Column: Erwin’s zin en onzin - deel 90

Jerrel Balke met de gebakken frikandellen

Ik krijg op woensdag 15 juli 2015 omstreeks 18:10 uur een appje van mijn beste kameraad en dierbaarste vriend Erwin Wamelink of ik even voor morgen een column wil schrijven omdat hij verhinderd is. Ik stuur hem een app terug: Wat heb jij voor bijzonders dan dat je verhinderd bent? Ik kan zo gauw toch niks verzinnen. Erwin stuurt dat hij op jeugdkamp is. Hahaha, o ja ik wist dat ook wel. Alleen heet het geen jeugdkamp, maar kerkkamp. Iedereen bij AVA'70 kent Erwin. Het is z'on vroom jong, een brave burger. Elke week trouw naar de kerk en zijn weesgegroetjes opzeggen. En nu na het spectaculaire AVA'70 kamp gaat hij lief en onschuldig mee op het kerkkamp. Maar goed ik ben benieuwd naar zijn volgende column. 

Deze week schud ik er dan maar één uit de mouw voor Erwin. Maandagavond heb ik bardienst bij AVA'70. Ik ben zenuwachtig, want ik word beoordeeld door niemand minder dan Jerrel Balke en hij is zo geroutineerd. Jerrel werkt in de kantine bij AZSV, AVA'70 en wie weet waar hij nog meer werkt. Jerrel zal aan het einde van de avond beslissen of ik vrijwilligster mag blijven of dat ik beter wat anders kan gaan zoeken. Jerrel praat zoveel dat ik de helft niet meekrijg. Dit komt mede doordat Luuk te Brake aan de andere kant van de bar staat en in mijn linkeroor aan het tetteren is. Wat een manieren heeft dat jong. Mark en Tim te Brake zijn één en al hoffelijkheid, vol met nette manieren en beleefdheid, maar die Luuk die hebben ze dat vergeten mee te geven. Jerrel is mij van alles aan het uitleggen en leren, hij praat al zo moeilijk na zijn kaakoperatie dat ik er echt niks van meekrijg.

Ik bonjour Luuk de kantine uit en geef hem maar gelijk dat hij echt heel hard kan lopen en dat hij inderdaad al 18:58 minuten op de 5 kilometer heeft gelopen. Het is  best een goed en lief jong. Wat een rust in één keer in de kantine. Ik kan Jerrel nu goed volgen en hij leert mij van alles en ik kan wel zeggen dat mijn eerste kantinedienst een succes is, mede dankzij mijn leermeester Jerrel. De koffie, cappuccino en water vliegen over de toonbank. Koekjes kunnen zo snel niet bijgevuld worden (ze zijn ook gratis). Frikandellen hebben we ook gebakken. Normaal niet verkrijgbaar, alleen voor bijzondere gelegenheden. Niet aan te slepen het spul.

Het is een succes. Om 01:00 uur vind Jerrel het welletjes en sluiten we de boel af. Wat een geweldige ervaring. Een keer wat anders dan trainen en wedstrijden lopen. Vrijwilligerswerk daar krijg je ook een goed gevoel van. Jerrel vind dat ik het best wel goed gedaan heb en ik neem aan dat ik mag blijven als vrijwilligster. Kan niet wachten op mijn volgende bardienst.