De officiële aftermovie van de 10e Station tot Station Loop op 31 mei 2017. Een hardloopwedstrijd tussen de treinstations Ommen en Dalfsen over een afstand van 10 Engelse Mijlen, waarbij het parcours dwars door het Vechtdal gaat. De beelden zijn gemaakt door Susanne Kroon.
woensdag 31 mei 2017
Video van de Station tot Stationloop in Dalfsen
De officiële aftermovie van de 10e Station tot Station Loop op 31 mei 2017. Een hardloopwedstrijd tussen de treinstations Ommen en Dalfsen over een afstand van 10 Engelse Mijlen, waarbij het parcours dwars door het Vechtdal gaat. De beelden zijn gemaakt door Susanne Kroon.
Alpe d’HuZes: een onvergetelijke week!
 |
| Vol emoties de eerste keer over de finish |
Het lijkt al dagen geleden dat
ik om half drie van de wekker wakker schrok. Nog slaperig stap ik uit bed en zie
dat kamergenoot Jeroen ook verwoede pogingen doet om wakker te worden. Na een
snelle douche is het tijd voor een flink ontbijt. Hoewel mijn maag ook nog in
een diepe slaap is en absoluut niet aangeeft trek te hebben worden er toch
meerdere bolletjes en boterhammen met stroop naar binnen gewerkt. Bert heeft de
vorige avond een enorme stapel pannenkoeken gemaakt, deze wordt op dit onmens
vroege uur rap kleiner, er wordt flink van gegeten en een aantal gaan verpakt
in folie mee voor tussen de beklimmingen.
Vandaag is namelijk de dag van
de Alpe d’HuZes, de dag dat wielrenners, hardlopers en wandelaars de Alpe d’Huez
1 tot 6 keer gaan beklimmen om zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF in
hun strijd tegen kanker. Ik doe hier namens het team Kramp Alpe d’HuZes met
vier collega’s aan mee. Bert en Jeroen gaan op de fiets de berg te lijf, Hans
en ik gaan dit hardlopend doen. Mike heeft gisteren aan de Alpe d’HuZus
meegedaan en is al wandelend zo trots als een pauw bovengekomen. Wij als
deelnemers hebben Mike op de top samen met ons 4 koppige begeleidingsteam
binnengehaald! Prachtig om te zien hoe iedereen met zijn/haar eigen gedachten
en in zijn/haar eigen tempo over de finish komt. Wat een saamhorigheid, ik word
er stil van. Om mijn benen voor de volgende dag niet te veel te vermoeien ben
ik op een muurtje langs de kant gaan zitten om iedereen voorbij te zien komen
en aan te moedigen. Als ik vooral de hardlopers voorbij zien komen gaan mijn
gedachten als vanzelf terug naar 2005, toen ik hier samen met AVA’70 was. Eén
van mijn clubgenoten was Jan Wevers. Net als nu heb ik toen ook een prachtige
tijd in Frankrijk gehad en met een leuke groep heel veel gelachen en aan een
prachtig sportevenement deelgenomen. Wat kon Jan hard lopen ondanks zijn donor
nier. Bewonderenswaardig hoe hij hiermee omging! Helaas is Jan in 2015 aan
kanker gestorven en al snel ontstond bij mij het idee om voor hem aan de Alpe
d’HuZes deel te nemen. In 2016 stierven nog drie clubgenoten aan deze
vreselijke ziekte, ook voor hun wilde ik graag de uitdaging aan gaan. Omdat in
mijn 33 jarige lidmaatschap van AVA’70 kanker ook eerder al had toegeslagen ga
ik uiteindelijk met 10 namen op mijn shirt naar boven. Denkend aan Henk, Ria,
Lucy, Anneleen, Gerrit, Henny, Jan, Han, Gerard en Ronald, hoe zij met zoveel
plezier hun hobby hebben beleefd, maakt mij tegelijk blij om alle mooie
herinneringen, maar ook droevig dat ze er niet meer zijn. Dit zijn de bekende
slik momentjes tijdens de Alpe d’HuZes. Overal hoor je verhalen over dierbaren
die zijn gestorven, langs de weg branden kaarsjes, hangen hartenkreten en
spandoeken ter nagedachtenis aan dierbaren. Gauw voeg ik me weer bij de groep
om Mike binnen te halen en ook om niet alleen te zijn met mijn emoties. Heel
fijn om op dat moment met een groep te zijn!
