Training Saint Vallery sur Somme Frankrijk

Mooie huizen met prachtige tuinen in Saint Valley sur Somme

Jeroen de vriend van onze dochter, voetballer bij AZSV, geeft aan ook wel een keer met me mee te willen lopen maar niet verder dan een kilometer of acht. De laatste donderdag van onze Franse vakantie is het zover en stappen we na het avondeten in de auto naar Saint Vallery sur Somme een plaatsje enkele kilometers verderop, ook Bram gaat mee.

Het is een buitengewoon sfeervol plaatsje en vanaf de parkeerplaats des Corderies lopen we door grotendeels ommuurde bovenstad met enkele pittige beklimmingen en afdalingen naar de bedrijvige binnenstad met een vissers- en plezierhaventje dat zich als een lang lint langs de Somme uitstrekt.

Langs de met kinderkopjes geplaveide straatjes staan veelal lage huisjes met kanten grodijntjes. We verlaten de bovenstad via de door twee robuuste torens geflankeerde Porte Gauillaume en de Rue de l'Abbaye. Bij de kapel aangekomen hebben we een enorm weids uitzicht over de lager gelegen Sommebaai met in de verte aan de overkant het plaatsje Crotoy.

De benedenstad is het commercixeble hart van Saint Vallery sur Mer. Langs het water lopen we over een mooie schaduwrijke promenade die een mooi uitzicht biedt op de Sommebaai. In de hieraan parallel lopende Rue de la Ferte zijn vooral winkeltjes en restaurants te vinden. Jeroen wil even langs het water lopen maar merkt al gauw dat hij tot aan zijn enkels in het zand verdwijnt en loopt al snel weer op de kade.

We komen langs het Office de Tourisme en voor dit gebouw herinnert een plaquette aan het vertrek van Willem de Veroveraar naar Engeland. Een goede 100 meter verder vertrekt dagelijks de Chemin de Fer de la Baie de Somme, een eeuw oude spoorlijn van 27 kilometer van Cayeus sur Mer naar Le Crotoy, een echte toeristische attractie in deze streek.

We lopen verder en net als we de brug zijn overgegaan, keren we ons weer om niet boven de afgesproken kilometers uit te komen. Op de laatste plaatselijke zware beklimming laten beide jongens me nog even flink de hakken zien en als we terug op de parkeerplaats zijn hebben we 7,8 kilometer op de Garmin staan. Drie leuke trainingen en een prachtige wedstrijd in Frankrijk zitten er op!

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

van links naar rechts Bram, Geert en Jeroen

Uit de oude doos Besselink Schansloop 1983

Voor het eerst sinds jaren is de Besselink Schansloop van de hardloopkalender verwijderd en zal er vanavond dus geen Schansloop zijn. Onderstaand een verslagje uit waarschijnlijk 1983 van deze loop, het zal één van de eerste hardloopwedstrijden op de Schans zijn geweest

AVA'70 heeft dinsdagavond in de Besselink Schans in Lichtenvoorde een zomeravondtrimloop gehouden, waarvoor zowel van de zijde van de deelnemers als van de zijde van het publiek zeer veel belangstelling bestond. Voor de 2.100 meter hadden zich ruim 40 deelnemers ingeschreven en voor de 6.300 meter 112 deelnemers.

Onder prachtige weersomstandigheden hadden beide lopen een zeer spannend verloop. Tot de laatste meters werd een verwoede strijd gestreden om de eerste plaatsen. AVA'70 kan terug zien op een zeer geslaagde loop, waarmee het zomerseizoen werd afgesloten.

De uitslagen:

2.100 meter: 1.Andries van Ooyen Lichtenvoorde 7.43 min, 2.Rob Blankenstein Harreveld 7.48 min, 3.Mijnko Peterink Neede 8.10 min, 4.Igor Blok Rotterdam 8.23 min, 5.Frank Domhof Harreveld 8.50 min.

6.300 meter: 1.Frank Coenen Varsseveld 20.55 min, 2.Guido Sasse Harreveld 21.01 min, 3.Jos Wolbrink Kilder 21.03 min, 4.G.Vossers Gaanderen 21.12 min, 5.H.Rietberg Groenlo 21.25 min.

