Column: Erwin’s zin en onzin - deel 5

Katja Demkes loopt voor het eerst onder de 43 minuten, met dank aan Erwin Wamelink

Ik ben voor het karretje gespannen!

De kuitjes doen pijn, de motivatie is gedaald tot ver onder het nulpunt, dus Ik doe het maar eens lekker rustig aan. Ik start niet op de vijf maar op de tien kilometer. Gewoon relaxed als duurloopje. Maar zoals altijd kunnen mijn goede voornemens weer terug in de ijskast. Reden: Katja Demkes!

Ik begin in alle rust aan mijn wedstrijd. De heren die voor de ereplaatsen strijden, verdwijnen binnen ‘no time’ uit mijn zicht. Ik zoek mijn ritme en hoop op een ontspannen en pijnvrije tien kilometer. Plots komt de ‘parel van Lievelde’ naast me lopen. Ze heeft plannen. Een tijd onder de 43.30 minuten. Ik weet genoeg: ik ben het haasje! Voorzichtig praat Katja op me in en heel subtiel dwingt ze mij in de rol van tempomaker. Natuurlijk durf ik geen nee te zeggen tegen deze vedette. Zonder horloge of enig besef hoe hoog het tempo ligt, ga ik, met frisse tegenzin, de uitdaging aan. “Je zegt maar als het sneller of langzamer moet!”, schreeuw ik. Nou, dit hoef ik haar geen tweede keer te zeggen. “Het gaat nu iets te hard”, zegt de, sinds enkele weken, 41-jarige atlete. Nog geen tien seconden later roept ze: “Nu gaat het eigenlijk weer iets te langzaam.” Gehoorzaam als ik ben, pas ik het tempo weer aan.

Mijn kuiten beginnen halverwege de eerste ronde alweer te branden. Deze pijnlijke onderbenen lijken als een magneet te werken op Katja’s voeten. Ontelbare keren trapt ‘La Grande Dame’ van het Achterhoekse hardlopen mij tegen de achterpoten. Bij de eerste keer vrees ik voor een zweepslag, maar het blijkt allemaal hard mee te vallen. “Sorry Erwin!” maakt niet uit, kan gebeuren. “Oh pardon” nee joh! Ik voel het amper, blijf maar gewoon kort achter me lopen. “Sorry hoor Erwin” doet me niks Katja, het gaat prima. “Oh sorry!” nee joh, overkomt de beste! Ramgek word ik ervan, maar zoals het een fatsoenlijk haas betaamt, blijf ik beleefd en de rust zelve

21.10 minuten geeft de klok aan wanneer we start/finish voor het eerst passeren. Het gaat behoorlijk hard. Hoewel ik haasje speel, heb ik het zelf ook niet makkelijk met het tempo. Als ik even over mijn schouder kijk, zie ik dat er naast Katja ook een stuk of vijf heren in het treintje zijn aangesloten. Als een hoop stront die vliegen aantrekt loop ik in de rondte. In polonaise vervolgen we onze weg. In het treintje zit ook ‘de boer’. Anders gezegd, het is een mannelijke atleet die veel, zeg maar gerust heel veel, vieze, harde en ongetwijfeld stinkende boeren laat. In eerste instantie beschuldig ik Katja van deze vuiligheid, maar dit bleek onterecht. De zesde kilometer ging, volgens mijn werkgever, in 4.09 minuten. Even wat gas terug nemen! Het treintje dunt uit. Alleen Wim Vink en ‘de boer’ haken hun wagonnetje nog even aan. Bert Klutman loopt een stukje achter ons. Klutman kun je qua fanatisme vergelijken met Louis van Gaal, Mike Tyson en John McEnroe. “Als het parcours 100 meter langer was geweest, was ik jullie beide nog voorbij gaan. Zeker weten”, zegt de 60-jarige gifkikker na afloop. Blijven dromen Bert, blijven dromen is alles wat ik denk.

Na negen kilometer schroeven we de snelheid nog een beetje op. In de verte hoor ik ‘de boer’. Hij heeft blijkbaar moeite met het tempo. Wim Vink, ook wel ‘de profiteur’ genoemd, loopt in de laatste honderden meters nog iets bij ons weg. Katja perst er op het laatste heuveltje nog een prachtige versnelling uit en knokt zich naar de schitterende eindtijd van 42.56 minuten. Zo trots als een pauw aanschouw ik haar zegetocht. Met deze prestatie eindigt ze als eerste dame in zowel de wedstrijd als in het eindklassement van de Boekeldercross! Veel belangrijker nog: ze loopt voor het eerst onder de 43 minuten!

Natuurlijk heeft Katja het eigenlijk allemaal zelf gedaan. Toch ben ik ook dolblij met mijn bescheiden bijdrage aan haar topprestatie. Ik dacht altijd dat een wedstrijd alleen maar leuk was wanneer je zo dicht mogelijk bij de podiumplaatsen en totaal afgepeigerd over de finish komt. Dit is een misvatting. Ik kan het iedereen aanraden! Wil of kun je een keer niet alles uit de kast halen, trek het hazenpak aan! 