Het is nu half vier in de
ochtend en we vertrekken naar de start in Bourg d’Oisans aan de voet van de
Alp. Onderweg zien we dat de natuur nog helemaal in de nachtmodus staat, tot
twee maal toe glipt een vos in het licht van de koplampen het duister weer in.
Op de parkeerplaats aangekomen nemen we afscheid van onze begeleiders en splits
de groep zich in een fiets- en loopgroep. Samen met Hans wandel ik naar de
start waar in het duister al veel deelnemers klaar staan. De groep hardlopers
is niet zo heel groot, dus wij kunnen redelijk vooraan aansluiten. Na een
inspirerende speech van Maarten van der Weijden wordt als startsein de bel
geluid. Daar gaan we dan! Langzaam zet het peloton zich in beweging, vooral
niet te hard van stapel lopen, want als alles goed gaat ga ik misschien wel een
marathon naar boven lopen, dat betekend dat ik hierna nog twee keer zou moeten
starten! Tot aan bocht 21 is het redelijk vlak en loop ik samen met Hans achter
in groep in een tempo dat ik lang hoop vol te houden. Wat gaan sommigen hard
van start, of ga ik nu zo langzaam? Niets van aantrekken, gewoon je eigen ding
doen! Lekker geconcentreerd lopen en vooral genieten! Omdat het nog steeds
donker is zijn de dansende lampjes op de fietsen en de hardlopers goed
zichtbaar. De kaarsen geven een indrukwekkend schouwspel op de verder
onverlichte berg! Omdat het zo donker is en de entourage zo indrukwekkend heb
ik helemaal niet in de gaten dat de kilometers en vooral stijgingspercentages
onder mijn voeten voorbij vliegen. Als het na ruim een uur licht wordt is de
top in de verte al zichtbaar en loop ik even later tussen de eerste huizen
door. Hans loopt dan al in zijn eigen tempo een eindje achter me en de later gestarte
Bert komt me zo fris als een hoentje op zijn racefiets voorbij. Tussen de
huizen staat veel publiek en nabij de finish moet je je echt door een muur van geluid
werken om verder te komen. Denkend aan 2005 en de blijdschap dat ik de finish
heb gehaald schiet ik vol en loop juichend de finish over!
Het is nog maar half zeven in
de ochtend en de wereld wordt net wakker en ik sta al op de top van de Alpe d’Huez!
Dolblij meld ik me bij onze begeleiders, waar Bert ook al is. Als even later
Jeroen en Hans ook goed binnenkomen is het feestje compleet! Ons hoofddoel is
bereikt, we zijn met zijn allen een keer gezond en veilig boven gekomen en
hebben ons sponsorgeld meer dan verdiend!
Als we weer een beetje bij
zijn bijgekomen besluiten Bert en Jeroen weer naar beneden te fietsen voor
poging twee. Hans heeft last van zijn nek en blijft boven van de sfeer genieten
en ik, wat ga ik doen? Ik heb de luxe van een privé chauffeur en wordt via de
achterkant van de berg door Anjo weer
naar de start gebracht. Dit is echt decadent! Al rustend en etend gaan we naar
beneden, we nemen zelfs een mede hardloper mee, die dankbaar gebruik maakt van
dit buitenkansje. Het eten op een dalende en bochtige weg is niet echt
makkelijk, na de tweede beklimming besluit ik een langere pauze te nemen en aan
de finish mijn brood en pannenkoeken te nuttigen.
