 |
| Bizarre middag op TT circuit Assen |
Helaas ben ik niet de gehele middag op het circuit geweest,
maar daarover straks meer. Al vroeg op zaterdagmorgen in de auto gestapt en richting
Assen vertrokken, voorafgaand aan de TT Run voor hardlopers zou er ’s morgens
een skeelerwedstrijd op datzelfde circuit worden gehouden voor de landelijke
toppers. Na op tweede Pinksterdag het NK skeeleren in Vorden bekeken te hebben,
leek me dit ook een mooi schouwspel. Onderweg was het redelijk bewolkt, dat was ik na een weekje
zonneschijn in Engels Eastbourne niet meer gewend, zelfs de ruitenwissers
moesten nog aan het werk. Eenmaal op het circuit aangekomen is het droog en nog erg
rustig, wel stonden de skeelervedetten al aan de start, ze maakten er een mooie
wedstrijd van. Na hun huldiging werd het voor mij tijd om me op mijn eigen
wedstrijd te concentreren, tijdens het skeeleren was het erg druk geworden op
en rond het circuit, waardoor het lastig zou worden om op het TT terrein zelf
in te lopen en daar ging het mis………..
Het begon nog zo vredig, in een lekker zonnetje over een
mooi fietspad, begroet door twee meisjes op een fiets, een mede hardloper die
ook naar het circuit fietst en rustig uit een bidon dronk. Ik heb er zin in,
lekker een wedstrijdje lopen op een bekend circuit! Maar dan ineens, een
geweldige klap op mijn achterhoofd, ik schrik me rot en heb geen idee wat er
gebeurd. Half om half verwacht ik pubergelach vanachter de struiken, dat ze
iets naar me gegooid hebben, maar het blijft stil als ik om me heen kijk. Dan zie ik linksboven me de dader wegvliegen, een buizerd
neemt plaats in een boom en kruist nog een keer luid om zijn/haar daad kracht
bij te zetten. De lafaard, zo van achter een onschuldige hardloper
aanvallen……..Verschrikt voel ik aan mijn achterhoofd en wrijf over twee
krassen, als ik mijn vingers bekijk zit er bloed op, dat wordt een bezoekje
EHBO. Eenmaal terug op het circuit is die snel gevonden en wordt
ik meegenomen naar binnen waar de krassen schoongemaakt worden en erg flink wat
jodium opgedaan wordt. Voor één EHBO’er was een aanvallende buizerd een volkomen
nieuw verschijnsel, kennelijk geen hardloper. Na de waarschuwing dat als ik hoofdpijn zou krijgen ik
onmiddellijk zou moeten stoppen, krijg ik toestemming om te starten.
Nog wat beduusd en toch wat warrig in mijn hoofd zoek ik
mijn auto weer op om mijn wedstrijd tenue aan te doen, voor rekken en strekken
is niet veel tijd meer. Eénmaal in het startvak besloten om niet te hard van start
te gaan en maar zien hoe het koppie het houdt. Ten midden van ruim 2000
deelnemers ga ik van start. De meesten kiezen voor een of twee ronden van
4,5km, samen met mij gaan er 225 voor drie ronden, of te wel 13,5km. Al gauw zit ik voor in het veld, wat ik niet verwacht had,
omdat er velen maar één ronde hoeven en meestal als malloten van start gaan, zo
niet vandaag. Wel zijn de echt snelle mannen al een eind vooruit. Onderweg probeer ik als een Valentino Rossi in de bochten te
hangen, wat natuurlijk faliekant mislukt, maar ik geniet wel van de opzwepende
muziek van de dj’s langs de kant.
Ook de speciale omgeving doet wel wat met me, waardoor ik
toch nog stevig doorloop, eerste ronde in 17:52min. Het wordt al wat leger op
het circuit omdat velen na één ronde al zijn gefinisht, daarvoor in de plaats
komt de wind opzetten, tijd voor een beetje gas erbij, wel toepasselijk op een
motorcircuit. Voor me uit loopt een atleet die in de verte op Henk Woolschot
lijkt, maar die zal nu wel druk met de voorbereidingen van de CityRun in
Doetinchem zijn. Als ik hem bijna heb ingehaald zijn we aan het einde van de
tweede ronde en stopt de Henk look-a-like ermee, want het is hem inderdaad
niet. Tweede ronde in 17:36min. Nu wordt het toch wel iets lastiger, want er
loopt bijna niemand meer voor me. Als ik achterblijvers op een ronde zet hoor
ik hier en daar atleten zeggen, is dat nummer drie? Omdat ik dit een keer of
vier hoor, begin ik te denken dat ik op de derde plaats lig en dat met
buizerdkrassen op het achterhoofd!
Met deze gedachte slalom ik tussen de vele atleten
door, steek een duim op naar de dj en begin aan mijn laatste 1,5km. Deze gaan
enigszins moeizaam, mijn hoofd wordt iets zwaarder en als ik niet op een
podiumplaats had gelegen, had ik het iets kalmer aangedaan, maar ja, dadelijk
op hetzelfde podium als de eerder genoemde Rossi of Fabian Cancellara (Vuelta
proloog winnaar hier op het TT circuit) mogen staan, dat laat ik me niet
afpakken! Maar ja, ben ik ook werkelijk derde? Als ik over de finish kom, is de
speaker met heel andere dingen bezig, dus dat geeft geen zekerheid. Eerst even
zitten en wat drinken, dan zien we wel verder. De derde ronde ging in 17:32min,
waardoor ik in precies 53min ben gefinisht.
Als ik wat bijgekomen ben, maar eens bij een mooie grid girl
vragen wanneer de prijsuitreiking is en of ik daarbij hoor. Ze weet van niets,
maar brengt me wel naar iemand van de organisatie, die stuurt me een trap op en
ja, daar staan de overige podium kandidaten, snel vragen of ik er ook één ben.
“Onderweg kreeg ik te horen dat ik derde lag, maar geen idee of dat ook zo is,
weet u dat?” , vraag ik aan de organisatie. “Derde, Timmer is derde, van de
twee ronden toch?”, is het antwoord. “Nee, van de drie.” De man van de
organisatie kijkt me aan, “We huldigen alleen de één en twee ronden, knap
gedaan.”, en hij gaat door waar hij mee bezig was. Daar sta ik dan, weet ik nog niet hoeveelste ik was en al
helemaal geen huldiging en vreemd gevoel maakt zich van me meester.
Dat gevoel wordt er niet beter op als ik even later in een
douche cabine sta, er staat geen waterdruk op de douche, dus eronder staan
heeft niet veel zin………. Dan maar schone kleren aandoen en zo naar het restaurant
gaan, terwijl ik op mijn bestelling wacht, nog een klant gezien die zonder
betalen langs de kassa loopt. “Ow ja, ik dacht dat ik al betaald had, ik heb ook zolang op
mijn bestelling gewacht.” Is het antwoord van deze klant op de vraag van de
verbaasde kassa juffrouw of er niet betaald moet worden. Na op het terras
lekker gegeten te hebben en wat uitgerust te zijn, de terugtocht naar de
Achterhoek aanvaard.
Thuis op de PC de uitslagen bekeken, blijk ik geen derde,
maar zelfs eerste te zijn geworden! Hebben de ingehaalde atleten waarschijnlijk met hun “is dit
de derde” bedoeld, dat dit al mijn derde ronde is! Heb ik dus zonder het te weten zomaar voor het 29ste
jaar achter elkaar minstens één wedstrijd gewonnen, hoe bizar kan een middag
eindigen?
Groeten Gerrit
site.jpg)
.jpg)
