Lageschaar Vaste Planten en Esselink Hoveniers sieren terras AVA'70

Luuk te Brake

Wat moet een atletiekvereniging nu met prairiebeplanting en zakken vol met lava-gesteente? Wie het terras van AVA`70 tegenwoordig oploopt, ziet gelijk het fraaie resultaat. De 4 grote vierkante bakken zien er werkelijk tiptop uit. Lageschaar Vaste planten heeft hiervoor een grote hoeveelheid prairiebeplanting beschikbaar gesteld en Esselink Hoveniers stond garant voor een flink aantal zakken met lavagesteente.

De fanatieke AVA-jaan Luuk te Brake is in het dagelijks leven hovenier en hij nam de klus op zich om de terrasbakken vakkundig te sieren. De prairiebegrazing is momenteel bijzonder populair vanwege het onderhoudsvriendelijke karakter en de duurzaamheid van de veelzijdige planten. Het lavagesteente wordt toegepast doordat het vocht goed wordt vastgehouden en het minder onderhoud vergt, omdat onkruid vrijwel geen kans krijgt.

Uiteraard is AVA`70 bijzonder blij met deze groene schenking van Lageschaar Vaste Planten en Esselink Hoveniers. (FR)

Vijf tips voor een goede energiebalans

Een goede energiebalans zorgt ervoor dat je voldoende energie hebt tijdens het hardlopen

Een goede energiebalans betekent dat je evenveel energie gebruikt als dat je inneemt. Zo blijf je op een stabiel gewicht. Wil je afvallen? Dit gebeurt bij voorkeur alleen onder begeleiding van een (sport)diëtist. Ook zorgt een goede energiebalans ervoor dat je voldoende energie hebt tijdens het hardlopen, herstel je sneller en verlaag je de kans op blessures. Wij zetten vijf voordelen van een goede energiebalans voor je op een rij!

1. Nooit meer te weinig eten

Het kan zijn dat je voor een training te weinig eet. Het gevolg is dat je het laatste deel van de training niet meer lekker loopt omdat je geen energie meer hebt. Eet je te weinig na je training? Dan kun je ongewild afvallen, omdat je je gebruikte energie niet goed aanvult.

2. Nooit meer te veel eten

Het kan gebeuren dat je voor een training te veel eet. Het gevolg is dat je met een te volle buik gaat sporten, waardoor je last kan krijgen van maagdarmproblemen. Eet je te veel na je training? Dan bestaat de kans dat je aankomt, terwijl je dat niet wilt.

3. Je voedingsplan laat je nooit in de steek

Na een zware inspanning kan je lichaam je een beetje in de steek laten. Het is dan lastiger inschatten hoeveel je moet eten. Via Jumbo Foodcoach kun je gebruik maken van een persoonlijk voedingsplan die je precies vertelt wat je op dat moment nodig hebt.

4. Sneller herstel

Tijdens een inspanning gebruik je energie. Als je die gebruikte energie na je inspanning weer aanvult, herstel je sneller en ben je fitter voor je volgende training. Zo verhoog je je trainingsrendement.

5. Meer weerstand en minder kans op blessures

Wanneer je energiebalans op orde is, ben je fysiek en mentaal fitter. Ook houd je je weerstand beter op peil en verklein je de kans op blessures. (bron)

Knappe prestatie Cindy Brusse bij Ironman 70.3 West-Friesland

Cindy Brusse

1 maand geleden kreeg ik het idee om misschien wel aan een halve triatlon te gaan meedoen. Het leek me een mooie afsluiter van het seizoen en ik had best consistent getraind en dan met name op het fietsen. Het zwemmen deed ik meestal (1 a) 2x per week en is goed genoeg om 30 min over 1.9 km te doen. Alleen het lopen....dat deed ik minder. Door intensief fietsen had ik hier weinig zin in en verder was ik tijdelijk ook niet erg gemotiveerd voor dit onderdeel. 

Met nog 3 weken trainen met weekomvang van 12 a 13 uren en daarna een taperw eek zag ik het wel zitten. Dus op 4 september heb ik me ingeschreven voor jawel 341 euro! Waarom betaal je zoveel voor een wedstrijd zul je denken? Ten eerste omdat de 2 vorige IM 70.3 races te Mallorca en Finland me goed zijn bevallen: super mooie events, geweldig parcours, goed geregeld en heel leuk om tegen internationale atleten te racen. Ten tweede wat Bibian Mental voor haar dood de Nederlanders adviseerde is me goed bijgebleven: Gebruik je geld om mooie herinneringen maken ipv in spullen te steken. Dus zo gezegd, zo gedaan!

De herinnering is mooi en begint bij het overnachtingsadres de nacht voor de wedstrijd bij een vriend van Dennis aan de rand van Monnickendam aan het water. We waren er nog nooit geweest en was het gezellig! Na de lunch gingen Dennis en Rinse vanaf zijn huis een boottocht met bier maken en ik ging in Hoorn m’n registratie spullen halen en vervolgens mijn fiets stallen in het parc fermee. Daarna terug bij Rinse en Simone aan de borrel. Simone ging ervan uit dat ik de witte wijn zou afslaan. Echter mijn hoop op een goede wedstrijd was volledig van de baan omdat ik me vanaf woensdag niet fit voelde. Lees: heel erg moe, energielevel van niks, 30 min joggen al teveel (vrijdag nog ff geprobeerd op 6 min/km en ik wilde steeds gaan wandelen, maar dat mocht niet van mezelf) een bijna snotneus en als klap op de vuurpijl zaterdagochtend waterdunne diarree. Op vrijdag een patiënt met diarree onderzocht en steeds flink de handen gedesinfecteerd. Zou dat virus dan ook al in aerosolen ronddwalen? Anyway, 2 witte wijntjes gingen er goed in tezamen met heerlijke borrelhapjes. Oh ja, er moest ook nog gegeten worden. Wilden we echt pasta eten of was kip en worst op de BBQ met grilgroenten, salade etc ook een optie? Dat laatste werd het met ook nog een heerlijk ijsdessert. Met een goed gevulde buik en ontspannen mindset ging ik naar bed.

Na een goede nacht werd ik zondag fit wakker! Om 8.30 kwam ik bij de zwemstart. Wat een sfeer en gezelligheid daar zo in het haventje! Om 9.00 klonk het startschot en gingen elke 5 seconden drie atleten te water. Van te voren kon je je opstellen in startvakken op geschatte zwemtijd. Dit om over elkaar heen zwemmen te voorkomen. Nadat we het rustige water in het haventje uit zwommen werden we verrast door de flinke golfslag op het open water. Het ging me goed af en passeerde diverse atleten. Ik had wel het idee dat het geen toptijd ging worden met die golven, maar dat viel erg mee! In 29 minuten stond ik weer op de kant.

