Vrijwilliger Jan Nijhoff (86): ‘Ik realiseer me dat ik een geluksvogel ben’

Jan Nijhoff, de AVA'70 penningmeester is heel blij met ons

De 86-jarige Jan Nijhoff is de op één na oudste vrijwilliger van de Zwarte Cross. Hij is al vijftien jaar verkeersregelaar bij de Aaltense atletiekvereniging AVA’70 en begint tien jaar geleden deze werkzaamheden ook uit te voeren voor het grootste festival van Nederland: “Ik heb toen de camper verkocht en ben ook hier begonnen. Inmiddels is er een groepje met verkeersregelaars dat bereid is andere organisaties tegen een kleine vergoeding te helpen. Het geld gaat naar de penningmeester van AVA’70, die is ook heel blij met ons.”

Door Meindert Bussink

‘Gewoon rustig blijven’

Nijhoff werkte jaren in het onderwijs en beschikt daardoor over waardevolle kwaliteiten om de bezoekers in goede banen te leiden: “De meeste jaren heb ik in directies doorgebracht. Je verstaat daardoor de kunst om met mensen om te gaan, ook als ze een beetje narrig zijn, door gewoon rustig te blijven. Bij de Zwarte Cross moet een stroom van duizenden mensen tegelijk worden gedirigeerd en dan is het een voordeel dat je in het werkende leven een leidende functie hebt gehad.” Maar het ligt ook wel aan het karakter: ”Als ze je onplezierig benaderen, moet je hen gewoon op normale toon benaderen en niet terug bekken. Daar red je het nooit mee.”

Geluksvogel

Met zo’n 25 activiteiten per jaar, ‘hoofdzakelijk in dit seizoen’, is Nijhoff nog niet achter de geraniums te vinden: “Het contact met andere mensen, andere gezichten zien, andere verhalen horen. Ik vind het belangrijk om onder de mensen blijven, maar realiseer me dat ik een geluksvogel ben. Dat je gezondheid goed blijft is je gegeven of niet. Ik vind het prachtig werk en blijf het doen zo lang het lijf het toelaat.”

‘Meer ikke ikke’

Nijhoff kan zijn allereerste bijdrage aan de cross nog goed herinneren: “Dat was overweldigend, maar het was toen ook iets rustiger en in een kleinere vorm, want sinds vorig jaar zijn er vier dagen. De maatschappij wordt ook wel wat schreeuweriger. Mensen hebben wat meer moeite als je hen iets vraagt om wat te doen. Het is meer ikke ikke.”

‘Stront aan de knikker’

“Als er stront aan de knikker is heb je een portofoon er staat de hulp er zo. De motorordonnansen rijden telkens rond en na een oproepje nemen zij het over,” weet Nijhoff zich verzekerd. Gelukkig is dat bij hem nog nooit voorgekomen: “Er zijn wel bepaalde groepen jonge lui rond de 18, 19 jaar die voor elkaar even laten zien hoe dapper ze zijn en even laten weten dat ze het niet eens zijn. Maar als het echt hommeles zou zijn, dan ga ik er niet meer heen, maar dat gebeurt niet.”

Tien uur werken

Hij ziet dat de organisatie van de Zwarte Cross er ook strak bovenop zit: “Om elke dag 65.000 mensen netjes naar hun plek te brengen, dat is zo gigantisch. Alsof er een harmonica een muziekje aan het maken is.” Nijhoff zit er zelf ook bovenop. Op donderdag werkt hij tien uur van 7.00 tot 17.00 uur en zaterdag negen uur van 9.00 tot 18.00 uur: “Dat verdraagt mijn lijf nog steeds. Je lijf doet echt niet alles meer wat je wilt, maar gelukkig zit ik de volgende dag niet met opgetrokken knieën.”       

Ondanks zijn werkzaamheden voor de atletiekvereniging, heeft hij zelf minder met hardlopen: “Als ik gewoon wandel kom ik snel genoeg vooruit. Ik heb 40 jaar als vrijwilliger bij het volleybal gediend. Als opleider voor scheidsrechters en begeleiding van scheidsrechters in de eerste divisie.” Glimlachend: “Dat komt weer voort uit die onderwijs achtergrond. Ik ben trouwens ook nog wekelijks werkzaam bij de Voedselbank Achterhoek in Lichtenvoorde.” (bron)