Eénmaal onderaan de berg, na
een fantastische afdaling met prachtige vergezichten, waarbij je helemaal
vergeet dat je aan een druk en groots evenement deelneemt worden we netjes bij
de start afgezet. Gelukkig staat hier een dixie, anders had ik een verkeersbord
voor een “Dumoulintje” moeten opzoeken. We starten nu bij de rotonde onderaan
de berg ipv in het dorp, de eerste 800 meter krijgen we cadeau! Omdat het nu
licht is geworden ligt het eerste lange rechte stuk er al eenzaam bij, voor mij
zijn ook enkele atleten met hun tweede beklimming begonnen. Ik kan mooi in hun
tempo een eindje achter ze blijven lopen. Op de berg zijn nu veel meer
supporters dan de eerste keer, ook zie ik veel wielrenners naar beneden sjezen,
die zijn al twee keer boven geweest, wat een tempo! Ondertussen kachel ik
lekker door en voor ik het in de gaten heb, heb ik het drietal voor me
ingehaald en ook de eerste verzorgingspost al gehad. Even een paar stukjes
stroopwafel en een bekertje bouillon en wat water en hup, daar gaan we weer. Je
weet langzamerhand al wat er gaat komen, de bocht met het schoolbord, vlak
daarachter wat water op de weg en niet veel later al de tweede verzorgingspost.
Helaas, als ik stilsta voor weer wat water en nu banaan, voel ik me niet
helemaal lekker. De schrik slaat me letterlijk en figuurlijk om het hart. Ik
heb namelijk last van hartritmestoornissen, niets ernstigs, maar met een
hartslag van boven de 200 is het lastig hardlopen. Ik zou dan nog wel wandelend
boven kunnen komen, maar een derde keer kan ik dan wel vergeten. Na even door
een attente EHBO’er aangesproken te zijn ren ik verder. Het gaat nu door Huez,
het dorpje met de afslag naar ons huisje in Villard Ricular. Een eindje
verderop staat een fotograaf en worden pannenkoekjes uitgedeeld. Nog even
verder zijn er komkommers, tomaatjes en stukjes appel te krijgen, mijn maag
draait zich al om bij de gedachte, toch neem ik iets tot me. In de lange
bochten drie, twee en één krijg ik het echt moeilijk en moet af en toe
wandelen. De snelste van de drie voor mijn gestarte lopers haalt me weer in. Langs
de terrassen van Alpe d’Huez hijs ik mezelf weer in de hardloopmodus en denk
hier voor de laatste keer vandaag te rennen. Na het laatste kleine bultje in
het parcours en het ronden van de rotonde ligt die daar dan, de verlossende
finish!
Juichend passeer ik deze verlossende
streep en met een brede glimlach kan ik het weer rustig aan doen. Deze keer ben
ik in het shirt met de namen van Henk, Ria, Lucy, Anneleen, Gerrit, Henny, Jan,
Han, Gerard en Ronald bovengekomen, voor
hun ben ik deze uitdaging aangegaan en voel me voldaan dat ik ondanks wat
problemen onderweg ook deze tweede keer heb volbracht! Weer is de EHBO alert en
kijkt me diep in de ogen en raad me aan één beker bouillon te nemen. Lachend
antwoord ik dat dat er minstens twee worden, samen met de onvermijdelijke
pannenkoeken. Kennelijk was dat het goede antwoord, ik mag doorgaan en even
later val ik mijn teamgenoten in de armen, de begeleiding is supertrots en Bert
en Jeroen zijn ook al boven! Ik heb de EHBO maar niet gezegd dat ik me hondsberoerd
voel en totaal niet aan eten moet denken. Gelukkig wordt er een colaatje voor
mij gehaald en als door een wonder voel ik me weer fit en begin, weliswaar met
lange tanden, aan mijn pannenkoeken, ook sportdrank en de broodjes met stroop
worden genuttigd. Na nog een tijdje nazitten en het thuisfront geappt te
hebben, heel de IT afdeling staat op zijn kop, wordt het tijd voor de tweede
afdaling, of te wel de derde beklimming. Ben ik er echt klaar voor????
