 |
| Garmin Fenix 5X Saphir |
Horlogevrije duurloop: wie doet er mee?
Een dikke vent stapt de winkel binnen. Vanuit het magazijn is zijn roggelende ademhaling te horen. Met een stoffen zakdoek dept hij zijn rood aangelopen voorhoofd droog. Op zijn grijze trui is de zweetafdruk rond zijn navel duidelijk zichtbaar. Het is de perfecte ambassadeur voor hart- en vaatziekten. Voordat ik hem de weg naar de dichtstbijzijnde shoarmaboer wil wijzen, begint-ie te praten. “Verkopen jullie ook de Garmin Fenix 5X Saphir?” Ik onderdruk mijn lach en vraag of het een vervroegd kerstcadeautje is. “Nee, hij is voor mijzelf. Ik wil in mei deelnemen aan de Bocholter Citylauf.” Als ik hem meedeel dat wij dat klokkie, van ruim achthonderd euro niet in ons assortiment hebben, verlaat hij binnensmonds mopperend de winkel. Ik blijf verbouwereerd achter.
Als hardloper hoor je er niet meer bij als je geen hightech Polar, Garmin of tomtommetje om je pols hebt. Of je überhaupt hardlopen kunt is bijzaak. Vlak voor een training staan de geflipte autisten te bidden om een fatsoenlijk gps-signaal. Een training van 10 kilometer is pas voltooid als de afstand op het display verschijnt. Geeft de polscomputer nog geen toestemming, wordt er nog doodleuk een lusje aan vastgeplakt . Een 5 kilometerwedstrijd is nooit meer een 5 kilometerwedstrijd. “Mijn horloge geeft 5,1 aan. Ik vond mijn tijd ook al tegenvallen.”Als er tijdens een duurloop eindelijk eens een acceptabel tempo gelopen wordt, is er altijd wel een spelbreker die op zijn horloge wijst en zegt dat het wel een tandje minder mag. Er is één categorie die helemaal de weg kwijt is: de hobbyloper met een hartslagband. Brrrr, wat een stumpers. Als Sifan Hassan zo nu en dan op hartslag traint, valt nog te begrijpen en zelf onze eigen Mark te Brake komt er mee weg, maar zullen wij – de simpele hardloopzielen – gewoon weer even normaal gaan doen?
De lol gaat er van af. In plaats van buitenspelen voor volwassenen, verandert hardlopen in een soort hogere wiskunde. Tijdverdrijf voor datanerds. Nooit meer een keer lekker tot het gaatje in de training, even de verzuring aantikken of kotsend de struiken in. Het is nu gemiddeldes voor en zones achter. Ik stel voor om, eens per maand, een horlogevrije duurloop in te lassen. Lopen op gevoel en dan laten we de vorm van de dag bepalen hoe hard we gaan. Wie doet er mee?
Een dikke vent stapt de winkel binnen. Vanuit het magazijn is zijn roggelende ademhaling te horen. Met een stoffen zakdoek dept hij zijn rood aangelopen voorhoofd droog. Op zijn grijze trui is de zweetafdruk rond zijn navel duidelijk zichtbaar. Het is de perfecte ambassadeur voor hart- en vaatziekten. Voordat ik hem de weg naar de dichtstbijzijnde shoarmaboer wil wijzen, begint-ie te praten. “Verkopen jullie ook de Garmin Fenix 5X Saphir?” Ik onderdruk mijn lach en vraag of het een vervroegd kerstcadeautje is. “Nee, hij is voor mijzelf. Ik wil in mei deelnemen aan de Bocholter Citylauf.” Als ik hem meedeel dat wij dat klokkie, van ruim achthonderd euro niet in ons assortiment hebben, verlaat hij binnensmonds mopperend de winkel. Ik blijf verbouwereerd achter.
Als hardloper hoor je er niet meer bij als je geen hightech Polar, Garmin of tomtommetje om je pols hebt. Of je überhaupt hardlopen kunt is bijzaak. Vlak voor een training staan de geflipte autisten te bidden om een fatsoenlijk gps-signaal. Een training van 10 kilometer is pas voltooid als de afstand op het display verschijnt. Geeft de polscomputer nog geen toestemming, wordt er nog doodleuk een lusje aan vastgeplakt . Een 5 kilometerwedstrijd is nooit meer een 5 kilometerwedstrijd. “Mijn horloge geeft 5,1 aan. Ik vond mijn tijd ook al tegenvallen.”Als er tijdens een duurloop eindelijk eens een acceptabel tempo gelopen wordt, is er altijd wel een spelbreker die op zijn horloge wijst en zegt dat het wel een tandje minder mag. Er is één categorie die helemaal de weg kwijt is: de hobbyloper met een hartslagband. Brrrr, wat een stumpers. Als Sifan Hassan zo nu en dan op hartslag traint, valt nog te begrijpen en zelf onze eigen Mark te Brake komt er mee weg, maar zullen wij – de simpele hardloopzielen – gewoon weer even normaal gaan doen?
De lol gaat er van af. In plaats van buitenspelen voor volwassenen, verandert hardlopen in een soort hogere wiskunde. Tijdverdrijf voor datanerds. Nooit meer een keer lekker tot het gaatje in de training, even de verzuring aantikken of kotsend de struiken in. Het is nu gemiddeldes voor en zones achter. Ik stel voor om, eens per maand, een horlogevrije duurloop in te lassen. Lopen op gevoel en dan laten we de vorm van de dag bepalen hoe hard we gaan. Wie doet er mee?
4 opmerkingen:
Eens Erwin. Gewoon ouderwets rammen..✌️✌️
Mooi gezegd Erwin. Uit mijn hart gegrepen (uiteraard zonder hartslagmeter)
Vind je collumns steeds beter worden Erwin.
Wederom herkenbaar
Mee eens, maar stiekem horloge onder de drie lagen kleding. Want ik blijf wel nieuwsgierig hoe rustig de duurloop eigenlijk gelopen is. ;)
Een reactie posten