem. Geen gemaar en gezeur, wel een hoop vrolijkheid en de karavaan 1 sterren-onderkomens werden keurig naar de plek gedirigeerd. Sjakie kwam af en toe even polshoogte nemen, maar had al snel in de smiezen dat hij een heel gemakkelijke ochtend zou gaan hebben, want zijn volgelingen hielden zich keurig aan de regels. De eerste totaal verbouwde touringcar kwam aan rollen en de woordvoerder stapte uit om even te overleggen of het mogelijk was om een zeer prettige plek te krijgen. De Brabander had een vrolijke praat en er werd besloten om samen een plan te smeden, in ruil voor een bak koffie. Nou, de deal was snel gesloten en de Brabanders waren zielsgelukkig met hun stekkie, waar de zon de hele dag lekker binnenkwam en de aanwezige douche voor weinig overlast bij de buren zou gaan zorgen.

Ja soms voelden de AVA-leden zich net architecten. Slaapkamers moesten niet te dicht bij elkaar zijn i.v.m. mogelijke overlast, de terrasjes moesten op het Zuiden gericht zijn en groepen van meerdere sleurhutten wensten een strategische opstelling, zodat een kringgesprek of een potje rummicub gemakkelijk gespeeld kon worden. Voor de rest was het duurzaamheid troef op de camping. Geen gas en elektriciteit, water op afstand en ook het riool lag op honderden meters afstand. Back to basic dus, maar dat was wel het laatste waar de campinggasten zich druk om maakten, want de eerste bierblikken werden vlotjes losgetrokken en waarom ook niet, want het was inmiddels al 10 voor 10. De gezelligheid voerde overduidelijk de boventoon en ook voor team AVA`70 was het zo volop genieten geblazen.

Even voor het middaguur kwam er ineens een schoonheid aantippelen op hoge hakken. Laten we haar voor het gemak even Marijke noemen. De goedlachse dame met skitterend rood krullend, zelfs dansend haar en een fleurig jurkje om het ranke lijf, liet weten dat haar Dirk eraan kwam met zijn luxe camper en dat de groep in totaal uit 3 voertuigen zou bestaan. Alle alarmbellen gingen gelijk rinkelen, want de “by far” allerbeste spreekstalmeester van Oost-Achterhoek was in aantocht. En laat Dirk Vreman nou toevallig een ontzettend lieve clubgenoot van ons zijn, dus hier moest even serieus werk van gemaakt worden. Zijn allervriendelijkste vrouwtje vroeg ook nog of we een beetje aardig voor hem wilden zijn, want de kans was vrij aannemelijk dat dit wel eens het allerlaatste moment zou kunnen zijn, dat er een zinnig gesprek mogelijk was en dat voor een dagje of 4, 5. Breedlachend en volop toeterend kwam de burgemeester van de Heelweg aanrijden en de begroeting was, zoals we van hem gewend zijn, buitengewoon vriendelijk. Met alle egards werd het trio voertuigen naar een werkelijk voortreffelijk plekje gedirigeerd en daar was het vriendengroepje maar wat bij mee.

Het aantal verbaterde bussen nam toe, maar dat kon de AVA-crew totaal niet verontrusten, want de onderlinge samenwerking was dusdanig goed, dat alles strak op zijn plek kwam te staan. Sjakie hebben we helemaal niet meer gezien en hij had waarschijnlijk een snippermiddag genomen, want er viel voor hem weinig eer meer te behalen. Nee, de Aaltense ploeg draaide op volle toeren en de sfeer op de camping begon aanstekelijk prettig te worden. Om 13.00 zou de aflossing volgen, maar  een nieuwe ploeg caravanparkeerders liet nog even op zich wachten.

Opeens kwam er een splinternieuwe BMW uit de 3-serie aanrollen met daarachter een Airstream Pottery Barn Special Edition op de trekhaak. De auto was al een juweeltje, maar de caravan…. Afijn, de bestuurder werd vriendelijk gevraagd of hij een verkeerde afslag had genomen en niet toevallig vakantiepark de Twee Bruggen als bestemming had? De zongebruinde man deed zijn Ray-ban even omhoog en antwoorde lachend dat hij zeker wel goed zat en vroeg of we samen even een mooi plekje konden afspreken. Natuurlijk kon dit geregeld worden. De uiterst vriendelijke inwoner van Bloemendaal liet vervolgens weten dat hij de halfbroer was van “orgel Joke”, toch dé absolute vedette van de Zwarte Cross. Hij verheugde zich enorm op haar optredens en dit verklaarde dan ook volledig zijn aanwezigheid. Mooi toch?

Het was de hoogste tijd om uit te scannen en vol van deze prachtige ochtend liepen we naar het tijdelijke gemeentehuis om ons af te melden. Het was een meer dan prachtige morgen, met bijzondere ontmoetingen en alleen maar positieve reacties van de campinggasten. Het liep allemaal erg voorspoedig en het kan dan ook niet anders, dan dat AVA`70 weer promoveert en er bij een volgende editie nog meer verantwoordelijke taken op de schouders van de ranke AVA`70-schouders zal komen te liggen. We gaan het in 2026 meemaken! (FR)