De afdaling verloopt in elk
geval heel prettig nu ik niet hoef te eten. Anjo is een rustige chauffeur die
de auto behendig over de smalle weggetjes voert. Nauwelijks voor te stellen dat
hij en Ronald deze weg omhoog zijn gefietst, hun kennende zal dat ook nog in
een rap tempo zijn geweest! Samen genieten we van de prachtige vergezichten,
vooral als het stuwmeer in zicht komt en er een Alpen marmot voor ons
oversteekt. Onderweg hebben we het over onze motivatie om hier deze week
aanwezig te zijn, Anjo heeft eerder aan de Alpe d’HuZes voor zijn moeder
meegedaan, triest verhaal, maar mooi hoe hij over haar verteld. Ook mijn
avonturen in Peru komen aan bod. Zo zijn we voor mijn gevoel veel te snel weer
beneden en zoek ik eerst het Dumoulin huisje weer op.
De eerste paar rechte einden
liggen er nu echt warm en ook verlaten bij, ik ben blij dat ik mijn zonnepetje
op heb, de zon staat loodrecht boven me en de thermometer geeft 31 graden aan.
Omdat de tweede keer niet echt makkelijk ging heb ik Anjo aangegeven dat hij
mij niet binnen de twee uur terug boven hoeft te verwachten, ik zal wel gaan
wandelen. Eénmaal gestart begin ik toch met hardlopen, we zien wel waar het
schip strand. De eerste stukken gaan eigenlijk best goed, van misselijkheid is
geen sprake meer, laat staan van hartritme stoornissen. Als hardloper heb je wel
het probleem dat je moeilijk bevoorrading mee kunt nemen, dit doe ik dan ook
niet en ben derhalve volledig afhankelijk van de verzorgingsposten. Maar wat
komt daar achter mij aan?
Een groepje fietsers komt
langzaam langszij, na wederzijdse aanmoedigingen blijft er een naast mij
fietsen en bied mij zijn bidon aan. Na enig heen en weer gepraat blijkt het om
Johan te gaan die ook met een team doet. De heren uit dat team fietsen hem te
snel en de dames te langzaam, dus is hij net als ik op zichzelf aangewezen. Ze
zeggen dat op de berg vreemden vrienden worden en dat klopt helemaal! Ongemerkt
lopen en fietsen we naar boven, ik af en toe profiterend van de fietsende bidon
naast me. Bij de verzorgingsposten laten we ons beiden vol lopen, want het is
nu niet alleen warm, maar gewoon heet en Johan vult zijn bidon weer aan.
Gelukkig kunnen we onderweg praten over waarom we hier zijn, over zijn lekke
band tijdens de tweede beklimming, over de omgeving, over het spandoek van
Kramp welke we in bocht 15 passeren. Op een gegeven moment blijken we al in
bocht twee te lopen en merkt Johan op dat ik heel goed ga, omdat ik veel
fietsers inhaal. Lachend merk ik op dat hij net zo’n kanjer is en net zoveel
mensen inhaalt. Hij peddelt al pratend en verzorgend rustig naast me mee,
onderwijl voor mij het pad vrijmakend door tegen de wielrenners te roepen dat
er een loper rechts wil passeren. Samen lopen we door Alpe d’Huez richting
finish. Na mijn enthousiaste reisgenoten begroet te hebben, gaan Johan en ik hand
in hand over de finish. Johan bedankt, jij hebt deze beklimming voor mij zo’n
stuk makkelijker gemaakt! Dat je echt uit het goede hout gesneden bent blijkt
enkele dagen later als ik er een sponsor bij blijk te hebben!
De vraag is nu niet meer of ik
nog een vierde keer naar boven ga, maar wanneer. Om deze vierde keer alleen
naar boven te gaan, klinkt na deze mooie derde beklimming niet echt
aanlokkelijk. Daarom besluit ik aan de saamhorigheidsloop mee te gaan doen,
waarbij de lopers om 17:15 uur starten en de wielrenners om 17:30 uur.