Stadstraining in Amiens Frankrijk

De prachtige kathedraal van Amiens, de Notre-Dame

Vanuit de parkeergarage Les Halles kom ik al vrij snel op het plein voor de kathedraal. Als een magneet trekt de immense Notre-Dame bezoekers van de stad Amiens naar zich toe en dat is ook niet zo verwonderlijk. Het is het grootste gotische gebouw van Frankrijk(145 meter lang en 70 meter breed) en het kan tweemaal de Notre-Dame van Parijs bevatten.

Achter de kathedraal loop ik via de bisdomtuin in Parc de l'Eveche van de bovenstad naar de benedenstad toe en kom zo in de wijk van Saint-Leu terecht. Deze pittoreske wijk met kleine huisjes en vele gekleurde gevels is een bezienswaardigheid op zich. Het is hier leuk lopen en door de vele bruggetjes en kanaaltjes wordt dit stadsdeel ook wel het kleine Venetië van het noorden genoemd, ook kom ik hier langs de oudste huizen van de stad, de zogenaamde huizen met puntgevels.

Langs de bochten van de grachtjes geven de smalle straatjes met hun volle terrassen en restaurants leven aan de wijk en het geeft ook eigenlijk wel een aparte sfeer als ik hier door de straten slenter. Ik steek de loopbrug Samarobriva over en sta plotseling middenin een oase van groen, als ik het Parc Saint-Pierre binnenloop. Een vreemde gewaarwording om binnen de minuut van een grote mensenmassa naar dit rustgevende gedeelte van de stad te lopen maar zeker niet minder mooi.

Op de teugweg naar de parkeergarage kom ik weer langs de kathedraal en besluit om nog wat foto's bij te schieten. Af en toe is het dan ook best eens leuk om midden door een grote stad te lopen, in dit geval de hoofdstad van Picardië.

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Welke route zal ik eens volgen?

Cayeux sur Mer (Fr) 4e Trail de la Baie de Somme 15 km - 1:23:19 - 7e Plaats M50

Op het strand, terug naar Cayeux sur Mer

Ik word vanmorgen wakker door het gekletter van de regen op ons chalet en het hevige onweer dat boven onze camping hangt. Ik hoop, dat het gauw over is want over enkele uren is de start van mijn eerste Franse wedstrijd dit jaar, de Trail de Baie de Somme. Wat wordt aangeduid als de baai van Somme is in feite de plek waar het zoete water van de trechtervormige riviermonding van de Somme en het aan eb en vloed onderhevige zeewater van het Kanaal elkaar ontmoeten.

Loop ik aan het begin van de maand mijn eerste trail in de Ardennen, vandaag staat er dus weer een trail op het programma. Toch zijn ze heel verschillend van elkaar. In België is er vooral wat hoogteverschil, vandaag is het strand, duinen en vlakke zandpaden waarover gelopen wordt.

Omdat ik niet precies weet waar ik moet starten ga ik vrij vroeg op pad. Op weg er naar toe wil ik even een foto van het plaatselijke gemeente naambordje maken maar dat had ik beter niet kunnen doen. Met het parkeren van de auto zak ik met de voorwielen zover in het mulle zand dat ik geen kant meer op kan. Dat heb ik weer en denk er over na hoe dit probleem het gemakkelijkste op te lossen is. Ik probeer hulp te zoeken door enkele auto's aan te houden en bij de tweede auto helpt mij een erg attente jongeman. In alle consternatie bedank ik deze Franse jongeman met de woorden "thank you very much" als ik door zijn hulp weer verder kan rijden.

In het dorpje Cayeux sur Mer, op ongeveer drie kilometer van onze camping, zie ik op de L'Esplanade enkele atleten en een vrij grote tent waar ik me in kan schrijven. Ik krijg een formulier voor mijn neus gedrukt met de vraag of ik er zelf mijn gegevens even op wil zetten en net als in Nederland val ik in de veteranenen 2 klasse. Ik krijg nummer 90 toegewezen en de start is gelijk met de 7 kilometer die zowel hardgelopen als gewandeld kan worden.

