 |
| Marti ten Kate |
12-7-1947:
Eerste Enschede Marathon - Boston had al een Marathon, Kosice ook en in 1947 was het de beurt aan de
eerste Marathon in Enschede. Ingepakt in een weekend met atletiek met op de
zaterdag een atletiek interland Nederland-Tsjechoslowakije met grootheden als
Fanny Blankers Koen en de Locomotief Emiel Zatopek. En dan op de zondag 51
mannen die van start gingen voor hun Marathon. Met uiteindelijk de FinEeri
Riikonen die de Marathon won in 2:44;13. Daarmee stond Enschede op de kaart,
want een jaar later won Jack Holden in een wereldtijd van 2:20;52. En ook in de
jaren daarna waren het steeds wereldtoppers die naar Enschede kwamen.
In 1953 liep de Engelsman kwam wereldrecordhouder Jim Peters naar
Enschede en liep daar 2:19;22, ruim 40 seconden boven het wereldrecord. Nederlandse winnaars waren er weinig in Enschede. Dat lukte Piet Bleeker in
1957, Cor Vriend in 1981 en uiteindelijk ik zelf in 1987 en 1989. De jaren van
Ron Hill met winst in 1973 en 1975 gingen nog aan mij voorbij, pas in het
najaar van 1975 meldde ik mij voor het eerst bij een atletiekclub. Maar toen ik
voor mijn studie in Enschede terechtkwam, zag ik in 1979 voor het eerst hoe
Marathongek heel Enschede was. In de stromende regen liep de Amerikaan Kirk
Pfeffer naar 2:11;50.
En mijn eigen echte ervaringen als deelnemer in Enschede: Ik liep
daar voor het eerst in 1985. Had toen in april 2:12;56 gelopen in Rotterdam,
maar twee maanden later in Enschede bleef ik steken op plaats 8 in een 2:17
tijd. Maar goed, misschien dus een opwarmertje, want in 1987 en 1989 wist ik
Enschede te winnen. In 1987 had ik eerst in 2:13;56 de Westland Marathon
gewonnen, maar omdat de limiet voor de eerste WK Atletiek in Romer 2:13;00 was,
was dat nog niet genoeg. In Enschede liep ik toen in juni 2:13;52 door in de
sprint Karel Lismont te verslaan en ik moet zeggen, dan is het wel heel mooi om
sprintend het Diekman Stadion binnen te komen. Vier seconden sneller dus dan in
Maasluis en ineens vond de KNAU dat toch goed genoeg om naar de WK te mogen en
dat werd natuurlijk niks, weer twee maanden later.
Dat sprinten in het Diekman stadion deed ik twee jaar later weer,
toen sprintte ik om zoveel mogelijk seconden onder het parkoersrecord te
blijven, want iedere seconde lever 100 gulden op. Dat werd toen 2:10;57 en dat
beschouw ik als mijn allerbeste Marathon ooit. Beter dan mijn PR van 2:10;04 in
de geregisseerde Rotterdam Marathon dat jaar. Op 26 augustus dat jaar in
Enschede liep ik bij een temperatuur van 25 graden en met haas Nijboer samen
naar Haaksbergen en had toen nog een solo van 17 km te gaan. Maar richting mijn
eigen Enschede lopen was natuurlijk geweldig.
En daarna was ik er nog meerdere malen en zal ik zeker ook 1992
niet vergeten toen we via Buurse en Haaksbergen naar Hengelo liepen en dan weer
naar Enschede terug. Willy Mtolo was de eerste Zuid-Afrikaan die toen een
wedstrijd in het buitenland liep en met een oranje bandje om de pols ter ere
van de EK winst een week geleden van de Nederlandse voetballers liep hij naar
de winst en mocht ik het idee hebben om als haas van dienst daar een bescheiden
bijdrage aan te hebben geleverd. Vijf maanden later won Mtolo de Marathon van
New York.
En zo maakten ook toppers hun Marathondebuut in Enschede. Meest
bekende is Stephen Kiprotich die in 2011 Enschede won in 2:07;20 en later
Olympisch Kampioen en Wereldkampioen werd. Dit jaar ben ik uiteraard ook weer
van de partij. Eerst tijdens de Marathon in de VIP tent om de gasten te
entertainen en de Marathon die dan buiten bezig is goed te laten mee te beleven
door de tussentijden bijvoorbeeld te vertalen naar mogelijke eindtijden. Als de
Marathon dan binnen is, kan ik mooi de fiets pakken als de Halve start en
zoonlief aan het werk zien, want die zal dan wel zijn PR op de Halve willen
verbeteren als hij dat tenminste twee weken daarvoor in Hengelo niet te scherp
heeft gesteld (bron)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten