Nog ruim een kilometer en ik heb mijn eerste Teutolauf er op zitten |
door Andre Bleumink
De Teutolauf in het Duitse Lengerich lijkt de laatste jaren steeds populairder te worden. Ook het aantal deelnemende Nederlanders groeit gestaag. Een aantal AVA -leden hadden zoveel mooie verhalen gehoord van Henrie Drenthel dat ze het nu wel eens in het echt wilden meemaken. Gerrit Dijkslag, Geert Wevers en Dennis Woeltjes hadden zich ingeschreven voor de korte afstand van 12,2 km. Jan Wevers, Henrie Drenthel, Wim Brinkman en inmiddels bijna parttime lid André Bleumink gingen voor de 29 km.’s Morgens 11uur stonden Henrie en Geert voor mijn deur om me op te halen. Na een kleine 2 uur rijden en enige omzwervingen door de prachtige omgeving bereikten we het atletiekstadion waar we gelukkig nog een plekje voor de auto konden vinden. Het was al behoorlijk druk met atleten en aanhang in het stadje, maar we vonden de andere AVA leden al snel op een bankje waar ze genoten van een lekker herfstzonnetje. Het beloofde een prachtige nazomerdag te worden.
Na het ophalen van de
nummers en de traditionele Kaffee und Kuchen werd het tijd om de kleedkamers op
te zoeken. Hier konden Henrie en ik nog even de laatste restjes strandzand van
de Duinentrail in Schoorl (vorige week zondag) uit de schoenen kiepen. Daarna
namen we nog ruim de tijd voor de groepsfoto, hoewel sommigen maar al graag
wilden beginnen met de warming up. Na het opstellen in het startvak hoorden we
dat er op de lange afstand ruim 1200 deelnemers waren. Het was dan ook gezellig
druk.
Na de start vormde
zich al snel een lange sliert lopers die richting de eerste uitdaging liepen.
Wim, Henrie en ik liepen gebroederlijk bij elkaar, maar nadat we op een bepaald
moment Jan Wevers in de verte nog een keer zagen lopen verloren we hem uit het
oog. We zouden hem pas bij de finish terug zien, maar toen was hij inmiddels al
weer gedoucht en wel… Wat een tempobuffel is het toch, geweldig. De eerste
uitdaging ligt bij een kilometer of 5 en bestaat uit een beklimming van ruim
1,5 km waarbij je 100 meter stijgt. Om het af te maken zit er dan na een klein
adempauzetje weer een klim meteen achter aan. Vele lopers moesten hier al even
een stukje wandelen, maar wij kwamen er goed doorheen.
Wat omhoog gaat, moet
ook weer naar beneneden en zo mochten we ons even uitleven op een mooie steile
afdaling. De vele boomwortels en stenen maakten het wel tot een redelijk
riskante bezigheid. Je moest de kop er goed bijhouden. Henrie kreeg dat even
niet meer voor elkaar, maar na een korte sanitaire stop was de focus er weer
helemaal. Wim was ondertussen doorgelopen en ook hem zagen we na de finish pas
weer terug. Stiekem schuilt er toch een trailtalent in hem.
Op 13 km vonden we de
2de uitdaging van formaat op ons pad. Henrie en ik liepen inmiddels
gebroederlijk zij aan zij en ook deze steile klim, waar alleen de echte
toppers niet hoefden te wandelen, wisten we te overwinnen. Hierna volgde het
mooiste stuk van de route, het stuk over de ‘graat’ van de heuvelrug. Aan beide
zijden ging het vrij steil naar beneden en struikelen over de vele wortels zou
een probleem op kunnen leveren De organisatie had dan ook de meeste met een
kwastje kalk gemerkt. Alleen die ene waar ik overheen struikelde en als
een aangeschoten haas over de kop sloeg niet natuurlijk.
Geen schade gelukkig,
alleen aan mijn ego, en dus gewoon verder lopen en blijven genieten van de
omgeving en de vele herfstkleuren waarin het bos zich tooide. Al die mooie
natuur kon echter niet voorkomen dat het beste er na een km of 20 wel een
beetje af was bij ons. De pittige Duinentrail van 6 dagen eerder liet zich nog
wel voelen. We waren echter niet de enigen…. Op de beklimmingen die nu volgden
zagen we steeds meer mensen wandelen en we haalden ze bij bosjes in door het
feit dat we toch konden blijven hardlopen.
Na de laatste
beklimmingen hoefden we alleen naar beneden en dat liep toch nog wel erg
lekker. De ervaring van vorig jaar had echter geleerd dat op de laatste km nog
een stuk erg vals plat kwam. Hier hadden we vorig jaar allemaal gewandeld omdat
we het laatste kruit verschoten hadden op die lange afdaling. Iets de rem er op
houden en zo hielden we net genoeg energie over om toch de rest van de route
hardlopend af te maken. Doelen voor vandaag bereikt, dus helemaal tevreden
kwamen we over de finish. Hier werden we hartelijk ontvangen door de rest van
de AVA lopers.
De mannen van de korte
afstand waren natuurlijk al lang binnen en hadden het ook nog eens heel goed
gedaan. Gerrit was wat gehinderd door een anitbioticakuur, maar zette een mooie
tijd neer net als Dennis die goed op de weg terug is. Geert liep op het
startnummer van Claudia Drenthel en besloot ongeveer het tempo te lopen wat
daar volgens hem bij hoorde. Dat levert natuurlijk wel weer een mooie fotoserie
op. Prima gelopen mannen, volgend jaar ook de lange afstand?
Na een halve liter
alcoholvrij bier te hebben genoten die aan de finish uitgereikt werd het tijd
om te douchen en de auto maar weer aan te trappen voor de terugreis. Na een
kleine 2 uur rijden en gezellig kletsen en ouwehoeren onderweg werd ik weer
thuis afgeleverd. Weer een dag nuttig besteed!
verslag AVA'70 site
verslag AVA'70 site
In het startvak met Gerrit Dijkslag en Denis Woeltjes |
Henrie Drenthel en Andre Bleumink gaan de laatste bocht om! |
3 opmerkingen:
Andre, een mooi verslag van een prachtige dag. Bedankt.
Goed gedaan allen. Geert leuk dat je de Camera meegenomen hebt onderweg.
Was zeker een prachtige dag. Was al mijn vijfde deelname, had hier al twee keer gelopen voordat kilometervreter Drenthel de boel onveilig kwam maken. :)
Goed geschreven Andre, las ook veel verhalen van jou in LVG nieuws, voorlopig is 12km ver genoeg.
Een reactie posten