Direct na de start gaan we over de galets het strand een aantal keren op en af en lopen we verder in de richting van het dorpje Hourdel. Over het strand is het goed lopen en na zes kilometer verlaten we het strand om verder te gaan over allerlei paadjes in de richting van het dorpje Moliere. Vrij veel gedeeltes van de route ken ik al doordat ik er in de afgelopen dagen hardgelopen, gewandeld of gefietst heb. Precies op de helft van de route staat een drankpost en neem ik rustig de tijd om twee bekers cola te drinken.

Na ongeveer 10 kilometer komen we in de buurt van onze camping en slinger ik kris kras door een bos in de richting van het strand, waar ik de laatste kilometers samen met een vriendelijke Fransman loop. Na 1:23:19 uur heb ik mijn 15 kilometer er op zitten. Na de wedstrijd ontmoet ik nog enkele Limburgers en maak met hen even een praatje. Vader en zoon hebben meegedaan aan de 7 kilometer en de jongste van de twee valt zelfs in de prijzen. Hij wint een mooie grote beker en keert tevreden weer naar zijn vakantieadres terug.

Na de prijsuitreiking is er een verloting op startnummers waar één van de gelukkigen zelfs met een Garmin 405 naar huis gaat, een ander wint een hemdje dat drie maten te klein is!

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

uitslagen

De wielsporen van mijn vastzittende auto zijn goed zichtbaar

Nederlanders kom je overal tegen

Een pittig parcours om over te lopen

Bram, dit keer als fotograaf

Daar sta je dan met je gewonnen prijs

Samen met de Fransman Pierre Robert

Training in Hourdel Picardië Frankrijk

De witte vuurtoren in het haventje van Hourdel

Dit jaar hebben we Picardië in het noordwesten van Frankrijk uitgekozen als vakantiebestemming en het is één van de 22 regio's waarin het land is onderverdeeld. De streek bestaat uit drie departementen die de naam dragen van een rivier: de Somme, de Oise en de Aisne. Ons bivak voor de komende twee weken is in de eerstgenoemde streek.

Afgelopen zondag zijn we aangekomen en tot en met maandagavond is er hier meer regen gevallen dan dat het droog is geweest. Dinsdag is het gelukkig een vrij zonnige dag en aan het eind van de middag trek ik hardlopend de streek in.

Vanaf camping Les Galets de la Molliere loop ik zuidoostelijk, langs het kapelletje in de richting van de D3. Deze steek ik over en sla vervolgens linksaf een pad in dat tussen de weilanden door loopt. In Lancheres laat ik rechts van me het Maison de l'Oiseau liggen, een museum waar je een verzameling van ruim 300 opgezette vogels vind die in de baai van Somme voorkomen. Door reconstructie is de natuurlijke omgeving waarin ze wonen nagebootst.

Ruim een kilometer verder kom ik langs verschillende meertjes waarin kiezels gewonnen worden en even later loop ik het dorpje Hourdel binnen. Het is een klein vissershaventje op het uiterste zuidpunt van de baai van Somme en de net gevangen vis wordt op de kade direct verhandeld. In de haven staat een opvallende witte vuurtoren en in de baai kun je het woongebied van de enige zeehondenkolonie van Frankrijk vinden terwijl ze liggen te luieren op de drooggevallen zandplaten. Doordat het net hoogtij is geweest gaat dit schouwspel aan me voorbij.

Het is niet gemakkelijk lopen over het strand omdat het hier bestaat uit miljoenen galets, platte ronde en ovalen stenen. Na ongeveer een kilometer kom ik op een goed begaanbaar fietspad en even later loop ik het duingebied in met hier en daar een waterplas. Op de slikken en schorren is het prachtig lopen en waarschijnlijk dringt het water bij hoogtij soms tot hier door. Bij het eerste reddingshuisje dat ik tegenkom ga ik weer terug naar de camping, mijn eerste training dit jaar in Frankrijk zit er op en het is nog droog gebleven ook!

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

Het is niet erg gemakkelijk lopen over de galets

Walfortloop in Aalten 6 km - 24,54 min - 35e Plaats

De tweede keer op het pad langs de beek bij havezate 't Walfort

Vanmorgen met het opstaan heb ik een spierpijn in de bovenbenen zoals ik dat lang niet gevoeld heb. De venijnige paadjes in de Vennebulten van de avond ervoor hebben er toch meer ingehakt dan dat ik voor die tijd gedacht heb.

Toch heb ik er geen moment over getwijfeld om mee te doen met de wedstrijd vanavond. Voor het startschot gaat hoor ik dat we in het verleden met de Walfortloop altijd 133 meter tekort hebben gelopen en dat het parcours in de afgelopen maand opnieuw is nagemeten. Er is nu een exacte 6 kilometer wedstrijd van gemaakt en dat is ook niet zo moeilijk als de start en finish op de Hamelandbaan is, daarnaast vind ik het zelf ook veel mooier.

De maand juli is voor mij altijd mijn rustmaand en dat betekent dat ik alleen loop als ik er zin in heb maar een wedstrijd in Aalten probeer ik altijd wel mee te pakken. Voor de wedstrijd schat ik, dat ik een tijd tussen de 24 en 25 minuten kan lopen maar als ik op de baan terug kom moet ik nog wel even flink aanzetten om in 24,54 minuten over de streep te komen.

Erg gemakkelijk gaat het vanavond allemaal niet en ik wordt door een aantal atleten ingehaald die ik normaal achter me kan laten. In augustus moet ik de trainingen maar weer eens goed oppakken en op 2 augustus staat de zomeravondloop in Winterswijk alweer op het programma, een mooie en zware wedstrijd en eentje om naar uit te zien.

Bram loopt wederom een prima wedstrijd en eindigd als 8e van de 123 deelnemers in een mooie tijd van 22.59 minuten. Ongeveer een jaar geleden liep ik nog voor hem maar die tijd is geweest.

Rob Berkelder en Bram

Verslag van de Walfortloop in Aalten

Tom Baak op snelheid in Walfortloop Aalten

Door Benno Stevering

AALTEN – Tom Baak uit Winterswijk, lid van atletiekvereniging Archeus zette dinsdagavond de zes kilometer lange Walfortloop in Aalten op naam. Hij realiseerde een eindtijd van 21.22 minuten en zette de rest van het deelnemersveld op achterstand. Hiermee was Tom Baak ruim 1 minuut langzamer dan de editie van vorig jaar waarin Roland Saalmink uit Amsterdam voor Jos Sasse uit Harreveld de winst opstreek.  Tom Baak trok direct van leer na de start op de trainingsbaan van AVA’70: ‘’Ik ben pas een jaar lid van Archeus, voorheen lid van voetbalvereniging Vosseveld, maar heb al wel de nodige snelheidstraining verricht bij Archeus. Ondertussen ben ik verknocht geraakt aan de loopsport. De halve van Enschede liep ik in 1.21 uur. Daarna heb ik een blessure opgelopen, waarvan inmiddels hersteld. Als decor voor deze wedstrijd diende het Walfortbos, een prachtige omgeving. Na 1 kilometer vond ik het tempo te langzaam gaan. Ik versnelde, maar niemand volgde. Arjan Weijenborg uit Lichtenvoorde bleef op gepaste afstand in mijn kielzog maar vormde in de slotfase geen bedreiging. Onlangs in de Intratuinloop te Bredevoort won ik ook de vijf kilometer. Arjan volgde toen ook als tweede. Het gaat lekker. Ik ga me nu richten op de Zomeravondloop. Wellicht zal ik in die thuiswedstrijd over 7,6 kilometer wat meer concurrentie krijgen.  Als mijn clubgenoot Lars Duistermaat hersteld is van zijn hielspoor zal hij zeker tegenstand willen bieden.’’