Gezamenlijk hopen we dan rond 19:45 uur te finishen. Samen met Hans en Anjo
beleef ik weer een soepele afdaling. Hans rijdt ditmaal de auto naar boven
omdat Anjo en ook Ronald, die met de fiets naar beneden gaat, de wielrenners van
de saamhorigheidstocht gaan begeleiden. Omdat ook Bert en Jeroen daaraan
deelnemen beloofd dit iets heel bijzonders te worden.
Helaas is de uitkomst bekend en hebben we deze saamhorigheidstocht niet kunnen voltooien. De groep lopers bestond slechts uit vijf man, waaronder de loper die mij tijdens de tweede beklimming weer inhaalt, en een vrouw. Het tempo lag niet heel hoog, maar we konden wel veel met elkaar praten onderweg. Na een half uur begon het te regenen en niet zo’n klein beetje ook. Toen het ook nog begon te onweren besloten de fietsers van ons team, die zich enkele bochten onder ons bevonden, heel verstandig om weer te keren richting start, waar zij de droogte van de tent opzochten. Ondertussen ploeterde het groepje lopers dapper door. Af en toe een ingehaald door een verzopen wielrenner of er zelf één inhalend en helpend met een Hermannetje (duwtje). Ik begon het in mijn dunne hardloopkleding nu toch wel koud te krijgen, ipv 30 graden in het dal was het nu nog maar de helft en ik was nog nat ook. Zelfs mijn schoenen waren doorweekt omdat we ons door watervallen die over de weg stroomden moesten waden. De donder volgde de bliksem nu wel heel snel op en af en toe had je het gevoel dat de volgorde andersom was.
Daarom was het ook volkomen terecht dat we in bocht zeven door de organisatie werden tegen gehouden en met een deken of folie een grote legertent in werden gestuurd. Met 200 tot 300 kleumende en natte sporters sta je daar dan, te wachten op wat er gaat gebeuren. Toen het bericht kwam dat één bocht boven ons een motorrijder door de bliksem was getroffen werden we ons pas echt bewust van de ernst van de situatie. Nadat Johny Heitinga in de massa was ontdekt werd door een paar lolbroeken spontaan het Feyenoord lied ingezet. Of dit de reden was weet ik niet, maar even later was Johny wel de tent uit, en waarschijnlijk in een warme auto naar boven gebracht. Voor ons was het nog even wachten, vooral de wielrenners vonden het spannend, wat zou er met hun fietsen gebeuren. Uiteindelijk mochten we met busjes naar boven, de fietsen, met soms een waarde van boven de 10.000 euro moesten (bewaakt) achterblijven. Gelukkig is het met de motorrijder goed afgelopen en werd Mike boven in het Palais des Sports snel gevonden.
Een beetje verdwaasd loop ik
richting finish voor het Palais des Sports, het is de dag na de Alpe d’HuZes en
op actieve vrijwilligers na die de boel aan het afbreken zijn is de weg
verlaten. Alleen ik rond de laatste rotonde en loop vergezeld van mijn
gedachten over de denkbeeldig eindstreep. ’s Ochtends voelden de beentjes
redelijk goed en in het hoofd had zich het idee opgevat om die vierde keer toch
te voltooien. Wat éénmaal in mijn kop zit, gaat daar ook niet zomaar meer uit,
dus hebben Bert en Jeroen mij even na 12 uur in bocht zeven alleen gelaten.
Zonder verzorging onderweg, zonder publiek en medelopers, en al helemaal zonder
Johan, maar met drie sultana’s en twee brandende bovenbenen ben ik aan de
laatste 6km begonnen. Het was al flink warm en de weg lag er verlaten bij, dit
gaf me alle tijd om de vorige dag te overdenken en proberen te verwerken,
slechts gestoord door de gedachte aan mijn verzuurde benen. Lachen tegen de eenzame
fotograaf van de plaatselijke fotozaak ging nog net, opgeven is geen optie,
maar wandelen ook niet. Toch nog vrij eenvoudig rond ik bocht één en loop het
laatste steile stuk op, aan het eind hiervan bevinden zich enkele terrasjes
waar Bert en Jeroen mij aanmoedigen! Ook het laatste stukje verloopt goed en zo
passeer ik voor de vierde keer de finish. Weliswaar een dag te laat, maar wat
doet dat er toe, ik heb het toch maar mooi geflikt!