Samen met Wim Vink

Zutphen-Cortenoever

Prachtig zicht op de hanzestad Zutphen

Ik verlaat aan de noord-west kant de Hanzestad Zutphen en loop over de Oude IJsselbrug de stad uit. De brug telt twee smalle rijstroken en een fietspad. Direct naast de Oude IJsselbrug ligt de spoorbrug voor het treinverkeer van Deventer naar Arnhem en van Apeldoorn naar Zutphen. Onderaan deze drukke verkeersader, steek ik de weg over en loop ik de buurtschap De Hoven binnen. De betekenis van het woord "Hoven" komt voort uit een omschrijving die duidt op een verzameling lapjes grond. Een kilometer verder trek ik het buitengebied in.

Een mooi winterzonnetje brengt me naar het landelijke Cortenoever, dat in een meander van de IJssel ligt, een natuurgebied van Staatsbosbeheer. Het gebied is één van de rijkste uiterwaarden van Nederland. Hier wordt ik op een informatiebord weer welkom in de Achterhoek geheten en ik wist niet dan onze prachtige Achterhoek nog zo ver door liep.

Via de Cortenoeverse brug, die de rivier de IJssel met een totale lengte van 810 meter overspant, steek ik de rivier weer over en in de verte heb ik zicht op de vele torens van Zutphen. Over een fietspad langs de IJssel ga ik weer in de richting van de stad. Als ik daar aan kom sta ik voor de Drogenapstoren waar honderden jaren geleden hoog van de toren alarm werd geblazen als de vijand in aantocht was.

Ik zie dat ik niet ver verwijderd ben van de school waar ik dertig jaar geleden mijn opleiding tot pedagogisch medewerker heb genoten en ik besluit om even een kijkje te gaan nemen. Ik was er na die tijd geloof ik ook niet meer geweest en zie dat er nu een gastoudergezin in gevestigd is. Via de kruittoren, de noordwestelijke hoektoren in de bakstenen omheining van de binnenstad, sluit ik mijn training af.

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

de Cortenoeverse brug over de IJssel

de school waar ik dertig jaar geleden mijn opleiding heb genoten

Kanjers voor Kanjers krijgt recordopbrengst Kramp Run overhandigd

Hans Scholten en Linda Commandeur (foto Jurgen Pillen)

Hans Scholten (CFO van hoofdsponsor Kramp) maakte zondag de opbrengst van de Kramp Run aan Kanjers voor Kanjers bekend: tijdens het Achterhoek Wielerspektakel in Varsseveld overhandigde hij een symbolische cheque ter waarde van € 10.000,- aan Linda Commandeur, één van de oprichters en projectcommissielid van de stichting.

Commandeur was blij verrast door de hoogte van het bedrag – dat alweer hoger was dan vorig jaar – en sprak haar waardering uit richting de organisatie van de Kramp Run Varsseveld. Ook wist ze te vertellen waar deze donatie voor gebruikt gaat worden: een speciale trap in het zwembad van Neede, zodat ook kinderen met een beperking hun favoriete (zwem-) sport kunnen uitoefenen.

Het uitoefenen van je favoriete sport is volgens Hans Scholten iets wat de Kramp Run en het Achterhoek Wielerspektakel gemeen hebben. Bovendien hebben zij een gemeenschappelijk goed doel: beide sportevenementen sporten voor Kanjers voor Kanjers!

Zo is de Kramp Run Varsseveld 2013 op een mooie manier in sportieve setting afgerond, en kunnen we vooruit kijken naar de editie van 2014. Deze vierde Kramp Run zal volgend jaar gehouden worden op zaterdag 13 september. Noteer ‘m vast in je agenda!

Verslag van de 21e Scharenborg Crossloop in Lichtenvoorde

Het podium van de 6 kilometer: 1.Arjan Weijenborg, 2.Jan Wevers, 3.Pascal Kolkman (foto Marga Geverink)

Mark Groeneweg tweede achter dwaler Boernebroek op de Schans

Door Benno Stevering

LICHTENVOORDE – De 21e editie van de  Scharenborgcrossloop leverde zondagmiddag een overwinning op voor lange  afstandloper Roeland Boernebroek uit Rotterdam. Hij noteerde een tijd van 46.33  minuten. Trialloper Mark Groeneweg uit Dieren werd een verdienstelijk tweede op  het loodzware, unieke parcours in 46.55 minuten. Boernebroek liep in de eerste  ronde nog achter koploper Groeneweg. De dwaling op het parcours van Boernebroek  liep volgens de organisatie van lopersvereniging Groenlo goed af voor de atleet  uit Rotterdam. Hij kwam weer op het parcours en wist Groeneweg in de tweede ronde te passeren. De onderlinge afstanden werden vrij snel gemaakt. Groeneweg over de Schansloop: ’’Dit keer was er geen echte onderlinge strijd. Ik heb hier vaker gelopen. Het volledig onverharde parcours dat befaamd is om haar heuvelachtige en bosrijke parcours waarin het motrocrsosscircuit van de MACL op de Besselinkschans een prominente rol speelt,  is goed afgezet, maar kan me voorstellen dat je iets verkeerd loopt met het vizier gericht op de finish. Ik richt me half december op een Trialrun op Ameland. Het is heerlijk om dergelijke crosslopen mee te doen. Verder is het toch prachtig dat je partner en je pa ook actief meelopen!’’ 