Ik racete door het parc fermee, waar het gras inmiddels glad was geworden doordat het was gaan regenen en ik ging in de hoek van het voetbalveld op mijn plaat. Snel opgestaan en op volle snelheid weer verder! Hup de fiets op en in de regen ging het feest verder. De bochten werden wel wat eng door mogelijke gladheid. Dus rustig aan erdoor heen gegaan. Ik ging lekker fietsen, waarbij de hartslag te hoog was om het 3 uren vol te houden. Dus keek ik er maar niet meer naar en bleef lekker doortrappen en daarbij regelmatig kerosine drank en water tot me nemend. De vaart zat er onwaarschijnlijk goed in. Waar de afgelopen 4 dagen het energielevel LOW was, bleek op D-day de batterij prima opgeladen!

Een paar keer liep het parcours dwars door een pittoreske dorp. In de hobbelige klinker straatjes was de support goed! Vele families maakten er een feestje van. Het was ook wel even een lekkere break van het op het stuur liggen en malen met die trappers. En daarna weer blij het asfalt weer op te gaan. Na 60 km kwam er wat ongemak....ik leek een volle blaas te krijgen. Hoe kan dat nu? Nog nooit meegemaakt in een wedstrijd! Het ongemak nam in de volgende 20km verder toe en ik moest denken aan een supporters bord: “smile if you ever peed on your bike”. En dacht ook: hoe dan? Anyway, na 90 km mocht ik van de fiets! Met een gemiddelde van 33.7km/u en 174W en tijd van 2.41 u was ik superblij!

Na weer een vlotte wissel ditmaal zonder sliding begon het looponderdeel strammig, maar met een mooie snelheid van 4.37/km. Vervolgens iets gas terug en een tempo gevonden wat lang vol te houden zou moeten zijn. Tja, dat hoop je dan maar..... Na 7 km begon het allemaal al wat minder fijn aan te voelen, maar ik bleef nog onder de 5min/km met 48 min na 10 km. Helaas werd het steeds ongemakkelijker en kreeg ik ook nog een zere rechter voetzool. Na 14km begonnen de kilometertijden op te lopen. En waar het de eerste 2 van in totaal 4 rondes super was om door het pittoreske Hoorn met straten van onregelmatige mini-klinkertjes maar vooral vele toeschouwers te hollen, werd het toch steeds lastiger om dan een lach op mijn gezicht te krijgen. En dat ondanks de vele aanmoedigen van mensen die riepen dat mijn mintgroene kleurige Hawaii pakje de mooiste was en dat ook elke ronde bleven herhalen. Het tweede deel van elke ronde ging over rustige en geasfalteerde wegen langs het meer. Dat was wel fijn.

Ik bleek in de Ironman app de uiteindelijke nummer 1 in mijn agegroup, een Duitse dame, op 20 sec te naderen bij een tussentijdse meting. Maar helaas...met 5 x een kilometertijd van 5.25/min verprutste ik de kans op de overwinning. Na 5.05 uur kwam ik als 2e in de agegroup F45-49 over de finish en kon geen stap meer zetten. 2 vrijwilligers hebben me naar een stoel geholpen en zorgden voor wat te drinken. Mijn doel een tijd onder de 5.12 uur had ik gehaald. Nu is het afwachten op de 2e plek genoeg is voor een slot voor het WK agegroupers volgend jaar oktober te St George Utah, USA. Mocht de Duitse dame deze niet accepteren dan rolt hij door naar mij. Afwachten dus! Komende week volgt dat per mail.

Cindy Brusse

Sportmedisch onderzoek: laat je lichaam controleren

Niet iedereen hoeft zich te laten keuren voordat hij gaat sporten, in sommige gevallen kan het echter wel verstandig zijn om dit te doen

Net zoals een auto elk jaar een APK dient te ondergaan is het belangrijk je lichaam te checken voordat je het serieus gaat belasten. Dat kan door het ondergaan van een sportkeuring. Deze brengen jouw gezondheid en belastbaarheid in beeld en worden geadviseerd aan beginnende sporters, intensieve sporters, maar ook aan patiënten met chronische ziekte. Sportarts en onze Gezond Hardlopen Expert Mirjam Steunebrink licht toe.

Sportkeuring versus sportmedisch onderzoek

Vroeger bestond de sportkeuring uit tien diepe kniebuigingen en werd de bloeddruk gemeten. Tegenwoordig is de sportkeuring flink uitgebreid en spreken we liever van een sportmedisch onderzoek. Deze onderzoeken zijn bedoeld om te komen tot een veilige en verantwoorde sportbeoefening. Tevens wordt er ook een juist inzicht in conditie en een hierbij passend, gericht trainingsadvies gegeven. De term sportkeuring wordt alleen nog gehanteerd bij een aantal takken van sport waarvoor het ondergaan van een sportmedisch onderzoek verplicht is.

Waarom een sportmedisch onderzoek ondergaan?

Niet iedereen hoeft zich te laten keuren voordat hij gaat sporten. In sommige gevallen kan het echter wel verstandig zijn om dit te doen. Een sportmedisch onderzoek wordt zeker aangeraden bij sporters als:

-je een aandoening of ziekte hebt of er hart- en vaatziekten in de familie voorkomen;

-je tijdens inspanning klachten hebt zoals duizeligheid, hartkloppingen, of pijn op de borst

-je een ongewone vermoeidheid ervaart

-je slecht herstelt na inspanning

-je afname van het presentatie vermogen ervaart zonder een trainingsafname

-je in het verleden nooit intensief aan sport hebt gedaan

-je wilt weten wat je omslagpunt is om zo je trainingszones te berekenen

-je wilt beginnen met sporten.

Ook als je een pijntje of een lichte blessure hebt kan het verstandig zijn er naar te laten kijken voordat het uitgroeit tot een chronische blessure. Natuurlijk kan je ook gewoon nieuwsgierig zijn naar hoe je er voor staat, en wil je zo goed mogelijk geïnformeerd je sport bedrijven.

Welke sportmedische onderzoeken zijn er?

Sportmedische onderzoeken zijn er in verschillende soorten en maten en je kunt het zo uitgebreid maken als je zelf wilt. Van een vragenlijst gecombineerd met kort lichamelijk onderzoek tot een zeer uitgebreide inspanningstest. Voor elk onderzoek wordt een vragenlijst doorgenomen  waarbij verschillende thema’s aan bod komen. Het is belangrijk om een indruk te krijgen over hoe iemand zijn sport beoefent; om welke sporten gaat het? Hoe lang sport iemand al? Op welk niveau wordt er gesport? Worden er wedstrijden gelopen zoals bijvoorbeeld een (halve) marathon of wil men gewoon fit blijven? Hoeveel uur wordt er aan het sporten besteed en hoe ziet het weekprogramma er uit? Ook belangrijk is een screening van het risico op plotse hartdood middels het in kaart brengen van de risicofactoren voor hart- en vaatziekten.