Weijenborg klokte een tweede tijd van 22.06 minuten, terwijl veteraan Jan Wevers uit Aalten liet zien over een uitstekende conditie te beschikken en de derde plek opeiste in 22.31 minuten. Daar waar Pascal Kolkman uit Winterswijk met 22.43 minuten de vierde plek bezette, was het de 19-jarige Lisa te Molder uit Zieuwent die met een vijfde plek overall eerste dame werd in 22.46 minuten. Haar reactie: ‘’Na mijn snelle tijd van 38.08 minuten in de Gerard te Broke Memorialloop heb ik goed door kunnen blijven trainen. De Walfortloop was goed te doen, ik ben geen moment verzuurd en kon lekker mijn eigen tempo door blijven lopen. Op 4 september wacht mij het NK tien kilometer. Vorig jaar heb ik bij de meisjes A nog brons behaald. Nu ben ik senior en is het harder lopen voor een plek voorin het veld. Dan loop ik op tien september nog mee in de Kramprun. De progressie zit er goed in. Samen met mijn trainingsmaatje Saskia Weinans zijn we lid van het Running Team Achterhoek. Saskia draait ook lekker. Onlangs pakte ze nog een derde plek op het NK 3 kilometer.’’ Cindy Brusse uit Aalten werd tweede dame in 25 minuten. De Duitse atlete Marianne Spronk uit Goch werd derde in 25.37 minuten. Heidi Jentink van AVA’70 kon niet verhinderen dat Miranda Domhof uit Groenlo de vierde plaats opeiste. Als zesde finishte Ingrid van Zolingen uit Aalten. De uit het Amerikaanse Californische Gilroy afkomstige Hanneke Westervelt pakte de zevende plek in 28.34 minuten. Alweer jaren weg uit Aalten maakte zij destijds tien jaar deel uit van AVA’70. Mooie herinneringen werden in de kantine van de organiserende vereniging opgehaald.

De winst op de kilometer ging in Aalten naar Herman Domhof uit Harreveld, lid van Loopgroep’90 met een tijd van 3.52 minuten. Het talentje van Archeus Winterswijk, David Spiro won de twee kilometer bij de jeugd in 6.22 minuten en liet Ruben Boekelder uit Aalten 21 tellen achter zich. De Zelhemse Lynn Chevalking won de strijd bij de meisjes in 7.22 minuten. AVA’70 coryfee Gerrit Dijkslag aanschouwde het tafereel langszij na een geslaagde, zware kaakoperatie. Na een viertal weken goed hiervan te herstellen, zal ook hij weer de hardloopschoenen aantrekken.  De Walfortloop trok in totaal 150 deelnemers. Hiermee was atletiekvereniging AVA’70 bijzonder content.

Training vanaf camping Goorzicht in Dale

Van links naar rechts zittend op een boom bij de schaapskooi in de Vennebulten: Gerrit Heersink, Ingrid van Zolingen, Geert Wevers, Rob Berkelder, Eric Demkes en Han Arentsen. Staand Andre en Inez Balke

D'ran met Han

Enkele weken terug geeft Ingrid van Zolingen aan dat ze een groot gedeelte van de zomer met enkele gezinnen op camping Goorzicht staat en dat het haar wel leuk lijkt om daar een keer met een training te vertrekken. Het is natuurlijk ook een prachtige omgeving om te lopen en in de buurt van de camping kun je verschillende natuurgebieden in, onder andere 'het Goor, de Wolboom en de Vennebulten.

Het valt me op dat alle medelopers op de fiets komen en om 20.15 uur vertrekken we van de camping. De temperatuur is op dat moment heerlijk om in te lopen en Han weet wel een mooie route. Na de start heb ik even het idee dat hij al met de wedstrijd (Walfortloop) van morgenavond bezig is maar we kunnen hem gelukkig nog wat afremmen.

Hij heeft een prachtige route uitgezet en we lopen over de smalste paden en als we een paar keer een mountain biker tegen komen moet hij zelfs van de fiets af omdat elkaar passeren op deze paadjes niet zo heel gemakkelijk gaat. Bij de schaapskooi aangekomen vraagt Gerrit aan iemand om even een groepsfoto te maken en het duurt even voordat hij komt. Later blijkt dat de man zijn eigen fototoestel uit de tas heeft gehaald maar het fototoestel hebben we meestal wel bij ons, toch leuk aangeboden van hem.

Bij mini camping "de Wolboom" verfrissen we ons en na precies 10 kilometer zijn we terug op de camping. We drinken samen nog wat voordat we weer op de fiets in de richting van Aalten gaan. Het campingleven is zo gek nog niet, Ingrid bedankt!

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Na afloop van de training hebben we van de gastvrijheid van Ingrid genoten

Uitnodiging voor een trainingsloop

van links naar rechts Marco van Rijs, Andre Balke, Ingrid van Zolingen, Eric Demkes en Inez Balke (30 juni 2010)

Komende maandagavond 11 juli houden we een zomeravond trainingsloopje van ongeveer een uur (10 kilometer) door de natuurgebieden ' t Goor, de Wolboom en de Vennebulten.