Detmar Roessink uit Boekelo werd een uitstekende derde. Onlangs werd hij nog tweede in de Kanonsloop in Groenlo en noteerde een marathontijd in Amsterdam van 2.48 uur. ’’Ík kwam geen moment tot rust. Het verschil werd al in het begin gemaakt tussen de twee koplopers. Ik moest tegen mezelf strijden en dat lukte. Op het parcours was ik me bewust van de unieke omgeving waar we mochten vertoeven. Ik had bewust voor deze Scharenborgcrossloop gekozen en prijs de organisatie. Op een gegeven moment had ik niet in de gaten dat ik de derde plek bezette. Hiermee ben ik zeker tevreden.’’ De rapste vrouw werd triatlete Brigit Landewe uit Boekelo. ’’In het verleden was ik wel eens sneller. Ik merk wel dat naarmate de jaren gaan tellen de verval wat gaat intreden. Wel blijf ik actief met het landelijk eredivisie triatlonteam Twente. Pieken doe ik niet echt meer. In mei starten we weer op de Olympische afstand en start ik met sprintwerk en tussendoor onderhoud ik mijn conditie met Trial, ATB en crosswedstrijden. Elk gedeelte van het parcours hier in Lichtenvoorde is specifiek. Ik wist goed door te trekken en te herstellen na de bulten.’’ 

Winst was er op de 6,1 kilometer voor Arjan Weijenborg, student waterbouwkunde in Delft. ‘’Ik ben hier opgegroeid in Lichtenvoorde en omgeving. Ik ben dan ook tevreden met mijn eindtijd. Normaliter train ik op de atletiekbaan.  Het is een echte cross die dit keer best mee viel. Ik kan me ook herinneren dat ik de blubber moest starten!‘’ Jan Wevers uit Aalten die ook al een dag eerder actief was bij de Boekeldercross werd dit keer tweede in Lichtenvoorde in 24.04 minuten voor Pascal Kolkman uit Winterswijk. De dochter van Brigitte Landewe, Pien won de strijd bij de vrouwen. Ook zij hield de onderlinge verschillen groot. Lopersvereniging Groenlo kan terugkijken op een mooi evenement waarbij al snel het verschil werd gemaakt. Het is een strijd tegen jezelf, waarbij je terwijl je twee keer over het crossterrein loopt, geen moment tot rust komt. Onder de deelnemers ook enkele survivalrunners in hun voorbereiding voor het NK in Beltrum op 5 januari.   

Bronzen medaille voor Gert-Jan Wassink op het NK lange cross, helaas geen EK kwalificatie

van links naar rechts Jesper van der Wielen (2e), Khalid Choukoud (1e) en Gert-Jan Wassink (3e)

Gert-Jan heeft zondag de Warandeloop in Tilburg gelopen. Deze internationale crosswedstrijd is tevens het Nederlands Kampioenschap cross en het kwalificatiemoment voor het EK cross. Gert-Jan liep sterk en finishte als 3e op het Nederlands Kampioenschap waarmee hij de bronzen medaille won. In het totale internationale veld eindigde hij als 6e in een mooie tijd van 30.41. Helaas was dit goede resultaat niet goed genoeg om een top 16 klassering te behalen op het EK cross. Omdat Gert-Jan niet voldeed aan deze strenge eis van de Atletiekbond betekende dat voor Gert-Jan dat hij niet wordt uitgezonden naar het EK cross in Belgrado. 

‘’Toen ik maandag het telefoontje kreeg dat ik  niet bij de EK ploeg zat was ik vooral eerst heel  boos en teleurgesteld. Met een snellere tijd en  hogere klassering dan vorig jaar had ik gehoopt  op een EK ticket. Helaas bleek dit dus niet het  geval. Ik baal enorm want ik voel me erg sterk op  dit moment. Ik denk dat ik over twee weken op  het EK weer een stap had kunnen zetten. Jammer  genoeg wordt deze kans me afgenomen door een  omslachtige kwalificatieprocedure. Meer dan  normaal moet ik nu mijn mentale veerkracht tonen  als topsporter en gaan vlammen op andere  wedstrijden.  

Ik hoop dat de mensen uit de regio komende zondag  1 december mij komen aanmoedigen in ’s-Heerenberg tijdens de Montferlandrun.  Meer dan anders heb ik dat nu echt nodig. Ik blijf knokken totdat ik mijn droomdoel  heb bereikt!!!’’ Deze wegwedstrijd van 15 km met start en  finish in het centrum van ’s-Heerenberg geldt als één van de grootste wegwedstrijden  in Nederland. Gert-Jan zou zich wederom moeten meten met grote namen als Koen Raaymakers en Patrick Stizinger (Nederlands kampioen marathon). Wereldkampioen  Wilson Kipsang uit Kenia zal ook starten. De start van de wedstrijd is om 12 uur.

Foto's en uitslagen van de 21e Scharenborg Crossloop in Lichtenvoorde

De start van de 6 en 12 kilometer

Klik op de link voor de foto's van Marga Geverink

fotoalbum

uitslagen:

6 kilometer

12 kilometer

site organisatie

van links naar rechts Ingrid van Zolingen, Wim Brinkman, Annie Buesink en Heini Rave

Foto's van de 4e Boekelder Cross in Aalten - deel 4

Roel Schreurs vangt zijn vriendin Leonie Rijks op

Klik op de link voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

deel 1

deel 2

deel 3

prachtig sluitstuk Boekelder crosscompetitie

Later in de week volgt nog een video

Video van de 4e Boekeldercross in Aalten

Er zijn van die evenementen, waar je als sporter of supporter bij moet willen zijn. De finale van de Boekeldercrosscompetitie was zaterdag zo`n activiteit, dat van het begin tot het einde bol stond van prachtige sportprestaties, ijzersterke lopers en loopsters op het podium, legio persoonlijke records en een record aantal deelnemers tijdens de verschillende wedstrijdonderdelen. De eerste 3 edities gaven al aan dat de Boekeldercross erg populair is, zaterdag vormde de finale een geweldig sluitstuk van deze competitie in de Haartse Ringkamp. Kijk naar de video die gemaakt is door Eric Beatse, de Kiejesdief.