Inspanningstest

Om een volledig beeld te krijgen van de conditie en belastbaarheid, maakt een inspanningstest bij grotere sportmedische onderzoeken deel uit van het onderzoek. Ook kunnen inspanningstesten als los onderzoek worden afgenomen. Op basis van de resultaten kan de sportarts zowel de recreatieve als prestatie-gerichte sporter advies op maat geven. Het onderzoek is bijzonder geschikt voor duursporters. Ook als er klachten zijn tijdens inspanning kan dit onderzoek waardevolle inzichten geven. Tenslotte geeft de inspanningstest in het geval van een chronische ziekte een goed beeld van de fysieke conditie en belastbaarheid en kan de sportarts zo op basis van de uitkomsten adviseren op welke manier het beste kan worden gesport of bewogen en welk trainingsprogramma geschikt zou kunnen zijn.

Het inspanningsonderzoek vindt plaats op de fiets of de loopband. De sporter krijgt een aantal elektroden op de borst en rug geplakt voor het hartfilmpje (ECG). Bij een ademgasanalyse krijgt de sporter ook een mondkapje over neus en mond. Tijdens de maximale inspanningstest wordt de belasting (wattage op de fiets en snelheid/hoogte op de loopband) steeds verder verhoogd en is het de bedoeling zo intensief mogelijk in te spannen. Afhankelijk van het gewenste doel van de test kan een specifiek protocol worden gekozen, waarbij gevarieerd wordt in stapgrootte van de blokken, duur van de blokken etc. Het hartfilmpje en de ademgasanalyse geven dan een uitstekend beeld van het functioneren van hart en longen. De sportarts kan met verschillende analysemethoden op nauwkeurige wijze de anaerobe drempel (omslagpunt), maximale zuurstofcapaciteit, rusthartfrequentie en maximale hartfrequentie vaststellen. Zo kunnen trainingszones worden gemaakt, welke de basis vormen voor een trainingsschema. Heb jij interesse in een sportmedisch onderzoek, sportkeuring of inspanningsonderzoek? Kijk dan voor het dichtstbijzijnde adres op de website van Sportzorg. (bron)

Pieterpad 1e etappe: Pieterburen-Winsum

Ons prachtige verblijf aan het Warffurmermaar

Het Pieterpad is de bekendste lange-afstand wandelroute van Nederland. Het pad loopt van Pieterburen aan de Noord-Groningse Waddenkust naar de Sint-Pietersberg in Zuid Limburg en slingert daarbij door een groot aantal verschillende landschappen, afwisselende natuur en gebieden met een uiteenlopende cultuurhistorie. De bijna 500 kilometer van het Pieterpad gaan over de kleinste wegen en paden en is zoveel mogelijk onverhard. We proberen in een aantal jaren de 26 etappes van het Pieterpad te volbrengen.

1e etappe: Pieterburen-Winsum - zaterdag 25 september 2021 - 12 kilometer

Veertien kilometer ten noorden van de stad Groningen ligt het pittoreske Onderdendam. Net buiten het dorp, aan de overkant van de Warffumermaar ligt ons prachtige Bed&Breakfast Hoogholtje. De betekenis van het Gronings woord voor een hoge vast voetbrug, de enige toegang tot het huis! De B&B ligt aan de waterkant en heeft een eigen terras, een prachtig onderkomen. Na een heerlijke nachtrust en een prima ontbijt brengt de gastheer ons zelfs naar Pieterburen, nadat we eerst onze auto in Winsum hebben geparkeerd. 

 

Onze startplaats voor vandaag is dus Pieterburen, bekend van het Zeehondencentrum van Lenie ‘t Hart. Het landschap van dit plaatsje is wijds en open, met een zeer vruchtbare bodem van zeeklei. De zee heeft deze klei hier afgezet. Het was een Waddengebied dat bij heel hoge vloed overstroomde en met iedere overstroming kwam er een laagje bij. De streek heet ook wel ‘Het Hoge Land’. Vervoer ging over water, over geulen die ontstonden door de werking van eb en vloed. Dit werd ons onderweg medegedeeld door een plaatselijke bewoner.

Na enkele honderden meters lopen we langs de mooie Petruskerk, de klok op de toren wijst met zijn gouden wijzers even na elfen aan. Het pad langs het Pieterbuurstermaar kronkelt door een rechtlijnig landschap. Er staan hier beduidend meer bomen dan aan de noordkant van het dorp. Het riviertje wordt overgestoken over een hoog, houten voetgangersbruggetje. Omdat zo’n bruggetje relatief hoog is, kunnen er bootjes met vee, opgetast hooi of andere vracht onderdoor.

Om ons heen genieten we van eindeloze uitzichten over het zeer platte platteland. Monumentale boerenhoeven en kerktorentjes in de verte maken het plattelandsplaatje af. Na 5 kilometer is Eenrum het eerste karakteristieke wierdedorp op onze weg naar het zuiden. Hoog op de wierde pronkt de mooie kerk en in de tuin rechts van de kerk laat een dikke treurbeuk al anderhalve eeuw zijn takken hangen. Smalle straatjes met kleine huisjes bepalen verder het beschermd dorpsgezicht. Het Pieterpad verlaat Eenrum over een weg met aan beide zijden riante villa’s met balkons en serres uit het begin van de twintigste eeuw.

Voorbij een kanaal en provinciale weg volgt al snel het eenvoudigere dorpje Mensingeweer. Geen opvallende kerk langs het pad hier, maar wel een molen, bakstenen huisjes en kleine boerderijen. En een hoogholtje waarover de route het water met de mooie naam Mensingerweersterloopdiep kruist. Over asfaltwegen volgt de route dit zeventiende eeuwse kanaal, via de buurtschap Maarhuizen tot aan het Winsumerdiep. Tussen bomen en bosschages door zijn er vergezichten over uitgestrekte graslanden en akkers onder een prachtige lucht.

Via een mooi kerkpad komen we in Winsum, dat in 2020 door de ANWB is uitgeroepen tot mooiste dorp van Nederland en waar aan alles is te zien dat het vroeger een welgesteld dorp was. We eindigen onze route op de gemetselde stenen brug de Boog, de twee kortste etappes van het Pieterpad zitten er al weer op. Op het terras van eetcafé J&A nemen we de dag nog even door en zijn we precies op het startpunt van onze volgende etappe die ons naar de hoofdstad Groningen leidt. We hopen dat we deze dit jaar nog kunnen meepakken!