We vertrekken om 20.15 uur vanaf de parkeerplaats van camping Goorzicht aan de Boterdijk 3 in Aalten.

Heb je zin om mee te lopen, wil je je dan even opgeven?

Deelnemers: 1.Ingrid van Zolingen, 2.Geert Wevers, 3.Andre Balke, 4.Inez Balke, 5.Gerrit Heersink(Heelweg), 6.Eric Demkes, 7.Rob Berkelder, 8.Han Arentsen(Varsseveld)

Trail de Semois - Zondag, de dag van vertrek

Henrie Drenthel, de organisator van de trip naar de Ardennen 

Na een gezellige en gelukkig niet zo'n koude zaterdagavond, waarbij de muziek tot diep in de nacht blijft doorspelen, heeft iedereen van een veel betere rust genoten dan in de eerste nacht. Een trail aangevuld met wat extra vocht doet blijkbaar wonderen en bevorderd de slaap. Net na 7.00 uur word ik wakker doordat Wim en Jan al met de rommel aan het opruimen zijn en direct er na doorgaan met het afbreken van de grote tent. Een uur verder is alles netjes opgeruimd en staat ons een lekker ontbijt te wachten in het gloednieuwe gebouw van de X-Cape.

Net naar 9.00 uur rijden we alweer in de richting van ons eigen land en precies op de grens van België en Duitsland wordt er nog een koffiestop gehouden. Na deze pauze begin ik achter in de camper aan mijn verslag te schrijven en voordat ik er erg in heb, rijden we in de buurt van Hxfcnxe een Rastplatz op. Even de benen strekken, wat frisse lucht happen en op naar Aalten waar we om 13.45 uur arriveren.

Een boeiende en prachtige reis zit er op en ik wil al mijn mede reizigers bedanken voor een fantastische driedaagse in de Ardennen. Het was soms Back to the Basic maar zoals ik er nu over denk wil ik in de komende jaren nog wel eens een trail lopen en dan mag de afstand best tussen de 20 en 30 kilometer zijn.
Mijn respect voor Henrie is alleen maar groter geworden en ik denk dat ik hem nu ook iets beter begrijp. 

Het draait niet altijd om de tijd maar ook om het genieten. Met een trail loop je altijd door een fantastische omgeving en of je er dan een uurtje langer over doet maakt dan niet uit. Ik wil Henrie dan ook bedanken voor het hele opzetten en organiseren van deze reis en hem alvast heel veel succes wensen voor de Trail du Mont Blanc, die in augustus plaats vind. Ga er maar eens aan staan, 96 kilometer lopen waar je 26 uur over mag doen, dat zegt al genoeg over de zwaarte van deze tocht!

Klik op de link voor de laatste foto's van deze reis

Martue Trail de Semois (België)

De Trail groep met van links naar rechts staand: Richard(MTB), Heidie Jentink, Marieke Prinsen, Katja Demkes, Andre Bleumink, Claudia Drenthel, Benno Aversteeg, Björn Demkes en Henrie Drenthel. Zittend: Jan Wevers, Bert Klutman, Geert Wevers en Wim Brinkman.

Een korte en koude nacht was het voor de meeste mensen zeker en als ze s'morgens vanaf een uur of zeven één voor één hun slaapplaatsen verlaten hebben, komen er gezichten te voorschijn die je s'avonds in het donker liever niet alleen tegen wil komen. Maar als we even later gewassen en gestreken aan het ontbijt beginnen ziet de wereld er gelukkig al weer een stuk vrolijker uit. 

Wat zal ik aantrekken, een hemdje of een shirt, rose of zwart, een korte- of driekwartsbroek zijn op dit moment van de ochtend onderwerpen dat al het wereldnieuws naar de achtergrond verdringt en waar gezamenlijk over gediscussieerd wordt. Iedereen kent elkaar dan ook aardig goed maar ik zie onze gastatleet Andre Bleumink van de Lopersvereniging Groenlo een aantal keren met gefronste wenkbrauwen rondlopen en zich misschien wel afvraagt in wat voor een vereniging hij zich binnen genesteld heeft. 