Foto's van de 4e Boekelder Cross in Aalten - deel 3

Karina Prinsen

Klik op de links voor de foto's van Davy Sleijster

deel 1

deel 2

deel 3

"haas" Gerben Duenk

Verslag van de 4e Boekelder cross in Aalten

Paul Meekes uit Groenlo

AVA’70 dames sterk in afsluitende vierde editie Boekeldercross

Door Benno Stevering

AALTEN – Rudi Ruesink uit de Heurne was zaterdagmiddag bijzonder content met zijn tweede plek in de  vierde en afsluitende editie van de Boekeldercross in Aalten. Hij noteerde een tijd van 59.12 minuten maar pakte wel  de winst in het eindklassement op de vijftien kilometer in zijn categorie. ‘’Het ging goed. Ik had alleen de Duitser Eckers van LAZ Rhede voor me. Hij ging erg harden heb hem verder niet meer gezien omdat ik mijneigen wedstrijd liep. In de tweede ronde heb ik nog enige strijd geleverd met Gerton Prinsen van ASV Eibergen. Uiteindelijk zette ik door en wist hem te lossen. Ik ben survivalrunner en heb mij gefocust op  het Open NK in Beltrum. Daar wil ik pieken voor het veteranenkampioenschap, maar moet er nog wel veel extra kracht en snelheid voor opdoen. Toch is mijn vorm nu goed en het gaat aardig.  Jochem Bruggink is mijn trainer. Daar moet je toch inspiratie van krijgen! Hij heeft ook Beltrum als piek! ‘’ Voor Gerton Prinsen uit Eibergen was er ook duidelijk een stijgende lijn te bespeuren. Hij voelde zich sneller hersteld na afloop en werd eerste in zijn categorie overall. Paul Meekes uit Groenlo teste zijn loopvermogen in de Boekeldercross voor de komende survivalruns en pakte eveneens een podiumplaats. Ingrid van Zolingen van de organiserende vereniging AVA’70 uit Aalten won overall bij de vrouwen op de vijftien kilometer. ‘’Mijn doel  lag vorgie week bij de zevenheuvelenloop. Die missie was geslaagd met een tijd van 1.12 uur. In In de laatste van de drie ronden zag het er naar uit dat ik de Boekeldercross winnend zou afsluiten. Het parcours was zwaarder , maar ook mooier geworden.’’  Op haar tocht naar de eindzege moest ze alleen in de laatste aflevering Ellen Dekker-Wopereis nog voor zich duldden  met een tijd van  1.10.06 uur. Ellen hierover: ‘’Ik was bijzonder blij met deze winst. Vanwege achillespeesproblemen  heb ik al een aantal jaren minder wedstrijden gelopen. Het is prettig dat je zonder pijn weer kan versnellen. Misschien dat de Keiloop in Meddo in het vooruitzicht ligt. Als het beter gaat loop je automatisch meer wedstrijden!’’.  

Dirk-Jan Demkes uit Duiven, maar met zijn roots in Aalten, kon niet zo hard doortrekken als vorige week , maar won toch de tien kilometer.  ‘’Met tussentijden van 17 minuten en 17.30 minuten won ik in 34.34 minuten en trek hiermee mijn stijgende lijn door!’’.  Zijn neef Bjorn Demkes uit Lievelde die alleen moest lopen maar niet dichterbij kwam, hield met 35.57 minuten en een tweede plek het verschil beperkt. Ook Michel Elshof uit Kilder pakte met 38.16 minuten nog een podiumplek.  Dat de AVA’70 dames steeds beter presteren, getuigd ook het persoonlijk record van Katja Demkes van AVA’70 uit Lievelde op de tien kilometer met 42.56 minuten. Hiermee was ze ruim voor haar clubgenote Gerdy Hoornenborg. Katja Demkes over haar prestatie: ‘’ Ik heb dit bereikt met keihard trainen, zowel alleen als met de AVA’70 groep. Door deze goede voorbereiding en  op souplesse te blijven lopen kon ik tijdens de wedstrijd inhalen en versnellen.’’ 

De uit het Duitse Rhede afkomstige Stefan Ritte won overtuigend de vijf kilometer in 16.23 minuten. Dit keer was hij ook  de snelste overall!. ’’Van origine ben ik een 800 meter loper in Duitsland. Mijn besttijd ligt daar op 1.55 minuten. Normaliter ligt mijn ambitie op de atletiekbaan. Het is hier fijn lopen. We komen hier vaak met een grote groep lopers van Rhede. Volgend jaar ga ik me meer richten op de vijf en de tien kilometer. De verandering die de organisatie in het crossparcours in Aalten heeft doorgevoerd is positief. ‘’Bij de vrouwen won de Duitse Jasmin Nieland met tien tellen voorsprong op haar clubgenote Alicia Sudholt van LAZ Rhede in 20.06 minuten. Cindy Brusse van Ropes & Running wist achter deze twee Duitse dames de derde plek overall te pakken.  

