Rennen met testosteron of oestrogeen

Gerdy H

Gewoon een willekeurige dinsdag in mijn leven. Snel haast ik me op mijn fiets naar Ava. Baantraining: altijd weer een verrassing voor mij wat er op het programma staat. Want ‘JA’ ik ben zo één die eigenlijk het liefst de kop in het zand steekt (zodat ik me niet druk kan maken over de zwaarte van het professionele schema van Theo). Als ik de kleedkamer binnen loop valt me meteen op dat  helaas  de plek naast me in de kleedkamer (van mijn liefste loopvriendinnetje Evelien)nog steeds kaal en leeg is. ‘Jammer’ denk ik, want ik hoop elk moment op een spetterende come-back van haar. Het is nog rustig in de kleedkamer en net op het moment dat ik dat denk,  is het één zoete inval van de gezelligheid van dames. Als ik naar buiten stap is onze Theo net bezig om het lief en leed van de groep met ons te delen. Het is vooral veel ‘lief’. Fijn dat hij zoveel aandacht voor ons heeft. Ik kijk de groep rond en vraag me af waar Katja toch is. Die is zo super lekker in training, die zal er toch zeker zijn. Nee geen Katja te bespeuren…, ook geen Lisa. Ik hoor Theo op de achtergrond door keuvelen, maar hetgeen hij zegt komt nauwelijks bij mijn binnen, want ik ben druk met analyseren van de groep. ‘Nee ook geen Carla én geen Tracy te bespeuren!?…’ O jee. Enige dame tussen 20 heren… ken je die boeken van:  ‘Hoe overleef ik..’? Nou zo voelt het op dat moment een beetje (veel). Rustig blijven doorademen en gewoon doen alsof er niets aan de hand is… (een training duurt tenslotte maar 90 minuten ?!).

Rustig beginnen we met vijf rondjes inlopen. Ik bepaal mijn strategie om de avond door te komen.  Allereerst op het gebied van gespreksonderwerpen. Nee, ik zal het niet hebben over het nieuwe ontzettend gave, maar veel te dure jurkje dat ik zojuist bij boutique angelique aangeschaft heb. En nee,  ik zal het ook niet over de nieuwste film met (lekker ding) George Cloony  kunnen hebben. Nee vanavond zullen mijn gesprekken vooral gaan over; leaseauto’s , hardlooptijden, loopschema’s, de dow jones en de nieuwste audioapparatuur. Ik zal me vanavond ook móeten handhaven tussen al dat testosteron als het gaat om het programma 5x600 meters… Ai zal me dat lukken? Maar eerst hebben we loopscholingsoefeningen. Heel galant zorgt Gerrit O ervoor dat ik niet als eerste in het rijtje moet starten. Dit geeft mij de kans om niet af te gaan bij het verkeerd uitvoeren van de oefening die Theo opdraagt. Ondertussen krijg ik trouwens wel heel  veel complimenten van die aardige Rob (ik word er haast verlegen van). Mijn kristallen oorbellen en mijn vlechtje zijn natuurlijk ook wel erg onderscheidend van al die stekelkoppies en mannelijke neusjes (uitspraak Rob).

Dan begint de finale: dé 5x 600 meters op 90% van je kunnen…Kan ik me handhaven tussen dit competatieve mannelijke deel van de mensheid? Zullen deze 5x600 meters het dieptepunt van mijn avacarriere vormen? De druk voor mij als enige dame wordt wel erg opgevoerd nu… óf leg ik mezelf dat nu alleen maar op zit ik me ter plekke te bedenken…Eigenlijk zijn het stuk voor stuk namelijk best wel ontzettend vrouwelijke heren. Ze blijven bijvoorbeeld gewoon doorbeppen als Theo de oefening uitlegt. Ze moeten allemaal een sanitaire stop tijdens de training (hoezo vrouwen een kleine blaas?), ze vertellen gewoon als trotse ouder (net zoals mama’s doen) over hun kinderen  en  eigenlijk zijn ze best wel ijdel (kijk maar eens naar hun kleding, altijd het nieuwste  van het de nieuwste merkshirtje of adidastight die ook met regelmaat geshowd worden…!)

Kortom: Eigenlijk zijn het gewoon heerlijke vrouwelijke mannen bij de A-groep. Écht geen straf om daar mee te mogen lopen. Dus avadames… join the club!

Gerdy H