Ruim een uur voor de start komt Henrie met de startnummers aanlopen en worden deze verdeeld. Er zijn 3 groepen van 3 atleten die allemaal tussen de 16 en 19 kilometer gaan lopen, Bert en Benno lopen de halve Trail en Henrie de hele afstand van 52 kilometer. Na enkele toespraken in het Duits, Frans en Nederlands gaan we naar de start. Nu gaat het gebeuren waar we al enkele weken naar uitkijken. 

Nog geen 100 meter na de start staat de hele meute al stil omdat we een paadje opmoeten met een stijgingspercentage dat niet ver van de 25% verwijderd zal zijn. Iedereen maakt dan ook dankbaar gebruik van het touw dat er naast hangt en ik zit al direct te kijken waar ik mijn fototoestel moet laten dat ik heb meegenomen. Soms kom ik namenlijk een hand tekort om me omhoog te hijsen, een zwaar begin van de wedstrijd. Maar ja, ik ben bezig met een Trail en what goes up must go down, dus het zal ook nog wel anders worden. 

Ik loop heerlijk ontspannen en ik denk gemiddeld een kleine minuut per kilometer langzamer dan dat ik hier zou kunnen lopen als ik voluit zou gaan. Onderweg maak ik geregeld een foto en aan de rugzakatleten te zien die me voorbij gaan loopt bijna iedereen de hele afstand. Na ruim 7 kilometer staat de eerste drankpost op me te wachten en hier drink ik op mijn gemak 2 grote bekers met water leeg en maak ik een praatje met onze buurman van de camping, die zijn eerste volledige Trail loopt. Het gaat goed met hem en ik vervolg mijn weg langs de Semain. 

Aan het einde van dit pad maken we een scherpe bocht naar rechts en ligt er een beklimming van ruim 2 kilometer voor ons, die vrij goed te doen is. Als ik rechts de diepte inkijk probeer ik een glimp van Henrie of Claudia op te vangen maar ik zie ze nergens, Bjxf6rn loopt denk ik ruim een kilometer voor me. In de buurt van kilometer 13 en 14 ligt het zwaarste gedeelte van de dag, soms probeer ik te wandelen met de handen op mijn kniexebn om zo boven te komen en dan is het nog moeilijk. 

De afdaling even later is zeker niet gemakkelijker. Door de bossen heen moet ik me geregeld bij een boom opvangen om niet hardhandig onderuit te gaan en voor me gaat een atleet het laatste stuk glijdend op zijn achterste naar beneden, zo kun je er natuurlijk ook komen. Ik passeer boven op een grote brug het 17 kilometerpunt en hoor ineens vanuit het dal mijn naam roepen. Het zijn Claudia en Henrie, die net gezamenlijk het 15 kilometerpunt gepasseerd zijn. Knap dat ze me van die afstand kunnen kennen aan het gele shirt en de loopstijl. 

De laatste kilometer naar het wisselpunt is ook weer erg zwaar en gaat stijl naar boven. Bij de ruïne aangekomen denk ik dat ik er ben maar moet ik via de achterkant en een erg steile houten trap nog een meter of vier klimmen, om via een stenen poort bij de binnenplaats te komen. Als een ware jonkvrouw staat Marieke me al op te wachten, ik ben blij dat ik haar zie maar ik had ook nog wel een paar kilometer door die fantastische omgeving willen doorlopen. Ik geef mijn startnummer aan haar over en wens haar veel succes. Zelf vul ik mijn calorieën weer aan, bij de rijk gevulde tafel die voor me staat, ik heb 2.15 uur gelopen over 19 kilometer. 

Ruim 20 minuten eerder heeft Björn zijn nummer overgedragen aan Wim en even later doet Claudia dit aan Andre. Onze mensen zijn hier binnen en we stappen in de auto om naar het tweede en laatste wisselpunt op 35 kilometer te gaan. Ook Richard is daar met zijn mountainbike aangekomen en Wim, Heidie en Katja staan al geduldig op hun beurt te wachten. Nadat Henrie hier ook bijgetankt heeft, rijden we met 2 volle auto's terug naar ons bivak. Wim, Bert en Benno zijn dan ook net binnen van hun tocht. 