Ik vond het heel bijzonder om
voor mijn AVA’70 maatjes naar boven te lopen en deel te mogen uitmaken van het
Kramp Alpe d’HuZes team. Mike, Hans, Bert en Jeroen jullie hebben prachtige
prestaties neergezet en waren bovendien inspirerend en fijn gezelschap. Zonder
het begeleidingsteam bestaande uit Karolien, Birgitte, Anjo en Ronald hadden we
dat als team nooit zo gered, super bedankt! Al mijn 140 sponsoren uiteraard ook
bedankt, met jullie steun kunnen we hopelijk later zeggen, vroeger ging je dood
aan kanker, maar nu niet meer.
Als laatste wil ik Henk, Ria,
Lucy, Anneleen, Gerrit, Henny, Jan, Han, Gerard en Ronald bedanken, de gedachte
aan jullie heeft bij mij ongekende krachten naar boven gebracht, vooraf gehoopt
drie of vier keer naar boven te rennen, na afloop super tevreden en blij dat
dit gelukt is. AVA’70 mag blij zijn zulke fijne leden gehad te hebben!
Gerrit Dijkslag
 |
| Met de tien namen op zijn shirt naar de top |
 |
| Pffff, drie keer naar boven! |
Uitslagen en foto's van de Station tot Station loop in Dalfsen
 |
| Evelien Hillen, Roy Ebbers, Frank Roos en Andre Bruil |
Enkele Aaltense deelnemers stonden ook aan de start van deze wedstrijd en
hun resultaten waren als volgt: Frank Roos 1:10:37, Roy Ebbers 1:15:57, Andre Bruil
1:24:02. Evelien Hillen 1:24:03
Klik op de
link voor alle uitslagen en foto's
Aankondiging van de 1e All Comers Meet 2017 in Winterswijk
 |
| De Engelse Mijl (1.609 meter) is één van de onderdelen van de All Comers Meet |
Aanstaande vrijdagavond 2 juni
in de eerste All Comers Meet. Tijdens deze atletiek wedstrijd, waarvan de
eerste editie bij Archeus wordt gehouden, kan iedereen deelnemen. Want bij de
All Comers Meet mag, zoals de naam het al zegt, iedereen meedoen bij de
atletiek onderdelen. De All Comers Meet is van oorsprong een atletiek wedstrijd
in de USA die is komen overwaaien naar de Achterhoek. Het is een wedstrijd met
een hele lage drempel voor jong en oud.
Topper of beginner, iedereen
kan meedoen. De wedstrijd begint om 19.00 uur en is om 21.00 uur afgelopen. De deelname is
gratis bij voorinschrijving, dat kan tot en met vandaag woensdag 31 mei.