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Op een hoogholtje

Buitencode: ruimte voor elkaar, sportief gebaar

Als iedereen de Buitencode respecteert, kunnen we allemaal blijven genieten van de natuur

Als hardloper ben je niet de enige die graag van de natuur geniet. Je zal de paden moeten delen met fietsers, mountainbikers, wandelaars en ruiters te paard. Om elkaar de ruimte te geven en de natuur te beschermen, is er de Buitencode. Als iedereen de code respecteert, kunnen we allemaal blijven genieten van de natuur. Ruimte voor elkaar, sportief gebaar.

5x regels van de Buitencode

De Buitencode bestaat uit vijf simpele regels:

Respecteer de natuur

Maak geen lawaai en neem je afval mee

Houd je aan de toegangsregels

Check de toegangsborden en blijf op de voor jou bestemde paden.

Geef elkaar de ruimte

Maak plaats voor een ander en minder vaart bij drukte.

Wees vriendelijk

Groet elkaar vriendelijk en heb begrip voor de natuurbeleving van de ander.

Spreek elkaar aan

Spreek een ander vriendelijk en respectvol aan op zijn of haar gedrag.

Over de Buitencode

De Buitencode is een gezamenlijk initiatief van Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, LandschappenNL, Atletiekunie, KNHS, KWBN, Wandelnet, Sportvisserij Nederland en wielersportbond NTFU. (bron)

Pieterpad proloog: richting de Waddenzee

Adrie, Theo, Geert en Ina

Het Pieterpad is de bekendste lange-afstand wandelroute van Nederland. Het pad loopt van Pieterburen aan de Noord-Groningse Waddenkust naar de Sint-Pietersberg in Zuid Limburg en slingert daarbij door een groot aantal verschillende landschappen, afwisselende natuur en gebieden met een uiteenlopende cultuurhistorie. De 500 kilometer van het Pieterpad gaan over de kleinste wegen en paden en is zoveel mogelijk onverhard. We proberen in een aantal jaren de 26 etappes van het Pieterpad te volbrengen.

Proloog: richting de Waddenzee - vrijdag 24 september 2021 - 10 km

Vandaag gaan we beginnen aan het Pieterpad, een reis die misschien wel jaren kan duren. Het pad bestaat uit 26 etappes van minimaal 12 en maximaal 24 kilometer. We kiezen er voor om ook de proloog te gaan lopen, je kunt deze wandeling beschouwen als een opwarmertje. De route maakt geen onderdeel uit van het Pieterpad zelf, en is in de gids slechts opgenomen als een suggestie. Na een kop koffie op het terras van hotel Waddengenot, vertrekken we rond de klok van 12.30 uur en lopen we met Theo en Adrie in de richting van de Waddenzee, bijna het noordelijkste puntje van Nederland op het vaste land.

De proloog volgt de markering van het Nederlands Kustpad richting Oudedijk en Kaakhorn. Grote en weidse akkers liggen er verlaten bij en op de omgewoelde zeeklei liggen restanten van de laatste uien- en aardappeloogsten. We komen na enkele kilometers in het plaatsje Westernieland. Grote schuren achter statige woonhuizen laten zien dat de Groningers hier altijd al groot boerden. We lopen verder op een lange rechte weg naar de Linthorst-Homanpolder en nemen bij de ingang van de polder even een pauze bij een monument. Het blijkt dat de zeedijk grotendeels is aangelegd door werklozen in het kader van de werkverschaffing. Dertien van deze werkers vonden de dood, toen de bus waarmee zij naar het station werden gebracht onder de trein bij Ranum kwam. Op het monument staat nog een veertiende naam van iemand die onder het werkspoorlocomotiefje op de dijk kwam.

Een afslag verder gaat de weg omhoog naar de dijk toe. De polder lijkt leeg en recht maar de vergezichten zijn fantastisch, het is haast alsof je in een kunstwerk loopt. De zon komt er ook steeds meer door en de wind heeft hier vrij spel, maar het is heerlijk weer. We lopen tussen de kwelders, die begraasd worden door paarden en runderen, en de dijk, begraasd door schapen, door. Bij het metalen beeld van een wadloper die tot zijn middel door de zee waadt, voert de route landinwaarts opnieuw langs immense akkers voorbij de oude zeedijk en nog meer boerenland terug naar Pieterburen. De Groningse boeren zijn met trekkers aan het werk om het land om te ploegen. Ze worden achtervolgd door een grote groep landende en weer opvliegende zeemeeuwen.

Na ongeveer 10 kilometer komen we weer op de Hoofdstraat van Pieterburen en gaan nog even naar het bezoekerscentrum Waddenkust. De vrijwilliger achter de balie vraagt waar we vandaan komen en hij kent zelfs nog iemand bij ons uit het dorp, de wereld is klein. Vanaf hier moeten we nog ongeveer 200 meter naar ons vertrekpunt lopen en worden op het einde van de tocht zelfs muzikaal onthaald door Jannes, die hier live staat te zingen. Een mooi begin van ons Pieterpad avontuur.

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Het beeld van de wadloper

Route 80: Kotten, Ratum en Vosseveld

In de afgelopen jaren heb ik veel routes door het prachtige Achterhoekse landschap gelopen en een aantal hiervan wil ik graag met jullie delen. Ik probeer de komende tijd regelmatig een route hieraan toe te voegen, uiteraard ook geschikt om te wandelen. Opmerkingen of aanvullingen hoor ik graag.

Vandaag de 80e route uit deze serie: Een tocht door de Winterswijkse buurtschappen Kotten, Ratum en Vosseveld

Route 80: De route gaat over de Willinkbeek, langs de Steengroeve en het bosgebied Willink Weust

Afstand: 9.5 kilometer

Start: Restaurant 1897 Vosseveldseweg 8 - 7107 AD Kotten

Bewegwijzerd: Ja, bordjes met groene voetstap

Afkortingen: LA Linksaf, RA rechtsaf, RD rechtdoor

Foto's van de route: fotoalbum

GPX bestand van de route

Laatst aangepast: 24 september 2021

Klik hier voor alle wandel- en hardlooproutes in de omgeving van Aalten

Verlaat de parkeerplaats van het restaurant en ga RA op de Vosseveldseweg. Volg vanaf daar de bordjes met de groene voetstap.

Route Pieterpad

Winterswijkse berg weer strijdtoneel van hardlopers

Mark te Brake uit Aalten was de laatste winnaar van de Bergrun in augustus 2019

WINTERSWIJK - De voormalige vuilnisbelt aan de Eekelerweg in Winterswijk is op zondag 17 oktober weer het strijdtoneel van de Bergrun van Archeus. De 17e editie kent met ingang van dit jaar een nieuwe sponsor Sorba, specialist in gevelbouw, interieurbouw en afbouwprojecten in de infrastructuur.

De Bergrun werd eerder altijd in augustus gehouden, maar door de steeds hogere zomertemperaturen is het evenement verplaatst naar het najaar.  Voor Archeus is het na bijna twee jaar coronastop de eerste prestatieloop sinds de KroeseWeverscross van januari 2020.

