 |
| De start van de 2e Sommerlauf in Bocholt |
Op de laatste dag van Juli
organiseerde Björn Weier voor de tweede keer de Duo Sommerlauf. Vorig jaar
verdronk je bijna als je tijdens het lopen naar boven keek, zo hard regende
het. Bij deze tweede editie leken we meer geluk te hebben. Het dreigde wel maar
op een spatje na bleef het droog. De TomTom wees ons keurig de weg naar de
kruising ergens in de binnenlanden achter Bocholt waar het allemaal ging
gebeuren. Er stonden al enkele tientallen auto’s geparkeerd in de berm, dus de
opkomst was ook heel redelijk.
Naast enkele tientallen
Duitse lopers was er ondanks de vakantieperiode, trainingslopen etc. toch nog
een mooi aantal Nederlanders aanwezig. Het was erg gezellig voor de start, geen
enkele stress zoals je die bij normale wegwedstrijden ziet. Helaas had Björn
nog een aantal bospaadjes uit het parcours moeten halen die te erg overwoekerd
waren door braamstruiken en dergelijke. Niet slim volgens mij voor een winkel
die volop loopkleding verkoopt, dit was een mooie gelegenheid geweest om wat
omzet te creëren… Volgende keer een bon voor degene met de meeste gescheurde
kleding Björn? Wel kon je ook Icebug trailschoenen gratis testen tijdens deze
loop, daar werd ook gretig gebruik van gemaakt.
Na een korte uitleg over de
linten en pijlen die gevolgd moesten worden klonk al snel een fluitje en waren
we weg. Eric en ik wilden gematigd snel starten en ik zou proberen hem naar een
redelijke tijd te hazen. Als duo moesten we in ieder geval bij elkaar blijven
lopen. De eerste kilometer ging het meteen al lekker omhoog en werd het veld
meteen uit elkaar geslagen. Toen we het eerste bosje indoken werd het verschil
tussen de echte asfaltlopers en de trail- of survivalrunners meteen duidelijk.
De eerste categorie probeerde ieder modderpoeltje te ontwijken, de laatste categorie
koos meestal voor de kortste route. Overal dwars door de plassen leverde meters
terreinwinst op.
We liepen inmiddels met het
team Henk/Tom Mengers en vormden een mooi samenwerkend viertal. Ondanks dat het
tempo er mooi inzat was er toch voldoende ontspanning om lekker te
flauwekullen en wetenswaardigheden uit te wisselen. Tijdens de bospassages
hadden we alle aandacht nodig voor de boomwortels, braamstruiken en
brandnetels, maar op de stukken asfalt konden we weer even bijkomen. Vals plat
omhoog werd afgewisseld met lekkere afdalinkjes, een parcours met voor iedereen
wat dus.
In de laatste afdaling zetten
we nog even lekker aan en probeerden het tempo de laatste kilometer vast te
houden tot aan de streep. De doelstelling van Eric werd in ieder geval gehaald,
alles er uit gehaald wat er in zat. De eerste lopers hadden ondanks het pittige
parcours behoorlijk scherpe tijden gelopen en ook de overige lopers
kwamen vrij vlot na elkaar binnen. Björn had zijn tafeltje in tussentijd vol
gezet met bekertjes water, watermeloen en ander lekkers. Een gezellige
bijeenkomst was het, prima geregeld door Björn.
Aangezien we er toch waren
hadden Eric, Linda, Angelique en ik bedacht om nog een uurtje te trailen in het
gebied. Om één of andere vage reden wilde verder niemand met ons mee. We reden
daarom nog een klein eindje verder en slingerden onze rugzakjes met water,
repen en dergelijke op de rug. Met behulp van mijn GPS handheld zochten we ons
vervolgens de weg door alle kleine paadjes die we konden vinden. Daar waren
vast ook de paadjes bij die uit het parcours gehaald waren. Af en toe liepen we
ons helemaal vast in de braamstruiken en dergelijke en op een gegeven moment
waren we helemaal van het padje. Met modder tot achter de oren baanden we ons
een weg door het struikgewas, bushwacken van de eerste orde. Grote witte
slakken, gebleekte schedels, rare half begraven constructies, een mooie
achtergrond voor horrorfilms was het.
Gelukkig vonden we het pad
weer terug en konden we verder rennen. Eigenlijk een geweldig mooi gebied was
het. Niet heel groot, maar met hele leuke paden en veel variatie in planten.
Wel een beetje nat, hier en daar ontkwamen we er niet aan om door de lauwwarme
poeltjes te lopen. Voelde een beetje aan als lopen door groentesoep. Na een
uurtje waren we terug bij de auto met een grote grijns op het gezicht en onder
de blubber. Wandelaars die toevallig aanwezig waren keken ons aan alsof we gek
waren, maar wij hadden alles bij elkaar een geweldig leuke ochtend gehad.
 |
| Een aantal Nederlandse deelnemers |
1 opmerking:
Dit stukje is vast niet van jezelf Geert, met dat stukje extra lopen. :)
Een reactie posten