Vrijdagavond kan men zich tot een half uur voor aanvang ook nog aanmelden, de
kosten zijn dan € 4,- per onderdeel. De All Comers meet is een gezamenlijk
initiatief van AVA’70, Atletico’73, Argo, ASV en Archeus
Onderdelen:
1 mijl
Horden (300 en 400 meter)
Hinkstapspringen en
verspringen
Speerwerpen
Klik op onderstaande links
voor meer informatie
Wedstrijdagenda juni 2017
 |
| Heeft iemand een aanvulling of aanpassing op onderstaande kalender dan hoor ik het graag |
vr.2 juni Vriezenveen-Twenterandrun – www.twenterandrun.nl
zat.3 juni
Schöppingen(D)-Rund um den Berg - www.asc-schoeppingen.de
zat.3 juni
Rhenen-Cuneraloop - www.cuneraloop.nl
zon.4 juni
Aalten-Baan 800 meter – www.ava70.nl
zon.4 juni Arnhem-Parkloop –
www.parklopen.nl
zon.4 juni Wesel(D)-Dreiwiesellauf - www.dreiwiesellauf.de
maa.5 juni Kotten-Trainingsloop - www.geertwevers.blogspot.com
maa.5 juni Weeze(D)-Halve Marathon – www.tsv-weeze-leichtathletik.de
maa.5
juni Ooy-Landloop – www.ooyselandloop.nl
woe.7 juni
Rozendaal-Bedriegertjesloop - www.bedriegertjeslopers.nl
don.8 juni
Bredevoort-Grachtenloop – www.ava70.nl
vr.9 juni Vreden(D)-Firmenlauf – www.vreden-firmenlauf.de
vr.9 juni
Hengelo(O)-City Run – www.fbkgames.nl
vr.9 juni
Emmerich(D)-Promenadenlauf – www.gebege.org
vr.9 juni
Rijssen-Rijsserbergloop - www.rijsserbergloop.nl
vr.9 juni
Borken(D)-Citylauf - www.citylauf.borken.de
zat.10 juni
Dinxperlo-Enveloop – www.enveloop.nl
zat.10 juni
Zwolle-Halve Marathon – www.halvemarathonzwolle.nl
zat.10 juni Arnhem-Biothlon - www.biothlon.nl
zon.11 juni Uedem(D)-Volkslauf
- www.uedemer-volkslauf.de
zon.11 juni
Groesbeek-Zwitserloot Dak Run – www.zwitserlootdakrun.nl
zon.11 juni
Hoog Keppel-Keppelrun - www.keppelrun.nl
vr.16 juni
Doetinchem-All Comers Meet – www.argoatletiek.nl
zat.17 juni
Wekerom-Groot Ginkelse loop - www.grootginkelseloop.nl
zat.17 juni
Velen(D)-Tiergartenlauf - www.tiergartenlauf.de
zat.17 juni
Wierden-Wiezoloop – www.wiezoloop.nl
zat.17 juni
Dieren-Veluwezoomtrail – www.veluwezoomtrail.nl
zat.17 juni
Apeldoorn-Kroondomeintrail – www.avveluwe.nl
zat.17 juni Hernen-Stratenloop
– www.hernensestratenloop.nl
zon.18 juni Bredevoort-Triathlon – www.triathlonaalten.nl
zon.18 juni Nijmegen-10 kilometer – www.10km.eu/ned
zon.18 juni Goch(D)-Steintorlauf - www.steintorlauf.com
zon.18 juni
Elst-Overbetuweloop- www.overbetuweloop.nl
zon.18 juni
Dieren-Veluwezoomtrail – www.veluwezoomtrail.nl
woe.21 juni Münster(D)-Campus Run - www.leonardo-campus-run.de
woe.21 juni
Rouveen-Munnikenslagloop - www.munnikenslagloop.nl
don.22 juni
Ommen-Baanloop – www.acovanelderen.nl
vr.23 juni
Bergentheim-Banthumloop - www.banthumloop.nl
vr.23 juni
Steenwijk-City Run – www.stonecityrun.com
zat.24 juni Eck en Wiel-Rondom de Heerlijkheid – www.heerlijkheideckenwiel.nl
zat.24 juni
Ommen-Vechtdal Trail – www.vechtdaltrail.nl
zat.24 juni
Ellewick(D)-Schützenfestlauf - www.schuetzenfestlauf.de
zat.24 juni
Herwijnen-Lingewaalloop - www.avtyphoon.nl
zon.25
juni Bussloo-Rondje Bussloo – www.rondjebussloo.nl
zon.25 juni
Zwolle-AsRendorp – www.asrendorp.nl
zon.25 juni
Enschede-Twentse Vrouwenloop – www.twentsevrouwenloop.nl
zon.25 juni
Reutum-Dom Verdan Loop – www.domverdan.nl
zon.25 juni
Haldern(D)-Rund um's Reeser Meer- www.lauftreff-haldern.de
zon.25 juni Groot Dochteren-VolksCross
– www.volkscross.nl
din.27 juni
Aalten – ZomeravondRun – www.ava70.nl
don.29 juni
Elburg-Oostendorploop – site
vr.30 juni
Legden(D)-Mittsommernachtslauf – www.susvolkslauf.de
Nieuw Zonkapel: Dakkapel met zonnepanelen.