De Sorba Bergrun is inmiddels befaamd door het uitdagende parcours over de 23 meter hoge bult achter vrijetijdsmarkt Obelink. De prestatieloop is daarmee een unieke beproeving voor zowel recreanten als wedstrijdlopers, die normaal hun rondjes op het vlakke afwerken. De kortere run over ruim 3 kilometer telt twee beklimmingen en is goed te doen voor de gemiddelde recreant. De lange run telt vijf beklimmingen. De jeugd tot en met 12 jaar gaat één keer de berg af en weer op.

Programma Sorba Bergrun, zondag 17 oktober 2021

10.00 uur 1,6 km voor kinderen (t/m 12 jaar) (één beklimming)

10.45 uur 3,1 km (twee beklimmingen)

11.45 uur 7,6 km (vijf beklimmingen)

Voorinschrijven kan tot donderdag 14 oktober 23.00 uur via av-archeus.nl of inschrijven.nl.   Bij na-inschrijven ter plekke kan uitsluitend met pin worden betaald, niet contant! Kosten 1,6 km en 3,1 km 4,00 euro, voor de 7,6 km 6,00 euro.

Start en finish zijn bovenop de oude vuilnisbelt aan de Eekelerweg. Er is geen omkleedgelegenheid op deze locatie. Parkeren kan op de extra parkeerplaats van Obelink aan de Eekelerweg. Toegang via de afslag Obelink aan de Misterweg. Volg dan de borden.

Deelnemers dienen de op dat moment nog geldende corona-voorschriften in acht te nemen. De organisatie verwijst voor de actuele maatregelen naar www.av-archeus.nl

Hoe word je sneller?

Je moet meer trainingskilometers maken

Elke hardloper weet dat de loopsnelheid afneemt als de af te leggen afstand groter is. Als een sprinter sneller wil worden om de 100 meter in minder tijd af te leggen, dan moet hij of zij veel snelheidstraining doen, naast kracht- en techniektraining. Voor sprinters is het belangrijk om de maximale snelheid te verbeteren. Anders gezegd, hun snelheidsplafond moet omhoog. Maar hoe word je als hardloper sneller?

Hardlopers die zich richten op langere afstanden, zoals 5 of meer kilometer, vinden het natuurlijk ook fijn als hun snelheid op die afstanden toeneemt, en persoonlijke records worden verbeterd. We hebben dan wel te maken met een andere vorm van snelheid dan die van de sprinter. Voor een snelle 5 kilometer is iemands snelheidsplafond namelijk niet de beperkende factor.

Midden- en langeafstandlopers hebben de snelheid waarmee ze die afstanden graag zouden willen lopen namelijk al in huis. Het probleem is: hoe houd je die snelheid lang genoeg vol? Snelheidstraining is voor deze hardlopers erop gericht de volhoudtijd te vergroten, en dat lukt vooral … door het uithoudingsvermogen te verbeteren.

Het uithoudingsvermogen verbeteren

Je moet meer trainingskilometers maken. Voeg een training toe aan je weekprogramma en verleng trainingen waaronder de lange rustige duurloop. Uiteraard met kleine stapjes. Daarnaast moet je aandacht besteden aan trainingen met hogere intensiteit, zoals intervaltraining, tempolopen en heuveltraining. Zo leert je lichaam vanzelf efficiënter met energie omgaan, waardoor je een bepaald tempo langere tijd kunt volhouden.

De effectiviteit van deze aanpak wordt zichtbaar bij lopers die in training zijn voor de marathon. Zij lopen nogal eens persoonlijke records op de kortere afstanden. Dit komt niet doordat hun snelheidsplafond is gestegen (die kan juist wat zakken door de vele langzame trainingen), maar doordat hun volhoudtijd van een bepaalde snelheid is toegenomen. Het tempo dat de loper eerst 3 kilometer lang kon volhouden, houdt hij of zij nu 5 kilometer lang vol. Als je na een periode van training – een half of een heel jaar – een 10 km gaat lopen, zal je waarschijnlijk merken dat je die afstand met dezelfde snelheid kunt lopen waarmee je voor die tijd de 5 kilometer liep. (bron)

A'j plat kunt praoten moj't neet laoten - deel 6

‘t Löp zoas ’t löp

Op aodem kommen.

I-j heurt wal 's zeggen “maak ow 's drok!” dan bedoelt ze neet, da'j hard an 't wark mot, maor da’j  't effen mot laoten gebeuren. Ze neumt 't ok wal op aodem kommen.

Tiedens het hardlopen ku-j good op aodem kommen. I-j begint heel rusteg te dribbelen en holdt ow allene maor bezeg met 't oetaodemen. Van owe mond maak i-j een “brevenbusje” via de spleet tussen de lippen blaos i-j actief aodem oet. De oetaodeming zo lange meugelek verlengen. A'j inaodemt lao'j 't lichaam 't zelf doon. Bi-j dizze manier van aodemen, kump de zuurstof depe in ow boek. 't Lichaam is zo slim, dat 't zorgt veur een goeie verholding tussen zuurstof en 't uut te blaozen koolzuur. A’j gaot versnellen of  vertragen dan past 't lichaam 't antal aodemhalingen per minuut vanzelf an.

’t Veurdeel van hardlopen is dat dizze manier van veurtbewegen en ’t prakkizeren neet good samen gaot. Ik heb de ervaring dat nao unze trainingen mensen misschien wat vermoeid bunt, maor een stuk meer ontspannen. An 't begin van de training heur ik meer ovver wark praoten dan nao afloop.

Gezond older worden hef veur 'n deel te maken met anleg, maor veur 'n groter deel met ow laevenswieze. Verantwoord etten, oppassen met genotsmiddelen, ontspanning en genog bewaegen bunt bekende uutgangspunten. Twee van bovvenstaonde andachtspunten zit in verantwoord hardlopen.