In totaal kwamen er over vier weken 1600 deelnemers. In de afsluitende editie braken veel lopers hun persoonlijk record. Gerben Duenk van AVA’70 werd in de picture gezet na afloop na de prijsuitreiking door de voorzitter. Duenk die tobde met een blessure, kreeg een troost- en aanmoedigingsprijs vanwege het hazen van de clubleden op enkele afstanden van de Boekeldercross. Het organiserende AVA’70 kan terugkijken op een bijzonder geslaagde hardloopcompetitie.  Positief was dat er bij de jeugd ook meer prijzen waren te verdelen en dat er meer publiek langs de lijn te bespeuren
viel. Hardlopen zit weer in de lift! 

Aalten 4e Boekelder Cross 5 km - 19.51 min - 2e plaats M45

Samen met Tim, even later ging hij er me van door

Als je het beste tot het laatste kunt bewaren en je bent nog jong, dan kun je wel eens een regionale topper in wording zijn. Aan deze voorwaarde voldoet Tim te Brake. Kon ik hem in de eerste drie edities nog voor blijven, nu liep hij na anderhalve kilometer langzaam bij me weg. Ik had vandaag niet de kracht om te volgen en misschien had dat wel te maken met het feit dat ik de dag ervoor nog een rustige duurloop van bijna 17 kilometer in het Brabantse land had gemaakt. Maar excuses wil ik hier niet maken, Tim was vandaag sterker dan ik en snelde naar een nieuw persoonlijk record van 19,41 minuten. Zelf kwam ik tien seconden later over de streep.

Waar de oudste van het stel zich, na het plaatsen van mijn artikel over de broers te Brake, niet meer in de Ringkamp liet zien, vocht ik nog enkele leuke duels met zijn jongere broer uit. We bleven beide keren bij elkaar in de buurt lopen en wonnen beide nog één keer. Daar zal het dan ook wel bij blijven, want als we een jaar verder zijn en de volgende Boekelder cross gelopen wordt, zal hij ongetwijfeld nog een halve minuut sneller over deze afstand zijn en bij mij gaat het eerder de andere kant op. Toch vind ik het jammer dat Luuk er beide keren niet was. Op de trainingen werd al gesuggereerd dat hij misschien de spanning en de druk niet aan kon, hij zelf houdt het er op dat hij op het laatste moment door zijn werkgever gevraagd werd om te werken. Ik geloof hem op zijn blauwe ogen.

Na de wedstrijd heb ik nog even kennis gemaakt met Friedhelm Betting, de Duitser die de 45+ klasse overtuigend won. De atleet van DJK Lowick was drie wedstrijden de snelste in onze klasse en hij vertelde dat hij altijd graag in Aalten komt crossen. Ik denk dat we hem ook nog wel vaker in de november maanden op de Haart kunnen tegenkomen. 

Alle vier zaterdagen zitten er al weer op en het was weer een geweldig succes. Ruim 1500 atleten, ongeveer een derde meer dan het voorgaande jaar. Wat ik van de lopers mee kreeg is iedereen erg tevreden over het nieuwe parcours en ik denk dat daar dan ook weinig meer aan veranderd moet worden. Organisatie en alle vrijwilligers enorm bedankt! Komende zondag pakken we de heuveltjes van het Montferland, al zal het op de korte afstand zijn.

Video van de 4e Boekelder Cross in Aalten

De beelden van de 5 en 15 kilometer zijn gemaakt door Davy Sleijster

Foto's van de 4e Boekelder Cross in Aalten - deel 2

Hoog bezoek in Aalten

Klik op de link voor de foto's van Herman Vreeman

1 kilometer

2 kilometer

5, 10 en 15 kilometer

Jan Boom

Ton Roks

Theo Stronks

Foto's en uitslagen van de 4e Boekelder Cross in Aalten - deel 1

De zusters Schulingkamp

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

uitslagen

eindklassement

site organisatie

Een Barlose delegatie, lopen ze volgende week de Montferland Run?

Maria Griffioen en Joke Balke

Jelle Hubers

Dick Lubbers en Marije Joosten

Startbewijs Montferland Run in 's-Heerenberg

Jan Rademaker kan door een blessure niet mee doen aan de Montferland Run in 's-Heerenberg en heeft daarom een startnummer over. Wie wil er nog graag deelnemen aan de 15 kilometer op zondag 1 december 2013. De start is om 12.00 uur.

Heb je interesse voor het startnummer laat het Jan dan even weten via het volgende mailadres: rademakerscholten@hetnet.nl 

400.000 bezoekers!

Wie wordt vandaag de 400.000ste bezoeker van deze site?

start site - 22-09-2011

100.000 - 17-06-2012

200.000 - 27-12-2012 

300.000 - 04-06-2013 

400.000 - 23-11-2013 

De Moerputten in 's-Hertogenbosch

Voor de 600 meter lange brug in het natuurgebied de Moerputten

Als ik in natuurgebied de Moerputten, net buiten de stad "s-Hertogenbosch, aan kom rijden wordt ik welkom geheten door een informatiebord en zie ik dat er drie route's in het gebied zijn uitgezet. Het Halve Zolenpad (1,4 km), de Bruggenroute (5 km) en de Gementroute (7,6 km). Ik besluit om ze alle drie te gaan lopen en het worden zelfs nog enkele kilometers meer.