Kijk voor meer info op www.dakkapelachterhoek.nl
zondag 28 mei 2017
Foto's en uitslagen van de 5e Quintusloop in Hengelo
 |
| Loopgroep de Zandloper |
Klik op de link voor de uitslagen
Fotoalbums:
 |
| Henk Mengers |
Uitslagen van de 1e Marathon van Tilburg
Organisatie 'heel tevreden'
over eerste Marathon Tilburg
TILBURG - Stichting Marathon
Tilburg blikt heel tevreden terug op het de eerste editie van het
hardloopevenement. De laatste deelnemer aan de marathon liep rond 14.15 uur
over de finish op de Schouwburgring. ,,Er zijn geen gekke dingen
gebeurd", zegt Marjolein Kusters namens de stichting. ,,Het was een
fantastische dag. We hebben veel positieve reacties gehad van zowel lopers,
publiek als sponsors." Enkele lopers raakten 'oververhit'. Een aantal besloot in de loop
van de middag toen het heter werd, te stoppen. De tweede editie van de Marathon
Tilburg vindt plaats in het weekend van 26 en 27 mei 2018. Ook AVA'70 lid Nico Rouwhorst was deelnemer aan deze eerste editie en finishte in een tijd van 4:30:01 uur. Pascal Veldboom liep de kwart marathon in een tijd van 58.52 minuten.
Klik op de link voor de uitslagen
site organisatie
 |
| Pascal Veldboom |
Uitslagen van de 19e Eiberrun in Eibergen
 |
| De start van de 7 en 14 kilometer |
De 19e Eiberrun stond in het
teken van vele veranderingen voor zowel de lopers als de vrijwilligers. Ondanks
de warmte waren er toch vele deelnemers aanwezig om deel te nemen aan de
Eiberrun. De organisatie kijkt terug op een geslaagde 19e editie en hoopt jullie allemaal volgend jaar op 27 mei 2018 te mogen begroeten op de 20e Eiberrun.
Klik op de link voor de uitslagen
site organisatie
Foto's en verslag van de 19e Eiberrun in Eibergen
 |
| De groengeklede lopers van trainingsclubje Run4Fun, een aantal van hen had graag met hond de Dogsrun gelopen. |
Schaduwrijke route Eiberrun
blijkt schot in de roos bij tropische hitte
EIBERGEN - De nieuwe route van
de Eiberrun kwam voor de lopers als een geschenk uit de hemel. Tegen half
twaalf, de tijd van de start, was het kwik al tot 25 graden gestegen en daarom
was menigeen blij met het loofrijke parcours.
Voorheen ging de route over
lange stukken asfalt naar Neede en terug. Dankzij de aanleg van de nieuwe N18
heeft de organisatie nu gekozen voor een rondje dichter bij huis. De lopers
konden kiezen uit een of twee rondjes van zeven kilometer. De Dogrun, waarbij
baasjes samen hun honden zes kilometer afleggen, werd wegens de hitte afgelast.
De foto van de groengeklede
lopers vóór de start in het openluchttheater betreft de leden van
trainingsclubje Run4Fun. Een aantal van hen had graag met hond de Dogsrun
gelopen. Alwine de Raad bijvoorbeeld: "Die wedstrijd was helaas afgelast,
waardoor ik niet met mijn hond Sossa kon lopen. Jammer natuurlijk, maar ik heb
alle begrip voor het besluit. Voor honden is het echt niet te doen zo ver te
lopen bij die temperaturen. Zelfs voor mij en mijn medelopers was het door de
warmte best afzien!" (bron)
Klik op de link voor de foto's van Dennis Wonnink
Abonneren op:
Posts (Atom)