Na wat afspoelen in onze tentdouche gaan we, onder het genot van een welverdiend biertje, de binnenkomst afwachten van Heidie en Katja en Henrie. Onze bikkel van de groep arriveert na ruim 7 uur ploeteren in de Ardennen zijn finish, onder een luid gejuich van de overigen AVA'70 leden. Iedereen is nu binnen en niemand heeft er, op wat stijve spieren na, iets aan overgehouden. Wim, Jan en Björn worden zelfs eerste bij de estafette en worden nog op het podium gehuldigd. 

Met het avonddiner (gebakken krieltjes, beenham met mosterdsaus en rauwkost) beginnen de sterke, opwindende en mooie verhalen. Iedereen heeft op zijn of haar eigen manier de tocht beleefd en het is prachtig om deze verhalen van elkaar te horen of aan elkaar door te vertellen. We did it! 

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

uitslagen

mijn wedstrijdgegevens

site organisatie 

De startlopers Björn, Claudia, Henrie en Geert onder de start- en finishboog

Mijn aankomst op de binnenplaats van de ruïne, mijn eerste trail zit er op

Een fantastische prestatie van Jan, Björn en Wim, de hoogste podium plaats op hun eerste trail

Trail de Semois - Vrijdag, de dag van aankomst

Ik ga op reis en neem mee ….. 

Een aantal maanden terug laat Henrie Drenthel een mail rondgaan met de vraag wie er in het eerste weekend van juli zin heeft om mee te gaan naar een Trail Run in de Ardennen. Hij heeft zelf de laatste jaren veel ervaring opgedaan en probeert andere atleten hier nu ook warm voor te maken. En dat is prima gelukt want maar liefst 16 personen geven zich op.

Vrijdagmiddag om 13.00 uur staan Henrie, Claudia en Jaimy met hun camper bij mij voor de deur om me op te halen en rijden we via de Duitse autobaan, Verviers en Bastogne naar Martue, een plaatsje dat bijna op de grens met Frankrijk ligt. De reis verloopt voorspoedig, op een steentje op de voorruit van de camper na, maar gelukkig houdt de ruit het verder de hele reis.

Om 17.45 uur zijn we als eerste op de plaats van bestemming, outdoor adventure X-Cape. De laatste kilometer er naar toe, laat ons meteen al weten dat we in een mooi en heuvelachtig gebied zitten. De locatie op zich is schitterend en alles is ingericht naast het riviertje de Semois. Ook blijkt hier de start- en finish van de Trail te zijn, die morgenvroeg van start gaat. Veel beter kunnen we het niet treffen!

De volgende auto die arriveert, is die van Bert Klutman en dat komt prima uit want hij heeft de grote tent bij zich waar we de komende nachten met zijn negenen in zullen slapen. Na enig overleg en wat overtuigingskracht beginnen we ons kamp in te richten en ondertussen komen ook de anderen aan. Het duurt maar even of de barbecue draait op volle toeren en de eerste drankjes worden genuttigd. Ook de eigengemaakte salade van Bert smaakt voortreffelijk en het valt me op dat we een proviand bij ons hebben waar we de hele week wel bijna mee door zouden kunnen komen.

Tot halverwege de avond kun je nog lekker buiten zitten onder de luifel en gelukkig blijft het droog maar de temperatuur daalt wel erg snel naar een graad of zeven. Toch houden ons de verhalen voor de dag van morgen nog een beetje warm en zelfs van een lichte spanning is bij sommigen al iets merkbaar.
Voor bijna de gehele groep atleten wordt het dan ook hun eerste Trail en kun je haast voelen dat het onbekende van wat ons te wachten staat, bij de meesten van ons één groot vraagteken is. Zoals het bij een echte groep sportmensen hoort, wordt rond middernacht de slaapzak opgezocht voor wat wel eens een korte en koude nacht kan worden.

Klik op de link voor enkele foto's van onze eerste dag in de Ardennen.

Morgen volgt er een verslagje van de zaterdag!

Ons onderkomen met rechts in de hoek onze tentdouche

De tanden worden voor het slapen gaan nog even gepoetst