In 1890 werd de Langstraatspoorlijn 's-Hertogenbosch-Lage Zwaluwe in gebruik genomen, ook wel de Halve Zolenlijn genoemd. Over de spoorlijn werden leer en schoenonderdelen vervoerd. Het spoor liep door het natte laagveengebied van de Moerputten en daarom werden er twee bruggen gebouwd. Zowel de Moerputtenbrug (600 meter) als de Venkantbrug (33 meter) zijn rijksmonumenten. Ik loop over de gerestaureerde spoorbrug en even later ook over de vlonders door het laagveenmoeras. In de Moerputten zijn bijzondere natuur en oude cultuurhistorie met elkaar verweven. Vanaf de spoordijk, die de spoorbruggen met elkaar verbindt, heb ik op diverse plaatsen een afwisselend uitzicht over de weidse polder, de dichte moerasbossen en de grote knotwilgen. Een prachtig gebied om in te lopen.

Als ik de twee eerste route's er op heb zitten, steek ik de weg over en ga het open landschap van de Gement in. In het verleden, toen de Randweg 's-Hertogenbosch-Vught is aangelegd zijn er afspraken gemaakt om de natuur die daardoor verloren is gegaan, te compenseren. Een van de compensatiemaatregelen was de aanleg van elf hectare nieuwe natuur in de Gement. Een mooi gebied, net buiten de grote stad. Aan de ene kant zie je alleen maar natuur, als je de andere kant opkijkt de flats van de grote stad.

De lange rechte weg langs het Drongelse kanaal geeft me even het gevoel dat ik verkeerd gelopen ben maar door een klein bosje kom ik ineens midden tussen de weilanden te staan. Langs een slootkant loop ik verder en plotseling maak ik aan mijn rechterkant twee reeën toch wel erg aan het schrikken. Het is een fantastisch gezicht hoe ze maken dat ze wegkomen en even later zie ik op het land aan mijn linkerkant nog twee koppels van vier reeën lopen. Hemelsbreed ben ik maar enkele kilometers van de stad verwijderd.

Na bijna 15 kilometer besluit ik toch maar eens even op mijn mobieltje te kijken waar ik me bevind en zie ik gelukkig dat mijn vertrekpunt binnen enkele kilometers moet liggen. Als ik weer terug ben geeft de Garmin 16,8 kilometer aan en lees ik dat de Gementroute een aanlooproute van drie kilometer heeft, dat had ik even over het hoofd gezien!

fotoalbum

Prachtige vlonders door het laagveenmoeras, wel glibberig om te lopen

Het Geheim van het Hardlopen

Het Geheim van het Hardlopen

Het Geheim van Hardlopen ontcijfert stap voor stap alle factoren die bij langeafstandlopen van belang zijn. Van de 800 meter tot en met de marathon. Training, voeding, gewicht, leeftijd, loopsnelheid, wind, heuvels, temperatuur, schoenen, en nog veel meer. De invloed van alle factoren wordt helder en heel toegankelijk aan de hand van praktijkvoorbeelden uitgelegd.

Met het geheim van hardlopen kan de lezer, net als de auteurs, 20% fitter, gezonder en sneller worden! De lezer kan zijn eigen prestaties voorspellen en achteraf zijn ‘schone’ tijd uitrekenen met de calculatoren. Het Geheim van Hardlopen is voor iedere recreatie-, prestatie- en wedstrijdloper én voor hun coaches een onmisbaar standaardwerk.

Klik voor meer informatie op onderstaande link

eerste hoofdstuk

bestellen

site

Artikel Algemeen Dagblad 9 oktober 2013

De overhandiging van het boek aan Gerard Nijboer op 29 september tijdens de NK 10 km in Utrecht

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 4

Op jacht naar record tussen mensenmassa!

“Rot dan op uit dit startvak klootzak en ga achteraan staan” Zwaar geïrriteerd luister ik naar een verhaal van een man achter me. Met veel enthousiasme zegt hij vandaag onder de 1.15 uur te willen lopen. Aan de andere kant staat een mannetje van nog geen drie turven hoog. Met veel geweld probeert hij een regenponcho in het achterzakje van zijn loopbroek te proppen. Hoofdschuddend kijk ik naar het merkwaardige tafereel. “Ik wil hem bewaren, maar hij past niet. Mijn auto staat in Lent, ik moet straks nog heel ver lopen”, mompelt het kaboutertje in gebrekkig Nederlands. Als ik om me heen kijk krijg ik een Spaans benauwd. Duizenden mensen staan als legkippen op elkaar om straks 15 kilometer te lopen. Ik heb een hekel aan die drukte, maar zo af en toe durf ik het aan. Ik richt mijn blik op mijn gloednieuwe ultralichte Adidasjes en verdrink in mijn gedachten. In één van mijn dagdromen vecht ik een spannend duel uit met Jesper van der Wielen. “Wie wordt de eerste Nederlander?”, schreeuwt de speaker. Met een uiterste krachtsinspanning druk ik mijn afgetrainde torso na 43.37 minuten als eerste over de finishlijn.