Hol ow good! Henk@lg-zandloper.nl

Inschrijving gestart voor JUMBO Halve Marathon Doetinchem op 31 oktober

Zondag 31 oktober 2021

Na de afgelasting vorig jaar hopen we dit jaar de draad weer op te pakken met de 36e  editie van onze eigen JUMBO Halve Marathon Doetinchem. We hebben er zin in en bereiden een ouderwetse editie voor en vertrouwen erop dat jullie ook nu weer massaal zullen inschrijven. Zodat we van zondag 31 oktober 2021  een mooie en sportieve loopdag kunnen maken

Toch blijft er nog wel wat onzekerheid en dat betreft dan met name of we allemaal tegelijkertijd kunnen starten of dat dit in verschillende startgroepen moet. Daarom ook de toevoeging in het inschrijfformulier van je verwachte eindtijd. Bovendien is de mogelijkheid van na-inschrijven nog niet zeker. Een extra reden dus om daar in elk geval niet op te wachten en je nu direct al in te schrijven op een van de afstanden. Als we onverwachts toch moeten besluiten de wedstrijd af te gelasten ontvang je het inschrijfgeld terug. Geef je jezelf op vóór 1 oktober dan wordt je naam op het startnummer vermeld. Trek dus gauw een sprintje om je op te geven.

inschrijfformulier

site organisatie

Geweldig nieuws voor hardlopers, marathon van Rotterdam gaat door

De veertigste editie van de Marathon van Rotterdam op zondag 24 oktober gaat door

Jubelstemming donderdag op het kantoor van de Rotterdam Marathon. De veertigste editie op zondag 24 oktober gaat door, vertelde burgemeester Aboutaleb aan de gemeenteraad. "Dit is het nieuws waar we op hebben gewacht", reageert directeur Mario Kadiks verheugd.

"We hebben hier lang, heel lang op gewacht. We zijn blij dat er nu groen licht is. Het gaat eindelijk weer gebeuren", vervolgt Kadiks. "Het is fantastisch nieuws voor de lopers. Die hebben zich hier op verheugd. En niet alleen de lopers, maar ook andere betrokkenen en veel Rotterdammers."

De organisatie is altijd in gesprek gebleven met de gemeente Rotterdam sinds corona in het voorjaar van 2020 het hardloopevenement onmogelijk maakten. Kadiks: "Het zag er natuurlijk goed uit toen het Kabinet bekend maakte om de 1,5 meter-maatregel per 25 september af te schaffen."

De definitieve afspraken over de marathon moeten nog worden gemaakt. "We gaan nog alle details met de gemeente doornemen voor een veilig verloop. Wat betreft de beperkende maatregelen ligt de focus vooral op de toeschouwers op de Coolsingel. Daar komen we later op terug", aldus Kadiks, die tijdens de veertigste editie afscheid neemt.

Hoe groot de ingrepen gaan worden voor het publiek is nog niet duidelijk. "Maar ik was ook niet van plan om allerlei mensen te gaan testen. Dat is mijn inzet niet", benadrukte Aboutaleb donderdag. De burgemeester tekende hierbij aan dat er wat corona betreft geen gekke of onverwachte veranderingen moeten gebeuren. (bron)

Mooie resultaten van: In Stap en Draf

Katja, Maroeska, Judith en Claudia

Sinds een paar jaar train ik een damesgroepje in Lievelde. Tijdens de carnaval in Beltrum werd ik hiervoor gevraagd nadat ik genoeg bier had gehad. Ik kon toen geen nee meer zeggen en zo ontstond er een hardloop groepje genaamd: In Stap en Draf. Nu bijna 3 jaar later trainen we nog steeds 1 keer in de week op de maandagavond. De dames zijn rond de 50 en komen trouw trainen. Als er oefeningen gedaan moeten worden dan kraakt het aan alle kanten er er wordt veel gekreund en gesteund. Dus de oefeningen zijn zeker goed voor de dames. Helaas zijn de dames ook erg druk met andere hobby's en hebben ze vaak maar 1 keer in de week tijd van trainen. Dus voor zichzelf lopen komt er vaak niet van. Dat is niet te zien hoor haha.

Toen ik zag dat er een 5 km op de baan zou worden gelopen, gooide ik dit in ons Whatsapp groepje. Judith appte mij met de vraag: zou ik dat kunnen? Jazeker kun jij dat. Maroeska en Claudia meldden zich ook aan. Vol goede moed trokken we vanavond naar Aalten. Claudia, normaal gesproken prōt  ze de hele weg aan ene Wieze deur, nu werd ze toch wel wat stilletjes in de auto. Gezonde spanning zal het geweest zijn. Bij Judith zag ik angst en vooral paniek in haar ogen. Ik dacht niks zeggen, want haar angst en paniek gaat waarheid worden. Maroeska, de nuchterheid zelve, sprak Judith en Claudia moed in. Gewoon je eigen tempo lopen en niet naar anderen kijken. Wat mooi toch. Echte team spirit.

19:30 uur het startschot. En daar gingen de dames. Claudia en Maroeska gingen te hard van start. Dat gaan ze voelen dacht ik nog, maar ze herstelden zich snel. Judith had het zwaar en ik besloot bij haar te blijven lopen om haar erdoorheen te loodsen. Onderweg hoorde ik Judith een paar keer zuchten en poeh poeh roepen. Kom op doorgaan Judith, je doet het hartstikke goed. Claudia en Maroeska haalden ons een paar keer in. Ze liepen goed. De andere deelnemers hebben ons 10 keer gelapt, maar dat kan de pret niet drukken. Claudia eindigde in 27:13, Maroeska in 30:45 en Judith in: 34:21 minuten.

Ik ben een trotse trainster. Mooi om jezelf te testen na de Corona. De terugweg in de auto hadden ze weer praatjes en waren ze trots op de prestaties. Bedankt Ava en op naar meer wedstrijdjes.

Groeten Katja Demkes, trainster In Stap en Draf

Bloedsnelle baanwedstrijd AVA'70

Onbekend talent uit de stal van Katja Demkes

Op dinsdag 14 september vond op de fonkelnieuwe atletiekbaan van AVA`70 de allereerste serieuze wedstrijd plaats. Er was gekozen voor de 5 kilometer en bij de voorinschrijving werd al direct duidelijk, dat het wel eens hard zou kunnen gaan, want er hadden zich een flink aantal kopstukken als deelnemer aangemeld. De omstandigheden waren buitengewoon ideaal: 23 graden, een licht zuchtje wind, een luchtdruk van 1013 hectopascal en een UV-index van 1… dat is werkelijk perfect om te knallen.

Om half 8 stond een ijzersterk peloton aan de startstreep en het was een mooie mix van jeugdig talent en ervaren rotten. Ook Marco van Rijs en Bart Wesselink waren lichtelijk gespannen, maar wel volledig klaar voor de tijdregistratie. Gelijk na het startsignaal brandde de strijd los over 16 ronden en 200 meter. Stan Prinsen toonde zich gretig en nam de koppositie al snel in handen. In een fraaie, karakteristieke stijl liep de AVA-jaan solo naar een ijzersterke finishtijd van 16 minuten en 53 seconden. Achter hem liep Mark Schreurs, die vroeger iets met wielrennen had, maar tegenwoordig ook zijn hardlooptalenten toont. Een fraaie tweede plek in 17,51 minuten is natuurlijk een prachtige tijd, waar je mee thuis kunt komen. De strijd om plek 3 was er eentje om van te smullen. Een drietal AVA`70-atleten knokte voor deze eervolle vermelding en een heuse eindsprint bepaalde uiteindelijk de uitslag. Matthijs Boom, de nieuweling in de A-selectie toonde zich de sterkste van het trio en klokte 18,11 minuten, waarbij hij concurrent Björn Rossel een tel voorbleef en Michiel Wellink zelfs 2 seconden.

