Verslag van de 5e TT Run in Assen

Bizarre middag op TT circuit Assen

Helaas ben ik niet de gehele middag op het circuit geweest, maar daarover straks meer. Al vroeg op zaterdagmorgen in de auto gestapt en richting Assen vertrokken, voorafgaand aan de TT Run voor hardlopers zou er ’s morgens een skeelerwedstrijd op datzelfde circuit worden gehouden voor de landelijke toppers. Na op tweede Pinksterdag het NK skeeleren in Vorden bekeken te hebben, leek me dit ook een mooi schouwspel. Onderweg was het redelijk bewolkt, dat was ik na een weekje zonneschijn in Engels Eastbourne niet meer gewend, zelfs de ruitenwissers moesten nog aan het werk. Eenmaal op het circuit aangekomen is het droog en nog erg rustig, wel stonden de skeelervedetten al aan de start, ze maakten er een mooie wedstrijd van. Na hun huldiging werd het voor mij tijd om me op mijn eigen wedstrijd te concentreren, tijdens het skeeleren was het erg druk geworden op en rond het circuit, waardoor het lastig zou worden om op het TT terrein zelf in te lopen en daar ging het mis………..

Het begon nog zo vredig, in een lekker zonnetje over een mooi fietspad, begroet door twee meisjes op een fiets, een mede hardloper die ook naar het circuit fietst en rustig uit een bidon dronk. Ik heb er zin in, lekker een wedstrijdje lopen op een bekend circuit! Maar dan ineens, een geweldige klap op mijn achterhoofd, ik schrik me rot en heb geen idee wat er gebeurd. Half om half verwacht ik pubergelach vanachter de struiken, dat ze iets naar me gegooid hebben, maar het blijft stil als ik om me heen kijk. Dan zie ik linksboven me de dader wegvliegen, een buizerd neemt plaats in een boom en kruist nog een keer luid om zijn/haar daad kracht bij te zetten. De lafaard, zo van achter een onschuldige hardloper aanvallen……..Verschrikt voel ik aan mijn achterhoofd en wrijf over twee krassen, als ik mijn vingers bekijk zit er bloed op, dat wordt een bezoekje EHBO. Eenmaal terug op het circuit is die snel gevonden en wordt ik meegenomen naar binnen waar de krassen schoongemaakt worden en erg flink wat jodium opgedaan wordt. Voor één EHBO’er was een aanvallende buizerd een volkomen nieuw verschijnsel, kennelijk geen hardloper. Na de waarschuwing dat als ik hoofdpijn zou krijgen ik onmiddellijk zou moeten stoppen, krijg ik toestemming om te starten.

Nog wat beduusd en toch wat warrig in mijn hoofd zoek ik mijn auto weer op om mijn wedstrijd tenue aan te doen, voor rekken en strekken is niet veel tijd meer. Eénmaal in het startvak besloten om niet te hard van start te gaan en maar zien hoe het koppie het houdt. Ten midden van ruim 2000 deelnemers ga ik van start. De meesten kiezen voor een of twee ronden van 4,5km, samen met mij gaan er 225 voor drie ronden, of te wel 13,5km. Al gauw zit ik voor in het veld, wat ik niet verwacht had, omdat er velen maar één ronde hoeven en meestal als malloten van start gaan, zo niet vandaag. Wel zijn de echt snelle mannen al een eind vooruit. Onderweg probeer ik als een Valentino Rossi in de bochten te hangen, wat natuurlijk faliekant mislukt, maar ik geniet wel van de opzwepende muziek van de dj’s langs de kant.

Ook de speciale omgeving doet wel wat met me, waardoor ik toch nog stevig doorloop, eerste ronde in 17:52min. Het wordt al wat leger op het circuit omdat velen na één ronde al zijn gefinisht, daarvoor in de plaats komt de wind opzetten, tijd voor een beetje gas erbij, wel toepasselijk op een motorcircuit. Voor me uit loopt een atleet die in de verte op Henk Woolschot lijkt, maar die zal nu wel druk met de voorbereidingen van de CityRun in Doetinchem zijn. Als ik hem bijna heb ingehaald zijn we aan het einde van de tweede ronde en stopt de Henk look-a-like ermee, want het is hem inderdaad niet. Tweede ronde in 17:36min. Nu wordt het toch wel iets lastiger, want er loopt bijna niemand meer voor me. Als ik achterblijvers op een ronde zet hoor ik hier en daar atleten zeggen, is dat nummer drie? Omdat ik dit een keer of vier hoor, begin ik te denken dat ik op de derde plaats lig en dat met buizerdkrassen op het achterhoofd! 

Met deze gedachte slalom ik tussen de vele atleten door, steek een duim op naar de dj en begin aan mijn laatste 1,5km. Deze gaan enigszins moeizaam, mijn hoofd wordt iets zwaarder en als ik niet op een podiumplaats had gelegen, had ik het iets kalmer aangedaan, maar ja, dadelijk op hetzelfde podium als de eerder genoemde Rossi of Fabian Cancellara (Vuelta proloog winnaar hier op het TT circuit) mogen staan, dat laat ik me niet afpakken! Maar ja, ben ik ook werkelijk derde? Als ik over de finish kom, is de speaker met heel andere dingen bezig, dus dat geeft geen zekerheid. Eerst even zitten en wat drinken, dan zien we wel verder. De derde ronde ging in 17:32min, waardoor ik in precies 53min ben gefinisht.

Als ik wat bijgekomen ben, maar eens bij een mooie grid girl vragen wanneer de prijsuitreiking is en of ik daarbij hoor. Ze weet van niets, maar brengt me wel naar iemand van de organisatie, die stuurt me een trap op en ja, daar staan de overige podium kandidaten, snel vragen of ik er ook één ben. “Onderweg kreeg ik te horen dat ik derde lag, maar geen idee of dat ook zo is, weet u dat?” , vraag ik aan de organisatie. “Derde, Timmer is derde, van de twee ronden toch?”, is het antwoord. “Nee, van de drie.” De man van de organisatie kijkt me aan, “We huldigen alleen de één en twee ronden, knap gedaan.”, en hij gaat door waar hij mee bezig was. Daar sta ik dan, weet ik nog niet hoeveelste ik was en al helemaal geen huldiging en vreemd gevoel maakt zich van me meester.

Dat gevoel wordt er niet beter op als ik even later in een douche cabine sta, er staat geen waterdruk op de douche, dus eronder staan heeft niet veel zin………. Dan maar schone kleren aandoen en zo naar het restaurant gaan, terwijl ik op mijn bestelling wacht, nog een klant gezien die zonder betalen langs de kassa loopt. “Ow ja, ik dacht dat ik al betaald had, ik heb ook zolang op mijn bestelling gewacht.” Is het antwoord van deze klant op de vraag van de verbaasde kassa juffrouw of er niet betaald moet worden. Na op het terras lekker gegeten te hebben en wat uitgerust te zijn, de terugtocht naar de Achterhoek aanvaard.

Thuis op de PC de uitslagen bekeken, blijk ik geen derde, maar zelfs eerste te zijn geworden! Hebben de ingehaalde atleten waarschijnlijk met hun “is dit de derde” bedoeld, dat dit al mijn derde ronde is! Heb ik dus zonder het te weten zomaar voor het 29^ste jaar achter elkaar minstens één wedstrijd gewonnen, hoe bizar kan een middag eindigen?

Groeten Gerrit

uitslagen

site organisatie