Een doffe knal brengt mij weer terug op aarde. Aan het geroezemoes en het geschuifel van de atleten te zien, moet dat het startschot zijn. Terwijl de wereldtoppers nu rond het 1 kilometerpunt lopen, passeer ik start/finish. Mijn Zevenheuvelenloop is begonnen. Ieder jaar schrik ik weer van de indrukwekkende mensenmassa. Terwijl ik drie heren inhaal, word ik aan de andere kant van de weg door zeven man gepasseerd. Overal waar ik kijk zijn lopers. De eerste kilometers vliegen voorbij. Door het lange stuk valsplat zijn deze kilometers alles behalve makkelijk. Aan het oorverdovende gepiep te horen is het 5 kilometerpunt op komst. Als ik het punt passeer staat er 20.09 minuten op mijn horloge. Dat was het dan dacht ik. Weg moraal. Ik heb immers het doel om onder het uur te lopen. Als je na vijf kilometer al boven het schema ligt, betekent dit normaal gesproken niet veel goeds. Eigenlijk heb ik er nu al helemaal geen zin meer in.

“Links water”, “AA-drink aan de rechterkant”. Daar is de eerste drankpost. Ik besluit om niks te nemen en loop met mijn chagrijnige kop gewoon door. “Hier heet water”, hoor ik een grapjas schreeuwen. Eventjes twijfel ik of ik hem niet op zijn bek moet slaan, maar toch besluit ik om stug door te stampen. In de verte hoor ik hard gejuich en geklap. Dit moet het begin van de legendarische zevenheuvelenweg zijn denk ik bij mezelf. Dit klopt. Toeschouwers staan rijen dik aan beide kanten van de weg. Het gejuich zweept me op en ik besluit iets te versnellen. Plots passeer ik mijn goede vriend en ex-ava’70 lid Thomas Luttikhold. Terwijl we elkaar normaal dood gooien met de meest onzinnige verhalen, blijft het nu bij een mager succeswensje. Mijn tank begint namelijk behoorlijk leeg te raken en ook Thomas barst volgens mij niet meer van de energie. “Erwin Wamelink!!!” Ik zit net lekker in mijn ritme als opeens de lange atletische gestalte van André Bruil opdoemt. Hij staat boven op een bultje om vanaf daar alles scherp in de gaten te houden. Aan de andere kant van de weg staan nog een aantal Avajanen die een dag eerder al ‘De Zevenheuvelennacht’ hebben meegemaakt. Ik steek even mijn hand in de lucht om mijn waardering voor de geweldige aanmoedigingen uit te spreken.

“Koffie links” Opnieuw zo’n lolbroek. Hoewel het tempo er nu goed in zit, twijfel ik opnieuw om een paar ferme tikken uit te delen. Wederom kan ik mezelf beheersen. Mijn horloge springt precies op 40 minuten als ik het tien kilometerbordje passeer. Terwijl ik het gevoel heb dat ik op hete kolen loop, (Ik merkte na twee kilometer al dat mijn keuze voor de dempingloze Adidas-schoentjes een foute was) is er weer hoop om onder het uur te lopen. Eerst nog die verschrikkelijke kilometers in Berg en Dal. Een aantal klote klimmetjes en een gemeen stuk valsplat. Na 13 kilometer is de ellende voorbij en duik ik de lange afdaling in. Mijn zelfmedelijden begint ernstige proporties aan te nemen. “Auw mijn voeten, ik kan écht niet meer.” “Je gaat het toch niet meer halen, neem alsjeblieft wat gast terug.” Dit zijn een aantal gedachten die door mijn hoofd heen spoken. Als ik de laatste bocht in vlieg is er nog één kilometer te gaan. 55.53 minuten staat er op mijn klokkie! Het kotsen staat mij inmiddels nader dan het lachen, maar ik weet dat het niet meer fout kan gaan. Bij het bordje van 250 meter schiet de kramp erin. Eerst mijn rechter bovenbeen, dan mijn linker kuit en vervolgens de rest van mijn benen. Met een verbeten blik en een piepende ademhaling passeer ik juichend de finish. “Loopt u maar even mee naar de rechtkant meneer, ik heb uw vast.” In de armen van een lief EHBO-vrouwtje begin ik te beseffen dat ik mijn doel heb bereikt! 59.35 minuten!

Ik  heb het gevoel dat ik een Olympische medaille heb gewonnen, maar even later word ik weer keihard met beide benen op de grond gesmeten. “Nijmegen mag ik een daverend applaus voor de winnaar, in een tijd van 42.14 minuten, Leonard Komon!!” Ach ja, verschil moet er zijn zullen we maar zeggen. 

Zwerven door het land van Maas en Waal

Prachtig natuurgebied rond de Gouden Ham

"Want daar achter de hoge bergen ligt het land ......van Maas en Waal" zong een bekende liedjesschrijver jaren terug. Hij wist het: in dit weidse boerenland is het nog volop genieten. Hier kun je nog zwerven van dorp naar dijk en van landgoed naar rivieroever. Het land van Maas en Waal, is zichzelf gebleven en juist daardoor zo mooi. En daar is niets teveel mee gezegd. We genieten van prachtige uitzichten over de rivieren, de sporen die de strijd tegen het water hebben nagelaten, de natuur en de liefelijke plaatsjes in het gebied dat letterlijk tussen de rivieren de Maas en de Waal ligt.

We starten onze route in Appeltern en lopen over de dijk, langs het rivierhuis, in de richting van Maasbommel dat aan een voormalige meander van de Maas ligt. In de jaren vijftig van de 20ste eeuw is een zandwinning gestart waardoor er een plas is ontstaan. In 1970 is in deze plas ingericht als water-, sport- en recreatie gebied en is nu bekend als De Gouden Ham. Een mooie route van bijna 10 kilometer als je om de hele plas heen loopt. Bij restaurant Moeke Mooren warmen we ons, aan een bak kop koffie, even iets op. Moeke Mooren leidde eind negentiende eeuw een zwaar en arbeidzaam leven. Niet alleen was ze moeder van een gezin met drie kinderen, de stuwende kracht achter de boerderij en het café, ze was ook nog de “veervrouw” van het bijbehorende voetveer. Vele malen per dag zette ze, weer of geen weer, mensen de Maas over, daarbij steeds zelf aan de riemen gezeten. Tegelijkertijd hield ze een toeziend oog op de scheepvaart.

Met deze wetenschap lopen we verder en komen bij de Korenmolen, deze is in het verleden twee keer afgebrand. De originele molen is in 1672 door de Franse troepen van Lodewijk XIV in brand gestoken en begin 1900 had de molenaarszoon een brandende kaars onder zijn bed gezet omdat hij het koud had. Er is gelukkig niets meer van te zien. De boten in dit gebied worden vandaag naar hun winterse droogdok gebracht maar "onze Wim" blijft misschien wel de hele winter op de rustige Maas ronddobberen of zal wel wat later aan de beurt zijn.

Even verder staan we voor de Maas en worden we met het veerpontje overgezet en naar de provincie Noord Brabant gebracht. We zien op de dijk met grote letters ZOZ geschreven maar hebben niet aan de achterkant gekeken waar dit voor diende. Door het plaatsje Megen komen we bij de volgende veerpont die ons weer op Gelderse bodem zet. We maken hier een historische overtocht want het heeft er namelijk alle schijn van dat het veer bij Megen al ruim 650 jaar in de vaart is. Vermoedelijk is het recht om een veer te laten even oud als het stadsrecht, dat in het jaar 1357 aan het heerlijke plaatsje werd verleend.

Na een paar uurtjes komen we weer bij ons vertrekpunt aan en hebben we er een prachtige wandeltocht opzitten. Onze mini-vakantie is begonnen!

fotoalbum

Onze Wim

Het veerpontje dat ons van Gelderland naar Noord Brabant bracht

het Rivierhuis

de Korenmolen

Het Willibrordusputje in Oss

de Willibrordusput in Oss

Vanuit ons hotel kun je zo de weg oversteken om heerlijk in het bos een eindje te gaan hardlopen. Dit circa 30 hectare grote gebied kenmerkt zich door waardevolle landschapselementen als poelen, kleinschalige agrarische gebieden met restanten van oude hakhoutwallen, een stuifzandgebied en restanten van een laagland beek. De route loopt door "De Vierwinden" en bestaat nu het grootste gedeelte uit bos. Ongeveer 100 jaar geleden was het echter een uitgestrekt heideveld, de voormalige 'Ossche heide", die werd begraasd door schapen. Door de opkomst van de kunstmest, omstreeks 1900, en de goedkope wolimport uit onder andere Australië verdwenen de schapen en veranderde het landschap meer en meer in een open bos. 

In de jaren dertig werden grote delen van de resterende heide ontgonnen ten behoeve van de landbouw. Andere gedeelten werden opnieuw beplant met productiebos, bestaande uit sparren en dennen, veelal voor de mijnbouw (stukhout). In die tijd werden als werkverschaffingsproject vier poelen met de schop uitgegraven, waarschijnlijk om te kunnen beschikken over bluswater. Naar hun vorm zijn ze bekend geraakt als peren-, appel-, kersen- en pruimenpoel. Van de oorspronkelijke heide is nagenoeg niets meer over.

Op de route nemen we een kijkje bij de Willibrordusput, die zich schuin tegenover restaurant 't Putje bevindt. Deze put wordt al sinds de 146 eeuw in schriftelijke bronnen genoemd maar is waarschijnlijk nog ouder. Volgens de overlevering zou Sint Willibrordus (658-739) in het begin van de achtste eeuw op deze plaats hebben gepredikt en gedoopt. Eeuwenlang vonden er bedevaarten plaats naar de put, waarvan het water zou helpen als een werkzaam middel tegen koorts en kinderziekten. 

De huidige put dateert uit het jaar 1926. De vervallen staat van de oorspronkelijke put en het feit dat deze op het toenmalige grondgebied van de gemeente Heesch was gelegen, vormde de aanleiding om de put aan de overzijde van de weg, ongeveer 12 meter in noordelijke richting te herbouwen. Op de put is een gedenksteen aangebracht met op de voorzijde een borstbeeld van Willibrordus, getooid met mijter en kruis. De achterzijde van de steen bevat de inscriptie: "Hier doopte Willibrord in 712 toen hij verwijlde bij priester Docfa". 

Deze lang gekoesterde mythe berust op een historische vergissing. De schenkingsakte uit 712, waarin de Frankische edelman Angelbertus bezittingen schenkt aan Willibrordus blijkt, evenals de priester Docfa, betrekking te hebben op de plaats Diessen en niet Oss, zoals lange tijd werd aangenomen. Onder indruk van deze woorden lopen we verder om zo net voor het donker weer terug te keren in ons hotel.

de Perenpoel is omstreeks 1935 gegraven in de vorm van een peer maar in de loop van de tijd is de poel volledig dichtgegroeid.