Het deelnemersveld kende een aantal bekende namen bij de Dames, maar ook onbekend talent, dat afkomstig bleek te zijn uit de stal van het Katja Demkes Running Team. Uiteraard prachtig dat zij zich lieten uitdagen voor de doordeweekse baanwedstrijd van AVA`70. Eva Groot Kormelink ging als favoriet van start en maakte deze status meer dan waar. In een vloeiende cadans liep ze op overtuigende wijze naar de winst in een ijzersterke eindtijd van 19, 43 minuten. Sanne ten Have leverde ook een hele mooie prestatie en bleef nog het dichtst in de buurt van de winnares. Haar eindtijd was 21,15 minuten en dat is een prima tijd, waar zeker ook perspectief in zit voor de toekomst. Alleskunner Evelien Hillen trok na de 30 kilometer-loop van Vorden weer gewoon weer de hardloopkicks aan en stiefelde naar een verdienstelijke derde plaats. Daar kon ze overigens niet zo erg lang bij stilstaan, want Evelien had ook nog kantinedienst, dus spoedde zij zich na afloop van de race snel naar het clubhuis.

De 5 kilometerrace op de atletiekbaan bij AVA`70 leverde deze mooie dinsdagavond prachtige strijd, bloedsnelle eindtijden en bovenal sterke winnaars op. Van de 32 deelnemers lukte het maar liefst 16 atleten om onder de magische 20 minutengrens te lopen. Bij de finish stonden dan ook louter tevreden, hevig transpirerende dravers uit te hijgen na hun inspanning, vergezeld van trotse trainers, coaches en ouders. Mooi dat dit weer kan…..(FR) 

Uitslagen van de 5.000 meter bij AVA'70 in Aalten

Tijdwaarnemer Marco van Rijs en supporter Johan Assink zien dat alles goed verloopt

Klik op de link voor de uitslagen van dinsdagavond

uitslagen

rondetijden

site organisatie

Bart Wesselink en Joppe Roos

Vorden 34e Achtkastelenloop - 30 km - 2:55:15 uur - 32e plaats M55

De 30 kilometer zitten er weer op

Gek genoeg was mijn laatste officiële wedstrijd vorig jaar op 1 maart de 30 kilometer van de Achtkastelenloop in Vorden. In een tijd van 2:53,01 uur kwam ik over de finish. Ook toen was ik aan het trainen voor de Marathon van Rotterdam. Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en ben ik er nog steeds voor aan het trainen! De groep die in Rotterdam gaat lopen is inmiddels bijna gehalveerd, door blessures, een zwangerschap, medisch advies of motivatieproblemen maar ik wil het nog één keer proberen.

In de tussenliggende periode heb ik verschillende virtuele wedstrijdjes gelopen. Ook aan 'Aprils prachtige prijzenloop', prima opgezet en georganiseerd door neef Rinke, was ik één van de deelnemers. Wat mij toen opviel was dat ik het moeilijk vindt om alleen op een mooi tempo te kunnen lopen en de kilometers lijken voor mijn gevoel ook langer! De trainingen verliepen verder zonder blessures, al gaat het allemaal een stukje rustiger dan enkele jaren geleden. Ik kan me er gelukkig goed bij neerleggen.

Na een ritje van ongeveer een half uur met Wim, Arja en gastloper Tom kwamen we mooi op tijd in Vorden aan. De warming-up heb ik er maar bij laten zitten en ik ben fijn op een stoeltje in de schaduw gaan zitten om alles eens rustig te bekijken. Mijn doel was om ongeveer rond de 3 uur te eindigen, dan houdt ik in ieder geval er nog wat achter me. De start was om 12.15 uur en daar maakte ik me voorafgaand aan de wedstrijd wel wat zorgen over. Je loopt bijna op het heetst van de dag en was ik liever 's morgens om 10.00 uur al van start gegaan. Achteraf viel het gelukkig mee en was het prima loopweer.

In de eerste kilometer kwamen de pacers van de 5.45 min per kilometer me voorbij en heb ik nog even de gedachte gehad om met hun mee te gaan. Gelukkig ben ik mijn eigen tempo blijven lopen en kom ik de eerste 10 kilometer door in bijna 58 minuten. Het loopt nog lekker en ik loop bij Arja en Andre in de buurt. Laatstgenoemde besluit om wat te versnellen en hij loopt erg gemakkelijk bij ons weg. Bijna op de helft moet Arja een sanitaire stop en loop ik alleen verder. Over kilometer 10 naar 20 doe ik ruim 58 minuten en het loopt nog steeds goed.

Grote stukken van het parcours ken ik nog weer van vorig jaar en na een kilometer of 25 ga ik zelfs nog atleten aan het inhalen. Zo heel moeilijk was dit ook niet omdat ze aan het wandelen waren, waarschijnlijk iets te snel gestart of niet genoeg kilometers in de benen. Als ik het dorp Vorden weer inloop is bij mij het beste er ook wel vanaf en ook de laatste 10 kilometers gaan weer in ruim 58 minuten. Mooi constant gelopen en met een tevreden, voldaan en moe gevoel ga ik over de finish. Als ik blessurevrij blijf hoop ik in Rotterdam rond de 4.15 uur te kunnen gaan finishen, we zullen het zien!

De Achtkastelenloop – een meedogenloze leerschool

Rinke ter Haar gaat enigszins zwalkend over de finish

Het is maandagavond 13 september 2021. The day after. The day after the Achtkastelenloop van 30 km lang. The day after de dag dat ik me ouderwets vergaloppeerde.

 

Ik zit nu, enigszins labiel, een stukje te schrijven. Het is ter eigen lering en hopelijk ter jullie vermaak. Ik heb lang na moeten denken over de titel. “Na het 5^e kasteel ging het licht uit.” Of deze zou ook kunnen: “Eigenwijs hoofd helpt vermoeid lijf de vernieling in”. Of deze: “Achtkastelenloop wordt een grote Kramprun”…

 

Ik hoop in ieder geval dat ik me na zondag beter houd aan afspraken die ik met mezelf maak. Dit zelfkritische stukje ga ik telkens weer lezen als er een zware wedstrijd op het programma staat. Zoals de marathon van Rotterdam, om er eens eentje te noemen. Ik ben blij dat ik hiervoor het sympathieke weblog van wijze neef Geert mag gebruiken. Die heel relaxed en met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk de 30 km afwerkte. Zonder een centje pijn!

