Column: Erwin’s zin en onzin - deel 164

Wordt het niet eens tijd voor een A-plus groep?

Donderdag 26 januari: De training van de A-groep zit erop. Er hangt een vreemd sfeertje. De training, een op voorhand doodgewone duurloop, heeft behoorlijk wat losgemaakt bij de atleten. De één loopt met een glimlach van oor tot oor de kleedkamer in, de ander strompelt gedesoriënteerd en uitgeput naar binnen en een enkeling is ronduit geïrriteerd. Het niveauverschil binnen de groep is zelden zo pijnlijk blootgelegd als tijdens deze doodgewone duurloop. Was dit een incident, of is het misschien tijd voor een A-plus groep?

Bij een vereniging met ruim 600 leden is het onmogelijk om iedereen tevreden te houden, zeker bij een individuele sport waarbij het onderlinge niveauverschil enorm is. De trainers hebben de taak om alle atleten met een voldaan gevoel naar huis te sturen, hoe moeilijk dat ook is. Kun je van een ‘snelle’ loper altijd verwachten dat die zich aanpast aan een ander? Of moeten alle atleten, in het bijzonder die uit de wedstrijdgroep, de ruimte krijgen om zich volledig te ontplooien? Staan gezelligheid en het groepsgevoel voorop, of wegen de belangen van het individu zwaarder? Het wil overigens niet zeggen dat deze factoren niet goed samen kunnen gaan, integendeel zelfs. Echter, als de één 36 minuten loopt over 10 kilometer en de ander 48 minuten, wordt het wel een lastig verhaal.

Ik beperk mij vandaag even tot de A-groep (wedstrijdgroep). Ik houd de baantrainingen buiten beschouwing, want daar kan iedereen op zijn/haar niveau trainen en hoef je geen, of nauwelijks, rekening te houden met een ander. Vandaag richt ik mij even op de duurlopen. Van een wedstrijdatleet mag je een behoorlijk niveau verwachten. Een duurlooptempo van 5.15 minuten per kilometer moet iedereen, met twee vingers in de neus, vijftien kilometer kunnen volhouden. Is het een probleem als je dit tempo niet aankunt? Nee dat lijkt mij geen probleem, er is bij Ava’70 voor alle leden een groep waar hij of zij op een goed en haalbaar tempo kan lopen. Trainers hebben hierin de belangrijkste rol. Zij kunnen atleten erop wijzen dat het verstandiger is om een stapje terug of vooruit te doen. Atleten hebben vervolgens zelf de verantwoordelijkheid om het advies op te volgen. Of er bij Ava’70 iets moet veranderen is slechts een vraag, maar het kan geen kwaad om er eens kritisch naar te kijken. Het lijkt mij immers niet de bedoeling dat er atleten zijn (ik ken ze) die voor zichzelf trainen omdat ze het idee hebben dat ze bij de club wel erg onder hun eigen niveau trainen. Ieder lid moet kunnen trainen bij de vereniging, snel of iets minder snel, daar zullen we het allemaal over eens zijn.