 

De dag begon zo mooi. Evelien mocht de Mini meenemen van André en pikte Gerdy, Walter en mij op. Dikke pret onderweg. De sfeer was ontspannen. We waren blij dat we weer eens een wedstrijd mochten lopen. In Vorden aangekomen troffen we een hoop loopmaten van AVA en de Zandlopers. Een mooi feestje gloorde aan de Vordense horizon.

Ik had praatjes. Ik geef het toe. Mijn doel van de dag was “geduld trainen”. Niet te bolderig van start gaan, zoals zo vaak. Het idee van 10 – 10 – 10 sprak me aan. Dit idee is een beproefd concept om de marathon op te bouwen. 10 Mijl lang een tikkie boven je beoogde gemiddelde lopen, de volgende 10 mijl op je getrainde gemiddeld lopen, om tot slot op de laatste 10 km te kijken wat er nog in het vat zit. Anderhalf jaar geleden liep ik de Achtkastelenloop in 2:27, 4.59 min per km. Nu, ondanks alle omstandigheden (kom ik later op terug), wilde ik de eerste 12 km 5:10 lopen, de volgende 12 km 5:00 en de laatste 6 km full pull. Dwaas!

 

Bij de start zat ik direct achter de pacer van 5:00. “Oeps, kalm an Rinke”, dacht ik nog. Maar heej! Vandaag gaat het echt heel gemakkelijk! Nee, echt! Deze keer is het echt, dit is een topdag! Dwaas. Erwin Wamelink kwam naast me lopen. Erwin, als hardloper (én columnist) vele malen de meerdere van mij. Toen had er al een lichtje moeten gaan branden. Ik vertelde Erwin mijn plan. Vond ie een mooi plan. “We gaan wel wandelen bij de drinkposten”, zei ik nog. Om vervolgens de tijd weer in te halen door even te versnellen. Dwaas.

 

Na een kilometer of 8 kwam Debby uit Oldenzaal bij ons lopen. Hartstikke gezellig. Al keuvelend passeerden we het 20 km punt. Nog steeds met een gemiddelde rond de 5:00 – 5.05. Niet conform plan dus. En praten kost ook energie Rinke. Ik begon me te beseffen dat we nog 10 km moesten. Nog een goeie 3 kwartier. Hoe dan? De kramp in de kuiten begon genadeloos toe te slaan. Mooi zo’n voorvoetlanding, maar je komt er niet ver mee. Showpik. Aan Debby en Erwin was nog niks te zien. Debby had nota bene in januari nog een kind gekregen! Ik heb er dan wel 5 gekregen, maar daar heb ik niet veel aan geleden. Als Debby dit kan, kan ik dit toch ook? En Erwin dan! Zijn langste duurloop dit jaar was het naar huis strompelen van Schiller naar de Hollenberg! En kijk hem nu: tralalala…effen 30 kilometertjes rennen. Dan moet ik, Spartaans afgetraind en al tijden van de drank af, toch kunnen volgen? Maar nee, lijf en geest weigerden. Kramp in kuiten en heffers. En een hartslag van boven de 190. Mijn lichaam was in pure paniek. De stemmetjes in mijn hoofd werden serieuze roeptoeters: stop!

 

De laatste 10 km waren een verzoeking. Door Jan en alleman werd ik ingehaald. Eerst door een bemoedigende Gerdy, toen door Walter, nicht Linda, Herman…De gifbeker moest helemaal leeg. Ik werd door oude mannen ingehaald, door volslanke (maar ongetwijfeld hele lieve) vrouwen, door stampers, hijgers, kreuners…noem maar op. Het lukte me nog net om de talloze naaktslakken voor te blijven.

De finish was enigszins zwalkend, maar louterend. Vol liefde werd ik ontvangen door mijn loopmaten. Jan te Brake zag de ernst van de situatie in en bond me op het hart om de komende 2 weken niet te rennen! Bedankt Jan, ik ga er me aan houden.

 

En nu de les. Het wordt een tikkeltje persoonlijk. Er mag door gescrold worden…

 

De fysieke les is dat ik eindelijk eens rekening moet houden met de omstandigheden. Bij koud weer floreer ik het best. Bij zweterig weer niet. Bij een hoge luchtvochtigheid – en daar hebben we al maanden mee van doen – moet ik gewoon minimaal een kwart minuut op mijn beoogde kilometertijden zetten. Punt. Ik had gewoon op 5:15 de km weg moeten gaan. Daar was ik nog best mee aan het zweten gekomen.

 

De mentale les is dat ik beter moet luisteren naar mijn lichaam. We hebben een bijzondere periode achter de rug, anderhalf jaar corona. Anderhalf jaar lang superflexibel zijn, de moed er in houden, vrouw en kinderen met de ziel onder de arm, thuiswerken, op afstand medewerkers en collega’s aansturen, 100 ballen tegelijk in de lucht houden, slecht slapen van de stress. Vooral dat laatste dus. Al tijden word ik knettervroeg wakker. En dan gaan de raderen direct weer lopen. ’t Is niet te stoppen. Het nadeel van een nimmer rustend creatief brein, dat ook nog eens een eigen zaak moet runnen. Het is een heftige tijd geweest, hopelijk is het eind in zicht.

 

Hardlopen is een prachtige manier om de kop los te maken. Het is geen doel, maar een middel. Ik hoef de 30 km niet binnen 2,5 uur te lopen. Ik win toch nooit van Mark. Als ik van mezelf weet dat ik moe ben, maar wel graag wil rennen, moet ik de tijden loslaten. Gewoon fijn rennen. Het is niet erg dat Gerdy een keertje sneller is. Of Walter. Ook Evelien mag me inhalen. Dan heb ik mooi wat te kieken onderweg. Geniet eens van al dat moois Rinke!

 

Dat dus. Deze les hoop ik dus te leren. Als je je wat voorneemt, doe het dan. En stel realistische doelen.

 

Op de terugweg zat ik wat groggy achter in de Mini. De andere loopvrienden hadden fantastisch gelopen. Mooi man. De sfeer was derhalve goed, goed voor het herstel. We reden een eindje om, om een McFlurry te scoren. Daar knapten we van op. Ondanks dat ik getrakteerd had op deze lekkernij, maakten mijn hardloopvrienden superleuke grapjes over “aanmelden bij De Wandelvriend” en zo. Haha, wat een lachen was dat…tsss.

 

De mooie momenten van de dag ga ik koesteren. De laatste 10 km doe ik in de la “leerzame, maar o zo pijnlijke hardloopervaringen”. In de voorbereidingen op de marathon zal ik dit laadje nog eens raadplegen. Met deze ervaring rijker wordt het misschien toch nog mooi in Rotterdam.

 

Lieve lezers, bedankt dat ik even tegen jullie aan mocht praten.

 

Een sportieve, nog enigszins pijnlijke en stijve groet,

 

Rinke ter Haar 

Voor de start met Evelien, Walter en Gerdy